Hogar : Naar huis

Hier houd ik zo von! Desayuno in de Menor. Sommige mensen noemen de Menor een psychiatrisch ziekenhuis! Zo ziet het er wel uit. Het is denk ik een oude kostschool, die zonder dat het verbouwd is, nu een pelgrims onderkomen is! Maar let wel: dit jaar nieuwe douches! Dat was ook wel nodig denk ik want de vorige dateerden vanuit de 30 jaren vorige eeuw! 

Maar goed! Het ontbijt in de Menor is een feestje! Allerlei nationaliteiten. Opgetogen pelgrims, omdat ze het gehaald hebben! Zenuwachtig pelgrims, omdat ze hier nog een keer beginnen! Gestrest groepsleiding, omdat ze niet vooruit te krijgen slaafse jongeren in strak bewind goed door de 100 km heen moeten loodsen. Fietsers die door de eetzaal de fiets uit de kelder naar buiten rijden! Alles hufterproof. Zie foto afstandsbediening! Het lawaai van de wasmachines die in dezelfde ruimte staan! De vrouwen van het winkeltje die de vrijgekomen plaatsen aan tafel met een sterk ruikend schoonmaak goedje direct poetsen. 

Een groep van wel 50 Poolse pelgrims, waarvan ik geen idee heb of ze aankomen of juist nog gaan,  bevolken in blauwe flacesjacks de gamgen. De Menor was vol en de Polen hebben in de gang geslapen. Maar ondanks alles: om 22.00 uur was alles stil!!!!

Sommige mensen vinden het hier vreselijk! Ik krijg hier energie van! 

Het winkeltje in de eetzaal van de Menor wordt bestierd door 2 Spaanse vrouwen. De een is zo’n vrolijk energiek mens. Haar energie vult de hele ruimte en volgens mij trekt dit iedereen steeds naar de eetzaal.  Mensen koken zelf havermout. Blijkt universeel te zijn, evenals scrambled egg’s maar de chocolade croissants mega gaan hier ook als de beruchte warme broodjes over de toonbank! 

Vandaag vertrekken we om 11.30 uur vanaf de het plein voor de kathedraal wandelend naar het vliegveld! We ontmoeten daar ook nog Rita. Ook zo’n lopend voorbeeld van positiviteit! Heeft kanker gehad, draagt een zware compressie legging! Lacht en is vrolijk!!ik heb zelden iemand van 80 zo vaak horen schateren van de lach! Wat een mens! Spreekt Duits en een mondje Spaans! Is nu 8 weken op reis! Boekt geen herberg, gaat gewoon! Is ze na een dag of 10 weer een oedeem  verpleegkundige nodig, vind ze die!  Zorgt ze dat ze een paar behandelingen krijgt! Vindt een kapper, vindt een schoenmaker! Alles met een lach! Ze heeft pas volgende week vrijdag een vlucht naar huis! Grijpt de kans aan om nog de Camino Ingles te lopen! “Wat ben ik toch een bofferd” , zegt ze steeds! Heeft vanmorgen ontdekt dat ze foto’s van haar telefoon als een soort filmpje kan afspelen! Is er als een kind  zo blij mee!! Ook Tine, waar we dagen mee hebben gelopen is zo’n positief blijmoedig mens! Deze mensen verspreiden zo’n positieve energie! Kan  met zo’n blijdschap vertellen over al haar fietstochten en haar wandeltocht naar Rome! Zegt bij alles” Je kan er om zeuren of dingen nemen zo als ze zijn!” Wat een topvrouwen! 

Als we vertrekken van het plein krijgen we zomaar een  roos van iemand! Voor je Camino! De roos ligt onder de vliegtuigstoel. Kwam zo door de douane! Een prachtige rode roos!!

Un día en Santiago: Een dagje Santiago

Ik had vanmorgen al een begin gemaakt met mijn blog, maar het was zomaar verdwenen! Als het internet kuren heeft, gaat er wel eens wat mis! 

Ik stelde me in dat stuk de vraag of het verantwoord is om in een kurkdroog land lang te douchen. In de Menor (hostel) waar we nu zijn, zijn er prachtige gerenoveerde douches. Fernando onze onofficiële zelf uitgeroepen Camino coach, toevallig komen we hem hier weer tegen in een bed tegenover ons, rent al voor me uit om, zodra hij ziet dat ik aanstalten maak om te douchen, me de weg te wijzen! Ik kom bij een, voorzover dat kan in een herberg, super geweldige brandnieuwe douche! 

Ik ben een heet weer douchen! Met kou gaat deze pelgrim bijna niet vrijwillig uit de kleren en het wassen stel ik uit tot warmere tijden. 

Maar aangekomen in Santiago is dit toch wel een cruciaal moment! De douche is heerlijk! Ik douche altijd kort! Principieel zuinig! Calvinistische opgevoed en begaan met van alles en nog wat,  voelt een lange douche niet goed! Maar nu: na 1007 km, mag het dan wel…. Heb ik het dan verdiend? Als ik merk dat ik alleen ben in de doucheruimte, kan ik het niet laten. Ik geniet zo van de hete stralen op mijn stramme pijnlijke schouders! Ik laat het water stromen. Tot in mijn brein weer de beelden komen van de droge vlakten rond Zamora en ik begin te rekenen over 2000 pelgrims keer 10 min douchen. Dat is thuis de douche 14 dagen lang onafgebroken aan laten staan! Ik zet de douche accuut uit. 

Vandaag genieten we van de geneugten van Santiago! We ontbijten rond 9 uur met een broodje met ei en jam in het hostel! 2 Kopjes koffie in de Huiskamer van het Jakobsgenootschap, van een lekker kopje koffie met gebak in een pastelería. Pastel is gebak in het Spaans! We zien in een soort museum een juf kleuters leren muziek instrumenten te benoemen op hun klank. Ik kan de les in het Spaans volgen! La guitarra. La arcordea. La flauta. Zo leuk. 

We leven nog even voort in de Camino bubbel,  waarin het leven simpel en eenvoudig is! 

Tot mijn grote schrik zie ik dat de pollen in Nederland zich niet onbetuigd laten! De app is rood. Knal rood. We hebben het er wel al over gehad om nog een weekje te kamperen in Friesland. Hangt even af van wat er gebeuren moet met MijnMaatjes kies. Evt kan ik ook alleen gaan! Het is zo’n afknapper na 7 weken geen enkele klacht dan toch nog midden in de pollen te belanden. Het seizoen is door de kou natuurlijk later! 

Maar zoals ze hier zeggen: mañana mañana. Maar mañana gaan we toch echt naar huis!!

We vertrekken morgenvroeg om 11.30 uur vanaf het kruis op het plein voor de kathedraal, lopend richting het vliegveld! Mañana! 

La iglesia está llena: De kerk is vol

“Ga op zoek naar wat je leven verrijkt! “Deze spreuk kreeg ik van Diaan, een Camino vriendin! Een mooie opdracht voor het naar huis gaan! Na precies 43 wandeldagen zijn we aangekomen in Santiago! Het is  een bijzonder moment! Maar  nooit zo bijzonder als je eerste keer! We tokkelden zo Santiago binnen, na in A Susanne “die Rita” om half negen te hebben opgepikt! Tine, Rita en ik, hebben wat afgezongen, de laatste uren. Van het “ potje met vet” tot het Onze Vader in het Latijn( Ik natuurlijk  niet als oud gereformeerde, niet principieel, maar ik ken hem natuurlijk niet! ) het Lourdeslied van  Bernadette. Zo bijzonder om zo samen zingend aan te komen!   Het is ongelofelijk druk in Santiago! Als we aankomen zijn er al 650 pelgrims en als we ons paspoort halen al 925 pelgrims! Dan is het nog maar net 13.00 uur!Uiteindelijk zijn er 2055 pelgrims aan gekomen! 

We kunnen niet naar de mis, want de kerk is VOL!!! Loop je 1000 km en is de kerk VOL! Onvoorstelbaar!!!! Na al onze Ave Maria’s is er geen plaats. Santiago is niet meer wat het geweest is! Je kunt niet in de kerk, de credencial krijg je via een QR code!! Het enige contact is de balie waar je je credencial kunt afhalen bij een echt mens. Overigens een zeer vriendelijk echt mens! Zo vriendelijk dat ik spontaan huilen moest toen ze zei dat de Via del Plata  vanaf Sevilla  een bijzondere prestatie is! Om even de verschillen aan te geven: vanaf de Del Plata kwamen we met rond de 15 tot 20 mensen aan! 

In ieder geval, we zijn er! We hebben een bed! We zijn in de huiskamer geweest en hebben al 2 uur op een bankje in de zon in het park gezeten en ons verbaast over de hoeveelheden mensen! Morgen nog een heerlijke rustdag en zaterdag richting huis! 

We willen graag wat boodschappen doen! Maar alle winkels zijn dicht! Weer een feestdag!! Verder niet zo’n ramp, want bars genoeg! Maar ook de farmacie is dicht! We hebben nog een paar zware ibroprufen forte maar alle paracetamol is op! Hoe doen Spanjaarden dat dan? Alle medicijnen gaan via de farmacie. Deze nacht komen we wel door! Nu we niet meer lopen,  hoef ik ze niet meer! Maar MijnMaatje moet echt om de 4 a 6 uur iets hebben! Dat wordt nog wel een ruk tot maandag 11.30 uur! Hij kan dan bij de tandarts terecht! 

Vanavond doen we een nieuwe poging voor de cátedraal. Een uur van te voren zitten we in de kerk! Tine, Piere Rita Malou en wij. Praten mag niet. Dus zit iedereen met zijn mobiel. Van buiten schalt de muziek van het muziekfestival dat deze week in Santiago is. Af en toe maant een suppoost tot “silentio’ . Durf  ik als ik het blog af heb nog Duolingo te oefenen? 

Een ding is duidelijk! De Camino heeft ons leven de afgelopen 10 jaar zo verrijkt! De 8 Camino’s, allemaal zo prachtig! De ervaring van weken van huis zijn. Leren omgaan met  de hindernissen en obstakels. Het afzien in kou, warmte en nattigheid. Het spreken in Engels, Duits en Spaans. Nieuwe mensen leren kennen! Eindeloze uren met niets anders te doen dan lopen. De eindeloze stroom met gedachten. Dan de uren met geen enkele gedachte meer!! Alleen maar voelen! Wanneer heb je daar nu tijd voor! Dankbaarheid welt op! 

La posada más bonita: De mooiste herberg

Echt,  we zitten nu in de prachtigste herberg van heel de route! Nu is de herberg niet het belangrijkste! Maar het is zo fijn als je een comfortabele plek hebt. Het gebouw is prachtig, slaapzaal ruim, een super stabiel bed met een heerlijk matras, een warme douche  en een fantastisch uitzicht! Nog een dag genieten van de Spaanse natuur! Hoewel de heimwee  naar huis er is, is er ook het verlangen om deze eenvoud en het simpele leven vast te houden. 

Heerlijk om nog een dag de rust van het platteland te ervaren. Morgen komen we aan in Santiago! Nog 16 km. We houden niet van boeken, maar ivm Hemelvaartsdag en Galicische feestdagen toch maar gedaan! Maar goed ook!  Ik zag vanmorgen dat de herberg waar we heen willen uitverkocht was bij Booking.com. Je kunt nog wel wat vinden, maar dat is 2,5 km uit de binnenstad. In de stad is 2,5 km veel! 

De route is mooi, maar steeds  meer in bewoonde wereld! 

Na een rode sterke ibroprufen pil ging de route, niet lang overigens, fantastisch! Maar na 4 uur stortte ik weer in. Bijna kruipend en ook nog fix klimmend kwamen we toch bij deze prachtige herberg! Na twee uur slapen, kom ik bij! 

Piere, een pelgrim waar we al een paar dagen mee oplopen, is een grote fan van MijnMaatjes filmpjes! Hij laat ze aan iedereen zien! Ik hoor vanuit de tuin allemaal oh’s en ah’s. De filmpjes zijn ook leuk en een mooie herinnering aan deze Camino. 

Enige nadeel is dat er geen bar is, volgens het boekje. Dus iedereen neemt iets te eten mee! Blijkt er toch een bar te zijn! Maar voor ons geen probleem! We maken zelf graag ons eten! Wat zijn we blij met onze blauwe bakken! Zeker nu we geen keukens meer hebben! Voor koffie, voor de yoghurtjes, voor pasta’s. Ideaal! Ze kunnen in de magnetron. Wat een plezier! 

Binnen in de herberg is het koud! Maar buiten in de zon heerlijk. 

We lopen nu ook tussen de 100 km lopers! Het zijn er niet veel, maar ze zijn er wel. Een echtpaar met een dochter van een jaar of 14. Ook een familie met 3 zussen en broer. En nog 4 thuis! Zo leuk om met ze in gesprek te zijn! Als het dan heel veel pelgrims zijn, dan gebeurd dat niet. En zeker nu ik wat Spaans kan! Ik kon het verhaal van de 8 broers en zussen goed volgen! 

We genieten van de zon en het gezelschap! Een heerlijke een na laatste Caminodag! 

Klik hier voor de link van de film

https://youtu.be/OTHLG_3XzfU

Un poco parecido a la gripe : Een beetje grieperig

We waren vroeg in de herberg 13.00 uur! Gisteren ging MijnMaatje zo op het bed liggen, zonder onderlaken. Sliep 1,5 uur en was weer ietsje bij! 

Nu ben ik denk ik aan de beurt! Rillerig en koud. Hoewel ik liever wil liggen, is eten nu belangrijk! Brood, koffie en een sinaasappel! Dan douchen en je ontkomt er niet aan: wassen! Ik ben al een paar dagen aan wat natte winden! Maar was te lamlendig om te wassen! Het moet nu, want ik heb niets schoons meer! 

MijnMaatje is nog sneller dan ik horizontaal. Zijn was ligt voor het bed en hij ronkt voor het vaderland weg! Als de was hangt onder het overkappinkje weet ik ook niet hoe snel ik plat moet! 

Na 2 uur kom ik weer bij, maar lig nog zeker een half uur te soezen in de slaapzak. Pelgrims waar we mee samen liepen zijn al aan de beurt geweest! Dus dat wij rillerig zijn, komt niet als een verrassing! Het vervelende is dat je om 8 uur weg moet zijn. Gelukkig is het een klein stukje morgen. Maar 17 km en de dag erna nog 15 km! Het aftellen is echt begonnen! Rond 17 uur zie ik pelgrims met boodschappenzakken! De winkel is open en ik haal extra sinaasappels, aardbeien en extra yoghurt! 

We eten in de herberg: wraps met iets erop en yoghurt met aardbeien! Maak gelijk yoghurt voor morgen! Ook met aardbeien. Wat een werk! Ik kan mijn hoofd niet meer rechtop houden. Haal de was en wat niet droog is hang ik aan het bed’! Het is niet druk in de herberg! Gelukkig maar! Om kwart voor 8 lig ik er in! Met paracetamol! Munt! 

Ik maak het blog af! Klaar!

Escalada y descenso : Klimmen en dalen

Ondanks dat we in een wat meer bewoond gebied komen met wegen en een treinspoor, is de route prachtig! Je merkt eigenlijk niets van de wegen en er is ook niet veel geluid. De route vanuit het klooster gaat eerst over een keienpad omhoog! Prachtig gele brem vergezeld ons weer! Ook zien we groene weiden omzoomd met keienmuurtjes! 3,5 km in 1,5 uur! 

Geeft wel aan hoe uitputtend was. Je kunt echt een Camino vaker lopen! Ik herkende niets meer! Rond 10.30 uur zijn we in O Castro Dozon. Daar drinken we koffie en doen we boodschappen! Het duurt even voordat we ook brood hebben gevonden. Brood eten we thuis weinig, maar is op deze dagen essentieel! Het ontbijt was ook al niets! Bovendien hebben we  geen yoghurt of een salade. De herberg in O Castro wordt gerenoveerd. Nu we in de buurt zijn herken ik het! Hier is de herberg dicht. Ook de herberg van een zij instroom route is dicht. Dan wordt de volgende etappe echt een ding. Vanuit O Castro moeten we naar A Laxe nog 18,50 km. Dat is ook wel eens een afstand  voor een dag! Daar beginnen we dan rond half twaalf aan. Ik herken niets en het gaat op en af! Ondertussen luister ik naar mijn luisterboek! Dat leidt af. Het gaat met de knie net als met de route op en af! 

Maar om 16.15 uur zijn we in de herberg. Een prachtig gebouw van hout, glas en staal. Oogt binnen wat uitgewoond! Maar geen probleem,  de douches zijn heerlijk, ondanks het beton. Er is een soort serré. Ik warm hier lekker op! Mensen om ons heen zijn rillerig en sommige hebben koorts. Misschien heb ik er ook wat last van! Je loopt geen 1000 km zonder schade! 

Zelf koken is lastig. Er is een pan en een schuimspaan. Zo gaat het in Galicië. Wel keukens, maar geen inventaris. Dus het wordt een menu. Hoe dichter bij Santiago hoe lastiger zelf koken wordt. 

Morgen zijn we precies 42 dagen,  dus 6 weken op pad. Soms lijkt het maar even, soms al eeuwen! Ik moest vanmorgen spontaan huilen! Zo’n heimwee! Ik geef het eerlijk toe: aan KleinKind! We krijgen zulke leuke foto’s en hij groeit zo! Straks kent hij ons niet meer! 

En el monasterio: In het klooster

In het klooster! Wat een tocht! Ik ben helemaal afgeserveerd! 35 Kilometer is wel een ding! We gingen uit van 31, maar het waren er uiteindelijk 35. Zeker met rugzak en wel 700 meter klimmen! Maar ik heb het gedaan en zelfs zonder veel gedoe met de voeten! In de herberg zag ik dat ik een klein blaartje aan mijn teen had. Nu heb ik twee ieniemienie blaartjes! De moeite niet! In de herberg is al een pelgrim.  Ik word een beetje moe van alle pelgrims in de herberg! Als je ze kent is het prettig, maar elke keer nieuwe mensen, daar word ik zo langzamerhand erg moe van! Kost zoveel tijd. Ik wil dit blog schrijven en gewoon niets doen even. Steeds opnieuw gesprekken waar mensen vandaan komen en zo! Mensen zijn soms slecht voorbereid en dan steeds hulp nodig voor de volgende herberg! Is er plek? Is de afstand niet te lang, is er een winkel? Wij spreken natuurlijk Engels, Duits en nu een mondje Spaans! Als mensen rustig praten en het gesprek gaat over de herberg, de boodschappen of bestellingen of zo, dan kan ik dat na 6 maanden Spaanse les gewoon volgen! Ik had nooit gedacht dat ik zover zou komen! Maar onderweg betekent het ook dat we voor Jan en Alleman aan het vertalen zijn en zo! MijnMaatje is helemaal altijd de pineut! Kan altijd helpen met WiFi, Internet en mobiel en zo! 

Het stuk uit Ourence heel zwaar. Heel steil klimmen. Uiteindelijk hebben 8,5 km in 2 uur gelopen! Terwijl we dus al die km moesten klimmen! Bij het dorpje Cea hebben we koffie gedronken. Daarvoor geen bar gezien die open was. De route na Cea was echt geweldig! Mooie bloeiende brem, diep paarse vingerhoedskruid. 

Onderweg heb ik geluisterd naar Fulltime Avonturier! Een geweldige verslag van iemand die altijd op reis is met fiets en paard! Erg leuk! Ik loop er zo mijn km op! 

Dan komen we bij de herberg! Nieuw en brandschoon! Geweldig! We wonen de vesper bij! 11 monniken wonen nog in dit immense klooster! Het ziet er niet uit en is slecht onderhouden! Is ook niet te betalen!

Je kunt hier geen boodschappen doen!  We kopen maar een ontbijt! Kost niets en is ook niets! Pakje melk, pakje sap, 2 cakejes en koffiepoeder en poeder om chocolade melk te maken’ gelukkig hebben we nog een brood! Na 10 km is een dorp met bar en winkel! Dat komt dus wel weer goed! 

Klik hier voor de film: 

https://youtu.be/OTHLG_3XzfU

La gran ciudad: De grote stad

Op het Place de Major van Ourence vieren de inwoners weekend! Toen we aankwamen waren alle terrassen vol met drinkende en etende mensen! Veelal tapas! Ziet er heerlijk uit! Wij spoeden ons naar de herberg! De belangrijkste vraag steeds; is er plek? Volop blijkt! Waar alle pelgrims zijn? Wij hebben de laatste dagen maar met een groepje van een stuk of 10 gelopen! In de herberg zijn 3 fietsers! En zoals we het nu kunnen bekijken 6 pelgrims! In een herberg met 42 bedden! 

We zagen gisteren beelden van Ronchesvalles met bussen vol Koreanen met rolkoffers! Van de week meerdere keren de herberg vol! Ze hebben honderden plekken! Alle herbergen tot Pamplona vol! 4 Dagetappen! Hoe dit moet? Vooralsnog zitten wij hier met een klein groepje! Heerlijk ontspannend lopen! 

Als wij zover zijn voor een terrasje, is de grootste groep weg! Alleen op de Major zitten nog mensen! Daar scharen wij ons dan ook maar aan! De tapas en menu del dia tijd is om! Dat kan om 21.00 uur pas weer! Of wij dan meedoen? Om 22.00 uur gaat de herberg dicht! Het is immers geen hotel!!

De eerste helft ging de route over de weg! Heel rustig en een prachtige omgeving! De tweede helft was industrie en woonwijken! Je kunt niet altijd natuurschoon  hebben!  

Het weer is geweldig! Lekker wandelweer! Camino del Norte; de hele route regen! Sevilla boven de 30 graden! De komende dagen hebben wij steeds heerlijk wandelweer! De route is nog wel een ding! Er is een herberg dicht! Dat betekent voor ons 2 keer een van 30 en 3 van 15/17! Met onze ervaring geen probleem meer, ware het niet dat de verstandskies van MijnMaatje aardig op speelt! Daar ga je hier toch niet mee naar de tandarts, want dat is werk voor de kaakchirurg. We maken maandag als vast een afspraak in Nederland! Met paracetamol en gemberthee probeert hij het probleem beheersbaar te houden! 

Mijn knie en achillespezen zijn ook nog wel dingetjes! Met ibroprufenspray en paracetamol gaat dit ook wel! Maar gewoon wel wat vervelend! Maar de laatste 5 etappes moeten lukken! We heb ben dan precies 6 weken er over gedaan! 1000 km! Maar laten we niet te vroeg juichen! Het venijn zit altijd in de staart!!

El banco: Het bankje

Op een bankje in de zon voor de herberg schrijf ik het blog van vandaag! Het is al half zeven! Ik moet denk aan de spreuk/vraag die ik kreeg van een Camino vriendin! “ Als  je een uur in een park op een bankje met iemand zou kunnen praten, wie zou dat dan zijn?” 

De hele dag heb ik over die vraag lopen broeden. Misschien mijn moeder, die we al sinds 1996 moeten missen? Maar dan zou een uur te kort zijn om bij te praten! Misschien mijn kinderen? Als het dit bankje zou zijn, mijn kinderen? Om hun deelgenoot te maken van deze prachtige pelgrimsreis? Poetin om te vragen om alstublieft de afschuwelijk oorlog te stoppen? Een fabrikant van plastic om te vragen of hij wil nadenken over hoe we de hoeveelheid afval plastic kunnen stoppen? Ondertussen gaat een hoestige kerkklok op een vaag, niet te plaatsen tijdstip!  Ik mijmer nog een tijdje door! Maar ik zou het niet weten. Voorlopig nog maar even alleen op het bankje! Waar blijft de tijd? Kom je om 14.20 uur aan en ben je om 18.30 uur nog niet aan het blog toegekomen! 

De hele middag zoet geweest met plannen van de etappen en de terugreis! We gaan niet meer naar Finesterre. Na 42/43 wandeldagen als we in Santiago zijn is het genoeg! MijnMaatje heeft last van zijn verstandskies en moet echt direct naar thuiskomst naar de tandarts! Na 6 weken tobben met spoelen en ibroprufen  is hij er klaar mee! Ik vind het prima! We hebben nog meer in het verschiet! 

De herberg gisteren van prachtig! Er was geen winkel en iedereen heeft gezocht naar wat er in de rugzak zat! Mijn een pakje soep en een pot linzen heb ik soep gekookt! MijnMaatje heeft pasta gemaakt met een salade en iemand had nog yoghurtjes en na afloop thee! Het lukte iemand om de paletkachel aan te krijgen en in een kring er om heen hebben we ons opgewarmd voor de ijzig koude nacht in deze oude herberg! Het bed was heerlijk en warm! Maar dat ik nu  goed geslapen heb? 

Vandaag zitten we in een supersonische municipal herberg! Modern en strak.  Ruim, een keuken en warme douche! We hebben eten gehaald en hebben wraps met iets erin gegeten!

Nu gaan 2 welluidende heldere klokken! 19.00 uur! 

De etappes zijn bekend en de terugreis geboekt! Nu genieten van de laatste loodjes! 

Voor vandaag nog even Spaans oefenen en dan zit de 37 ste Camino dag erop! En let op: Op het bankje in de zon met MijnMaatje!

Klik hier voor de film

https://youtu.be/kD5rgXhJksQ

Un regalo dos: een tweede cadeau

Echt een tweede cadeau vandaag! Zo’n ongelofelijk mooie wandeldag! Alle klopte!! Mooie wandeling, prachtige route, schitterend weer! Fijne pelgrims onderweg met leuke gesprekken!  Alles bij elkaar maakt dit tot een dag met een gouden randje! Onderweg in Laze belanden we weer bij een meisje dat nog steeds een bakkerij runde in een oude schuur! Ik wist het niet meer, maar toen we door het dorp liepen herkende ik het weer! De kleine takken om de oven aan te steken lagen er nog steeds! Zo mooi en je proeft dat het brood in een houtoven is gebakken! We konden wat in het Spaans met elkaar communiceren en ze was zo trots op haar brood! 

Ook zag ik een soort bibliobus. De deur was open en ik kon een praatje  maken in een mix van Engels en Spaans met de bibliothecaresse. De provincie Galicië heeft 20 van dit soort busjes rijden! Om mensen aan het lezen te krijgen of te houden! Door mijn paar woorden Spaans heb je zoveel meer contact! Zo ontzettend leuk! 

Vervolgens belanden we in de middel of knowhere in een prachtige authentieke herberg! In 2019 waren wij er ook! Helaas konden wij er toen niet slapen en moesten we nog 7 km door! Je kon je naam op een schelp zetten en deze werd dan opgehangen! De herbergier is er niet aan toe gekomen om hem op te hangen. Maar hij had ze in strengen geregen en we zagen de streng van 2019 liggen we vonden hem zo! 

Nu slapen we er wel en ook dit is een ervaring! Schoon is anders, maar het is een geweldige plek! Een oud Spaans dorp! Een paar goede huizen en verder allemaal bouwvallen!  De muziek van een Spaanse Dire Street klotst hier tegen de muren! De zon schijnt en ik koester me in de zon! 

Wat een Camino! Wat als de Camino niet op mijn pad was gekomen? Wat een geluk! Zuslief vroeg me om een nummer van Stef Bos over Lot, een bijbels figuur die vertrekken moest en niet mocht omkijken! Deed je dat wel dan veranderde je in een zoutpilaar! 

Ik heb het nummer grijs gedraaid!  Maar wat heeft het vertrekken me veel gebracht! Op deze prachtige dag kijk ik ook dankbaarheid terug naar toen! Goed dat ik dat toen niet deed, anders was ik misschien ook veranderd in een geestelijke zoutpilaar! 

Maar het eerste couplet is weer van toepassing! We laten ons werk los! We weten niet wat de toekomst ons brengt! Maar we staan open voor nieuwe dingen en wat een kansen worden ons in de schoot geworpen! 

Ik sta op de grens
Van vroeger en later
Voor mij een ruimte
Die ik nog niet ken
Achter mij alles
Wat ik achter moet laten
Ik sta hier met niets meer
Dan alleen wie ik ben! 

Stef Bos

Un regalo: Een cadeau

De eerste etappe uit A Gudina! De vorige keer, 2019, regende het! We hebben toen niets van de omgeving gezien! Dat vonden we erg jammer! We waren vanmorgen ook erg teleurgesteld toen het mistig was!

Om 7 uur vertrokken we! Ik optimistisch in mijn korte broek! Na 10 minuten stonden we aan de kant van de weg. In mijn onderbroek om mijn winterlegging aan te doen en mijn buff en de handschoenen! 

Na nog een kwartier kregen we een cadeautje! De lucht trok open en een prachtige schouwspel voltrok zich voor onze ogen! Een schitterend berglandschap met prachtige brem en heide werd zichtbaar. Zo mooi! 

Ergens begint dat een meer of rivier! Nergens tekenen van menselijke aanwezigheid! Het was 20 km lang genieten! Wat een cadeau dat we dit moois konden zien! Wat een geluk hebben. De foto’s spreken voor zich! 

We komen een stuk land tegen dat verbrand is! Overal zie je dat er brede brandgangen zijn gemaakt! Het is hier droog! De handschoenen en buff konden rond 11 uur wel uit. Het dorp ziet er een stuk beter uit, dan in 2019. De oma zit nog steeds bij de potkachel in de bar! We lopen even binnen! Ik schrok van de oma, ze is heel jong! Maar duidelijk de weg kwijt! Zou het inmiddels de dochter zijn en de oude oma dood zijn?

Dat een generatie door schuift? We vragen of ze brood heeft! Dat heeft ze niet, ondanks dat er Bar Tienda op de gevel staat! In het hele dorp geen brood! Wel een bocadillo met jamón! Vanavond eten we cena in de bar en nemen ook een desayuno morgenvroeg! Alleen met een stukje paprika en partjes kaas gaan we dan weer op pad! 

Beetje vervelend dat mijn knie weer wat op speelt! 

Met een portie paracetamol red ik het net! We hoeven ook nog maar 10 dagen! Hopen dat dit goed gaat! Ik doe mijn best! 

De pelgrims lijken wat op te lossen! De herberg was gisteren niet vol! Vandaag ook niet! Morgen wordt weer een grote etappe! We zullen het zien! 

Er zijn allemaal Nederlandse mensen in de herberg en een Pools meisje. Op de valreep komt er nog een Nederlandse man binnen. Alle onder bedden zijn al bezet! Meneer mag kiezen, hij kiest mijn bed! Jammer. Natuurlijk mag er iemand op mijn bovenbed, maar de nauwe ruimte voor spullen moet je nu delen met 2. Dan is het zeker opletten geblazen! Anders beland er wel eens wat van mij in MijnMaatjes rugzak. Maar dat is niet de bedoeling met een vreemde pelgrim! 

Klik hier voor de film

https://youtu.be/j2HC93AA_dI

Montañas escarpadas : Ruige bergen

Een schitterende route vandaag! Heftig en zwaar! Maar erg mooi! Het eerste stuk was 6 km in 2,5 uur! Dat zegt genoeg! Via een rotspad loop je omhoog! Stap voor stap! Ik had na 6 km al mijn 12000 stappen! Normaal heb ik die na 8 km. Op het hoogste punt is de grens tussen provincie Zamora en Galicië. Galicië verwelkomt ons gepast: met regen! Voor het eerst in 5 weken hebben we de poncho aan! Maar het mag geen naam hebben!! Verder is het heerlijk wandelweer! Zonnetje en een heerlijke temperatuur! 

Het begin van Galicië is prachtig! Groen, weiden, stenen afscheidingsranden vol met bloemen! MijnMaatje huppelt van bloem naar bloem! De bergen worden hoger en hoger! Zo mooi! 

Uiteindelijk waren we om 15 uur in de herberg! Ik zag er tegen op want onze ervaringen van de vorige keer waren behoorlijk spartaans! Het regende pijpenstelen en de hele herberg hing vol natte kleding!  Blijkt het nu een helemaal nieuwe te zijn. Hij ziet er prachtig uit!  De hospitalera is zo trots op haar herberg! Zo leuk om te zien dat iemand zo trots is op haar werk!  Ze laat met een groots gebaar de wasmachine zien! 12 kilo kan er in! Met onze handdoeken en de onderbroeken is het zonde om de machine aan te doen! Maar ik blijf begrijpend knikken! Ik kan haar Spaanse  verhaal volgen. Maar met de hand wassen mag niet. Dat moet je tegen pelgrims zeggen. Overal hangt semi illegaal een handdoek of sokken! 

De herberg heeft een nadeel. een luchtafvoersysteem maakt veel geluid! MijnMaatje staat al in de stressblokken! “ Ik doe geen oog dicht vannacht!”  Maar gelukkig gaat het ding om 20.00 uur uit! 

Er is ook plaats genoeg in de herberg! Dat is fijn en werkt ontspannen! 

Grappig detail: in Zamora gaven de route pijlen 200 km aan, in Galicië 232 km? Wat klopt nu!

Vanuit de living kijk je zo de bergen in. We maken zelf  een prutje voor in een wrap! We eten met een groepje pelgrims en  kijken naar de bergen!  Zo mooi! De gesprekken gaan al langzamerhand over de aankomst in Santiago! Nog 10 dagen denken we! Je kunt gaan aftellen!  Uiteraard doe ik dat liever niet! 

We sturen een foto naar de kinderen! Een selfie van ons met het uitzicht op de bergen vanuit de herberg! 

“Opa en Oma” zei Kleinkind toen hij de foto zag! Mijn dag is helemaal goed!

Caminando por la cima: Lopen op de toppen

Waar we nu weer belanden? In een prachtige kleine herberg! Vooraan in het dorp! Je zou er zo aan voorbij lopen!! Een pelgrim die we hebben ontmoet, heeft hem inderdaad ook gemist! Kwam in het plaatselijke hotel en betaalde €70 per nacht. 

Zo zonde, want de herberg is geweldig! Geen dekens, maar die gebruiken we toch nooit in zo’n herberg! Het is een gerenoveerd oud huis. In een klein dorpje behorende bij Lubian! Midden in de weilanden! Super geweldig!

De inductie kookplaat is er niet. Wordt gemaakt staat op het briefje! Leuk briefje, maar als pelgrim hen je daar niet veel aan! Nu hadden wij gisteren, omdat er geen winkel was, rijst en spaghetti gemaakt! Deze hebben we hier in de magnetron opgewarmd! Dus een warme maaltijd hebben we al gehad. Brood met kaas en een sinaasappel is voor vanavond ook goed! 

Ik type het blog op een houten keukenstoel, onder een groen frisse appelboom, met achter ons een vervallen  muurtje, met een verweerde houten poort! Een zwart witte kat likt zijn poten op het muurtje! Net achter een vogel of muis aan gezeten! De wei er achter is te koop! 

De route was prachtig! Het eerste stuk over de weg! Ze leggen hier een hoge snelheidslijn trein. Jammer voor het landschap, maar zo gaat het nu eenmaal! We lopen hoog en zien de kale toppen van de heuvels, bergen. Helemaal paars van de bloeiende heide! Met kleine stroompjes en watervalletjes! Elk uur een auto! Als we voorbij de pas zijn is er een bar die open is! Deze kans grijpen we aan! We treffen er “die Rita” en 2 andere pelgrims! Op een rijtje gezeten bekijken we het landschap dat voor ons ligt! Adembenemend! Binnen

Blijken ook de 2 Braziliaanse echtparen te zitten! Deze lopen van het begin met ons op! Spannend om zo’n reis te ondernemen. Je bent toch 7 a 8 weken onderweg! Het zijn vrienden. Het vraagt wel wat van de vriendschap! Nu heeft een van de dames een zere voet! Elke keer als wij haar zien loopt ze slechter. Hoelang houd je vol? Hoe doe je het als een moet stoppen? Stoppen de anderen dan ook? Stel dat deze reis een diepe wens is van een van de groep? Door jou valt dan deze wens in duigen?  Lastige kwestie!

Het dorpje Lubian is prachtig! Omdat het er niet zo heet wordt een mooi oord voor een tweede huis! 

Het wordt niet druk met pelgrims. 16 Plaatsen en 7 pelgrims! Het lijkt dat de rust is weer gekeerd op deze Camino! 

En wij? Wij genieten van de zon op het bankje na ons avond eten! 

Ps zo grappig vind ik het! Nooit geweten: parasol = betekent para - voor , sol - zon! Dat krijg je als je Spaans leert! 

Una sorpresa todos los días; Elke dag een verrassing

De sporthal was geweldig! Heerlijk bedden! Alles lekker ruim. Je kon alleen niet koken! Maar dat gaf niets! Er was een overheerlijk menu in de Kantine van de sporthal! Alles werd wel in een razend tempo in een keer geserveerd! Salade, bitterballen, friet, hamlappen, brood! Net zoveel als je wilde! Zeg dat tegen Nederlanders! 

Vanavond koken we zelf! MijnMaatje loopt al drie dagen met eten in de rugzak! Dat moet nu een keer op! 

Het weekend is wel altijd ding! Geen winkel open. In de bar geen brood meer! Wel yoghurtjes en een appel!

Hoe het precies kwam weet ik niet, maar iedereen was om 6.16 uur op! Dus we liepen om 6.45 uur! De maan scheen nog volop, hoewel het wel licht was! Het was wel ijzig koud! Dus in legging met handschoenen en buff gingen we op pad! 

De route was prachtig! We lopen over heuvels. Prachtig met witte brem, paarse dopheide en lavendel! Nog veel meer, maar ik ken de naam niet! Zo mooi en zo stil! Ik moest gelijk denken aan een spreuk die ik van de week kreeg! 

“Stilte is essentieel! Net zoals we lucht nodig hebben! Als je hoofd vol zit met woorden, is er geen ruimte om na te denken! Geen ruimte voor nieuwe gedachten! “ Thich Nhat Hahn. Na weken lopen is alles al eens overdacht! Is veel al gezegd! Er is geen werk dat wacht. Alleen grote leegheid! Soms maakt dat wat angstig! Niets? Oud worden met niets? Er zijn voor deze zomer nog leuke dingen in het vooruitzicht! Maar daarna? Het afgelopen jaar vulde de tijd zich direct! Maar het hoeft natuurlijk niet! Wat is het een luxe dat er leegheid mag zijn! Zo loop ik hier met een echt leeg hoofd! Alleen de vogels verstoren de stilte! De koekoek, specht, nachtegaal en het roodborstje en nog meer. Maar die ken ik niet bij naam! Als er bomen zijn in Spanje hoor je de koekoek! En de hop!

We lopen deze Camino ongehaast. De enige stress is een bed, maar dat lukt steeds beter! We zijn hier met 11 mensen. We gaan naar de eerste herberg en 6 mensen van het gezelschap hebben een kamer geboekt! Dat gaat lukken! 

In de herberg treffen we “die Rita”. Geweldig,  ze loopt nog steeds! Haar nieuw Lowa ‘s hebben scheuren bij de kleine teen. De schoenmaker had haar tot haar verbazing bandenplakkers met lijm gegeven. MijnMaatje keek raar, maar heeft de schoenen toch geplakt. Op zich kan het wel! Een band is ook flexibel. Het ziet er goed uit! 

En el pabellón deportivo: In de sporthal

Je maakt wat mee! We slapen in een sporthal! Gelukkig niet op matrassen, zoals in het boekje stond, maar op stapelbedden! Keurig! Maar echt zoals ik de herbergen ken vanuit de Frances en de del Norte! Temperatuur in de hal ijzig!!!!! Buiten in de zon, lekker! Je kunt koesterend zitten! 

We hadden niet gereserveerd, want dat kon bij deze herberg niet! Het is nu spannend!!Hoeveel mensen gaan we treffen? We blijken met z’n twaalven te zijn. Onderweg zie je niemand, maar dat zegt dus  niets! Dat zagen we in Zamora, waar we 2,5 uur in de rij moesten staan. Inmiddels kennen we wat mensen die voor ons  lopen. Die zeggen dat het rustiger wordt. Het is in Sevilla te warm om te starten. Dus de groep die begonnen is maakt het af. Daar gaan mensen snel van. Sommige langzaam en anderen stoppen. Morgen treffen we ‘die Rita’ uit Aken weer. 82 jaar. Een arts heeft eindelijk haar plekken verbonden, ze gaat langzaam. 15 km per dag en nu lopen wij haar weer achter op! 

De route vandaag was prachtig! Bos, heide, maar dan met lavendel en brem! Heuvelachtig met hier en daar kleine dorpjes, die er redelijk onderhouden uitzien! Het begint steeds meer te lijken op Galicië! De zon scheen, maar uit de zon is het koud! Ik loop tot 12.00 uur met handschoenen en jas aan. Maar de zon schijnt. Heeft op deze hoogte te weinig kracht! 

Inspiratie laat me wat in de steek. Je kunt niet elke dag op de toppen van je kunnen presteren. Vandaar nu enige prietpraat. Vanmorgen bij het vertrek voor de zoveelste keer gevallen. Van de trap in het hotel! Het was me een kabaal, want ik had de stokken in mijn hand en die liet ik los en deze kletterden door het trappenhuis. Het viel mee! Ik viel op mijn rug en kon me nog wat vasthouden aan de trapleuning. Het had erger gekund, Jammer genoeg speelt nu mijn knie weer op. Grrrrrr. Maar ook vervelend, mijn achillespees van hetzelfde been ook. Ik doe oefeningen en smeer er crème met ibroprufen op. Hopen dat het wat helpt. We hebben nog 250 km te gaan. Gemiddeld 25 per dag, dus we kunnen gaan rekenen. 

Het was vanmiddag heerlijk zonnig weer. Alles wat ik kon wassen, heb ik gewassen! Door de wind en zon alles in een ommezien droog. Zelfs mijn nachthemd. Mag na 33 dagen ook wel een keer! 

Vanavond eten we met een Nederlands stel en een stel uit Luxemburg. Deze stoppen in A Gundina. Dat is 3 etappes verder op. Daar is een trein. Volgend jaar doen ze het laatste stuk. 

Wij hebben daar in 2019 de Camino weer opgepakt. We zijn toen naar Salamanca gelopen en daar de  bus en trein gepakt naar A Gundina. We hadden toen minder tijd. Ik ga naar binnen, want zonder zon is het erg koud! 

Klik hier voor de film

https://youtu.be/zMCOUYpF6aY

Hasta ahora el Señor nos ha traído: Tot zover heeft de Heer ons gebracht

Lagen we gisteren in een oude discotheek, nu liggen we 3 sterren hotel en morgen op een matras in een sporthal! Wat een belevenissen! Heerlijk! 

Inmiddels hebben we de 30 ste wandeldag achter de rug! Eerdere Camino’s kon het me niet lang genoeg duren! De druk van het werk hing dan al weer op mijn schouders! Hoe langer een Camino duurde, hoe langer ik de druk nog even voor me uit kon schuiven! 

Ik vind nu het heerlijk! Prachtig weer! Echt  super wandelweer! We kunnen ontspannen lopen! We zijn natuurlijk ook al een paar keer aangekomen in Santiago! Het moeten is eraf! 

Ergens begint ook al iets te verlangen naar het einde! Thuis is ook nog zoveel leuks ! KleinKind! Kinderen.  Fietsvakantie! Naar de herberg! 

Een van de mede pelgrims vertelde dat ze ook graag in Nederland zou willen wandelen. Maar elke nacht een overnachting maakt dit tot een dure toestand. Ik vertelde dat wij overwegen om een karretje te kopen, zodat we kamperen kunnen. “Ik neem een kinderwagen” zei ze! Dat lijkt mij ook wel wat! Gelijk naar Santiago wandelen hoeft ook nog niet, maar bijvoorbeeld het Pieterpad is een optie! We zouden eerst eens naar Drenthe kunnen wandelen! Moet te doen zijn in 5 a 6 etappes! Kun je eerst eens kijken hoe dat gaat. Er zijn plannen te over! 

Vanmorgen gingen we vroeg op pad! In de vroege ochtend lopen is zo heerlijk! Het was wel erg koud! Ik had mijn handschoenen aan. Ik was ook al gestart met mijn dikke winterlegging. 

De eerste helft was prachtig! We zitten op 900 meter! Grote heideachtig gebied! Maar ook hier veel schade door bosbranden. We lopen langs een groot stuwmeer. We komen bij een prachtige kerk! Zomaar in de middel off knowhere. Blijkt steen voor steen verplaatst in verband met het stuwmeer! 

Na 8 km zijn we bij albergue Rehoboth! De eigenaar,  een Zuid Afrikaanse man, is zichtbaar geroerd als wij de betekenis van de naam kennen. Wij overnachten hier niet maar mogen hier wel een kopje koffie!! Km van te voren wordt de koffie al aangekondigd! Koffie drinken ergens is een zeldzaamheid op deze Camino! Dus we nemen het er van! De man loopt moeilijk! Heeft zijn been gebroken tijdens de bosbrand. 

12 Jaar geleden zijn ze de herberg begonnen! Het is een plaatje! Maar echt in de eenzaamheid! Zijn schoonzoon is een Nederlandse jongen uit Amsterdam. De overgang Amsterdam naar hier was erg groot! Ze wonen nu in Zamora. 150 km verder op!! Onder wat meer mensen. 

Ze waren al een tijdje op zoek naar een herberg. Toen kwam dit huis op hun pad! Vandaar de naam!!

Klik hier voor de film:

https://youtu.be/9LHAakte5qw

Dormir entre papel de seda : Slapen tussen vloeipapier

Lezers zullen wel denken, slapen tussen vloeipapier? Echt waar we hadden papieren linnengoed! En ook echt; sliep lekker! De herberg gisteren was in een dorp midden in de grote bosbrand van 2022! We weten nu ook waarom het zo uit de hand liep. De olijfboomgaarden brengen te weinig op en worden verwaarloosd. Ze worden niet meer onderhouden. Er onder begint dan een soort hibiscus te groeien. Door de droogte zijn deze kurkdroog! Dan hoeft er maar iets te gebeuren en het brand als een fakkel. Het gebied is zo groot dat het gewoon niet op te ruimen is. In onze ogen ziet het er prachtig uit nu! Bloemen, groenen struiken, soms bomen die het lijken te redden! Maar als je er uren door heen loopt, vraag je je af hoe het nu met zo’n gebied zal gaan! Er woonden 500 mensen en nu nog 80! Misschien dat de Camino iets opbrengt. Er zijn veel woningen. Maar als zomerhuis ongeschikt! Het is immers in juni tot september door de hitte hier niet te zijn! Misschien een winter huis? 

We kwamen bij een redelijk dorp maar de winkel was nog dicht. We zagen kinderen bij een bushalte om 9.15 uur. Ik kon een gesprekje voeren over school en de schoolbus! Een van moeders vertelde dat de kinderen 60 km verder op een school zitten. Vanavond om 18.00 uur zijn ze er weer! Ze hebben siësta op school.

Een van de kinderen had zijn autootje op de stoep laten staan. De bus zou wegrijden, maar ik kon net op tijd de buschauffeur waarschuwen! Gracias gracias!!

Na het bosbrandgebied kwamen we in een dorpje waar het oudste Jacobus beeld  uit de 11 de eeuw te zien was bij de kerk! We kregen ook een stempel! 

Daarna was de weg saai! Tussen  eindeloze populieren plantages en betonnen waterkanalen. 

We hadden nog een oud stuk brood en wat rijst met kaneel en suiker! Voor rest hadden we niets meer!  De eerste 20 km geen winkel en geen bar! Maar we kunnen wel wat aan! Dus dit komt ook wel goed! 

Rond 13.00 uur zijn we bij de winkel. We slaan in en eten in het kerkportaal ons brood! We kunnen zelfs begrijpen dat er een schoonmaakrooster hangt voor het schoonmaken van de kerk! Leuk! 

Rond 13:30 zijn we in het dorp waar de herberg is. Deze gaat pas open om 14:30 uur! Tja, waar belanden we dan. In een bar met een soort 70 jaren dancing! Er staan nu bedden in. Het oogt allemaal wat groezelige! Mijn lakenzak komt van pas! Idem eigen kussensloop! Voor het eerst deze Camino krijg ik een echt Camino gevoel! Het is er koud!!!!! Ik twijfel of ik zal douchen. Ik houd niet van kou en blijf liever vies dan douchen in een twijfelachtige douche! Het water blijkt warm. Van de douche ren ik terug naar de slaapzaal. Gehuld in mijn winterlegging en thermohemd met jas zit ik me te koesteren in de zon! Heerlijk! Wat een verademing na al die warme dagen! 

Klik hier voor de film;

https://youtu.be/3Qjh6wcGgjs

Cuatro semanas de caminata ; Vier weken wandelen

Vier weken zijn we nu op pad! Het lijkt eeuwen en tegelijkertijd of we gisteren begonnen zijn. De baard van MijnMaatje is inmiddels flink gegroeid. Maar geen kapper in de buurt! 

Elke dag een andere  herberg! Nieuwe mensen of mensen die vanaf het begin met ons op lopen! 

Inmiddels is de pijnlijke knie over! Ik vind het onbegrijpelijk. De eerste dagen was ik bang dat we de Camino niet af zouden kunnen maken. Maar nu voel ik hem af en toe. Ik kan zelfs weer onderweg plassen met mijn rugzak op en dan ook nog gewoon door mijn knieën. Ik heb 3 weken met paracetamol gelopen. Ik had niet in de gaten dat door mijn valpartij in de eerste week mijn schouder ook een dreun heeft gehad. Mijn pijnlijke stuitje gaat ook elke dag beter en het dove gevoel heeft nu niet meer de omvang van een dienblad,  maar van een klein schoteltje. Door het slikken van paracetamol heb ik  niet door gehad dat de rest van het lijf ook wat problemen had, denk ik! Soms voel ik me wel een Jan Doedel. Vorig jaar twee keer gevallen met de fiets. Gedoe met mijn schouder waar de pees van was gescheurd. De zeurende knie deze winter. Nu weer gevallen! Ook weer gedoe met de schouder. Allemaal eigen schuld, gewoon niet opletten. Als mensen vragen waarom wij zo vroeg lopen, soms in het donker, en ik hoor MijnMaatje vertellen dat ik van de hitte soms van het padje raak, kruip ik helemaal onder de tafel. Dan hebben we het maar niet over de hooikoorts thuis, want dan denk ik helemaal “ wat een gezeur’. 

De voeten doen het gelukkig super!  Ik ben het aantal km kwijt, maar denk dat we zo’n 700 km hebben gelopen. De eerste Camino’s was dit belangrijk. Nu niet meer! 

Vandaag ook onze trouwdag! Al 38 jaar getrouwd! En al 43 jaar hebben we wat samen en we kennen elkaar 48 jaar! Waar blijft de tijd? Bijzonder is dat we onze trouwdag sinds 2008 altijd in buitenland ( of semi buitenland) vieren! Zonder kinderen, soms met vreemden! 

Vandaag zijn we in een prachtige herberg! Een nieuw Spaans huis! Wat een verwennerij! Van alle gemakken voorzien! Er is zelfs koffie! We zetten een pot en de rest van de middag lummelen we in tuin en dorp! Ik merk dat ik ook steeds beter kan lummelen. Hoewel? Duolingo oefenen, breien, schrijven, praten met andere pelgrims. De tijd is zo om. 

Gisteren waren we in een herberg met gezamenlijke maaltijden! Het was bere gezellig! Het is zo leuk dat je dan Spaans kent! Je kunt gesprekjes voeren! Prietpraat, maar toch!

We hebben om de stress van een plaats in herberg voor te zijn, geboekt tot zondag!Dan zien we wel weer verder!  Normaal zouden we dat niet doen. Maar gisteren 30 mensen in herberg en de volgende dag 16 plaatsten??? Dat gaat niet lukken. Daarom een korte route. 15 km. Met een herberg in een tussen plaats.  We hebben immers tijd! 

Vandaag komen door een gebied waar vorig jaar bosbranden zijn geweest. 9000 hectare is verwoest. We kunnen niet inschatten wat dit betekent. Wel zien we dat veel bomen zijn verbrand. Wat het betekent voor de mensen? Maar er onder groeien prachtig bloemen en het gras is groen. We maken de route langer door een extra lus te lopen. Het is een prachtig landschap. Groene weiden, bloemen en zwarte struiken en bomen! 

Het is heerlijk wandel weer! 

Grappig, de herbergierster kont aan zoefen. We zitten in een  dorp. Alles op wandelafstand. De herberg die is van een dochter van de plaatselijke bareigenaar. Ze zoeft door de straten met een elektrische stepje tussen bar en herberg! Met schort voor! In de bar is een prachtig bloemstuk. Leuk als je met dit meisje hierover kunt praten! Haar moeder had het gemaakt ter ere van 1 mei! 

“ Qué hermosas flores' Hecho por mi madre para la fiesta del 1 de mayo! “ 

Nederlands: 

“Wat een mooie bloemen? Gemaakt door mijn moeder voor het feest van 1 mei”

Klik hier voor de link van de film

https://youtu.be/lgpfcCv6Ifo

Klik hier voor de link van Podcast 3 

https://anchor.fm/albert-visscher3/episodes/Podcast-3-Camino-via-de-la-Plata-