Ik ga naar beneden en begin gauw aan de weekinfo van school. Hij was al grotendeels klaar, dus het is een kwestie van afwerken. Heel erg fijn dat de wifi het goed doet. Dankzij mijn maatje. Maar het is raar. Ik heb wifi op mijn telefoon en laptop. Yvonne wel op haar laptop, Etty op haar Ipad. Maar niet op de telefoons. Wonderlijk.
Als de weekinfo klaar is, ga ik de preiplanten bekijken. Ze zien er fris uit. Ik geef ze, nu het nog fris is, nog een portie. Ik loop ook de andere plantjes bij langs. Dan zijn mijn mede herbergiers wakker. We plukken wat bramen voor het ontbijt en kraken wat walnoten. Samen met het fromage blanc een lekker ontbijt.
Na het ontbijt gaan we aan de bak. Er wordt geschuurd, gelakt, bieten gekookt, kussens gemaakt, was gedraaid enz, enz. Wat zijn we druk. Vanavond staan er weer geen pelgrims in het boek. Jammer. We besluiten om de keuken ook aan te pakken. We wachten tot 6 uur. Zijn er geen aanlopers, dan oliën we de tomettes en gaan in een volgend dorp pizza eten.
We lopen rond een uur of vijf de route af. Ondertussen plukken we bramen. We komen geen pelgrim tegen. Dan gaan we fiks aan de slag met de keuken. We kunnen dan morgen tot rond de middag niet in de keuken. Yvonne heeft al voorwerk verricht. Alle spullen die we nodig hebben staan in de salon. We oliën met ons drieën de vloer, na deze eerst gezogen en de gesopt te hebben. Als we klaar zijn, glimmen de tomettes ons tegemoet. Wat ziet het er mooi uit. De rest van de herberg is een bende.
Morgen moet de andere helft van de salon ook nog. De lijnolie geurt ons tegemoet en de geur is niet van mijn handen te krijgen.
Als we klaar zijn, doffen ons even op en rijden een dorp verder. 8 km, maar het is de Morvan. Berg op en bergje af, bochtje, hagen. 8 Kilometer is dan een fikse onderneming.
In Lormes aan gekomen, is de teleurstelling heel groot. De pizza bakker heeft een dagje vrij.........
Wat nu. Een warme hap zit er niet in. Want we hebben geen formuis. Ook in de rest van het dorp, behalve in het chique hotel, valt niets te halen. De Casino, een klein buurtsupertje, is nog open. Maar heeft geen brood. Wel chips, pinda;s en bananen. Teleurgesteld rijden we terug naar huis. We besluiten om op onze tenen een ei te bakken. We halen uit de vriezer brood en een paar blikjes uit de voorraadkast. Samen met de chips en chocola gaan we ons te buiten. Het is heerlijk weer en we zitten nog lang buiten! Wat een dag! Wat hebben we gewerkt! De lijst met klusjes, wordt al behoorlijk korter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten