Voor het eerst sinds vier weken hebben we vanmiddag op het tuinkaffeterras een drankje gedronken. In de zon. Iets drinken op de Camino is normaal. Deden we elke middag😉! Iemand zei eens "De Camino is soms een lange kroegentocht...." Dat klopt wel. Het dag ritme op een Camino is vroeg opstaan, voor de hitte aan lopen en rond 14.00 uur weer bij een herberg zijn. Dan heb je hele lange middagen. Zeker de eerste jaren was ik dan volkomen gevloerd. 20 km met ene rugzak in de hitte, was voor mij met de conditie van toen zwaar. We zaten eindeloos op terrasjes. Dan is vroeg naar bed wel een optie, na vroeg opstaan en wat te veel wijn op het terras, lonkt het bed wel.
Ik had net gisteren en de dagen ervoor een hele verhandelingen met MijnMaatje gehad over rust en slaap. Ik kan 's avonds niet stoppen met bezig zijn. Schrijven, lummelen, nog wat koken, iets opzoeken op internet, mijn weblogs, er is altijd wat. Dan kom ik te laat op bed. En 's morgens wil ik vroeg opstaan, want ik geniet ook van de heerlijke stille ochtenduren. In de podcasts over persoonlijke groei, hebben mensen het steeds over "Vroeg op staan en een ochtend routine maken" Ik heb ook wel een routine, maar dan 's avonds en dan gewoon lummelen. Geen tv, maar werken, breien, strijken, koken, avondwandelingetjes, tandenpoetsen, kleren uitzoeken, weer wat vinden en weer aan de gang. Ook dat is een routine, maar eigenlijk een verkeerde routine. Ik slaap hierdoor ook gewoon te weinig uren.
Nu is een Camino altijd een breek en een moment voor goede voornemens. Mijn voornemen voor de komende maanden was gisteren, op tijd naar bed en op tijd opstaan. Opstaan lukt prima, op commando van de wekker met een zwaai met beide voeten naast het bed. Maar het naaaaaaaar bed gaan, zucht. Dus na uitvoerige gesprekken en overwegingen, besluit ik dan tot het nieuwe voornemen "Op tijd naar bed". Om 22.00 uur stoppen met werken en lummelen. En 22.30 uur in bed en om 23.00 uur slapen. Uiteraard zag ik gisteravond om 22.05 nog iets langs komen op de mail van school. Nog even...... Ik zag bij de ING dat geld was afgeschreven wat niet klopte, dat moest natuurlijk uitgezocht worden. En zo was het 23.30 uur. Laat ik het zo samenvatten: " MijnMaatje vond het niet leuk". Hij hoeft niets te zeggen en dan weet ik al hoe laat het is.
Dus vanmorgen laat ik me van mijn goede kant zien en ik stap op tijd en vrolijk het bed uit. We gaan direct voor een rondje hardlopen. MijnMaatje heeft het op de heupen, "Vrouwlief een eigen plan? Oke... ik ook. " Nu moet ik zeggen dat het een prachtige morgen was en MijnMaatje heeft een super tred. Gewoon mooi om naar te kijken. Ik ben wat meer een sjokker met hardlopen. Ik vind het leuk, maar kan het niet echt. MijnMaatje danst het rondje vooruit en binnen no time is hij uit het zicht. Het hardlopen gaat bij mij ook fantastisch. Nergens pijntjes en gaat super. Ik denk dat ik beter om de dag kan lopen dan elke dag en dan evt wat langer. Zo loop ik vandaag het lange rondje( 6,5 km) en het gaat zo super dat ik niet meer denk aan tijd en afstanden en ik sjok in de candanz in de ochtendzon op de stille landwegen. Het licht is zo helder dat ik loop met een zonnebril op. Bij het huisje aan gekomen bleek dat MijnMaatje de korte route had genomen en deze in een toptijd heeft gelopen. Ik had de snelste kmtijd van 6.16 en hij wel 4,55 of zo. Ik ben dan na zo ronde hardlopen helemaal wakker en aan.
We krijgen vrienden op bezoek. Ze komen op de fiets en het belooft een mooie dag te worden. Maar eerst moet ik nog werken. Een paar werkstukken nakijken, een Teams met een student overleg en dan nog een yoghurtje op het " tuinkaffeeterras". Dan arriveren onze vrienden. Maar ik heb er wel al een ochtend opzitten. Goud in de mond dus....
We besluiten een rondje te fietsen van Zurich, Harlingen, Franeker, Hitzum, Pingjum. Het is in tegenstelling tot de vorige dagen nu zomer. Prachtige blauwe luchten, wel wind. We lunchen op de kade in Harlingen met de meegebrachte koffie en broodjes. In Franeker bekijken we het stadje en dan richting huisje.
Voor het eerst sinds we hier zijn, drinken we iets op het terras. In de zon, met jas uit. Wat een verschil. De wereld is anders. Iets doen met vrienden is gezellig. We houden afstand en dat kan hier. Wat heb ik gewoon dit samen zijn met mensen gemist deze laatste maanden. De dochtertjes van de campingbaas brengten ons een door hun zelfgemaakt flyer. "Groot Campingfeest" Iedereen mag komen. Heit zingt. Voor ons is niet duidelijk wat heit dan zingt, maar ik krijg een blik van "Ken jij mijn heit xxx niet... xxxxx biertroubadour en je kunt hem zelfs horen op spotyfy." Het is gratis, alleen de drankjes moeten we betalen. Ik beloof te komen.
Mijn vriendin en ik genieten. De jaren van hun en onze kinderen die circusvoorstellingen bedachten. Hun cavia's lieten trouwen, begrafenissen van de zelfde cavia's regelden, songfestivals. Eindeloos waren ze net als deze kinderen bezig met de voorbereiding en wat een plezier en pret hadden de kinderen. Net als het spul hier. We gniffelen als we horen dat heit niet zingen wil. Hij wist van niks.
Dan gaan we samen lekker eten. We hebben nog soep en van de yoghurtjes maken we zo een lekker toetje. Ik maak een lekkere thaise curry, mmmmm. En dan gaan de vrienden, met rozige wangen van de wind en de hete curry, na een paar stevige koppen koffie richting Hengelo. Wij storten ons op de afwas. Het huisje, compleet voorzien van alle gemakken, heeft een gemak niet: geen vaatwasser. Maar samen gaan we aan de slag en dan is het zo voor elkaar.
Ik loop nog even naar buiten om te genieten van de zomers aandoende avond. De teleurstelling komt: Groot Camppingfeest gaat niet door.... De dochtertjes melden, ze hadden er niet aan gedacht dat feestjes niet mogen. Mem grijnst op afstand, wist het vast wel, maar heeft de kinderen een hele middag lang laten kleuren, plakken, plannen laten maken, heerlijk toch!
Weer: zon en wind en warm
Km: 6,5 km hardlopen
Lunch: broodjes en fruit
Diner: soep, thaise curry en yoghurt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten