De achtste dag van Azofra naar Granon 22 km

Na een heerlijke rustige nacht, deze herberg had kamertjes, cabins, met twee bedden, om 7 uur opgestaan. Ik was een van de laatsten die vertrok. 7.15 uur! Na een wat mager ontbijt: een koffie met twee kleine stukjes stokbrood, liep ik om 7.45 uur.  Als ik alles maar goed georganiseerd heb, dan ben ik erg snel weg. Heb een zak met kleren voor na het wandelen, heb een zakje met ondergoed, nachthemd en mijn binnenslaapzak(overal goed voor: onderlaken, slaapzak als de andere te warm is, kussensloop bij wat smerige herbergen). Verder in alle zakken van de rugzak heb ik op vast plekken mijn opladers, pelgrimspaspoort en brillen. In mijn broekzak het route boek. Heb ook nog een tas voor eten, brood en muslirepen en soms een sinaasappel. In de tas van mijn gewone slaapzak, zit overdag uiteraard de slaapzak en 's nachts mijn wandelkleren. Ik ben niet zo wasserig, dus moffel ik de wandelspullen gelijk weg. De volgende dag moet ik me zelf even overwinnen om het stinkend goedje aan te trekken. Maar na een uur ben je toch al weer nat van het zweet. En overdag ruikt toch iedereen. En als je komt in de ruimte waar de schoenen staan, nou daar wil je niet wezen. Je valt achterover van de stank.

Deze dag was bijzonder, want twee jaar geleden is MijnMaatje mij op deze dag van Santo Domingo de la Calzada, met tegemoet komen lopen. Ik was toen voor de eerste keer echt op Camino. Nu vandaag alleen. De hele dag heb ik ook alleen gelopen. Op zich vind ik dat zeker in de ochtend prima. Het is heerlijk rustig. Kwam Garbriel, de Duitse mevrouw van de chemokuren ook weer achterop. Het gaat goed met haar. Af en toe neemt ze een taxi.
Heb vandaag twee luisterboeken van de Coachingbox geluisterd. Ik kom thuis slecht door de voorraad boeken van de coachopleiding heen. Wel merk ik dat ik dingen die ik belangrijk vind eigenlijk gelijk moet opschrijven. Dan blijft het beter hangen of kan ik de belangrijkste punten nog een keer herhalen. Dat lukt nu onderweg niet. Inmiddels heb ik wel alles eens een keer gehoord. De eerste studiedagen van deze opleiding verzoop ik zo'n beetje in de hoeveelheid stof. Ik ga ook kris kras door de opleiding heen. Krijg dus niet alle dagen op volgorde. Dit kon niet anders in verband met mijn eigen trainingsdagen. Nu is veel stof voor mij wel bekend uit vorige opleidingen en mijn werk. Maar als je volgens mij niet uit het onderwijs komt en je doet dit dan op deze wijze is het lastig om dit alles tot een goed eind te brengen. Ik moet het nu ook nog zien dat het allemaal lukt. Aan mijn inzet zal het niet liggen. En door de spreiding nu over anderhalf jaar heb ik ook veel tijd voor herhaling. Ik merk dat ik dat wel nodig heb. En vanmorgen kom ik dan ook met een schok tot de ontdekking dat ik natuurlijk de Camino ook praktisch kan oefenen. Had ik me gewoon nog niet bedacht. Vanaf nu zal ik proberen om steeds een stukje theorie toe te passen in de praktijk.  Bv het stellen van vragen. Of werkvormen die helpen bij het maken van een analyse.

Het wandelen ging heel goed. Was in 3 uur in Santo Domingo. 14 km. Heel keurig al zeg ik het zelf. Heb brood gekocht en heb uitgebreid gegeten ergens op een bankje. Op dat Santo Domingo een grotere plaats is en banken niet overal gebruikelijk zijn, leek het me handig om te zorgen dat ik weer een voorraadje kas heb. Op verschillende plaatsen in mijn tas en buidel heb ik geld en pasjes. Als er wat gestolen wordt dan heb ergens nog wat voorhanden.
De route van Santo Domingo naar Granon was vreselijke een rechte weg in de zon met veel klimmen en dalen. Maar goed om twee uur was ik in de herberg. Heel bijzonder. De slaapzalen zijn op de gewelven van de kerk. De pelgrims slapen op yogamaatjes. Ik houd mijn hart vast voor mijn heupen. Was net een beetje van de pijn af. Je krijgt geen stempel. Mensen zijn helemaal in shock. Op de Camino zijn de stempels heilig. Principieel geeft deze herberg geen stempel, als tegenhanger van het wedstrijdachtige sfeertje wat zo langzamerhand ontstaat rond dit Caminogebeuren. Hoeveel kilometer loop je, hoeveel stempels heb je, iedereen wil direct douchen, vecht om de stopcontacten en de waslijn. Hier is 1 douche voor ongeveer 30 vrouwen. Je kunt je er iets bij voorstellen misschien. Pas er niet helemaal tussen. Vergeet mijn stempels en houd eigenlijk niet van wassen en douchen. Geheel in de sfeer van deze herberg, laat ik deze beker vandaag aan mij voorbij gaan.  Ik  douche niet!