Ik zag op tegen de route. De vorige keer hebben we de bus genomen. Het regende toen en het was erg koud. De eerste herberg was ook onverwarmd. In mijn hoofd groeit deze etappe uit tot een monster tocht.
Nu was de aanloop route beter. Het was maar 16 km naar het eerste dorp over de berg. Vervolgens was mijn plan om nog 8 km te lopen. Helaas regende toen ik op stond. Maar gelukkig was het niet koud. Dat betekent lopen in de poncho. Mijn ervaring is dat je na een uur van binnen net zo nat bent als buiten. Met de regenpijpen( ik heb speciale regenpijpen, dus geen broek) en de poncho ben ik om 7.45 uur begonnen te lopen. Na ongeveer 3 km kwam ik Villafranca. Vond het wat overdreven om een kop koffie te nemen. Ben dus gelijk begonnen aan de berg. Het eerste stuk was erg steil klimmen. Ik zag verder geen enkele pelgrim. Ik werd erg warm en moest erg hijgen. Heb overwogen om terug te gaan. Je zult maar wat krijgen. Na een dik half uur werd het een vals plat. Ben toch maar
doorgelopen. Ik ben op de berg 3 mensen tegengekomen. Het was dat ik af en toe een gele pijl zag, anders zou je twijfelen of je wel goed zit. Maar eenmaal boven was het een eitje. Een lange brede
brandgang en dat wel 7 km lang. Tijdens de lengte moest ik denken aan een appje van een collega vanmorgen. Ze zei: "Wat moet het heerlijk zijn om zomaar een periode zo je hoofd leeg te kunnen maken." Dat blijft lang rondzingen in mijn hoofd. Aan de ene kant maak je je hoofd leeg, je bent alleen bezig met de route, je voeten, het eten en een bed. Maar aan de andere kant heb je ook uren te tijd om na te denken. Wat zal ik straks gaan doen na deze klus. Toch een vaste baan zoeken. Interimwerk blijven doen? Zo blijven doorgaan in combi met het andere werk is eigenlijk wat veel. Maar de vrijheid is ook erg aanlokkelijk. Zal hier nog maar een bezinningsblog aan wijden.
Boven op de berg lijkt het erg op het gebied van de Hoge Veluwe. En die vind ik eigenlijk mooier dan deze berg. Er wordt erg lovend over gedaan in het routeboek. Daar begrijp ik niets van. Vond het niet erg bijzonder. De afdaling naar beneden was wel mooi. Na 16 km regen en kou was ik enigszins afgepeigerd. In de bar van het eerste dorpje een kop koffie gehaald. Ik deed de deur open en stond tegen de pelgrims aan. Niet gezien op de berg. Maar er waren dus meer mensen. Iedereen nat en in regenkleding. Wat een puinhoop. Er was wel koffie, maar het brood wat op. En na alleen een croissant als ontbijt was ik wel erg toe aan een stuk brood. Echt Spaans. Een Nederlandse ondernemer zou hier brood in zien. En hier verkopen ze 50 broodjes en dat is het. Als er 100 mensen langskomen hebben de andere 50 pech. Dat zie je meer op de Camino. We maken gewoon niet meer.... We verdienen genoeg aan 50. Dat is natuurlijk ook de charme van de Camino. Maar wel lastig als je nog honger hebt.
Ik ben door gelopen naar Atapuereca. Hier hebben ze in 1999 of zo menselijke resten gevonden van een prehistorisch mens. Ik zag het plaatje aan het begin van het dorp en herkende het uit een geschiedenismethode.
Het is een normaal Spaans dorp. Maar wereldwijd bekend vanwege de vondsten.
Wat ben ik blij met m'n schoenen. Ik heb niets geen last van blaren of mijn hakken. Ja, mijn schoenen en ik beginnen maatjes te worden. Wat is dat heerlijk als je geen blaren hebt of andere ongemakken. Het is wel een monstertocht. Je moet er echt niet te licht over denken. Je ziet toch veel mensen met problemen.
Inmiddels ben ik in de herberg. Prachtig oud, maar van alle gemakken voorzien. Met een houtkachel. Van de buitenkant ziet het er niet uit, maar van binnen een oase. Er was al een Nederlandse man: Wouterse. Hij heeft een klein stuk gelopen vandaag en heeft de herberg opgewarmd. Het ziet er zo mooi uit. Een oude houtkachel en een keukentafel met banken. Je kunt zelf thee maken.
Eerst mijn dagelijkse uurtje op bed doorgebracht. En toen een heerlijke douche. Inmiddels was ook de Nederlandse Vincent aangekomen. Prachtig om te zien hoe verschillend mensen omgaan met de Camino. Vincent heeft alles tot de gram nauwkeurig berekend. Heeft een A3 papier met alles er op wat hij belangrijk vindt. Alles tot in details geregeld, hij heeft maar 7 kilo bij zich.
Dan loop ik te sjouwen met 3 boeken en een ipad, mijn spijkerbroek, nog extra onderbroeken. Het maakt me eigenlijk niet uit. Kan het nu goed hendelen wat betreft mijn schouders, dus geen enkel probleem.
Samen hebben we gegeten. Ook dat was weer een heel bijzondere ervaring. Zo' n jonge jongen kompleet alles overdacht. Tot op de gram nauwkeurig zijn onderbroeken uitgezocht. En dan een huisarts die zijn loopbaan aan het afbouwen is. In alle bezadigdheid kalm de situatie in ogenschouw neemt. Alleen loopt, want zijn vrouw is drie weken gevallen en heeft problemen met haar schouder. Drie zulke verschillende mensen. Heel onderhoudend met elkaar gesproken aan tafel. De jongen met alleen zijn telefoon met info. De dokter met zijn e book. Ik met mijn ipad. Wat is het toch een belevenis.
Had het zo druk met het gezelschap van de heren, dat ik mijn blog niet eens op tijd af kreeg. Lig nu in bed nog te typen.
Een geweldige herberg. De herbergierster komt langs en doet de kachel en het licht uit. 21.30 uur! En nu slapen. O, ja mijn enkels zijn jeukvrij. Geenbedbugs gelukkig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten