woensdag 4 mei 2016

De eenentwintigste dag van Soto de Luina naar Cavado 25 km ????

De eerste etappe na ons stuk met de bus. Met een knallende hoofdpijn stond ik vanmorgen op. Het was weer een moeizame nacht. Ik sliep boven in het stapelbed en onder mij de meneer uit Nieuw Zeeland. Met een stoel erbij moest ik er in klimmen. Het bed had geen schotten. Anders val ik ook niet uit mijn bed, maar een bed van 80 cm breed en 170 cm hoog is wel een hele happening. Het bed bewoog  bij elke beweging, zowel van mij als van mijn mede gebruiker. Het bed liep  ook nog een beetje scheef af. Ik had steeds het gevoel dat ik eraf rolde. Het was een herberg municipal en dat betekent dat om 22.00 uur het licht uit gaat. Door een ander loopritme ben ik dan nog niet moe. Maar mijn telefoon had geen stroom. Er zijn in deze herberg bijna geen lichtpunten. MijnMaatje deed zijn stekker van de telefoon in een contactdoos van de eetruimte. Deze gaf me een knal. Gelukkig alleen de stekker kapot. Helemaal zwart. De telefoon deed het gelukkig nog. Ik was zo bang geworden dat ik mijn telefoon er niet in durfde te doen. Hoewel ik niet zo hecht aan spullen, zou mijn iPhone me wel aan het hart gaan. Met name omdat ik dan geen foto's meer zou kunnen nemen. De eerste jaren waren de  foto van mijn iPhone erg slecht van kwaliteit. Dat dacht ik tenminste als ik ze terug zag op mijn blog. In de kerstvakantie heb ik ze allemaal op mijn laptop gezet. Ik had er 700 en heb er 300 weggegooid. Wat er overbleef zag er eigenlijk best wel aardig uit. Ik heb er een fotoboek van gemaakt. En deze is prachtig geworden, al zeg ik het zelf. Dus de foto's gaan me aan het hart.
Ik durfde nu al helemaal niet meer te slapen. Zie al visioenen over kortsluiting voor me. Gelukkig lag ik bij de deur en zou ik er zo uit zijn. Maar dat betekend ook een nacht zonder luisterboek. Gelukkig heb ik ook op de iPad luisterboeken. Daar had ik nog wat stroom op. Omdat ik bang was dat de iPad uit het bed zou vallen had ik deze in mijn slaapzak gedaan. Dat werkte ook niet mee tot ontspannen.
Vandaag was er een kust route en een wegroute. Vol goede moed begonnen we aan de kustroute. Maar na drie keer een behoorlijke  klim en een daling vond ik het wel welletjes. De rest van de dag lopen we langs de weg. Het weer is prachtig. We liepen gelijk al in korte broek en t shirt. Ik heb zelfs mijn kuiten verbrand. Ik merkte het pas onder de douche. Het hete water deed pijn aan mijn kuiten.
De route was niet bijzonder mooi. Maar we hadden wat aanspraak, want er komen steeds meer pelgrims op deze route. Je kunt hier in bijna elke plaats komen met de bus. Dat betekent ook dat steeds meer mensen kunnen gaan instappen. Vanavond waren we met een groep van 8 mensen om samen te eten voor een menu del dia. Voor 8 euro: wijn, brood, tortilla, salade, kip en een dik toetje. Ik kon het niet op. Het was erg gezellig: 3 Duitsers, 2 Ieren, de Nieuw- Zeelandse meneer en wij. 
De herberg is een klein prive herbergje. Ik was na twee nachten municipal klaar met de Spartaanse toestanden. Er bleek een piep klein twee persoonskamertje te zijn. Formaat bedstee. Deze kregen wij toebedeeld. We kregen tot mijn grote geluk een onderlaken en een sloop. De douche was brandschoon. Heerlijk! Wat kun je dit dan waarderen.  Genietend lig ik op het bed! Dat wordt een fijne nacht!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten