Na hele drukke weken en spannende corana tijden is het zover. We kunnen naar de herberg. Hoi,hoi... ik ben er klaar voor. Maar het is best wel spannend. In de herberg zijn wel pelgrims geweest. Maar uiteraard veel minder als in andere jaren. En zullen ze deze weken nog komen?
De herberg is een oase van rust en dat is iets wat ik ook wel kan gebruiken. Ik herinner me het appje van de juf over de eerste Corona zaak bij ons op school in februari. Niemand had er nog goed van gehoord. Een kind was naar de voetbalwedstrijd in Milaan geweest. Daar was een Corona uitbraak. Wat nu? Kun je naar school, vroeg moeder. Op ons antwoord: “Neem even een paar dagen wat afstand” , antwoordde moeder. “Kind speelt al weer op het plein met de klasgenootjes...” En zo bleef deze periode door gaan...Van lock down naar quarantaine in Friesland, naar weer een open school, naar een vakantie met beperking, een verbouw.... Nu hopelijk 14 dagen rust en even niets. Even opladen voor weer een druk winterseizoen. Met een paar boeken en handwerkjes moet dit wel lukken. Ik kijk uit naar het boek ”Laat je niet gijzelen.” Moet ik voor een opleiding lezen. Ik begin er weer een beetje zin in te krijgen.
Het begint al goed. Ik verslaap me bijna en om 7 uur maakt MijnMaatje me wakker. “Hoe laat wil je weg.” 7.30 uur. Met vliegende vaart maak ik koffie en MijnMaatje warmt de soep.
En zo sta ik toch om 7.30 uur klaar voor vertrek. Etty is inmiddels gearriveerd. We rijden de route Maastricht Luik Bastogne Sedan Reims Troye. De reis verloopt zeer voorspoedig en we rijden om de beurt. Erg fijn. Alles lukt en nergens oponthoud.
Je denk misschien dat het droog is in Nederland, maar hier is het een woestijn. Wat een droogte.....alles is geel......erg jammer.
Voor het eerst na 8 jaar belanden we precies om zes uur bij de herberg. Ondanks dat alles voorspoedig verloopt, ben ik afgeserveerd. Ik ben nu te moe voor een lang verhaal. Na een heerlijke maaltijd lig ik om 22.00 uur in bed. Morgen is er weer een dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten