dinsdag 19 oktober 2021

Dag 2 Abdij Willibrordus richting Elten

De eerste dag is prima verlopen, maar de nacht was wel een dingetje. Pijn in de knieën en heupen maakten dat ik slecht in slaap kwam. Na een paracetamol heb ik super geslapen en was ik bij het opstaan pijn vrij. Om half  acht was de laude en het leek me fijn om daar toch naar toe te gaan. Ik werd op tijd wakker en gauw heb ik me aangekleed en wilde de donker ochtend inlopen. Toen ik nog even bij MijnMaatje achter de deur keek, we slapen apart,  zat hij al helemaal aangekleed in de stoel op zijn ruime ‘ slaapcel’ te werken aan zijn filmpje! Ik zal de link straks toevoegen. Samen sluipen we de donker ochtend in richting kapel. Daar brandt het licht helder en de monniken zijn al begonnen. Nog twee pelgrims van onze groep schuiven aan. De stemmen van de mannen klinken helder en zuiver. Je kunt nu de inhoud goed verstaan en volgen. Ik vind dat mooi. Hoewel ik ook graag meegenomen  wordt in de mystieke sfeer in Vezelay bijvoorbeeld. De kapel hier is klein en bijba knus te noemen. De heren houden het lang vol!

Na een prima ontbijt met yoghurt en heerlijk brood gaan we op pad. Het miezert, maar dat mag de pret niet drukken. 

Ik praat nog even met de gastvrouw. Zij en haar man doen dit werk als vrijwilligers. Ze hoeven niet zelf  te koken. Er komt een catering. Maar ze organiseren  het met zoveel vreugde en zorg  en zijn zo behulpzaam. Dit werk lijkt mij ook wel wat. Als ik niet meer werk, zou ik dit ook wel willem doen. Wat een plaats om een paar dagen te helpen en te mogen verblijven. 

Een paar mensen  van de groep zijn ook vrijwilligers  op een natuurcamping. Ze beheren daar voor een midweek de camping. Dat doen ze enkele weken per seizoen. Schrijven gasten in en zwaaien ze uit. De man is tachtig en doet nog steeds dapper mee. Ik hoop dat het ons ook gegeven is om op deze wijze gezond oud te worden. De toekomst kristalliseert zich steeds meer uit. Vrijwilligerswerk om  mensen te helpen op een camping, herberg of klooster is wel iets wat we  erg leuk vinden en waar we zeker voldoening in zouden kunnen vinden. Ik heb ook wel een keer iemand gesproken die gids is op Huis Verwolde. Dat lijkt me ook leuk. 

Maar er moet ook wel iets met kinderen zijn. Maar goed, wie weet wat op ons pad komt! 

Vandaag gaat de route net een kus naar het Onland. Bekenden uit de Achterhoek weten waar dat is.  Dan naar Braamt. We houden pauze in het Servicepunt. Dat is een winkel met dr meest noodzakelijke boodschappen, brood, kaarten, zeep en zo. Het Servicepunt wordt beheerd door vrijwilligers uit het dorp! Je kunt er ook koffie drinken, spelletjes doen en de krant lezen. Speciaal voor  ons blijven ze open tussen dr middag. Wr zitten er heerlijk even droog. We eten ons brood en we krijgen een kop koffie! Wat een leuk initiatief. In Braamt is verder niets meer. 

Dan lopen we door het bos in Montferland naar Elten. Een Duits stadje. De mondkapjes komen weer op en de route van 24 km is ten einde. Morgen moeten we over de Rijn. Nog wel een ding, want om 11 uur moeten we met de pont en eerst moeten we 12 km hebben gelopen. 

Aangekomen in het hotel ruilen we van kamer. We liggen nu op de derde verdieping. Sommige mensen hebben wat moeite met de trap. Net als gisteren worden we beloond met een super kamer. Ik heb nog nooit in zo’n mooie kamer geslapen. De inrichting is chique, misschien iets gedateerd, maar zeer ruim. Er was een misverstand over de bedden. Er leken te weinig bedden, maar zonder te schuiven kunnen er bij ons wel 4 bedden bij. 

Gisteren belanden we ook door ruilen ( op verzoek van anderen)  op de nieuwste kamers.  Mensen die ons kennen weten dat we sobere plaatsen ook geen enkel probleem vinden. Maar nu geniet ik met volle teugen van het heerlijke bed met schone witte lakens. De benen zijn een beetje stram, Het valt niet mee om bij aankomst te denken aan de oefeningen. Ik was wel uitgeblust van de 24 km. We hebben een half uurtje gerust en dat was alles onderweg. Op een Camino lopen we de eerste dagen altijd onder de twintig km en rusten we vaak. 

De rest zit al beneden, maar ik wil even het blog af schrijven!  We hebben zo een diner. Het is wel een luxe pelgrimage. Ik voel me wat stram en ik heb twee blaren. Een in mijn nek van de schouderbanden van de rugzak en een in mijn hand. Mijn voeten doen het fantastisch! De schoenen zijn nog niet als pantoffeltjes, maar dat worden deze vast wel. 












Klik hier voor de link van het filmpje

Geen opmerkingen:

Een reactie posten