Het is bijna zover! Morgen gaan we naar Kevelaar. Kevelaer ( op zijn Duits)is een bedevaartsplaats in Duitsland ter hoogte van Venlo.
Vorig jaar had een groep mensen een idee om een tocht te lopen van uit Hengelo naar een bedevaartsoord in het kader van 75 bevrijding. Vrijheid, vrede en verdraagzaamheid. Zo ontstond het idee voor deze tocht met de bestemming Kevelaar. . Zestien mensen doen mee, zowel fietsers als wandelaars. Vanuit Hengelo gaat het in vijf dagen via de Slangenburg en de Duitse plaatsen Elten, Kleve en Goch naar eindpunt Kevelaer.
Toen men vroeg of wij zin hadden om mee te lopen, zeiden MijnMaatje en ik natuurlijk gelijk ja. Helaas ging door Corona de tocht niet door en vandaar dat we het nu pas gaan doen.
Toch is het gek. Of je nu gaat voor een reis van 6 weken of deze toch, dezelfde opwinding ontstaat en je neemt ook bijna dezelfde spullen mee.
Ik loop niet voor een Maria verering of zo, maar het thema vrijheid, vrede en verdraagzaamheid zijn woorden die in het licht van ontwikkelingen in de wereld niet genoeg aandacht kunnen hebben.
Persoonlijk beleef ik aan het wandelen veel plezier, maar ook even een poos in een lagere versnelling te leven en te zijn , is heerlijk. Om in de lagere versnelling te komen, moesten we de laatste week nog wel even flink buffelen. Maar volgens mij is dat altijd zo, als ik dit blog nog eens na lees.
We starten bij de Worldflame of peace. Deze staat voor de Remigiuskerk in Hengelo.
Maar goed, morgen gaan we. De rugzakken staan klaar met het mooie Kevelaarschildje. . Het yoghurtje voor het ontbijt en de wraps voor de lunch zijn klaar. De was gedaan, huis schoon en de vuilnis weg gebracht en de koelkast leeg. Van de laatste restjes sla nog een soepje gemaakt. Die gaat morgen vroeg nog in de vriezer.
Nog een nachtje! We zijn er klaar voor!
Klik hier voor het artikel uit de Gelderlander.
Het Duitse plaatsje Kevelaer (vlak over de grens bij Venlo) is al eeuwenlang een bekend Mariabedevaartsoord. Al sinds 1642 wordt er in deze plaats een wonderbaarlijk genadebeeld (een ets) van de Maagd Maria vereerd. Dit genadebeeld staat bekend als de ‘Consolatrix Afflictorum’: de ‘Troosteres der bedroefden’.
Handelsreiziger Hendrick Busman was in 1641 op weg van Weeze naar Geldern en bad bij het hagelkruis op een kruising vlakbij het gehucht Kevelaer, toen hij tot driemaal toe een oproep van Maria hoorde: “Op deze plek moet je voor mij een kapelletje bouwen!” Busman was arm, maar de kapel kwam er in 1642. Pelgrims volgden al snel en ook de eerste genezingen lieten niet lang op zich wachten. In 1647 erkende de Kerk acht van deze genezingen als wonderbaarlijk. Om het oorspronkelijke stenen gebedszuiltje heen werd in 1654 de Genadekapel gebouwd (zie foto), enkele jaren eerder was er al een bedevaartkerk gebouwd. In de negentiende eeuw werd de grote Mariakerk gebouwd, die in 1923 tot basiliek werd verheven.
Kevelaer behoorde enige tijd tot het bisdom Roermond, ging in 1801 tot het bisdom Aken behoren en werd vanaf ongeveer 1823 ingedeeld bij het bisdom Münster. Voor Nederlandse katholieken ‘boven de rivieren’ was Kevelaer lange tijd zeer belangrijk, omdat in het protestantse noorden openbare katholieke geloofsuitingen verboden waren. In het koninkrijk Pruisen, waar Kevelaer onder viel, bestond echter wel godsdienstvrijheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten