dinsdag 3 mei 2016

De twintigste dag van La Isla naar Villaviciosa 20 km

Na een heftige nacht werd ik gebroken wakker. Om 6.30 uur al. Ik ben zo bang voor de bedbugs dat ik absoluut niet met met armen buiten mijn slaapzak wilde. En overal is het koud en vannacht sliepen we weer met 12 mensen op een zaal. Uiteraard zonder raam en ik had het zo warm. Heel naar. 
Zo stond ik vroeg naast mijn bed. Er was een keuken en we hadden nog veel oud brood. Ik heb een pot thee gezet en al het brood geroosterd. Het beleg bestond uit banaan en samen met een sinaasappel was dit ons desayunos. Een bloemetje erbij maakte het af. Het was een speciale dag, wat we zijn vandaag 31 jaar getrouwd en we hebben al 36 jaar een relatie. 31 jaar geleden had ik mijn enkelbanden gescheurd en ik liep op krukken. Niet wetende dat ik 31 jaar later zoveel zou gaan wandelen. Het lopen was toen absoluut geen hobby van me. Op zo'n dag als dag als deze word ik altijd wat weemoedig. Waar blijft de tijd?  De dertig jaar vliegen voorbij. We zijn nog steeds gelukkig met elkaar. Verdriet is ook onze deur niet voorbij gegaan. Maar de zonnige dagen zijn er ook. Hoe ouder je wordt, hoe meer je beseft dat geluk niet vanzelfsprekend is. We weten ook dat het anders kan. Vandaag treffen we in de herberg een Nieuw Zeelandse man. Van origine waren zijn ouders Nederlanders. We raken aan de praat, want zoveel Nederlanders zijn niet onderweg. Hij had deze route willen lopen met zijn vrouw. Deze is overleden. De triestheid hangt om hem heen. Zijn kinderen komen ook over en samen willen ze de laatste 100 km lopen. De man heeft nu veel te veel dagen en moet zich inhouden. Dus hij loopt nu 10 tot 15 km. Dat is ook niets. Je moet dan de hele dag hangen. 
De herberg heeft net zo als gisteren weer de kwalificatie spartaans. Het is er koud en je hebt geen lekker plekje waar je even kunt zitten. In deze herberg kun je zelfs niet koken. Dus een kopje thee maken is er niet bij. Dan is het wel af zien. Gelukkig is het mooi weer, dat maakt dat onderweg alles er wat beter uit ziet. Anders wordt het zo troosteloos. 
Om 8 uur liepen we deze ochtend en we hebben de hele dag samen op gelopen met Aafke. We hebben haar gisteren ontmoet. Het was gezellig om een poosje samen op te lopen. Het weer was heel prachtig. Een blauwe lucht. Weer groene weiden. Landweggetjes. We stoppen bij een kerkje en lunchen met brood, pure chocola( Dank zij MijnHerbergmaatje en met deze reep pure chocola lukt het ons om een paar keer per dag een stukje te nemen en hem niet in een keer op te eten.) voor we het weten zijn we in Villaviciosa. Dan hebben we er 22 km op zitten. Aafke gaat nu de Route del Primotovo doen. Ik twijfel. Hij is wat ruiger en mooier. Maar het is ook een route om in 14 dagen te doen. We gaan nu de Del Norte maar afmaken.  Er komt een bus in Villaviciosa en we nemen de bus naar Gijon. Dat is een immense stad. We rijden met de bus langs grote industrie gebieden. Goed dat we deze route overslaan. In Gijon wachten we een uur en nemen de bus naar Soto de Luines. Dat is zo'n 75 km verder op. Ik de bus heb ik heerlijk de slaap van de afgelopen nacht ingehaald. Lekker in het zonnetje en hangend tegen MijnMaatje aan. Dan lukt het wel.  
We zijn nu 3 à 4 routes verder. Ik zie allerlei mensen die ik al eerder heb gezien.  Ik kom de Fransman weer tegen die eerst samen met zijn vrouw was. Hij mopperde de hele tijd en zij liep niet zo hard. Op mijn vraag waar zijn vrouw was zei hij: Naar huis. Durfde niet te vragen of dit de bedoeling was of dat zij er geen aardigheid meer in had. Ik kom ook de Franse Marjoor weer tegen. Weer strak in zijn witte overhemd. MijnHerbergmaatje en ik hoopten dat hij een keer zou vallen, zodat zijn blous vies zou worden. Hij was niet erg aardig tegen mij. Hij zei steeds dat ik snurkte. Dat klopt ook wel, maar omdat nu steeds te zeggen. MijnHerbergmaatje heeft er wat van gezegd. Zoiets van dat in Nederlands de mannen niet zo ontfatsoenlijk zijn. Maar zijn blous ziet er nog steeds hagelwit uit. Hij doet of hij mij niet kent. Ik laat het maar zo. Ook trof ik al een Fransman die zich zeer onfatsoenlijk gedroeg tegen een Spaans ober. Tegen hem doe ik ook maar of ik hem niet ken. De Franse mannen zijn niet allemaal even aardig en de taal is ook hier weer een echte barrière. 
In de herberg nemen we een douche en dan gaan we uit eten. En speciaal voor deze dag: een menu del dia! 

Ik heb geen stroom en bijna geen internet. Zodra ik deze heb zal ik weer foto's toevoegen.





1 opmerking: