Dag 7 Op zoek naar knoflook ....

Alweer een week in Le Chemin. Het is hier heerlijk. Maar dat wordt bijna afgezaagd. Ik werd om 10 voor 7 wakker en ben gauw naar beneden gegaan om een hoofdstuk te lezen in het boek. Vandaag ging het om het begrip dialoog. Dit gaat verder dan een discussie of debat. Het gaat om samen zoeken naar een oplossen voor een probleem dat dan voor beide partijen acceptabel is. Het belangrijkste is luisteren. Dat vind ik ingewikkeld. Ik ben te druk , denk dat ik het al begrijp, vul het in voor de ander. Alles wat ik leer aan mijn studenten kost me zelf best moeite. Genoeg stof om over na te denken en samen met de anderen vrouwen over te hebben. Yvonne komt om half acht naar beneden. Zij geeft een poos voor het raam in de slaapzaal gezeten en gekeken naar de zonsgang. De keuken is donker en fris. Samen gaan we even de berg af en genieten van de uitzichten. Wat is het mooi. De nevel krult door het dal omhoog. Wat is het mooi.

We gaan naar Corbigny voor boodschappen en de jaarlijkse strengen knoflook.. Althans Etty en Yvonne gaan alvast lopend. Ik poets nog even de herberg en ik maak een salade voor de lunch. Doe nog wat was. Nu is de herberg poetsen nog best een ding in Corona tijd. Alles wat mensen aanraken moet gepoetst worden. De afvalbakken met handdoekjes maak ik leeg. Het is zonde om voor 4 doekjes een hele plastic te gebruiken. Daarom pak ik alles over met de hand. Ik heb geen handschoenen en ontsmet na elke prullenbak mijn handen. Rennend tegen de klok ben ik na 50 minuten klaar en wappert de was, staat de salade in de koelkast. Ik rijd hun achterop en samen gaan we richting markt. We zijn erg sneu...... er ligt van alles, maar geen strengen knoflook. Jammer, want ik neem altijd voor de hele winter mee naar huis. Dat is een tegenvaller. We kunnen niet bedenken waar we de knoflook dan kunnen halen. Het is niet anders. 

Op de terugweg zet Yvonne Etty en mij uit de auto en lopen wij de laatste 5 km naar de herberg. Het wordt wel warm. Het is zeker 30 graden en dat blijft de komende dagen zo. In de herberg dat we maandag toch de herberg moeten verlaten. In verband met Covid 19 zijn er dan teveel mensen in de herberg. We hadden een plan vanaf dinsdag. Jammer, want er komen 6 pelgrims en dat geeft veel reuring. Er komen ook mensen om te helpen bij het druivenplukker en dat is samen met de eigenaars van de herberg, die hier speciaal voor terug k9men te veel. We hebben nu een Tiny hous geboekt in een dorp verder op. Daar kunnen we ook een stuk van de Tour de Vezelay lopen. 

Er is een pelgrim. Een Franse mevrouw. Ze heeft bijna alle Camino’s gelopen en vertelt er in het Frans over. Ik kan het aardig volgen. Je moet wel de 

Anker woorden herkennen. Vanmorgen luisterde ik naar een Teddex in verband met het boek. Het ging over het brein en mind’s Eye. Ik kon ondanks de extra ondertiteling niet goed het verhaal volgen. Het ging steeds over stroke. Toen ik door had welk woord ik miste, heb ik het opgezocht. Namelijk beroerte. Toen viel het verhaal op zijn plek. Ik leerde op de kleuterkweek, dat het brein in de adolescentie is uitgegroeid en dat je er dan niets meer aan kunt doen. Dat blijkt biet waar en tot op hoge leeftijd kunnen je leren en kan je IQ groeien. De manier waarop mensen leren is heel verschillend. Dat betekent voor het onderwijs, dat een manier van leren dus niet werkt. Per kind en per vak wisselt dit. Interessant.

We hebben weer een lekker, verantwoord heerlijk dinertje. Een courgette soep met medinakruiden, spinazie omelet met huttencase en groenten en fromage blanc met gewelde gepureerde abrikozen. Echt super lekker.

Voor het eerst is het zo warm dat we na het eten lekker op het terras zitten. Luisteren naar het journaal. We haken en ik schrijf het blog. Het lijkt wel vakantie.