donderdag 19 april 2018

De tweede dag van Irun naar San Sebastiaan

28 km 43.277 stappen

Spreuk van de dag “ik wil de zon zijn die je tranen droogt”wat is het toevallig dat elke keer als ik een spreuk krijg, deze zo toepasbaar is. Heb tijdens het eten een heel gesprek gevoerd met iemand die haar man ernstig ziek is. Ze kan nu nog op de Camino maar Starks niet meer. Dan heeft haar man alle zorg nodig. En zij wil deze ook graag aan hem geven. Het laatste stukje samen nog iets willen betekenen.





Ik zit lekker op een terrasje als ik dit stuk van mijn blog schrijf. Heerlijk weer. Ik denk wel 27/28 graden. Vanmorgen was ik na een fijne nacht om 6.45 uur wakker. Ik wilde eerst nog wat doezelen, maar ik was te onrustig. Dus toch maar opgestaan. Het is er zo’n eerste dag wel even er inkomen. Allerlei klusjes moet eerst gebeuren. Mijn zonnebril is stuk. Het glas valt er uit. Met een pleister dus maar geplakt. Met zo’n mooie dag zonder bril is natuurlijk hopeloos. Ik moet ook even weer wennen aan waar alles zit en wat even praktisch is. Nu ik alleen loop heb ik ook alles mee. Als we samen lopen delen we de spullen. Extra mes, theedoek, zak havermout. Ect. De havermout is al goed van pas gekomen. Ik heb gisterenavond de salade van thuis nog gegeten en ik vond hier in de winkel een halve liter yoghurt. Met een banaan en havermout een goed ontbijt. Ik heb er twee porties van gemaakt en in mijn nieuwe magnetronbak met deksel ook een portie gemaakt voor onderweg. Heel handig. Ik had gisteren nog niet goed de gelegenheid om een salade te maken. Daarom een stokbrood met wat vlees en tomaat gekocht. 
Ik start de route direct bij het pension. Het bakje yoghurt in mijn hand en de stokken onder mijn armen zo op weg. Ik merk na de eerste 100 meter al dat ik veel te warm ben gekleed. Het zweet breekt me uit en de rugzak die thuis zo licht leek is veel te zwaar. Na 1,5 km ben ik buiten de stad en op een bankje eet ik mijn yoghurtje. Het pension was prima, maar echt Spaans. Donkere en muf. Hier in de ochtenddauw is het heerlijk. Ik mis mijn koffie, maar dat is niet anders. Ik verkleed me gelijk en doe mijn korte broek aan. Ik heb hier jaren gelopen, met alle dagen lange broek en jas aan. Mijn sjaal, handschoenen en muts moet ik nu ook dragen i.p.v. aan te hebben.  En even zo mijn jas. Al met al een extra kilo.
Verschillende Caminogangers komen me voorbij. Het is gewoon druk op de Camino. Dat was de vorige keer wel anders. Gaandeweg de dag hoor ik dat er in Frankrijk een langweekend is en dat veel Fransen nu een stuk lopen. En inderdaad de voertaal is Frans. 

De route is zo prachtig. Je kunt het vergelijken met de Oostenrijkse Alpen, maar dan omringt met zee. Alles klopt, mooi lentegroen, zon, blauwe zee. Ik weet ook dat het weer hier heel anders kan zijn. Maar dit hebben we maar weer. Ik moet zo’n 12 kilometer op deze bergkam lopen. Schitterende tocht maar schiet niet hard op. Klimmen, dalen, rotsen, zand, geulen. Maar is niet erg. Mijn conditie is uitstekend en mijn dikke teen doet het redelijk. Van de pedicure heb ik wandelwol gekregen. Dat werkt super. Niets geen last van blaren en pijn op mijn hakken.
Halverwege de dag ontmoet ik Helmi, een Nederlandse vrouw. We praten even en verteld dat het erg druk is en dat een slaapplaats in San Sebastiaan een moeizame optie wordt. Dat valt even tegen, want ik wilde daar naar toe. Op de volgende etappes zijn weinig slaapmogelijkheden en dan worden de routes te lang of te kort. 
Tijdens een pauze onder een boom, benden ik me dat als ik zeker zou zijn van een slaapplaats San Se Bastiaan een optie is. In eens schiet me de app van booking.com me in gedachten. Ik boek een bed op een kamer van 8, voor 15 euro inclusief ontbijt. Met fruit en koffie. 
Ik moet met een pont over en heb zo een prachtig gezicht over de zee. Nu een ik een slaapplaats heb, kan ik rustig een uur pauze houden. Ik besluit tot koffie en wel 2 flesjes mineraal. Voor de prijs van 3 euro...
Na een uur doe ik mijn schoenen weer aan. Mijn voeten doen het geweldig. Dan is er een tegenvaller. De route is gesperd en geen bord hoe verder. De techniek staat voor niets met met maps me zie ik een alternatief. Dan zie ik Helmi weer. Ik tip haar over mijn slaapplaats en over de wegversperring. We besluiten het laatste stuk samen te lopen. Ze verteld over haar man die ziek is. Nu kan ze nog weg, maar als hij achteruit gaat wordt het moeilijker. 
Samenlopend duurt de weg kort. Ondertussen krijg ik een app dat mijn coach verslag is goed gekeurd. Super! Wat fijn! Nu het eind assessment nog en dan heb ik toch nog mijn diploma! Het laatste gedeelte van de etappe zweef ik zo wat. Wat ben ik hier blij mee. 


En zo lopen we rond half zeven San Sebastián binnen. Wat een drukte. De mensen zonnen op het strand en de zee zit vol surfers....Wat een mooi gekocht. Alsof het midden zomer is.  De herberg is een plaatje en van alle gemakken voorzien. Rond 8 uur heb ik boodschappen gedaan en ga ik samen met Hellmi een hapje eten. We raken aan de praat en hebben zo een genoeglijke avond. Op mijn stappen teller zie ok dat ik vandaag 28 km heb gelopen. Zo voelt het niet. Het was een prachtige dag, met schitterend weer en een leuke ontmoeting! Maar nu ben ik munt en ga ik slapen.

2 opmerkingen:

  1. Leuk om te lezen Frida! Wij volgen je hoor vanuit Doetinchem. Succes
    Liefs Ruben en Nicole

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag Nicole en Ruben

    Leuk dat jullie mee”reizen’ De app werkt niet meer en nu kan ik de tekst niet wit krijgen. Dat is wel vervelend.
    Gr mama

    BeantwoordenVerwijderen