Het was me wel het dagje. Op een van de Camino kaarten staat naar aanleiding van het feit dat op heilige plaatsen monsters de beproevingen verbeelden, de vraag welk monster kom jij tegen op je pad? Nou, vandaag hadden wij er wel een paar...
De route was naar het Snekermeer en dan ook richting Terherne. Het Kameleondorp. Ik moet nog een filmpje voor school over een boek en ja, als je dan hier bent... Dan moet het toch gaan over de Kameleon. Ik moet zeggen, sinds we hier verblijven ik een beetje beter begrijpen hoe heet werkt met zo'n bootje en zo'n meer en de dorpjes. Je kunt je er nu een voorstelling bij maken.
Hoewel we vroeg wakker waren kwamen we laat op pad. Ouders van school moeten een brief hebben voor de opening. Er moet een memo uit. Er zijn nog collega;s met vragen. Ik word nog een paar keer op het nummer van school gebeld en dan kunnen we weg.
We gaan met de auto naar Jirnsum en vandaar uit gaan we fietsen. Het kost echt wat energie om te vertrekken. Fietsen op het dak van de auto. Helaas is ook nog de sleutel van het slot van het rek zoek. Het eerste monster. Na een kwartier vinden we hem in de gewone korte broek van MijnMaatje in de hut. We gaan wat verlaat op pad...
In Jirnsum zetten we de auto neer en we gaan pad. Het eerste dorpje is na 3 km Grouw. Daar duik ik een boekhandel in om een Kameleonboek te kopen. Ze hebben er maar een...... Is de reeks niet meer up to date voor kinderen? Ik zie nog een prachtig winkeltje met kaarten met spreuken. Ik zoek er 5 en stuur ze naar school. Voor elke groep een en voor het team een. Alleen geen pen bij me en de verkoopster heeft geen postzegels. Nou, dat moet dan maar later, maar het zou wel mooi zijn als ze vandaag op de bus gaan, want dan is de kaart maandag op school. Al met al kost dat een uur. Voordat we weer op de fiets gaan, pel ik me uit mijn lange broek en doe ik mijn jas uit!
Dan vangen we eindelijk aan met de route. Maar bij het eerste bordje loopt het spaak. Geen bordje. We komen er achter dat het een pont betreft en ivm met Corona zijn alle pontjes dicht. Dan maar een nieuwe route, want in de geplande route zitten wel drie pontjes.. Blijkt de kaart in de hut te zijn. En in een stad vind je nooit een knooppunten bord. We besluiten om maar richting een dorp te fietsen. Daar vinden we de route naar Terherne. We komen na 15 km in Akkrum. Ja, het dorp van de gebroeders Anker, de advocaten. We hebben nog niet gegeten en we zitten op een bankje aan het water en genieten van de yoghurt en de salade met wortels, doperwten, prei, rijst en pinda's. Lekker...
MijnMaatje vraagt om een rectificatie in het blog. Hij is geen fan van dokter Tamara om haar eten, maar omdat ze een van de eerste artsen is die niet grijpt naar medicijnen, maar mensen beweegt om anders te gaan eten. Bij deze dus, gedaan! We bakkeleien nog even volkoren rijst nu wel of niet in dokter Tamara's eetpatroon hoort, maar ik denk van wel, maar met mate.
In Terherne aangekomen hebben we weer monster. De echte boot van de Kameleon wordt gerenoveerd. Er is wel een duplicaat en daar maken we dan maar gebruik van. Het beeld van Hotze de Roos de schrijven stond niet op zijn sokkel. De exploitant van het haventje rent met het hoofd onder zijn arm naar buiten als hij ziet dat wij bij de sokkel staan. I.v.m.diefstal, het beeld is €5000,00 waard, wordt het beeld 's nachts binnen gezet. We raken aan de praat en de havenmeester is bereid om mee te werken aan het het filmpje en leent zijn stem voor brugwachter Postma. Al met al is het filmpje wel geslaagd.
Dan stappen we op fiets om verder te gaan richting... Ik ben het kwijt. En dan het volgende monster. Weer een pont. Die uiteraard gesloten is. Het is of terug of 30 km meter om fietsen. terug is 20 of zo. We besluiten maar door te fietsen en komen zo door Joure en vervolgens Sneek. Nu had ik me wel ingesmeerd, maar ik voel mijn wangen gloeien...
Ergens voor Sneek zien we een kleine buurt super en een PostNL punt. En het is nog net geen 5 uur. Dan zouden de kaarten nog op de bus kunnen. Ik pak een van de 5 karretjes en poets hem schoon. Dat mag je bij deze buurtsuper zelf doen. Na het debacle van gisteren doe ik het ook graag zelf, want dan weet ik zeker dat het karretje schoon is. Er zijn postzegels en ik krijg een pen!!! Ik schrijf op het bankje voor de winkel de kaarten. We observeren een tijdje hoe een en ander in zijn werk gaat. Mij ontglipten de karren toen ik de mijne terug zette. Ik greep alle karren die naar beneden naar de wegrolden. Dat betekende 5 karren poetsen. Er stapte vervolgens een mevrouw uit een auto. Ze hoestte en nieste een paar keer flink in haar hand. Ze greep een kar. Na 5 minuten was ze terug, zette de kar terug en maakte met de schoonmaakmiddelen haar handen schoon. Gehoest in haar hand, de hele winkel door, de kar aangeraakt, spullen aan geraakt in de winkel. De fles schoonmaakmiddel aangeraakt, de kar niet schoongemaakt, maar haar handen wel....
Dan verschijnen er 4 jonge pubermeisjes. Langbenige deerns, met super korte broekjes en nu nog lange dunne spillebenen. Een op een hoverboard en twee op een skate board. Het begrip 1,5 meter is lastig voor hun, want het ziet er uit alsof ze niet weten wat 1,5 m is. Een hele discussie ontspant zich of ze samen de winkel in mogen of juist niet. Tenslotte gaan ze in groepjes van twee. Ze poetsen de mandjes dat het een lieve lust is. De eersten komen terug met zakken drop en een met een gekochte plastic tas en er zit ook een reep chocola in. En nog chips, begrijp ik. De andere twee komen ook terug. Ook elk met een zak drop en nog een pak ijs. Smikkelend staan ze op het pleintje voor de winkel. We denken terug aan de webinar met dokter Tamara. Hoelang zullen deze pubers nog langbenig zijn...? Het valt voor kinderen ook niet mee te leven in een wereld waar alles beschikbaar is. Ik word er verdrietig van. Hoeveel zorg wordt er besteed aan Corona patiënten? Maar ondertussen is de helft van de volwassen Nederlanders is te zwaar. En hebben voor het grote deel diabetes, lopen verhoogde risico op kanker en hart en vaatziekten. Worden oud met veel klachten.... Kost de maatschappy ook veel zorgkosten. Sterven ook veel mensen aan. Heeft ook een grote impact op het leven van mensen.
Inmiddels weten we ook dat het niet is "eigen schuld dikke bult". Als maatschappij hebben we een reuze aanbod met verkeerd eten, waardoor je steeds op sneaky manieren wordt verleid door de marketing. Die precies weet hoe het brein van mensen werkt. Maken we speelgoed, waardoor kinderen niet zelf meer hoeven te bewegen. Hebben kinderen geen benul van hun footprint op deze aardbol. Een plastic zak kopen die vervolgens ergens op het pleintje in de bosjes beland...
We pakken onze restanten van de doppinda's in een bakje en de doosje waar tomaten en worteltjes hebben gezetten en alles gaat in de fietstas en gaan weer verder.
Inmiddels is het niet windstil meer. Dus met een flink windje doen we de laatste 15 km. Rozig van de zon en roezig van de wind bereiken we weer onze hut.
Klik hier voor de link van het filmpje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten