zaterdag 16 mei 2020

De eenendertigste dag van de Camino anders dan anders "Daar alleen kan liefde leven..."

Al weer de eenendertig dagen op pad. We kunnen zo langzamerhand gaan aftellen voor de terugreis. Vorige jaar op deze dagen kwamen we in Santiago aan. Tjaa. Met heimwee kijken we terug. We kregen nog een berichtje van Ann en Robert uit Nieuw Zeeland. Hebben we vorig jaar verschillende dagen samen mee gelopen.
Vandaag hebben we gewandeld in rond Balk. We zijn begonnen in Harich dichtbij Balk. De poolwind van gisteren heeft plaats gemaakt voor een koele zeebries. Nog koud, maar vanmiddag heb ik zelfs een poos in mijn borstrok gelopen. We liepen in de bossen. Volgens de boer is het er wel 5 graden warmer dan hier in Hitzum. En dat klopt. Het was er beduidend warmer. Afgezien van niezen en een drupneus ging het met de hooikoorts goed. Het rauwe gehemelte is ook weer over. We gaan de goede kant op.
Rond het Slotermeer waren de boeren ook druk met inkuilen. Opvallend is dat het gras veel schraler is dan bij de Waddenzee. Maar ook dat het riet veel minder is. We denken dat de groene graslanden veel meer worden bemest. De mest loopt met het regenwater in de sloot en dan krijg je in de sloot de meststoffen en groeit het riet ook harder. De kringloop / biotoop van de weilanden en de effecten als je gaat trekken aan het een met het effect op het ander zie je voor je ogen.
Ik liep net even naar de wc en zag de kippen. Zonder haan. En ook de meerkoet, zonder zijn jonkies. Gisteren zagen we op verschillende plaatsen meerkoeten met jongen. Het lijkt net of ze allemaal op de zelfde dag uitkomen. Maar hier op het erf is ook een aalscholver. Een jager volgens de boer. Ik vrees voor de jonge meerkoetjes.

Als thuiskomen bij de hut schijnt de zon. We zitten nog een heerlijk poosje buiten. MijnMaatje heeft ons groen/wit geblokte tafelzeil meegenomen. Ik weet niet waarom eigenlijk, maar ik met mijn breiwerk en hij aardappel schillend, is het een huislijk tafereel. De kwikstaarten zitten bijna bij ons op de tafel.
Na bijna veertig jaar samen is stil een uurtje naast elkaar zitten ook genoeg. Morgen hebben we namelijk 40 jaar een relatie en kennen we elkaar al 45 jaar.

We horen dat de aardappels worden doorgedraaid en dat boeren ze voor 1 cent per kilo kopen. Overal bij de boerderijen zie je de bulten liggen. De boer aan de overkant heeft ook een bult winterwortels. Ook doorgedraaid, denk ik.
Maar we eten vanavond in plaats van rijst opgebakken aardappels. Ik weet ook niet waarom, maar volgens dokter Tamara is dat beter dan gekookt. Mijn smaak is veranderd, want vroeg at ik aardappels alleen met mayonaise of appelmoes. Het menu vandaag is een restje brandnetelsoep, opgebakken aardappelblokjes, een groente prut van blokjes courgette, aubergine, zoete aardappel en ui en een salade en als toetje griesmeelpudding. Heerlijk, een godenmaal na zo lange wandeling. We vinden de volkoren griesmeel rozijnen en walnoten een ontdekking. Maar de portie moeten wel kleiner, want nu gaat alles er zo in. Maar als we weer zittend werken is het teveel.
Van de helft van de aardappels maak ik gelijk een salade met de laatste doperwten en wortels en een ui. We hebben ook nog een paar stukjes fetakaas, die kunnen er ook nog bij!

Wat is het leuk, om toch steeds nieuwe recepten op te doen! De oogst van deze Camino is natuurlijk de griesmeelpudding, maar ook de gebakken witlof met kaas, de gebakken aardappels met zuurkool en niet te vergeten de brandnetelsoep. Nu zie je hier ook veel zuring. Dat wil ik ook nog uitzoeken, wat je daar mee kan.
Voor nu is alles weer op. Op de yoghurt en de brandnetelsoep en een restje sla na. De koelkast is zo goed als leeg. Morgen maar weer een keer naar de winkel. Eten van het land is leuk, maar elke dag doorgedraaide aardappels komt denk ik ook niet goed. Dan krijgen we aardappelbuikjes.



Het groen/wit geblokte tafelzeil

De lege koelkast



Geen opmerkingen:

Een reactie posten