Wat een prachtige spreuk voor deze laatst Camino dag! "Gieneten vind ik een bijverschijnsel van je ding doen. Ik ben een bever die een dam bouwt en ik geniet van het vorderen van de werken.". Een spreuk uit de Gelukskalender die me deze Camino heeft begeleid.
Ik ga op reis, nee niet meer op de vlucht voor de pollen, en wat brengt me deze reis weer veel. Het prachtige weer, de ontmoetingen in het "open" Friesland. De lucht is heerlijk. Je kunt heel ver kijken. De blijk vanuit het huisje over de velden is elke dag weer prachtig. We zagen de kuikens uit hun eieren komen, de zwaluwen nesten bouwen, de boeren de aardappels poten. Het getoet van de meerkoeten zal ik overal bovenuit herkennen. De fruitbomen zagen we in bloei komen en hun bloei weer verliezen. De vruchten zijn in ontwikkeling. Niet gestoord door de vorst!
We genieten we altijd weer van het wonen in het kleine simpele, maar van alle gemakken voorziene tiny house. De thuiskomst in het grote huis is dan weer overweldigend. Wat een spullen en wat een kamers. We zitten maar op een stoel, we liggen in een bed. Dus waarom al deze spullen?
In zag in mijn mail dat er een nieuwe Ultrea( nieuwsbrief van het Jacobs genoootschap) zit. Dat is mooi! Het verhaal van de Camino Anders dan anders eindigt, maar digitaal lezend, kunnen we genieten van andermans verhalen. De tocht naar Kevelaer staat er in. Maar ook het verhaal van Imre, die net een dag voor Rome in zijn slaap is gestorven. Bijzonder!
Terwijl ik dit stukje thuis type vliegen de meikevers achter het huis in grote getale rond..... grrrr. Dat betekent weer larven in onze tuin. Die zag er prachtig uit. Misschien kun je zeggen, dat wat nu groeit, overleeft de larven. Onze verbena's die vorig jaar uitbundig bloeienden en onze tuin 5 maanden voorzagen met bijen, insecten en vlinders zijn weer overvloedig opgekomen. Mooi. De natuur is hier ver heen.
Op de tafel staat trots een prachtig boeket te pronken. In Friesland gekregen en al 14 dagen heeft het daar de kamer gesierd. Genieten, doe ik daarvan. Ik kon er geen afscheid van nemen. Dus ik heb het in een krant gewikkeld, met natte keukenrolpapier en mooi weer meegenomen. Thuis de takken weer schuin afgesneden. Misschien doet hij het nog een weekje.
De auto was vol, maar ook zo leeg. Er moeit nog een was gedraaid worden, maar dat kan nog wel en zo zijn de fysieke zaken van Friesland al weer verdwenen.
Morgen roept de arbeid weer. Ik tel dan 6,5 week af en dan is ook dat voorbij. En wat er dan komt?
Volgend jaar Spanje? Of toch weer Friesland? We zitten niet meer vast aan een tijd. Dus hoop ik: alle tijd, als ons dat gegeven is. We gaan onze dingen doen die op ons pad komen en genieten is een bijverschijnsel daarvan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten