Snijbiet soep
Bietenburgers, ratatouille, rijst en salade
Fromage blanc met fruit naar keuze
Wat kan een mens toch veel dingen doen op een dag. Er waren gisteren geen pelgrims, dus hadden wij vandaag onze handen wat vrij. Daarom zijn we vanmorgen, voor de warmte aan, gaan wandelen. Om 8.15 uur stonden we al in Lormes. Waren we nog nooit geweest en ligt toch maar 10km van Chemin. Het is een klein stadje met zelfs een ziekenhuis. We hebben er na wat zoeken naar een route heerlijk gewandeld. Vervolgens nog lekker koffie gedronken op een terrasje tussen bejaarden Fransen. Prachtig om mensen te zien in hun dagelijkse activiteiten.
Rond 11.30 uur waren we weer thuis. Te vroeg om te lunchen, dus nog een mooi poosje tijd om de handen even te laten wapperen.
Ik begin met het harken van het blad en de aangevreten mirabellen onder de pruimenbomen. We gooien ze steeds rond de stam en dat is niet handig. Het is nu een grote wespennest. . Ik hark ze weer op, want onder de bomen liggen kleine witte steentjes. Die hark je dan ook mee en die belanden dan weer in de composthoop. Wat uiteraard niet te bedoeling is. Een griezelige toestand, want ik ben als de dood dat ik gesprikt word. Het is een gevecht. Ik kan rond de boom blijven harken, want als ik weer rond ben ligt er weer nieuw blad en. Ieuwe mirabellen. En ze zijn zo heerlijk. Dus 1 in de emmer en 1 in de mond. Ik heb er zoveel gegeten, dat ik de rest van de dag buikpijn heb gehad. Dezelfde dans voer ik uit rond de blauwe pruimenboom. Ik schud deze nog even flink en de blauwe pruimen, zo groot als eieren stuiteren op mijn hoofd en op de grond. Sommige zijn al gebarsten. Dus ik kan ze niet laten liggen, want de wespen zijn er als de sprinkhanen bij. Na een half uur staat het zweet me op mijn kop. Ik besluit de geharkte pruimen even te laten voor wat het is en ga de herberg in voor een heel, heel groot glas water. Dam besluit ik om de mirabellen die ik ook geraapt heb, te drogen. Jam kan niet, want er zijn geen potten meer. Er liggen al zakken in de vriezer. Het nadeel van drogen is dat ze zo lang in de oven moeten. Het is warm en de zon schijnt onbarmhartig. Misschien lukt het ook gewoon in de zon. Ik maak een blad klaar en doe ze even in de oven, de rest van de middag liggen ze in de zon. Dat is nog niet genoeg, daarom gaan we morgen verder. Ondertussen maakt Etty havermout muslirepen van de mirabellen. We maken een grote plaat vol.
Dan gaat de bel bij de poort. Alle drie rennen we naar de poort, omde pelgrims, die dit jaar niet in zo’n grote getalle komen, te ontvangen. Het blijken gasten te zijn. Ze willen graag de herberg zien. Ze kennen Arno en Huberta en zijn nu op weg naar Ronchevalles om daar te hospitaleren. Ik leid ze rond en laat ze de prachtige tentoonstelling zien van Rein van Uden. De vrouw is lid van het bestuur van de Regio Oost van het Jakobgenootschap.ik zeg haar dat ik graag de aquarellen naar Hengelo wil halen. Een mooie plek voor de voorjaarsdag van de Regio. We praten verder en besluiten elkaar een dezer dagen te bellen.
Voor dat ze vertrokken zijn is het half drie. We vallen bijna van de graad. We lunchen en gaan gauw weer aan de slag.ik ruim de rest van het blad en de mirabellen op. Hark het grind om deze grasvrij te krijgen. Rond nog 45 minuten noten, maak de weekinfo voor school, beantwoord mails en apps. Yvonne maakt van appels sap en en vervolgens appelstroop. En van de rest maakt ze nog 4 grote potten appelmoes. Etty maakt foto’s in de tuin en harkt ook nog onkruid.
Dan overleggen we wat we gaan eten. Het ziet er naar uit dat we weer geen pelgrims krijgen. We hebben nog bietenburgers en per ongeluk heb ik gisteren snijbiet aangezien voor rode biertjes. Maar nu staat de snijbiet er nog. Op het internet vinden we snijbietkaassoep. Yvonne gaat het maken. Etty zorgt voor het toetje en ik maak van courgettes en andere groenten ratatouille. Tussen de bedrijven door maak ik toch nog van de blauwe pruimen samen met een paar zure appel jam. Als de jam in de potjes beland, ziet het er prachtig uit. De donkere schil, de witte appels en het rode sap van de pruim ogen prachtig. De laatste potten gaat Yvonne morgen gebruiken voor vijgen op sap. Kort koken en de vrucht zo heel mogelijk laten.
En dan gaat weer de bel. Nu een echte pelgrim. De pelgrim komt uit België en is net 2 dagen met pensioen. Hij heeft naar de wandeling uitgekeken. Hij heeft een lange dag achter de rug. Warm en eigenlijk amper getraind. Hij is munt. Etty gaat met hem in gesprek. Yvonne en ik gaan aan het koken. Om 20.00 uur (Franse tijd!) zitten we aan tafel. Het is gezellig, maar ook best zwaar door het verhaal van de pelgrim. Om 21.30 uur zijn we pas aan de afwas. Tjonge, wat een dag. En wat een verschillende activiteiten doen je dan op een dag. Wandelen, in de tuinwerken, koken, inmaken, sociale contacten. Dan valt er veel uit een dag te halen. Wel duizend dingen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten