Leven als een god in Frankrijk

Memu van de dag

Koolrabi met. Ourgette en monsters soep

Frittata van courgette en prei, ratatouille van tomaten en courgette met rijst en een tomaten salade

Toetje: fromage blanc met vijgen

De pelgrims waren vandaag vroeg vertrokken. Om 8 uur stonden we uitgebreid iedereen uit te zwaaien. Op de een of andere manier raken mensen wat gedesoriënteerd in deze herberg. Als ze dan vertrekken vergeten ze bij het “kruis” links af te gaan. Het kruis is een beeld van een kruis, zoals je ze meer ziet onderweg. Maar mensen zijn nog zo in de flow van het vertrek, dat ze dit kruis missen. De eerlijkheid gebied te zeggen dat het weggetje waar ze in moeten er ook niet uitziet. Een beetje een donker sluipgangetje. We blijven altijd bij het hek staan, totdat ze echt naar links gaan.

We zijn vroeg en besluiten de kans te pakken voor een wandeling. We zetten gauw de wasmachine aan en laten even de boel de boel. In een huis als dit valt er altijd werk te te doen.

Gepaard met plastic zakken, altijd het nuttige verenigen met het aangename, gaan we op pad. Het is prachtig, de dauw op de velden. Mooie blauwe lucht.... een lekker zonnetje. 

Door de droogte is de natuur zo anders. Ons weggetje met bramen is qua opbrengst heel magertjes. Maar het was ons nog nog opgevallen dat er ook notenbomen met noten staan. En deze zijn nu klaar. Heerlijke noten en wat er nog hangt is als eieren zo dik. We lopen het vertrouwde rondje. Op sommige plekken waar het wat groener is zijn de bramen dikker. Maar we zien ook appels, peren, nectarines of abrikozen. Ze hebben de grote van nectarines, maar zien er uit als arbrikozen. Ik plukmhet fruit van de boom en zonder problemen kan ik van alles eten. Ik moet niet in mijn ogen wrijven, anders gaat het alsnog mis. Wat een pracht. Veel huizen staan leeg of het lijkt dat ze leeg staan. En onder de bomen ligt het prachtige fruit om te komen. We rapen wat en besluiten om na het weekend nog eens te kijken.  Veel huizen zijn vakantie huizen. Maar als er niemand komt, gebruikt ook niemand dit fruit. Zonde. Ik moet de ken aan het gezegde” leven als god in Frankrijk”. Zo voelt het hier wel met de rijkdom van de natuur. 

Thuis gekomen gaan we driftige aan de slag. De was ophangen en de herberg schoon maken, vijgenjam, maken, appelpruimendruivenjam ... .

We vinden de koolrabi niet zo lekker. We bedenken wat we dan kunnen doen met de koolrabi. Salade met koolrabi vonden we vorig jaar niet lekker. We zien op internet koolrabi soep. Ik maak maar  “:proefsoepje”. Van courgette en koolrabi met mosterd. Te zout blijkt achteraf, maar verder heerlijk. Voor vanavond dus koolrabi courgette met mosterd soep.

We maken de nodige potten jam en ze glimmen ons toe van de keukentafel. Er is nu in de herberg een grote trechter. Daarmee krijg je veel gemakkelijker de jam in de pot. Wat een gemak. Bijzonder dat zo’n klein dingetje kan zorgen voor zoveel gemak. Niks geen geknoei meer. De potten blijven schoner en je hoeft minder schoon te maken.

Het soepje met koolrabi blijkt een succes. Daarom komt hij op het menu van vanavond. Met een diversiteit aan groente uit de tuin maken we ratatouille. We doen er ook een koolrabi in. De maaltijd versterkt het gevoel van het Leven als God in Frankrijk. Wat een rijkdom als je zo uit de tuin kunt eten. 

De 4 pelgrims die er zijn, toevallige allemaal Belgen, raken helemaal begeesterd over de herberg. Wat fijn als mensen het allemaal zo waarderen. De pelgrims, een echtpaar en twee mannen die elkaar op de Camino zijn tegen gekomen, lopen allemaal zo’n dertig dagen. En hebben nog 70 voor de boeg. Het Hilton onder de herbergen zei een van hen. Tijdens het schoonmaken van het waspoederbakje dat er helemaal beschimmeld uitzag en de doucheputjes die vandaag voor mij waren, was ik inmiddels weer beland in het gewone leven. Waarin ook poetsen en boenen een plekje hebben. 

Morgen komt er hout voor de kachels. Of we even willen zorgen dat het in de schuur komt...mijn eerste crossfit van dit seizoen!  En zo is er naast het leven van een God in Frankrijk ook het gewone leven. Gelukkig maar. De rijkdom waardeer je hierdoor des te meer!