vrijdag 14 september 2018

Het laatste diner

Menu
Pompoensoep(van pompoen uit Nederland)
Courgette taartjes, ratatouille met rijst en tomatensalade
Mirabellen taart met bramen

De laatste dag van dit heerlijke verblijf in Chemin. We willen de zaak schoon en netjes achterlaten. In de loop van de week hadden we al een vertreklijstje gemaakt met allerlei klusjes. Ik heb met omslagdoek bijna af en wil graag deze nog even afwerken.
We buffelen de hele dag nog even flink door. Ik naai nog een stukje gordijn. Van de  mirabellen en pruimen maken we nog een jammetje. Het is vervelend volgens mij als je thuiskomt dat je dan direct aan de bak moet met fruit wat er nog ligt. 
Etty maait het gras, ik maak nog een keer de overkapping schoon. Ik krijg de ramen maar niet streeploos. Gebruik water uit de regenton met azijn, maar het blijft maar strepen.
Het is zo druk, dat een wandelingetje er helemaal bij in schiet. Tijdens het plukken van de bramen kijk ik nog even over dit inmiddels zo geliefde landschap heen. Wat een pracht. Zo glooiend, zo afwisselend . We hebben deze periode zulk heerlijk weer gehad. Ik weet ook dat dit anders kan. 
De omslagdoek komt bij de koffiepauze af. In de middagpauze hecht ik de draden af. Dat betekent dat in bij de theepauze niets meer te doen heb. Gelukkig heb ik nog een bolletje katoen. Ik wilde nog een boodschappennetje maken. Een begin kan ik maken en dan komen de pelgrims. Een interessant groepje. Een Braziliaans echtpaar, een Engelse dame en een Franse, Libanese man. Ze hebben elkaar vorig jaar ontmoet. De Braziliaanse man is erg filosofisch ingesteld. De hele maaltijd gaat het gesprek over waarom mensen de Camino lopen. Ik vraag me af waarom een Braziliaan helemaal naar Europa komt om de Camino te lopen. Er zijn wel wat paden in Braziliƫ horen wij. Maar ze zijn niet veilig. De natuur, slangen en zo, maar ook de criminaliteit. Het is de eerste dag en ze zijn totaal af. Maar ze genieten van het eten, dat we met zoveel plezier weer hebben gekookt.
We kijken terug op helefijne dagen. Morgenvroeg nog even buffelen en dan is het weer voorbij. Jammer...
Maar ik heb ook wel zin om naar huis te gaan. Het gewone leven moet toch weer een keer zijn aanvang nemen.  Wat heb ik  ook deze periode weer veel geleerd en ervaren. Siroop gemaakt, haard aan steken, vijgen gegeten, noten geraapt. Wat een boeiende weken.
















Geen opmerkingen:

Een reactie posten