Wat je al niet doet voor een potje jam

Menu: 

Courgette soep van gisteren

Frittata van snijbiet en kikkererwten

Toetje:appel met fromage blanc met een toefje jam en druiven

Gisteren hadden we 6 Nederlandse pelgrims. Twee jonge mensen, waarvan er een steeds een half jaar in Nepal werkt als ontwikkelingswerker en haar vriendin. Verder een tandarts met zijn vrouw, die overigens maar een week mee loopt. En een Belgische dame van 64 die de hele Camino wil lopen en deze mevrouw had weer een ander op gepikt. Een Nederlandse mevrouw die ook helemaal alleen naar Santiago wil lopen. Een leuk een divers gezelschap. Vanmorgen had niemand haast. Er werd nog uitgebreid yoga gedaan onder de lindeboom. Mooi om te zien.

Maar voordat wij in de auto zaten richting Corbigny voor boodschappen was het rond tienen. En voor dat je dan terug bent. 

Ik was zelf niet helemaa fris. De hoeveelheid pruimen en mirabellen speelden mij vannacht parten. Ik heb de wc, zeker de eerste helft van de nacht, meerdere keren gezien. Ik neem me voor om tot mateging over te gaan. En dat valt niet mee met al dat lekkers aan de bomen en struiken.

Het is een drukke dag, want er moeten 6 bedden verschoont worden. En er komen weer 6 pelgrims. Dat betekent weer voor 6 mensen koken. En we staan te trappelen om aan de jam te beginnen. We moeten er eerst even inkomen. Eigenlijk willen we iets met de vijgen. Maar dit is zon’n bijzondere vrucht. Om daar nou meteen mee te beginnen.

Rond 12.00 uur zijn we klaar voor de jamoperatie.  We besluiten om de druiven voor het huis te gebruiken. Deze trossen zien er niet uit. Je kunt ze niet gewoon eten. Dus als het fout gaat is het niet zo erg. Er staat ook nog rabarber en er zijn veel valappels. Yvonne is het meest driest. Zij durft de trap op en begint de druiven  te plukken. Etty en ik houden de ladder vast. We moeten de happening onderbreken als er pelgrims komen. Deze staan met open ogen te kijken naar wat er gebeurt. De druiven hangen zeker op 4 a 5 meter hoog. De pelgrims die arriveren, hebben een hond bij zich. De hond mag helaas niet in de herberg. Geen nood, de pelgrims hebben een tent bij zich. Ze eten mee en gebruiken het sanitair. Een medepelgrim uit dit groepje slaapt binnen. De hond draagt in een honderugzak zijn eigen voer. 3 kilo volgens zijn baasje. De hond is erg braaf. Je hoort en ziet hem niet. Als je met een hond op pad gaat, kun je niet overal terecht. Dat is zeker in streek waar weinig ovenachtingsmogelijkheden zijn, wel even een ding.

Nadat de pelgrims zijn geïnstalleerd gaat operatie “druivenpluk” verder. Met elkaar hebben we 2,5 kilo druiven, 1 kilo rabarber en 1,5 kilo appeltjes. 

Het gaat fantastisch. Binnen no time zijn de druiven aan de kook. We moeten er tegen racen om 20 potten schoon te maken. Uiteindelijk hebben we 14 potten jam. En ze smaken heerlijk. In de herberg is nu een brede trechter. Ideaal, nu knoei je niet meer op de rand van de pot. Het gaat als een tierelier. 

Al met al moeten we om 15.30 uur nog een staartje van de lunch doen. Er gaat in dit huis niets verloren, dus de bietensalade en het stukje frittata wat over was van gisteren,  hadden we als koude lunch. 

Andere jaren maakten we altijd groentetaarten. Daar gebruikte we kant en klare deeglappen voor, van de Aldi. Nadeel is dat je dan persee dit formaat taart/ quiche moet maken.terwijl er dagelijks niet zoveel pelgrims  aanschuiven. Als je geen deegbodem gebruikt, kies je gewoon een grotere of kleinere schaal. 

Vandaag staat een frittata met  snijbiet op het programma. Deze worden in de tuin te groot. Met walnoten, geitenkaas en kikkererwten een verrukkelijk hapje. De uitdaging voor morgen is de koolrabi. Deze groente zit niet zo in ons systeem. We gaan de uitdaging aan. Volgens mij kan soep altijd.

Laten we daar dan maar eens mee beginnen.

Nu ik op mijn blog schrijf, kijk ik nog even naar het aantal stappen van deze dag. De teller staan op 15209, terwijl we niet eens echt gewandeld hebben. En mijn minuten beweging op 52 terwijl ik bijna de hele dag heb gelopen! Ik sluit af, de andere vrouwen liggen op een oor!