Dag 27 Camino del Norte Gijón

Op de bank in het hostel  in Gijón zitten we met een deken om. Met de neus bijna tegen de ramen,  om te kijken wanneer de regen stopt! We willen graag de stad nog weer even in! Maar met de poncho’s aan is dat eigenlijk geen optie en zolang de ruitenwissers van de auto  nog zo te keer gaan… Gisteren fantastisch weer, nu regen en ijzig koud! Nu zijn we thuis ook best wat kou gewend. Maar kou, zonder deken( deze vond ik net pas)  of kruik? Brrrrr. 

We hadden geluk vanmorgen, want we hebben de 8 km, die wel 10 km werden,  droog afgelegd! Wel met de regenboog steeds boven ons hoofd! We hadden nog twee stukjes brood met niks van gisteren, meegenomen van het Menu del Dia. Gisteren ook al geen winkel gezien. Rond 9:30 uur hebben we het maar lopend gegeten. Ondanks de grote stad, geen winkel en geen open bar gezien. Rond 10:30 uur waren we aan de playa van Gijón. Weer zo’n mooi uitzicht! Hier gelukkig een bar open en we drinken een koffie americano (zwarte koffie ) en een koffie con leche ( koffie met melk).  We krijgen er een traktatie bij! Ben de naam nu kwijt, maar zodra ik deze weet zal ik dit melden. Als eerste gaan we naar het hostel om te vragen of we de rugzakken alvast mogen stallen! Gelukkig mag dat en niet lang daarna lopen  we vrij daar de stad. Eva en Marie blijken nog in de  stad te zijn en we zoeken ze op! Drinken nog een kop koffie samen. Nog even gezellig! We bekijken de kerk, bekijken ondergrondse kelders van een oud Romaanse bouwwerk, halen een credencial voor Dochterlief en belandden bij toeval in een prachtig huis, een plaza, waar glas en porselein worden getoond wat vroeger hier werd gefabriceerd. Alle deze industrie is helaas nu weg. De tentoonstelling geeft een mooi beeld van deze geschiedenis. 

Als we mensen zonder paraplu zien, gaan we op zoek naar de bushalte. Morgen gaan we Gijón uit met de bus. Het scheelt een uur lopen! We vinden na een half uur de halte! Dan staan we nog een half uur te kijken hoe vaak de bus komt, of hij wel op een feestdag komt( morgen 1 mei) en hoe je moet betalen. Daar gaat het uur voorsprong! Als we de stad nog in willen begint het weer te regenen. We snellen snel naar het koude hostel! 

Van Caminovriendin Diaan kreeg ik vanmorgen ook een appje! “ Of er niet altijd een meer een Menu del Dia is” is haar vraag. Nee, op deze Camino niet altijd! Maar we koken ook liever zelf. Gisteren een menu gehad en gelijk met hartslagvariabiliateit 24. Veel te laag. Was zo blij dat hij tussen de 45 en 50 zat. Te veel zout of misschien de zware route? 

Er zijn nog wel goedkope herbergen. Niet meer voor 5 euro. Maar 10-12 euro lukt het wel. Door de uitbreiding van locaties zijn er mooi frisse herbergen bijgekomen. Deze trekken ook mensen! Niet iedereen houdt ervan om, om 20:00 uur in bed te liggen in de kou op een oncourant matras! Op de vraag of er meer pelgrims zijn? Tja, ik heb nu zo de indruk van niet. Er zijn meer locaties. Dus het verdunt zich ook onderweg. Morgen gaan we naar Avilés, daar zijn 40 bedden. Dat durven we zonder boeken wel aan. De dag erna, maar 2 x 12 bedden. Maar wel veel dure kamers. Dan boeken we toch maar een bed. Voordeel van boeken is dat je ontspannend kunt lopen! Je weet dat er een bed is! Dan neem je meer tijd om te rusten en wat om je heen te bekijken! 

In het koude hostel is een keuken en we hebben zin in soep! Linzensoep. Hadden we zo’n zin in! Wat er precies gebeurde is niet duidelijk, maar volgens mij is het rijstepap met bouillon geworden met af en toe een linz en een wortel en een stuk aardappel! Het mag de pret niet drukken, het is warm, smakelijk en heeeeeel erg voedzaam! Als opgewarmde tonnetjes rollen we verzadigd in bed! 

Dag 26 Camino del Norte Deva

Het wordt eentonig! Maar de wandeling van vandaag was geweldig! We liepen in alle vroegte, na een lekker ontbijtje, Villaviciosa uit. 

Handschoenen aan! Voor de eerste keer deze Camino! Maar de zon schijnt en het is prachtig! Dit stuk heb ik nog nooit gelopen! Je kunt van Villaviciosa naar Oviedo lopen en dan beginnen aan de Camino Primitivo! Dat hebben wij al een keer gedaan! We hebben ook de lange Camino del Norte wel gedaan, maar in verband met de tijd hebben we deze route met de buis gedaan! Prima toen, maar nu gaan we er toch echt aan geloven! De route brengt ons tot camping Deva aan het begin van Gijón! Hij 24 km lang met 800 hoogte meters. We hebben zo’n goede conditie dat ik nooit zweet! Behalve met te veel kleren in de poncho. Maar verder… Nu na de eerste kilometers klimmen heb ik toch een natte rug! Mijn Merino shirt komt me eindelijk goed van pas! 

Bij het begin komen we een Nederlands echtpaar tegen! Dat gebeurt zelden. Ik val gelijk dan mijn eerste plaats als oudere af! Deze mensen zijn zeker 8 tot 10 jaar ouder! Met verve zijn zij nu de oudsten. Het blijkt dat ze vandaag de eerste wandeldag hebben. Vorig jaar moesten ze de Camino Portugees stoppen in verband met knie problemen van de vrouw! Een mooie dag om te beginnen denk ik! Kun je na een dag al weer stoppen, want qua klimmen is dit de ergste etappe van de hele route tot nu toe! 

Bij de eerste stop drijft iedereen al de kleren en schoenen uit! Het zal je eerste dag maar zijn! Kom je schoon en fris aan, kan je gelijk wassen! Dit moment is tevens het uur der waarheid. Het is weer zo’n startpunt. Hoevéél pelgrims zijn er onderweg? We maken de balans op! Er zaten in ons hostel 10, in de andere 16 en nog wat in een hotelkamer. Het zijn er zeker geen veertig. Hier bij de stop zitten we met 12 mensen te eten. Bij het restaurant treffen we nog 4 onbekende. 

Bij de herberg hier met 42 plaatsen zijn we met z’n zessen! Conclusie: het is niet druk! Maar dat zetten we zeker niet op Facebook! Dat houden we mooi voor ons! 

Op de pas aangekomen zien we aan de ene kant het achterland. Bergen met rotsen en weiden en in de verte de Pico’s. Aan de andere kant Gijón en de zee! Via bergweggetjes en fikse klauterpartijen overwinnen we de pas! Wat een cadeau! 

Bij het restaurant trakteert Eva op koffie en nemen we afscheid! Ik maak me er niet naar om! Hebben we vaker gedaan en dan duiken mensen toch weer op! Maar met Eva is het toch wel wat anders! We zijn zeer op elkaar gesteld! Maar we houden wel contact! 

Na 24 km die best redelijk vlot voorbij gingen bereiken we camping Deva! We slapen er vannacht en morgen lopen we 8 km naar Gijón en hebben daar een hotel! 

Aan het witte gebloemde onderbroekje op de waslijn, zie ik dat de Italiaanse man ook is gearriveerd bij albergue! Als we de hoek om gaan van het hostel, wapperen de papieren me al weer tegemoet! Hij zwaait zowaar enthousiast! Wat een verschil met de eerste keren. Toen zei hij niets en reageerde amper! We hebben hem twee dagen niet gezien en hij duikt weer op. 

Zo gaat het! Mensen verlies je uit het oog en mensen duiken weer op! 

We zitten heerlijk met de jas aan uren in de zon op het gras voor de herberg. De herberg op de camping is niet een beetje Spartaans maar vreselijk Spartaans! Gelukkig kunnen we douchen in een campingtoiletgebouw en dat ziet er mooi uit! 

We betalen vandaag 24 euro voor een bed. We moeten voor nood uiteten, want we kunnen nog geen kop water warm maken en hebben geen stoel om binnen op te zitten.  Dus nemen we een Menu del  dia voor €11 pp. Komen op €46 uit! Morgen is de hotelkamer €38 en kunnen we zelf koken. Voor de €8  verschil kunnen we heel wat spullen voor pasta kopen! Het is dus lood om oud ijzer!

Ps. Het mysterie van de kamers is bij het ontbijt vanmorgen door Eva opgelost! Er is een vrouwenzaal, een mannenzaal en een slaapzaal voor marido’s: getrouwde stellen! Spanje kennende is dit vast de verklaring!

Dag 25 Camino del Norte Villaviciosa

“ Een koffie is altijd een goed idee!” Ik vind het zo leuk dat ik wat Spaans ken! Zie de foto van het bord bij de eerste stop! Met Marisol, de vrouw van de herberg, zij kent geen Engels, konden we praten over haar herberg, wie het gebouwd heeft, haar tuin en het dorpje waar de herberg staat! Diepgaande gesprekken lukken natuurlijk niet, maar een babbeltje lukt gauw! MijnMaatje met maar 500 woorden duolingo kan het beter dan ik met mijn 1500 woorden.

We verlaten nu in de ochtendzon de herberg! We lopen de route terug naar de kust! De wind is sterk en de golven gaan te keer ! Een mooi gezicht! Weer hebben we een geweldige route! Eén glooiend, fris groen landschap. Maar wel met veel hoogte meters. Zo’n 500! Het klimmen gaat nog wel, maar het dalen was op weggetjes met keien. Zo waardeloos voor je knieën. 

Uiteindelijk lopen we weer 26 km. Ik moet dan eerst even liggen! Ik slaap niet. Maar kan aan mijn voeten geen druk meer verdragen! 

Ik weet niet of we de kamer alleen hebben, omdat we de oudsten zijn of dat we er moe uit zien! Feit is wel dat er alleen liggen! Heerlijk! Op de andere zaal liggen ze met z’n 6! 

Onze bonusdochter Eva, trekt vanaf morgen haar eigen plan! We gaan nog even ontbijten samen  morgen vroeg! Jammer!  Het is nu eenmaal zo! Het is zo’n prettige meid om mee om te gaan! Slim, vriendelijk, zelfde instelling als wij! Gewoon een super leuke meid! Het is zo leuk om een inkijkje te krijgen  in het leven van een jong mens, waar je verder geen zorg of bemoeienis voor hebt. Hoe staan jonge mensen van deze tijd in de wereld? Waar maken ze zich druk om of hard voor? Wat vinden ze belangrijk in het leven? Zo grappig! Eva leest voor elke herberg de reviews bij book.com of op de Camino app! Ik bedenk me dat niet eens! Ik kijk naar de km en de prijs en vind de deal goed! Met 2 drukken met de duimen op de mobiel heeft Eva echter de reviews te pakken en voorziet hem van haar analyse! Met inwendige verbijstering volg ik het snelle proces! 

Wij hebben kunnen oefenen om met z’n drieën te lopen! Dat ging goed! Dochterlief arriveert op 9 mei! In Ribadeo. Dat is vanaf hier nog 180 km. Daar kunnen we nog 11 dagen over doen! 

We beraden ons over hoe we het gaan aanpakken. Aan de ene kant wil ik wel een paar dagen rust! MijnMaatje wil liever door lopen en minder km per dag! Niets doen in een klein dorp waar niets is, is ook hopeloos!

MijnMaatje kookt het diner en met het advies van Eva met app 6, geloof ik, plan ik de komende dagen!  Maar we leven met de dag! Morgen eerst een etappe van 20 km maar wel met 700 hoogte meters! Dan hopen we een plek te hebben in een herberg die volgens de analyses van Eva weer onder de categorie Spartaans valt! We zullen het zien! 

Dag 24 Camino del Norte Caravia

 De Camino familie valt uit elkaar! Maar dat is prima. Zo gaat het gewoon! Marie en Annemarie willen een korte etappe. Ze voelen zich moe! De Engelsman heeft tedenitus. Peesontsteking en moet ook rustig aan doen. We komen onderweg ook nog een bekende  Duitse vrouw tegen. Ze loopt naar het station en gaat ook naar huis! Heeft hielspoor. 

Gisteren was de Zwitserse man ook al richting Santiago gegaan! Ook gedoe met zijn benen! We dunnen uit! 

We zijn op dit moment echt de oudsten. Voor Santander hadden we de 4 Finse mensen van in de 80. Ook de Amerikaanse man van 84 en zijn Japanse vrouw zaten op deze etappe. Dat was het wel zo’n beetje! Deze Camino is zwaar. Je moet veel klimmen en dalen. De meeste etappes zijn rond de 25 km. Met elke dag op dit moment wel 400-500 klimmen en dalen. 

Vandaag had ik een goede dag! Ik had gistermorgen de laatste paracetamol genomen en vanmiddag rond 12:00 uur pas weer een paar! Meer uit voorzorg dan dat alles echt pijnlijk was, Het lijkt er op dat mijn lijf er aan begint te wennen! 

De route was weer mooi! Vanuit de herberg hadden we een prachtig start. De zon scheen in tegenstelling met de weersverwachting. Aan de ene kant de bergen en rotsen en aan de andere kant de zee. Wij liepen in een smal dal. Alles supergroen. Een klein klaterend beekje! Dat 10 km lang. Ik heb met Annemarie gelopen. Leuk om een gesprek in het Nederlands te doen. Zij begeleidt familieopstellingen en doet ook organisatie opstellingen! Ik houd daar van en zie de lijnen en gedragingen door families en organisaties heen lopen! Daarna weer een stuk langs de kust. Veel klimmen! De beloofde regen bleef uit tot 13:30 uur! Toen barste het los! Ik had mijn pijpen niet aangedaan! Dat heb ik geweten! Alles nat. 

In de herberg brandde de kachel. De douche was heerlijk en het leed was na een uurtje geleden! De herberg is eenvoudig. maar prachtig. Maar bovenal niet zo koud en kil. Wat een goede keuze voor vandaag! Ik had eerst de oude school hierop het strand gereserveerd. Maar ik weet uit ervaring dat deze zo koud is. Deze herberg heeft ook een gezamenlijke maaltijd! Linzensoep, brood en salade. Yoghurt toe! Eenvoudig, maar smakelijk en net wat een pelgrim nodig heeft. Gisteren waren we naar met 8 pelgrims in de herberg waar 48 bedden zijn. Nu maar met zijn  4 in een herberg met 12 bedden. Het is niet druk op deze Camino. Het is prima zo! Dat betekent ontspannen lopen, want je weet dat er plek is! 

Dag 23 Camino del Norte Pineria de Pria

 Waar we nu weer belanden? In een oude pastorie. Kan zo uit een film van Jane Austen komen. Oude pastorie, grauw koud weer, mist die rond de bergtoppen dwarrelt. Ijs, ijskoud. Ik heb het niet op de dekens in de herberg, maar de nood is hoog! Bibberend zitten we rond de pallet kachel. Maar dit heeft wel wat! Ik vond het Spaanse woonhuis ook heerlijk, maar dit is gewoon zo Camino!  Je moet zelf eten mee brengen! Dat hebben we ook gedaan. We hebben een tortilla patatas brava! Met nog spaghetti en brood! Mandarijnen als toetje! De zwijgzame autistische Zwitserse man is er ook! Hij maakt altijd eerst zijn planning en aantekeningen! Nu staat hij een poos zijn zijn witte onderbroek voor de kachel. We mogen absoluut niet iets op de kachel leggen! Ik blijf er bij zitten, want ik vertrouw het voor geen meter! Met zijn donsjas en het wapperende onderbroekje! Ik bied aan dat de onderbroek op de stijlen van mijn stoel mogen. Maar hij hangt de broek aan de klink van de kacheldeur! Nu ben ik een oude smeerpoets. Met dit weer wassen of douchen…. Ik moet er niet aan denken! En waarom? Morgen zweet je  weer na een kwartier! 

Het wordt zo langzamerhand een echte Camino familie! De bijzondere Italiaan , de stijlvolle bijna absurdistische Engelsman, de uitbundige Marie, die het steeds over ons heeft als de vader en moeder van De Camino, Eva de jonge hinde en dit keer Annemarie uit Nederland. 

Eva heeft eerst een gesprek met die mutti professor voor dat ze vanmorgen vertrekt. We begrijpen nu pas dat ze gaat promoveren. Dit is haar laatste gesprek over het onderzoek en dinsdag as levert ze hem in en dan moet ze een jaar wachten op de uitslag! Ja, het is geen fout, een jaar wachten. Als een verkleumde kikker komt ze aan, we maken ons al zorgen! 

Ik heb van bouillonblokjes een soort soep gemaakt! We eten samen de tortilla’s op die zowel Eva als wij hadden meegenomen. Eén mandarijntje als toetje. We zouden morgen naar een Spartaanse herberg aan de top van het strand. Ivm de kou besluiten we een minder Spartaans onderkomen te vinden! Met in ieder geval verwarming! 

Dag 22 Camino del Norte Llianes

Een prachtige route weer vandaag. Af en toe wat spetters. Maar dat mag de pret niet drukken. Maria, met haar grote theatrale uitdrukkingen,  maakt luid kenbaar dat we op de helft zijn! De hele herberg hoort het luid en duidelijk. Op haar helft te verstaan! Het is zo’n schat en heeft het bij tijd en wijle zo moeilijk! Maar dapper gaat ze door! 

Wij gaan nog verder!  Nu 21 wandeldagen achter de rug en dan nog 21 te gaan, plus nog 6 naar Finestere. Het einde van de wereld! Ik merk dat km, dagen ect voor mij er eigenlijk niet meer toe doen. Ik houd het niet meer bij. Na 10 Camino’s maakt het niets meer uit! Wat wel uitmaakt zijn de herbergen. Ik heb het wel gehad, met kou, ‘s smerige herbergen, koude douches, vieze vloeren, stinkende vaatdoeken. 

De herberg van gisteren was heerlijk. Een Spaans nieuwbouwhuis met in de slaapkamers 4/5 bedden. Zo keurig, zo warm! We hebben gezamenlijk gegeten! Vegan! Super lekker! Voor pelgrims wel wat weinig! Maar super lekker! Vanmorgen was er fruit en een stukje chocola. En een pot koffie voor 9 mensen. Gelukkig hadden wij nog wat brood! Na het brood was ook de voorraad, op 2 paprika’s na, op! Een winkel is pas op 1 1 km! 

Dat was op deze route, met klauteren en klimmen,  pas na 3,5 uur! De route was prachtig,  maar zwaar! Ik krijg dan te weinig binnen en was niet aanspreekbaar meer! Bovendien heb ik weer pijn in mijn ribbenkast. Nu ik ouder wordt gaan mijn ribben wat in elkaar. Bij een rare beweging knappen/ schuren ze tegen elkaar. Niet erg, maar heel pijnlijk! Het is met een week of 3 wel over! De dokter zei, het gebeurt vaker, dat het niet ernstig is , maar vervelend. Je moet het zien als een blauwe plek! De bovenkant van de rugzak snoert de longen boven aan in. De onderkant is nú pijnlijk van het gedoe van de ribben! Ademhaling kost extra moeite en met het klimmen heb ik er last van! 

Ná de koffie, brood en een ibroprufen ben ik er weer wat bovenop! We hebben dan nog 16 km te gaan! Veel klimmen en dalen. We lenen een stok aan de jonge hinde,  Eva. Haar knieën hebben veel last van het dalen. 

De herberg, een oud stationsgebouw, met 48 bedden is helemaal vol. Ik word er wat (extra) benauwd van. Dan wordt een gedoe met bedden morgen. Want 48 pelgrims op pad en morgen een herberg van 6 en een van 50. Dan wordt spannend. Blijkt er een schoolklas te zijn. De Spaans pelgrim verontschuldigt zich aan alle kanten. Zoveel lawaai! Zoveel gedoe! Maar het is geen probleem! Het staat niet in verhouding tot Nederlandse jongeren op schoolkamp! 

Het is trouwens zo leuk om de gesprekken te volgen! Ik versta niet alles, maar best veel! 

Dat betekent dat er hier zo’n 16 pelgrims zijn. We weten dat er nog een paar in de stad zijn. We weten ook dat er paar afvallen met blaren, splint en ander ongemak. De herberg van 6 is al vol. Dus ik denk dat we in die met 50 passen! Je kunt deze niet reserveren. 

Om half negen besluit ik toch maar te gaan douchen. De herberg is niet Spartaans, maar schuurt er tegen aan. We mogen de slaapzak niet gebruiken. Ik douche me met de gelukkig hete douche, hijs me in mijn legging en mijn Marino shirt met daarover heen de nachtpon, beuff op mijn hoofd en zorg dat ik in bed kom!  Een dekentje in een koude herberg, met op de achtergrond elk kwartier de aankondiging van de trein, dat wordt me het nachtje wel! De kinderen hoor je niet praten, maar hun  voetstappen die de houten trap op en af gaan,  des te meer! 

MijnMaatje en ik zijn om 9 uur de enigen die nog wakker zijn! De andere in onze zaal zijn al op een oor! Geeft wel aan dat deze Camino veel van mensen vraagt. 

Dag 21 Camino del Norte Colombres

“Vandaag is het mooie dag om er een prachtige dag van te maken! “ Deze spreuk kregen we van Diaan vanmorgen! De Camino vriendin uit 2014, 2015?  Zoals je op de foto’s kunt zien was het een prachtige dag! Zoveel moeite hoef ik er dit keer dus niet voor te doen! 

Na een lekker ontbijtje met een heerlijk broodje met Eva boter en Maria koekjes gaan we op weg! Om 7.50 uur lopen we. Maria uit Denemarken met een pakket dat ze naar huis wil sturen! Haar rugzak is te zwaar. Eva uit Duitsland met haar lange benen dartelend als een jong veulen om ons heen. Ze hebben de leeftijd van onze kinderen. Bijzonder! Gisteren hebben we samen gekookt en gegeten! Was zo leuk! 

Eva’s moeder belt! Haar oma maakt zich zorgen dat ze alleen is op de Camino. De filmpjes van MijnMaatje heeft Eva’s moeder laten zien en nu is oma gerust. 

De morgen is prachtig! Het is heerlijk wandelweer. De zon schijnt en we aanschouwen de Gaudi kerk in zijn volle glorie. De route is prachtig. Een geweldig stuk langs de kust en ook een mooi stuk over het strand! Dankbaarheid welt aan alle kanten op! Ik loop een poosje met Gaby uit Oostenrijk! Zij is op haar 44ste plotseling weduwe geworden! Ze is nu 62, net zo oud als ik, maar het speelt nog elke dag een grote rol in haar leven. 

Het tweede deel van de dag gaan we over een afkorting. Het lijkt wel of we in Oostenrijk zijn. Prachtig weiden! Op de achtergrond de Pico’s  met besneeuwde toppen! 

Het is heerlijk wandelweer! Ik doe mijn pijpen af en loop zonder jas. 

We hebben 28 km te gaan zonder afkorting. Het blijkt uit eindelijk 28 km te zijn met afkorting! 

We hebben een kleine herberg en hebben geluk dat we er terecht konden! Een bijzondere ervaring. Een jonge man uit Slowakije heeft hier een huis gekocht en is een herberg begonnen!  Het is een gewoon particulier huis en ziet er mooi uit! Alle pelgrims zijn gasten, maar het voelt als een grote familie! Voor het diner zitten we in de woonkamer die eruit ziet als gewone woonkamer. Prachtig sober ingericht! Maar gezellig en mooi.  De pelgrims zijn een Engels man, een Spaanse man, de zwijgzame man uit Italië die moeite heeft met tafelmanieren, Eva, Marie, Anne, jonge meiden. Annemarie uit Nederland, ik schat een 50er en wij als oudsten. De gesprekken gaan natuurlijk over de vraag waarom iemand een herberg begint, of het huis van de hospitalero is ect. 

Uiteindelijk gaat het ook over geluk en liefde! Anne het jonge meisje zegt dat ze zo goed en liefdevol is opgevoed. Probleem is nu dat ze geen partner kan vinden, want niemand kan aan haar vader tippen! 

Maria praat ons bij over geluk! Ze had gisteren zo’n ontzettende heerlijke salade gemaakt! Ik complimenteer haar daar vandaag nogmaals mee! Ze geeft aan dat dit haar manier van liefde geven is: iets doen voor een ander! In haar geval koken! Ze vindt het moeilijk om te zeggen dat ze van iemand houdt, is niet zo van het knuffelen, maar wil haar liefde delen door te zorgen en te koken! Een heerlijke avond met fijne mensen! 

Ik vergeet al mijn PHPD tjes ( pijntje hier, pijntje daar). Alleen de fikse blaar op mijn teen ondanks de de wandelwol, speelt me parten! Maar door de prachtige dag, voel ik zelfs deze niet zo! 

Dag 20 Camino del Norte. Comilla

Je hebt van die dagen…..

Hoewel de herberg heerlijk was, voelde het bed niet helemaal fijn! Ik ben een bevoorrecht mens, ik mag namelijk altijd in het onderbedeeld en MijnMaatje gaat met gevaar voor eigen leven in het bovenbed! Dat moet je echt serieus nemen, want hij is bij het in bed klimmen er ook al eens uitgevallen! 

Maar bij het onderbed zitten mensen vaak op de rand van het bed! Het gebeurt dan nogal eens dat het bed scheef licht of scheef buigt!  De hele nacht houd je dan jezelf recht. Ik voelde het gelijk vanmorgen. Bij het omhoog hijsen van de rugzak schoot het me in de rug. Niet ernstig, maar wel pijnlijk! Nu heb ik al 2 dagen  ibroprufen voor mijn linkervoet, dus met de pijn in de rug viel het de rest van de dag mee! Maar na het opstaan net,  van de tafel kon ik wel bedenken dat ik wilde lopen, maar mijn voeten deden het niet! Ik moest bijna een been omhoog tillen met mijn handen en toen deden de benen het! Nu moeten we nog wel weer 500 meter naar beneden lopen om boodschappen te doen! 

Voor nu maar even pauze! Ja wat lokt meer? Nu het bed en straks een koude douche omdat het warme water op is!? Of nu een warme douche en straks het bed! Ik besluit het bed te nemen. Het zijn bunks. Dat wil zeggen een soort in gebouwde stapelbedden met een gordijn! Veel privacy! Het is net een piepklein kamertje! Zo lig ik gestrekt in het kamertje. 

Ik baal er wel van dat het lichamelijk maar zo zo gaat! Je zou toch denken dat het steeds beter zal gaan! Maar na 20 dagen nog steeds van die ongemakken. De achillespees gaat goed, de knie eigenlijk ook wel. Dan wordt mijn linkervoet pijnlijk en dik. Nu weer mijn rug! 

Ik heb het boek ‘ Het zoutpad’ gelezen. Een echtpaar verliest in een paar dagen alles. Ze horen ook dat de man ziek wordt. Door het Zoutpad (  Sout West Coast Path) te wandelen, knapt  de man van de reis in de natuur zichtbaar op. Ik takel vooralsnog af! Maar het is misschien gewoon mijn dag niet! Ik spreek mezelf eens goed toe! Ik neem nu de douche en een ibroprufen en ga boodschappen doen!  We kunnen zelf koken en met Eva, het Duitse meisje en Marie, het Deense meisje, eten we straks samen! Er zijn maar 2 pannen dus dit is de beste oplossing! 

Ps. Het eten was heerlijk! Uiteraard pasta maar met paprika, courgette en ui! En een toetje met aardbeien en yoghurt! En Marie uit Denemarken had een geweldige salade gemaakt! Een koningsmaal en erg gezellig!  Voor morgen onderweg heeft Eva nog een potje pasta en wij ook nog een grote blauwe bak vol. Wat een plezier hebben wij van de bakken! Oké ze nemen ruimte in, maar elke dag hebben we er ook iets in! 

Dag 19 Camino del Norte Santilla de la Mar

 Toelichting bij de foto’s: 

We moesten 2 minuten met de trein omdat de spoorbrug, na verschillende ongelukken verboden is voor wandelaars. 

De twee gekleurde foto’s zijn glas in lood ramen van het gebouw. 

De andere foto’s zijn van het gebouw en een van de weg er naar toe! 

We zitten op zo’n heerlijke plek! Een herberg bij een klooster van de Clarissen, in Santilla de la Mar! Ook zo’n prachtig stadje! Spanje heeft erg geleden onder de financiële crisis in 2008. Daar hadden ze toen we er in 2016 en 2018 waren, nog erg veel last van! Maar nu 6 jaar later zie je, althans in deze toeristische plek dat het goed gaat! Alle gebouwen en winkels zijn open en overal zijn bars en zo! We hebben nu een plek met ontbijt en avondeten. We trakteren ons zelf een keer! Een beetje boven ons geplande budget, maar vooruit! 

Het is bijzonder dat MijnMaatje niets herkent van deze plek! Loop je zo’n prachtige tocht, maak je foto’s en films, kan je het 6 jaar later jet niet herinneren. 

Het is hier een Duitse enclave. De voertaal is Duits. Ik merk dat ik langzamerhand in het Duits denk! Van morgen heb ik met Eva, een jonge Duitse studente gelopen! Voor ik het wist waren we 12 km verder! 

Mensen lopen ook op dit punt aan! Er zijn niet zoveel herbergen, dus als je iets vind dan wil je daar ook graag verblijven. Vanavond om 19:00  is een meting in de oratoria. We gaan er wel even naar toe! Deze pilger weg is weinig spiritueel. Mensen die lopen gaan voor de lichamelijke inspanning, de natuur of ontlopen de drukte op de Frances. 

Wat wij voor pilger zijn? In ieder geval voor de lichamelijke gesteldheid. Ik vind de spiritualiteit ook wel fijn, maar dat is hier weinig. Daar kan je natuurlijk ook zelf wat aan doen! Ik merk dat het mooie weer het vakantie gevoel ook stimuleert! Zulk heerlijk weer! Het is in ieder geval prachtig wandelweer! 

Nu we langer onderweg zijn komen we natuurlijk steeds dezelfde mensen tegen! Dat maakt dat het Camino gevoel toch ontstaat. Hoewel we samen ook ons heel goed vermaken! We houden er van om te schrijven en te samen wat te kletsen. Sinds we van Tine en Elly in het Zeehuis een dobbelspel hebben geleerd,  spelen we elke dag voor het slapen gaan een rondje! 

Bovenstaand stukje schreef ik voor het eten! Maar sinds de meeting in het oratoria is het toch heel anders. De meeting werd geleid door een zuster van het Klooster. In gewone kleren. Ze vertelde over het ontstaan van deze herberg en er was een sobere, maar prachtige viering. De zuster werkt overdag in een plaats verder op en leeft daar ook met andere 4 zusters. Ze doen sociaal werk. De nonnen zijn in 2007 kleiner gaan wonen tegenover dit gebouw. Dit klooster kwam toen vrij! De zusters die buiten het klooster wonen, hebben toen gevraagd of ze voor dit gebouw een sociale bestemming mochten bedenken. Ze hebben gekozen voor het ontwikkelen van een herberg. Ze zijn hier in 2016 mee begonnen en in 2016 is het geopend. Dat klopt, toen waren wij er ook al! Maar was het nog niet zo mooi als nu. Samen met vrijwilligers en mensen met een beperking tot de arbeidsmarkt wordt deze herberg gerund. Het zijn Spartaanse kamers, maar het gebouw en de tuin zijn prachtig. We hebben tot 19:00 in de tuin in de zon gezeten. 

We hebben hier gezamenlijk gegeten. Heel heerlijk! Maar ook zo mooi! MijnMaatje had de avond van zijn leven. Hij zat naast een Spaanse man en hij kon er een goed gesprek mee voeren! Het was een dag vol positiviteit!