“Elke dag is een nieuw avontuur!”
Dat kan je als je de Camino loopt beamen! Meestal loopt het avontuur gelukkig ook goed af!
De dag begon mooi! Het bed in het kleine, sobere hotel was heerlijk, maar vooral lekker warm! We smeren twee plakjes brood met banaan op de theedoek op het bed! De eerste 12 km is alles dicht! Op de rand van het bed ontbijten we en hullen we ons voor de vierde dag op rij, in de pijpen en poncho’s.
Eerst moeten we een stukje langs de weg en dan gaan we het bos in! Het motregent. Af en toe wel, dan een tijdje niet! Maar alles is klam en vochtig. De geuren zijn overweldigend vandaag! Houtkachels, oude dieselauto’s, eucalyptus bossen, paardpoep, koolzaad wat afsterft, de zee. Wat een geuren! Ik ruik gewoon beter in Spanje dan thuis!
Het groen van het bos is prachtig. De eucalyptus ruikt door de regen alsof je in een badkamer zit. Maar als je goed kijkt, groeit daar waar eucalyptusbomen groeien, verder helemaal niets. De eucalyptus eist alle voeding en water op! Dé eucalyptus bossen zijn ook erg gevoelig voor bosbrand, doordat hun bladeren en schors erg droog zijn. De gevolgen van bosbranden hebben we op de Via del Plata wel gezien! We klimmen naar 400 meter hoogte en dalen weer!
Na 12 km bereiken we de bar. Zo gek! Ik ben hier eerder geweest. Heb hier zelfs in deze middle of know way overnacht. De koffie smaakt heerlijk en samen met een stokbrood uit de supermarkt ernaast is de nota €4,00. Dan lopen we dit dal uit, dat vol staat met oude grote glorie huizen en beklimmen we de rotsen bij de zee. Een heftige wandeling over keien en modder, staat ons de komende 3 uur te wachten! Maar het is prachtig en zeker de moeite waard. Bij Laredo aangekomen verorberen we het stokbrood. We zitten nog hoog en hebben een prachtig uitzicht over de stad.
Terwijl ik dit schrijf hoor ik de nonnen van dit klooster zingen! Zo mooi! MijnMaatje is naar de supermarkt. Bij deze nonnen gaat gewoon bij de vesper de deur op slot. 1:30 kun je er uit, maar niet weer in! Ik heb zo een webinar en we hebben besloten dat ik de deur bewaak. Dan kan ik de deur opendoen als MijnMaatje terug is.
Na het broodje pakken we de route weer op! Het is dan nog 7 km naar de pont. Het is een prachtige wandeling in de zon. Poncho’s uit, pijpen af! Heerlijk genieten we van de zee, strand, de golven en het uitzicht. Om 15:30 uur zijn we bij de pont!!Daar lezen we dat de pont maar tot 14:00 uur vaart. Wat nu? Inmiddels hebben we er al 25 km opzitten. Er rijdt geen bus of zo! De uitgestorven laatste 5 km zijn vakantieflats. Laredo heeft nu 10.000 mensen, maar zomers wel 100.000. Hopeloos, zegt de vrouw die we bij de pont troffen en ons nu met de auto weer naar het centrum rijdt. Wat een geluk voor ons! Zij had pauze en wandelt dan op het strand. Daar hadden we dus echt super mazzel mee!
In de zomer zijn er niet genoeg supermarkten, geen dokters en politie mensen. Een stad uit balans!
We hadden een plaats in een herberg geboekt aan de andere kant van het water. Daar komen we vandaag dus niet meer! Geen bus er naar toe. Misschien een taxi. We hadden deze boeking speciaal gedaan om morgen een kortere route te hebben. Nu moeten we 30 km! Het is weer als vanouds!
Maar we hebben nog meer geluk! In de herberg van Laredo is nog plek! We krijgen zelfs een kamer. Maar wat is het koud! Er is geen verwarming en de douche is koud als MijnMaatje doucht. Ik heb geen puf in een koude douche. Wat geuren betreft doe ik dan zelf deze dag ook maar mee! Nu rond 21:00 uur hoor ik dat het water weer warm is! Ik ben er als de kippen bij! Was helemaal verkleumd na een uur stilzitten. Er komt nog een pelgrim binnen: 70 km heeft zijn teller! Ik douche me ongegeneerd tot ik warm ben! Als iemand zo’n dayhard is dat hij 60 km kan lopen, kan hij ook koud douchen! Ik houd me niet in en neem het ervan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten