Een prachtige route weer vandaag. Af en toe wat spetters. Maar dat mag de pret niet drukken. Maria, met haar grote theatrale uitdrukkingen, maakt luid kenbaar dat we op de helft zijn! De hele herberg hoort het luid en duidelijk. Op haar helft te verstaan! Het is zo’n schat en heeft het bij tijd en wijle zo moeilijk! Maar dapper gaat ze door!
Wij gaan nog verder! Nu 21 wandeldagen achter de rug en dan nog 21 te gaan, plus nog 6 naar Finestere. Het einde van de wereld! Ik merk dat km, dagen ect voor mij er eigenlijk niet meer toe doen. Ik houd het niet meer bij. Na 10 Camino’s maakt het niets meer uit! Wat wel uitmaakt zijn de herbergen. Ik heb het wel gehad, met kou, ‘s smerige herbergen, koude douches, vieze vloeren, stinkende vaatdoeken.
De herberg van gisteren was heerlijk. Een Spaans nieuwbouwhuis met in de slaapkamers 4/5 bedden. Zo keurig, zo warm! We hebben gezamenlijk gegeten! Vegan! Super lekker! Voor pelgrims wel wat weinig! Maar super lekker! Vanmorgen was er fruit en een stukje chocola. En een pot koffie voor 9 mensen. Gelukkig hadden wij nog wat brood! Na het brood was ook de voorraad, op 2 paprika’s na, op! Een winkel is pas op 1 1 km!
Dat was op deze route, met klauteren en klimmen, pas na 3,5 uur! De route was prachtig, maar zwaar! Ik krijg dan te weinig binnen en was niet aanspreekbaar meer! Bovendien heb ik weer pijn in mijn ribbenkast. Nu ik ouder wordt gaan mijn ribben wat in elkaar. Bij een rare beweging knappen/ schuren ze tegen elkaar. Niet erg, maar heel pijnlijk! Het is met een week of 3 wel over! De dokter zei, het gebeurt vaker, dat het niet ernstig is , maar vervelend. Je moet het zien als een blauwe plek! De bovenkant van de rugzak snoert de longen boven aan in. De onderkant is nú pijnlijk van het gedoe van de ribben! Ademhaling kost extra moeite en met het klimmen heb ik er last van!
Ná de koffie, brood en een ibroprufen ben ik er weer wat bovenop! We hebben dan nog 16 km te gaan! Veel klimmen en dalen. We lenen een stok aan de jonge hinde, Eva. Haar knieën hebben veel last van het dalen.
De herberg, een oud stationsgebouw, met 48 bedden is helemaal vol. Ik word er wat (extra) benauwd van. Dan wordt een gedoe met bedden morgen. Want 48 pelgrims op pad en morgen een herberg van 6 en een van 50. Dan wordt spannend. Blijkt er een schoolklas te zijn. De Spaans pelgrim verontschuldigt zich aan alle kanten. Zoveel lawaai! Zoveel gedoe! Maar het is geen probleem! Het staat niet in verhouding tot Nederlandse jongeren op schoolkamp!
Het is trouwens zo leuk om de gesprekken te volgen! Ik versta niet alles, maar best veel!
Dat betekent dat er hier zo’n 16 pelgrims zijn. We weten dat er nog een paar in de stad zijn. We weten ook dat er paar afvallen met blaren, splint en ander ongemak. De herberg van 6 is al vol. Dus ik denk dat we in die met 50 passen! Je kunt deze niet reserveren.
Om half negen besluit ik toch maar te gaan douchen. De herberg is niet Spartaans, maar schuurt er tegen aan. We mogen de slaapzak niet gebruiken. Ik douche me met de gelukkig hete douche, hijs me in mijn legging en mijn Marino shirt met daarover heen de nachtpon, beuff op mijn hoofd en zorg dat ik in bed kom! Een dekentje in een koude herberg, met op de achtergrond elk kwartier de aankondiging van de trein, dat wordt me het nachtje wel! De kinderen hoor je niet praten, maar hun voetstappen die de houten trap op en af gaan, des te meer!
MijnMaatje en ik zijn om 9 uur de enigen die nog wakker zijn! De andere in onze zaal zijn al op een oor! Geeft wel aan dat deze Camino veel van mensen vraagt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten