maandag 25 april 2016

De elfde dag van Helgueras naar Guemes 16 km

In albergue is een ontbijt. Dat scheelt al weer. De route vandaag is maar kort. Dus kunnen we slapen tot 7 uur. Bijna uitslapen. Ben vannacht wel wakker geweest, maar heb redelijk geslapen. Ik zit onder de bulten. Er is geen WiFi dus ik kan niet even kijken op internet.  De bulten zijn extreem groot. Maar dat is meestal bij alle bulten die ik oploop het geval. Ik heb prednison bij me en ik begin maar aan een kuurtje. Voor de jeuk neem ik histamine. Gelukkig is er op mijn gezicht maar een. Het is wel vervelend. Eigenlijk moet ik mijn slaapzak sprayen, maar ik heb niets bij me en het is zondag. Dus geen enkele farmacie open. Het regent en het valt niet mee om de weg te vinden.  We lopen met een Sjanjaard. Hij loopt met een fladderende poncho voorop. Hij lijkt op een Spaanse ontdekkingsreiziger. Met zo'n punt baardje als Willem de Zwijger. Hij is erg aardig. We nemen een stop ergens bij een herberg.  Jammer genoeg is deze dicht. De herberg lijkt wel erg leuk. Bij een hoosbui stoppen we bij een bar van een camping en nemen we een sandwich. Er is geen enkele winkel of bar open en je moet toch wat. 
Dan zijn we  rond een uur of 3 bij de herberg. Deze oogt verlaten. Maar is toch open en tot mijn grote geluk is er een wasmachine. Je krijgt op de Camino alles wat je nodig hebt. Er is een fiks windje en na een half uur hangt de was wapperend aan de lijn. Mijn slaapzak hang ik over de balustrade. Ik maak mijn rugzak schoon. We zijn afgezien van Maria, de Portugese mevrouw, de enige aanwezigingen. Dat wordt later wel anders.  
De herberg stroomt langzaam vol. Het gezelschap is erg divers. We liggen met Maria op een zaal met allemaal mannen. Een wat ouder, maar de rest rond de twintig. Dat is erg leuk. Het zijn serieuze jongens en hebben elkaar op de Camino ontmoet. 
We zien iemand die we al eerder hebben gezien, volgens hem. Hij blijkt uit Californië je komen. Hij herkende ons nog. Wist precies te vertellen waar we elkaar hebben gezien. Later schoot het me te binnen dat het de eerste dag was in Orio. 
Voor het eten krijgen we een heel verhaal over het ontstaan van de herberg. Daarna was er een gemeenschappelijke maaltijd. Een soort pompoensoep vooraf, sla en marcaroni als hoofdgerecht en een sinaasappel toe.
We komen aan de praat met Cor. De derde Nederlander die we tijdens onze reis treffen. Hij vertelt dat hij morgen op tv komt met Wilfred Kemp voor het programma bij RKK over de Camino. Hij ontmoet Wilfred morgen op het kruispunt hieronder aan de berg waar de herberg op staat. Misschien zien we iets van de opnamen. Hij loopt de noordelijke route. Dat doen wij ook.
Het gezelschap van de jonge jongens is heerlijk. Ze zijn spontaan en erg vriendelijk. Ze hebben elkaar op de Camino ontmoet. Er is een jonge kok uit Canada die hier stage heeft gelopen in een bekent Baskisch restaurant. Hij last van zijn knieën. Zijn rugzak is te zwaar. Een jonge student uit Duistland. Een hele lichte precies afgewogen rugzak. Een Chineepse student, de eerste dag al verdwaald en ge slapen op de berg tussen Irun en SAN Sebastian. Een hoogleraar, die er uitziet als iemand van 18. Op mijn vraag wat hij dan onderwijst, geeft hij aan: to start a busnes. Met alle jongeren samen maken we een busnes plan voor de jonge kok en leggen deze voor aan de hoogleraar. Dit geeft veel aan leiding tot hilariteit.
Ik durf me niet goed uit te kleden. Zeker niet bij alle jonge mannen. In hun ogen ben ik een oma. Maar vooral niet vanwege de vreselijke rode  plakkaten op mijn rug en armen. De jeuk valt mee en ik probeer niet te krabben. Door alle kabaal en drukte lukt het niet goed met het blog. De enige oudere man ligt al naast mij te snurken dat het een lieve lust is. De bedden zijn erg kort en je ligt met de voeten, letterlijk tegen elkaar aan. Er is namelijk geen schot tussen. Ik heb vandaag geen inspiratie meer. Ik stop.



Mijn lunch...


Gesloten...



5 opmerkingen:

  1. Hoi Frida,
    wat leuk om jou op de foto te zien, je bent weinig veranderd in een jaar, en natuurlijk loop je weer in het paars,
    Hoe kan het ook anders! wat leuk om je verhalen te lezen, en hoe anders lijkt het me dan de Camino Frances!
    vervelend de bulten, ik hoop dat het snel overgaat! sterkte !
    Buen Camino, lieve groet van Diaan

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo Frida,
    Het is verslavend leuk om je belevenissen via de blog te volgen!
    Morgen hopelijk weer een frisse start zonder de jeukende bulten!
    Wandelse!
    Groeten,
    Beate

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag Beate. Leuk om te horen dat je het blog leest. Snap nu zelf ook hoe ik moet reageren.

      Groetjes!

      Verwijderen
  3. Dag Diaan, Natuurlijk weer in het paars. Het is weer zo geweldig. Ik geniet met volle teugen. Leuk dat je het blog volgt! Hartelijke groet!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen