dinsdag 26 april 2016

De twaalfde dag van Geumus naar Santander 16 km

Het lukte gisteren niet allemaal met het blog. Het was zo'n pechdag. Maar ik zal beginnen bij het begin. Er was ontbijt in de herberg. Een simpel herbergontbijt: hete koffie een een stukjes stokbrood. We zitten weer in de buurt van Cor die deze dag met Wilfred Kemp van het programma over de Camino maakt van RKK, op loopt. Cor vertelt dat hij zedenrechercheur is.  Hij is 50 geworden en wilde zijn hele leven de Camino lopen. en dat doet hij dus nu.
We vertrekken rond 8 uur. Laat voor ons doen, maar de route is kort vandaag, dus we hebben de tijd. Het is fris maar schitterend weer. De zon schijnt prachtig en er hangt een prachtige lage wolk in het dal. Onder de berg waar Cor de Cruw van het programma zal ontmoeten, zien we de ploeg nog niet. Want waar is precies onderaan de berg? We lopen richting de kust. Het is de mooiste route tot nu toe. Zal foto's bijvoegen. Het is adembenemend prachtig. En we treffen het zo met het weer. En ergens op de tocht zien we de cruw van het programma. We praten kort met Inez de regisseur. Heel in de verte loopt Cor met Wilfred. Halverwege de route  is het zo warm dat we op de poncho een uitgebreide picknick nemen. De schoenen uit. Daar zitten we in het gras op een clif, in de BH en in korte broek. Genieten! 
Aangekomen in Somo zien we de cruw en Cor weer. Wilfred Kemp is er ook en komt naar ons toe en geeft ons een hand. We spreken kort over het programma en over de opnames van deze keer. Vandaag treffen ze het geweldig. Het weer is zo mooi. Straks denkt iedereen dat het op de Camino altijd zo is. Dagelijks hebben we de poncho wel gebruikt.deze Camino moet niet te druk worden, wat dat is ook hier weer de sjeu vanaf.
We steken met het pontje de baai van Somo naar Santander over.
Het enige probleempje deze dag zijn de bedbugs bulten. Ze zitten zo zichtbaar op mijn armen en benen, dat je er niet om heen kunt. Zo ook de de herbergierster van de herberg in Santander. Ze spreekt alleen Spaans en het kost heel veel moeite om uit te leggen dat ik alles al gewassen heb en nu op zoek ben naar spray voor mijn slaapzak. Ik moet mijn credentionel inleveren en ze belt alle vorige herbergen op.
Ik probeer duidelijk te maken dat ik op zoek ben naar spray voor mijn slaapzak. We vertrekken met mijn slaapzak en beginnen een tocht langs de farmacieĆ«n. De medewerkers zijn heel behulpzaam, maar hebben geen spray. Eindelijk, bij een drogerie treffen we iets aan, dat lijkt op muskito spray. 
Terug bij de herberg blijkt dit in de ogen van de herbergierster niet toe reikend. Mijn donzen slaapzak, waar ik zo zuinig en precies op ben, moet in een grote machinale wasmachine. Met handen en voeten maak ik duidelijk alleen 40 graden. Een compromis. Maar ja dat helpt toch niet tegen de bedbugs...
Na 30 minuten komt de  kleddernatte slaapzak uit de wasmachine. Gelukkig zijn er waslijnen aan de buitenkant van het slaapkamerraam. Samen met mijn Herbergmaatje prutsen we het natte ding er op.
Ik begreep dat de herbergierster wel een extra dekbed of slaapzak heeft. Daar zien we nog niet veel van. We gaan samen met Maria hapje eten. 
Teruggekomen blijkt de slaapzak nog lang niet droog te zijn. De herbergierster neemt het heft weer in handen en in het ratelende Spaans stopt ze mijn slaapzak in de droger, terwijl op het wasvoorschrift staat dat het niet mag. Ze wijst steeds naar de klok, maar ik begrijp er niets van. Na 10 minuten open ik de droger en komt de hitte me tegemoet. Ik haal de slaapzak eruit en schud de klonten dons door elkaar. Een koude droger is prima, maar bij deze temperatuur houd ik mijn hart vast. Ik kan er nog niet onder slapen vannacht. En elke herberg is heet, maar uitgerekend is deze ijskoud. 
De herbergierster propt nogmaals de slaapzak in de droger. En ik haal hem er na 10 minuten er weer uit. Je kunt hem nu pakken zonder dat je handen nat worden. Ik hang de slaapzak uit aan de zijkant van het bed en staat vervolgens in het pikkedonker. Het 10 uur. Het licht gaat uit en de WiFi gaat af. En daar sta je. Uitgerekend nu geen stopcontact bij het bed. Mijn stroom van de mobiel op. De hoofdlamp nog niet gepakt. Geen WiFi. Geen slaapzak. Al mijn spullen in plastic zakken liggen los op het bed. Je mag i.v.m. De bedbugs de rugzak niet op de slaapkamer. Als je ze aanpakt maakt dit een kabaal. De bedden kraken afgrijselijk. Het regime is streng in de herberg. Ik heb dit op deze route nog niet zo meegemaakt en was er dus niet op verdacht. Wat een puinhoop.
Ik slaap maar in mijn kleren vannacht. Wikkel mijn sjaal om mijn billen. Ik ben toch schijnbaar in slaap gevallen. Halverwege de nacht word ik koud wakker en pak toch de slaapzak maar. Vol met vochtige  klompen dons leg ik deze over mij heen. 's Morgens word ik wakker en warempel voelt mijn slaapzak warm aan. De klompen dons zijn er nog wel en hij is nog niet helemaal droog. Maar net zo onverbiddelijk als we gisteravond naar bed moesten, moeten we nu om 8.00 uur uit de herberg zijn. We pakken het eerste de beste barretje maar en komen een beetje bij van de nacht. We maken een plan voor vandaag: een dagje Santander. 

Cor met de zenuwen voor de opnames.

Hier de cruw in de verte.

Lekker met de voeten in de zon.

Het strand van Somos.


De kliffen...


Geen opmerkingen:

Een reactie posten