woensdag 27 april 2016

De veertiende dag van Santander naar Santillana del Mar 24 km

Vanmorgen zijn we rond 7 uur opgestaan. De andere twee slapers van de kamer waren nog in diepe rust. Ik heb ze vannacht niet horen binnen komen. Vandaag gaat MijnHerbergmaatje naar huis en ik loop de komende twee dagen alleen. Het regent en dat maakt alles een beetje triest. We hebben de afgelopen dagen veel plezier gehad.  We lopen samen naar het station en daar nemen we afscheid van elkaar. Ik moet namelijk met de trein naar Mogro. Het is een lange route vandaag en ik vind het lopen in de stad niet leuk, dus ik ga een km of 12 met de trein. Hoewel ik het twee keer heb gevraagd, blijk ik in de verkeerde trein te zitten. Op het nippertje komt de conducteur er aan rennen en duwt me haast naar buiten, met excuus, dat wel. 
MijnHerbergmaatje gaat met de bus naar het vliegveld. Daar bleek haar een lange dag te wachten. Het vliegtuig had vertraging en je moet sowieso altijd lang wachten. 
En zo sta ik om 8.49 uur, exact volgens de dienstregeling, op het station in Mogro. Stel je vooral niet te veel voor bij station. Wat hekken en in de middle off know where. En in de regen. Nu moet ik me voor het eerst alleen in mijn poncho hijsen. Ik moet de achterkant over de rugzak krijgen. Dat is wel lastig. Het lukte na zeker 10 pogingen. Als mensen me zagen klungelen, zouden ze er haast wat van denken. Omdat het toch nog wat meer begin te regenen, doe ik ook gelijk mijn regenpijpen aan. En zo sta ik eindelijk om 10 over 9 klaar voor de etappe. Nu moet ik alleen de gele pijlen volgen.  En dat is deze dag nog niet altijd even makkelijk. Na een kwartier ben ik bij een bar. Ik moet naar de wc, dus ik besluit toch maar voor een stop. Buiten plassen is niet erg, maar met poncho en regenpijpen is dit een hele operatie. Ik weet ook niet waar weer een bar is. Er is ook WiFi, dus ik app even naar het thuisfront. Daar is het ook slecht weer. Jammer van alle Koningsactiviteiten. Ik kleed me weer helemaal aan, maar doe mijn jack uit. Onder de poncho heb ik het smoorheet.
En dan ga ik toch serieus aan de wandel. Ik heb nog 20 km te gaan en het is al 10 uur. Ik zet de pas er stevig in en warempel wordt het droog. De omgeving is groen en heuvelachtig. Er staan allemaal blokken met verlaten huizen. Dat maakt het met de regen wat troosteloos. Pas later zie ik dat ik dicht bij de zee ben en dat dit bungalowparken zijn.  
Goed van zin pak ik een km of 8 en dat schiet op. Ik was vergeten dat ik alleen wandelen ook nooit erg vind en ik geniet met volle teugen. Ik weet niet welke route ik leuker vind. De Camino Franses vind ik qua cultuur mooier. Ook mis ik nu wel erg de pelgrimsmissen. Ik genoot daar altijd erg van. Ik ben nu nog niet in een kerk geweest. Ik heb nog geen kerk open aangetroffen. Dat vind ik jammer. Voordeel van de Camino del Norte is dat je rustig aan kunt doen. Er is eigenlijk altijd plaats in de herbergen. Dus je kunt heel relaxt lopen. Tijd is niet zo'n factor. Je kunt wat later op staan. Dat maakt het erg ontspannend. Ook de zee is prachtig. Het lopen langs de kliffen is gewoon schitterend. Het stuk van de Camino Frances tussen Pamplona en La Gronjo vind ik ook geweldig. De bloemen in het voorjaar zijn dan zo mooi. Het koolzaad en de klaprozen. Dat vind ik ook prachtig. De verhalen van de mensen vind ik op de Camino Frances ook boeiend. Mensen lopen daar toch meer met een verhaal. Ik merk dat ik nu vooral mensen tref die gewoon nog een keer willen lopen en met name rustig willen lopen. Het verhaal waarvoor ze eerder gingen is verwerkt. 
Dan zie ik weer een bar en ik merk dat het kwart voor twaalf is. Ik besluit voor een stop. In de regen eten is ook niet wat. Ik bestel een lekkere kop thee en betaal daar €1.10  voor. Ik krijg een mooi stempel en hoewel ik de mevrouw voor geen meter begrijp is ze erg vriendelijk tegen mij. Ze brengt mij een bakje, met ik heb de indruk, brokjes wentelteefjes met suiker. Erg lekker. Omdat ik de enige klant ben en de tortilla nog onaangebroken op het buffet staat, besluit ik ook nog een stukje tortilla te nemen. Ook € 1,00. Als ik op het punt sta te vertrekken, komen twee heren binnen. Kleddernat en bezweet. Ze pellen zich uit en dan hoor ik dat het Nederlanders zijn. Ze hebben nog geen Nederlander ontmoet en zijn al vanaf Irun aan de wandel. Dat is al  14 dagen. Ze nodigen me uit voor een kop thee en ik blijf nog weer zitten. Gespreksstof genoeg. Rond 13.00 uur staan we op en gaan met zijn allen aan de wandel. De heren hebben langere benen en ik besluit na een uur om alleen verder te gaan. De route gaat nu langs een kilometerslange pijplijn van een chemische fabriek Solvay. Dat gaat over een in een fabrieksterrein en hier raak ik de weg kwijt. Ik probeer met maps.me uit te zoeken waar ik ben. Dit gaat via de satelliet, maar ik krijg maar niet in beeld waar ik ben. Ik moet dus terug naar de laatste gele pijl die ik gezien heb. Dit was op een rotonde en nu blijkt dat elke afslag een pijl heeft. Welke lolbroek die dit heeft gedaan..... Inmiddels is het 15.00 uur en mijn voeten beginnen zeer te doen. Ik heb nog 8 km te gaan. Gelukkig is de weg vlak en het gaat. Mijn voeten doen zeer en als je dan alleen bent heb je geen afleiding. Ik voel elke stap. Ik besluit een herberg eerder te nemen. Begin mezelf erg zielig te vinden. Gelukkige blijft het droog, terwijl de lucht zwart is van de regenwolken. En dan sta ik opeens om 17.00 uur in een alleraardigst middeleeuws stadje. Heb de eerdere herberg niet gezien. Er loopt een pelgrim voor me en ik loop achter haar aan en na een minuut sta ik in de rij voor de herberg. En er is plaats. De kosten bedragen 6 euro. Het is een luxe Spartaanse herberg. Er zijn zowaar echte lakens en slopen. Ik maak mijn bed klaar en vlij me uit op het bed onder de, nog steeds met natte klonten dons, slaapzak. 
Er is geen WiFi dus ik sms met MijnHerbergmaatje (deze is weer thuis) en het thuisfront. MijnMaatjes rugzak staat gepakt. En morgen vangt zijn reis aan.
Ik val even in een diepe slaap. Na een kwartier ben ik weer wakker en ben steenkoud. Iedereen is al gedoucht en op pad. Het stadje is te leuk. Ik besluit heel lang heet te douchen. Het was me het dagje wel, ik ben helemaal af.









Geen opmerkingen:

Een reactie posten