Als je jong bent, is reizen een deel van je opvoeding.
Als je ouder bent, is reizen een deel van je ervaring.
Frances Bacon
Hij komt van een collaga, die via het PON (de invalpool) al twee jaar ons team voor een dag versterkt. Ze schreef er ook nog een vriendelijke groet onder. Ik was oprecht een beetje ontroerd dat het team ook aan haar had gedacht. Leuk, dat in het zakje van zoveel mensen een spreuk zit. Ik vind het zo'n ontzettend leuk cadeautje. Wordt hier dagelijks helemaal warm van.
De teksten pak ik altijd als we op het punt staan om te vertrekken. Ik kan er dan de hele weg lekker over nadenken. Af en toe hebben we het er samen over.
Toen ik jong was gingen we nooit echt op reis, wel met mijn moeder naar de camping of en toe. We hadden ene boerderij, dus inde zomer weg was geen optie. Überhaupt vakantie was niet zo im vrage. Mijn vader kwam dan s' avonds. Daar heb ik goede herinneringen aan. Al die moeite die mijn moeder alleen moest doen op dit te kunnen realiseren. Ik denk dat we dat als kind te weinig hebben gewaardeerd. Pas later zie je de inspanning en organisatie die dat vraagt.
Wel gingen we elke Tweede Paasdag, met Hemelvaartsdag of met Tweede Pinksterdag uitrijden. Mijn moeder pakte allerlei lekkere dingen in, een voetbal mee en een paar kleden om onderweg op te picknicken. Er werd niets gekocht, want dat was te duur. We reden dan naar bijvoorbeeld de Noordoostpolder. Mijn vader wilde dan graag de nieuwe boerderijen daar zien. Wij met z'n vieren op de achterbank en vonden het prachtig. We gingen volgens mij ook naar de Afsluitdijk, naar de kop van Friesland of naar Ellert en Brammert in Schoonoord of naar de oliewinning in Schoonebeek. We maakten als kind denk ik niet veel mee, want we keken er naar uit. Nu denk ik dat het voor kinderen niet zo kindvriendelijk was. Ik heb geen idee hoe we ons gedroegen op de achterbank. Daar weet ik niets meer van. Maar ik kan me niet voorstellen dat dit altijd helemaal soepel ging.
Van de tijd met onze kinderen toen ze klein waren hebben we erg genoten. Wij althans, ik weet niet hoe het voor de kinderen is. We gingen de eerste jaren naar de camping in Drenthe. Van de laatste vrijdag voor de zomervakantie, de schooldeur was net dicht, tot de laatste zaterdag voor eerste schooldag. We genoten met volle teugen. Lekker fietsen, zwemmen, heerlijk op de camping. De kinderen speelden en wij konden lezen. En naar de opa's en de oma's. De kinderen mochten daar logeren en dan waren we alleen op de camping. Had ook zijn charme. Ik had toen al de pest in wassen en ik kon het zo regelen dat ik 6 weken niet waste. Als ik thuis kwam had ik wel 14 machines met was, maar dan was ik er ook in een dag vanaf. De kinderen hadden voor 's morgens als het nog nat was een rode overal met rits. Konden ze zelf aan doen en ze speelden al buiten, voordat wij wakker waren. Tijdens het eten kregen ze een t 'shirt aan speciaal voor het eten en na de vakantie kon deze rechtop staan van de etensresten. Ging thuis gelijk de prullenbak in.
Toen ze ouder werden, gingen we ook naar het buitenland met de vouwwagen. We hebben hem nog steeds uit sentiment, maar niet meer omdat we hem gebruiken. Wel in Denemarken geweest en in Tsjechië. Maar vele jaren zijn we naar Oostenrijk geweest. Volgens mij altijd mooi weer en heerlijk fietsen en wandelen in de bergen.
Later zijn we ook met de met de kinderen wezen wandelen van hostel naar hostel. In Luxemburg en Engeland. Nu is samen op vakantie is geen optie meer. Jammer, maar we zijn allemaal zulke einzelgängers, dat dat er niet meer inzit. De verschillen in belangstelling zijn nu te groot. Misschien komt het wel terug als ze ouder zijn. We hebben ze wel verschillende ervaringen mee kunnen geven. Wandelen, fietsen, musea bekijken. Dat vinden ze nog steeds wel leuk. dochterlief heeft al regelmatig een museumjaarkaart op haar verjaardag gevraagd.
Nu we inmiddels zonder kinderen op vakantie gaan, gaan we al een meer dan 10 jaar op fietsvakanties. Nooit kunnen bedenken vroeger, dat we dat ook zo leuk zouden vinden. We hebben inmiddels als zoveel reizen gemaakt. Zoveel beleefd onderweg. Het maakt je wereldbeeld zoveel breder. Je begrijpt beter hoe een en ander in elkaar zit.
Vorige jaar hebben we van Kopenhagen naar Berlijn gefietst en van Berlijn via de Harz naar huis. Een prachtige tocht. Het bijzondere is dat als je deze reis maakt je eigenlijk het hele curriculum van groep 6,7 en 8 van de basisschool hebt ervaren. Eigenlijk zou je dit met kinderen moeten doen. Dijken, duinen, rivieren, delta's, meren, zoet water, brakwater, zee water, eb en vloed,. Allerlei soorten bomen, bloemen, planten, Hanzesteden, de Tijd van het Ijzeren Gordijn. Te veel op om te noemen. En alle ervaringen die je onderweg op doet. Zo speciaal.
Zo zaten we eens in Meissen, een porselein stad 10 km voor Dresden, op de stoep van het museum te eten. We waren nog aan het nadenken of we wel of niet het museum zouden gaan bezoeken. De tijd was eigenlijk te kort. Er kwam een wat ouder man op ons af. Hij zei: "Dit kunnen alleen maar Hollanders doen, zo op de stoep van een gerenommeerd museum met je thermoskan een broodje eten." We raakten aan de praat. De man bleek een Nederlander te zijn, van Duiste afkomst. Hij was als kind met zijn ouders na de Kristalnacht gevlucht naar Nederland. Had in de oorlog ondergedoken gezetten, maar had de oorlog overleefd. Nu hij oud was, ik denk toen 84 85 jaar, ging hij regelmatig terug naar Dresden. Hij kon in de binnenstad van Dresden nog steeds de schoolroute vinden die hij als kind had gelopen. Dit zijn toch bijzondere verhalen?
"Wie reist heeft mooie verhalen" las ik geloof ik ook in een van je blogs van vandaag..
BeantwoordenVerwijderenIk geniet van je prachtige verhalen deze reis, wat kun je toch leuk, mooi, beeldend en aangenaam schrijven. Heerlijk!
Lieve groet. Diaan
Dag Diaan, Dank je voor je vriendelijke woorden. Ook je meereizen via de app vinden we leuk! Ook je spreuken waardeer ik zeer.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, de Amethist