In het gewone leven al lastig. Bovendien wil je je zelf ook niet helemaal buiten je sociale wereld plaatsen. Anders kun je nergens meer een hap buiten je deur eten. Op internet spreken ze van 80/20 of 90/10. Ik denk dat ik thuis zit op 90/10. Als we dan tijdens het eten ontdekken dat in de yoghurt suiker zit, dan eet ik de yoghurt wel op. Ik heb nog meer moeite met verspilling.
Maar zo onderweg lukt het best aardig. Als er maar een keuken in de herberg is dan kom je een heel eind. Samen met een supermarkt in de buurt dan lukt het wel. We hebben ergens een zak havermout weten te bemachtigen. Eigenlijk wel ideaal. In een desayunos( ontbijtje) in een cafeetje zit sinaasappelsap, soms fris, maar ook wel uit een pak, daar zit vak een croissantje bij, of een tostados met jam. Eigenlijk zonde van het geld als het alleen om de koffie en de gebakken tostados met boter gaat. Als er in de herberg een magnetron is is een mug een optie. Een geklopt ei met havermout en banaan. Thuis met kaneel en nog wat rozijnen. Is zo gemaakt, voedzaam en ook gewoon lekker.
We hebben nu plasticzakjes gekocht met een zippertje. Dan kunnen we onderweg ook salades eten. Een hardgekookt ei wil ook altijd. Brood is dan de consessie, maar nu met mais ook geheel verantwoord.
Het lastige is dat als je op Camino bent zelf geen keukenspullen kun meenemen. Het eigen is een lepel en een vork en meestal kopen we een mes in Spanje, omdat we deze niet de grens over krijgen. We hebben nu een mes gekocht. In een dorpje ergens in een hoekje lang tussen allerlei andere pruttel dit mes. We hadden het niet in de gaten. Maar je snijdt er zo tomaten mee in plakjes. En dat wil dan wat zeggen. Ik durf in de herberg er niet een mee te lopen. Ben bang dat ik per ongeluk iemand een steek geef. Gaat voor mijn gevoel zo dwars door je heen.
Puur eten, het lukt. Met bananen, sinaasappels, wortels, eieren, kikkererwten, paprika's en yoghurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten