zaterdag 29 april 2017

De veertiende dag van Negreiria naar San Marina 20 km en ongeveer 28.672 stappen

Het was een heftig nachtje deze nacht. Ik moest mijn Fitbit opladen en alle mobieltjes en we hadden samen maar een stopcontact. Ik dacht slim te zijn door de wekker te zetten en dan een mobieltje te wisselen met de Fitbit. Ging om 23.45 uur mijn mobiel af. Ik had hem zacht gezet, dacht ik, op trillen. Ik had het mobieltje in mijn tas, voordat ik hem had was ik wel 5 minuten later. Iedereen wakker. Ik schaamde me dood. We hebben hem nog niet weer goed ingesteld gekregen. Snap niet wat er aan de hand is, want normaal staat hij altijd op trillen. 
Voordat ik weer in slaap was, was ik een uur verder. Ik werd nog een keer wakker en ik rook rook. Dat heb ik vaker gehad. Mijn eerst reactie is dan. hoofd in de slaapzak en verder slapen. Er bleek toen wel degelijk wat aan de hand te zijn. De kachel was verstopt en iemand had de helderheid van geest om toch polshoogte te gaan nemen. Anders was het toen wel verkeerd afgelopen. Daarom dacht ik dat ik nu toch maar eens moest kijken. Gelukkig was er niets aan de hand, maar voor ik weer in slaap was...
Vanmorgen was het een drukte van belang in de herberg. Er was een groep jonge Amerikaanse mensen. Ze maakten in de keuken havermoutpap in de magnetron en hadden twee grote bakken aardbeien die schoongemaakt moesten worden. Iedereen liep af en aan. Er stond een rij voor de magnetron om water heet te maken. Wij hadden vanmorgen een bord yoghurt met havermout en banaan. We horen er er echt bij! Als je geen havermout eet op de vroege ochtend hoor je er niet bij.de jonge mensen hier eten het allemaal. Het is ook goedkoop.
De zon schijnt weer en de hemel is blauw, wel met hier en daar een wolkje. We lopen op een hoogvlakte en er is een stevige wind. Maar we lopen toch om 10 uur weer in het t'shirt. We doen rustig aan, want we hebben een gereserveerd plekje. De route is prachtig. Eerst 10 km door bospaden en dan door glooiende akkers. Er is al gras ingekuild, want de velden laten al gele stukken zien. De mest ruikt net als thuis. 
De wind neemt toe en de wolken ook. Rond 14.30 uur zijn we in de herberg. Het is een drukte van belang. We zijn hier eerder geweest. In 2014. De herbergier had toen alle tijd voor een praatje. Dat is nu anders. Misschien ook omdat het op een zaterdag is en er ook veel fietsers zijn. Inmiddels is het koud. Heel koud. De zon schijnt amper meer. Ik neem een lange warme douche. Ik lees nog even het verhaal van 4 jaar terug over deze herberg en route. Dat is een klaagzang over moe zijn en zere voeten. Dat is nu wel anders. We hebben niet eens stramme benen. Neem een lekker kopje con leche en een fles mineraal water. In deze herberg kun je niet zelf koken. Als dat het geval is, dan drinken we toch te weinig. Ik moest € 2,30 betalen voor koffie en een grote fles 33 cc water. Tegenwoordig is een flesje drinken 20 cc in Nederland en ook wel €2,00 .
De route is wat lastig. Ten lang voor twee lange etappen en nu hebben we drie korte etappen. We zitten in een klein dorpje. Er is niets te doen. Een heel oud vrouwtje komt zeggen dat er straks in de kerk een mis is. Daar gaan we dan maar naar toe. Het eten is hier meestal na 19.00 uur. Dus het vult mooi een stuk van de middag. In het kleine dorpskerkje is het heel erg koud. Het ziet er mooi uit. Het altaar is prachtig. We treffen weer een figuur met een open wond op de knie. Dit hebben we vaker gezien. Zal toch eens op zoeken op internet wat deze betekent. We hebben vorig jaar een rondleiding gehad en toen is het gezien, maar ik ben het weer kwijt. De dienst is kort 20 minuten met preek en communie. En zo staan we om half zeven we buiten. Gelukkig heeft de herbergier de kachel aangedaan. Ik ben helemaal verkleumd.
Het is een private herberg. Klein en erg gezellig. Wel eten met een aantal Duitse pelgrims. Dat maakt het erg gezellig. De voertaal is Duits. Mensen hebben allemaal meer de Camino gelopen. Eenmaal begonnen, dan gaat men keer op keer. Ik herken dat. Er is een salade, maar deze is mij veel te koud. Dus ik neem linzensoep en een wienersnitsel met patat. We sluiten de maaltijd af met yoghurt en koffie.
Onze Koreaanse vriend heeft gereageerd op de Facebook van MijnMaatje. Leuk hoor, zo'n Koreaanse vriend. We krijgen ook foto's van zoonlief. Hij is in Oostenrijk. Daar sneeuwt het. Niet te geloven.
Morgen verwachten ze hier regen. Gelukkig hoeven we maar een kort stukje. 18 km. We hebben inmiddels maar een private herberg geboekt. Als we dan kleddernat aankomen hebben we hopelijk de ruimte om de zaken te drogen. We mogen toch helemaal niet mopperen met zoveel dagen zon. Een dagje regen, het zij zo!
Het internet is weer traag, dan maar zonder foto's.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten