Deze spreuk moest ik eerst goed tot me door laten dringen. En het valt niet mee in deze drukke herberg met een hard piepende espresso machine en veel pelgrims om nog iets zinnigs te schrijven. MijnMaatje is druk in gesprek met de medepelgrims. Mis ik nu wat om maar bij de spreuk te blijven. Ik probeer toch nog iets te schrijven. Zit met mijn tenen bijna in de open haard, want het tocht hier als een gek over de vloer. Zit tussen de twee Duitse dames in die kreunen en steunen over hun "kurper". Gezien hun omvang ook enigszins begrijpelijk. Verder is de herberg vol met de 10 dorpsgenoten die denk ik in dit dorp wonen. Kinderen kruipen onder de tafels door. Het tafereel kan zo doorgaan voor een schilderij van Jan Steen.
Zou de spreuk bedoeld zijn dat je nu erbij moet zijn? In het nu moet leven? Bijvoorbeeld: De kinderen zijn nu klein. Wil je daar wat van mee krijgen, dan moet je er nu zijn. Dat kun je later niet inhalen.
Je hoort wel eens dat mensen meer van de kleinkinderen genieten, dan vroeger van hun eigen kinderen. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Als je er midden in zit, zie je de dingen ook niet zo. Pas later als je terug kijkt, vallen je dingen beter op.
Jammer dat je soms niet zo geniet van de dat gene wat er is. Je verlangen naar iets anders is dan groter. Later besef je pas dat het bijzonder was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten