Hoe gaat het? Met mij gaat het goed. Weet je nog dat ik zo mijn brieven begon als ik aan het logeren was? Drie regels of zo, want ik had aan schrijven met de hand een broertje dood. Inmiddels schrijf ik veel en vandaag speciaal een brief aan jou. Het is je verjaardag. Ik had van de collega's van mijn werk een zakje met spreuken gekregen voor mijn vijfde de Plegrimstocht. Dat is ook wel bijzonder dat ik, stammend uit een zware Gereformeerde familie, het pelgrimsleven zo heb omarmt. Maar zoals veel in het leven, kwam het op mijn weg.
Ik had deze spreuk al gehad, maar toch weer terug gedaan in het zakje. Ik was nog niet toe aan deze spreuk. Maar vandaag speciaal voor jou toch weer gepakt. Ik sta niet al jou verjaardagen, zo bij je stil. Ik denk dat het goed is. De Paaskaars die we aanstaken bij de dienst voor het vieren van je leven, was het teken van het Licht dat altijd overwint van het donker. Dat was een symbool voor ons om door te gaan. Ik moest ook wel door. Twee kleine kinderen, volledige baan, mijn studie voor schoolleider. Het leven gaf geen ruimte om stil te blijven staan. Het is inmiddels al eentwintig jaar dat het leven verder is gegaan zonder jou. De kleine kinderen van toen zijn volwassen mensen geworden. Het kleine meisje met blonde krullen is uitgegroeid tot een mooie jonge vrouw. Het leven is niet makkelijke voor haar geweest de laatste jaren, maar ze is sterk en we zien haar groeien. Ze zal het wel redden. Het blonde jongetje met de heldere blauwe ogen die zo frank en vrij de wereld in keken, is uitgegroeid tot een beer van kerel. Een jonge ondernemer is hij nu. Hij heeft zijn tegenslagen ook, maar is ook sterk. Hij neemt zijn leven in eigen hand. Je zou ze niet weer herkennen, maar het zijn mensen geworden waar we trots op zijn. Ik ben nog niet oma, maar wie weet wat het leven nog brengt,
MijnMaatje is nog steeds mijn levensgezel. Al bijna veertig jaar delen we lief en leed. Bijzonder in deze tijd, waar langdurige relaties niet meer voor iedereen vanzelfsprekend zijn. We hopen nog vele jaren samen te mogen zijn.
Soms zou ik zo graag nog wat tegen je willen zeggen of je nog even vast willen houden. Maar het is zo als het is. Ik zou je zo graag willen zeggen dat ik goed terug kijk op mijn jeugd. Ondanks alle drukte en zorgen, ben je er in geslaagd om ons veel mee te geven. Het is grappige om te zien dat hoe ouder ik word, ik steeds meer dingen doe die jij ook deed. Ik vond dat toen niet zo leuk, maar het grappige is dat mijn kinderen van mij dat weer niet leuk vinden.
Je mocht zo graag naar de kringloop gaan. Dan kwam je weer thuis met Delfts blauwe spulletjes of dingen van tin. Of speelgoed voor de kleinkinderen. Ik kan ook zo genieten van een bezoekje aan de kringloop. Zeker als ik weer iets kan scoren voor een zacht prijsje, zoals laatst weer een ongebruikte toilettas die kan hangen en dan voor de prijs van €0,50. Zoals jij onze keuken thuis helemaal in het rood wist te kleuren met allerlei rode spullen. Je zou voor de aardigheid je neus even om onze keukendeur moeten steken. Ik heb hier ook zoveel plezier aan. Maar zowiezo kan ik erg blij worden van kleuren die goed bij elkaar passen. Onze vouwenwagen in het blauw, mijn wandeloutfit in het paars. Ik voel me dan gewoon beter. Is natuurlijk wel een tik, maar ieder mag zijn eigenaardigheden hebben, toch?
Ook dat je mij hebt gestimuleerd om te naaien. Daar heb ik ook zoveel aan gehad in mij leven. Ik denk dat je het zeker zou kunnen waarderen als je zou weten dat ik vrijwilliger ben in het Repair Café, als naaister wel te verstaan. De praktische aanpak heb ik toch echt thuis geleerd en dat heeft me veel gebracht in het leven, zowel thuis als op mijn werk.
Het van niets toch iets weten te maken, dat deed jij vroeger ook al. Van kleinigheden iets bijzonders maken. Ik herinner me dat we een keer in de zomer heel vroeg wakker waren en dat je van ons een foto maakte op de tuinbank met blote voeten in het gras. Van de 8 foto's die op jouw rolletje zaten besteedde je er een paar aan dit ongewoonlijke moment. Net alsof we samen iets ongehoorzaams deden. Je was altijd zeer plichtsgetrouw en cijferde je helemaal weg, maar in dit soort momenten liet je een stukje van je ware aard zien. Vrolijk, grappig, een beetje out off the box. Maar nooit te veel en zeker niet waar anderen bij waren.
Ik ben dat ook, plichtsgetrouw, doorzetten, zuinig, af maken waar je aan begint. Soms wilde ik dat ik een beetje meer had geleerd om te genieten. Nu is altijd eerst het werk, dan de ander, vooral geen geld zomaar over de balk gooien. Een beetje vrijer, zou ook wel mogen.
Wat betreft het geloof, dat voor jou zo belangrijk was, daar sta ik anders in. Ben nog betrokken bij een kerk. Ik denk dat je daar wel blij mee zou zijn. Wel maak ik andere keuzes. Ga meer voor eigen verantwoordelijkheid en niet zo voor "omdat het zo hoort". We hebben geprobeerd om onze kinderen christelijk op te voeden. Of we daarin geslaagd zijn? Jij zou zeggen: het is geen mensenwerk, maar Gods hand. Daar moeten we het dan ook maar laten.
Wat je vroeg over de zorg voor papa, dat heb ik los moeten laten. Dat was te zwaar, maar ik denk dat je dat ook wel zult begrijpen.
Lieve mam, het leven is ook voor mij, voor ons, niet altijd makkelijke geweest, maar gemiddeld mag ik zeggen dat ik een gelukkig mens ben! Nu ik mijn eigen kinderen volwassen zie worden, denk ik dat het daarom gaat in het leven.
En weet je mam, waarom de Camino zo belangrijk is voor mij? Er gebeuren altijd speciale dingen. Toen ik de andere Camino' s liepen andere jaren zag ik altijd seringen. Als je jarig was dan bloeiden deze uitbundig in de onze tuin. Je zette er dan altijd een paar in je zwarte melkpan met witte stippen op de tafel in de kamer. En elke keer als ik een sering zie moet ik daar aan denken. Op deze Camino heb ik al veel bloeiende struiken gezien: rozen, boerenjasmijn, gele brem, wittte acacia's. Ik keek weer uit naar seringen, maar zag ze niet. En vanmorgen zag ik ineens, een klein struikje welleswaar, met lila seringen. Precies de kleur die ook in onze tuin stond vroeger. Ik gun mezelf vandaag het verdriet!
Dag lieve mam, liefs van je dochter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten