Wat een ontzettend heerlijk gevoel om gewoon dag in dag uit niets te hoeven. Toch dringt het nog niet goed tot ons door. Het werk is voorbij! Als we thuiskomen wacht er niets op ons! Wat een dankbaarheid
We hebben altijd graag gewerkt. MijnMaatje zeker. Ik vond de afgelopen jaren zwaar. Moest veel werk doen waarbij ik steeds dacht” Waar is dit in de vrede goed voor! “ . Ook had ik steeds het gevoel te kort te schieten aan de verwachtingen van ouders. Ouders wilden bijvoorbeeld graag een dagje vrij, maar ik kon hen dat niet geven! Of wilden een hoger advies voor het VO. Altijd teleurgestelde mensen. Wat een gedoe en hoeveel kostbare tijd ging er zitten in zoveel gedoe! De afgelopen winter voelde voor mij alsof ik in een snoepwinkel stond met allemaal nieuwe snoepjes! Welke zal ik kiezen? Het vrijwilligers werk, het werk bij de kinderopvang dat elke keer voelde als een feestje, de studie die ik mocht doen voor dit werk, mijn cursus Spaans die ik samen met MijnMaatje en zus en zwager doe! Alle dagen gevuld met fijne dingen.
Nu alweer dagen op pad! Wat een geluk met het weer! Zoveel aardig en vriendelijk mensen onderweg.
Het vrije gevoel van het dwalen door de natuur. Het is hier momenteel zo onbeschrijfelijk mooi. Zo groen, zulke prachtige bloemen. De kleine beekjes, de meertjes. De blauwe luchten!
De eenvoud van het leven. Het brood van gisteren, waarmee je een spijker mee in kunt slaan, met een jammetje, nog over van het desayuno smaakt zittende op een steen bij een beekje als een gebakje. De pasta met een pakje rode saus, met een gevonden teen knoflook en stukje gember waar al 3 keer thee van is gezet, gaat er in als een vijf sterren menu!
.
We zijn na 20 km in de herberg van een pastoor. Chaos! Zelfs bij de pastoor is wel eens sprake van kortsluiting. Ze zijn al een uur bezig om uit te zoeken waar het zit. Ik denk dat je deze herberg zo kunnen scharen onder authentiek. We nemen het zo als het komt. Net geen warme douches, rook van een ruikende houtkachel, oude houten vloeren. Overal hangen prachtig beschilderde achterkanten van houten karren.
Het Franse echtpaar hoor ik aan komen. Deze hebben we in geen dagen gezien!
Bij de herberg hoort een gezamenlijk cena(avondmaaltijd) en desayuno. Is altijd leuk!
Om zes uur maakt een van de hospitaleros muziek in de kerk en als we geluk hebben krijgen we een pelgrimsblessing. Dat wil zeggen als de pastoor tijd heeft.
We schijnen morgen geluk te hebben. De herberg met 14 bedden kun je niet reserveren. Maar alleen het Nederlandse route boek heeft deze route. Maar de Duitse en Franse boekjes hebben een andere route met een andere herberg. We zijn nu met zo’n 35 mensen. Dat gaat niet passen in de herberg van San Pedro. We maakten ons als zorgen. Maar alleen Nederlanders zullen dus deze route lopen. Dus het zal wel loslopen. Heel bijzonder wat voor discussies er nu ontstaan. Het is bijna een kerkscheuring over de rechte, juiste weg. Waar gaat het over?
Klik hier voor de link van de film; https://youtu.be/Sv2W15vGk0M
Geen opmerkingen:
Een reactie posten