Bijzonder moment, zo’n stille herberg, waarin pelgrims die vroeg weg willen zich als geluidloze figuren zich door een herberg begeven. Je wilt een ander niet wakker maken. Maar uiteindelijk zijn er 8 stille figuren die in het donker schuifelen. Tot een telt en het licht dan aan gaat doen. Ik was de enige vrouw in de herberg en Rita de enige vrouw in het hostel. Het gaat te ver om te zeggen dat alleen mannen deze Camino lopen, maar een vrouw boven de 70 treffen we zelden, Rita is een “dapper dodo”! Ze loopt met steunkousen. In deze hitte. Heeft nu uitslag op de benen van de warmte. Gaat pas douchen als ze naar bed gaat. Loopt al vanaf Almaria. Ik denk nu zo’n 30 dagen!! En we hebben nog 30 voor de boeg! Waar haalt iemand de moed vandaan! En zo vrolijk en positief!
De mannen die lopen zijn overwegend ouder dan 65! Je ziet wel enkele verdwaalde jongere, maar dat is echt uitzonderlijk. Echtparen zijn helemaal een uitzondering. Wij zijn in 18 dagen er 2 tegen gekomen.
De mannen zijn overwegend slank en hebben een energieke tred! En de enkelingen die wat dikker waren zijn nu behoorlijk wat kilo’s kwijt. Je ziet natuurlijk ook alleen mensen die het aandurven. Anders begin je er niet aan. De naïeveling die spontaan begint, zie je ergens stranden.
Ik kan na twee weken ook zeggen dat mijn jas weer past! Dat is wel prettig, want bij het bukken bij het optillen van de rugzak, sprong steeds spontaan de rits. Ook mijn broek zit weer prima. Maar als dit de komende weken zo doorgaat heb ik een probleem. Gelukkig heeft MijnMaatje 2 riemen mee! In elke broek een! Ik denk dat deze van pas gaat komen.
Ik type nu mijn blog en MijnMaatje heeft alvast een deel van het Menu del Dus genomen! Grappig: het voorgerecht, een dik bord pasta! Ik eet hier ook veel maar er zijn grenzen!! Burkhard heeft 3 grote pilsjes op en bij elk halve liters glas een tapas. Ja, die heeft zo zijn calorieën wel binnen. Rita zit ook achter het dikke bord pasta. Maar zij eet vanavond niet meer! Alleen een postrés.
Gelukkig bleek het vandaag koeler dan we hadden gedacht. Na 18 dagen ziet het er naar uit dat het gaat regenen. Voor het eerst sinds onze aankomst is de blauwe wolkenloze lucht bewolkt! Misschien regen?
Regen dat ze hier heel goed kunnen gebruiken. Maar dan geen bui, maar volgens mij gewoon dagen……
De droogte is echt vreselijk!
In Carcaboso worden we nog in het donker afgezet! Samen met Burkhardt de Duitser lopen we naar de Arc! Een prachtige ochtend wandeling. Sanne, die nu de Camino Francés loopt zegt het ook! De morgen van donker naar licht is het mooiste moment van de dag! De stilte, de vogels, de prachtige kleuren van de opkomende zon! Dit is zo’n geweldig moment!
In stilte lopen we de km door een dehesa. Een glooiend weide gebied met eiken- of olijfbomen.
Praten verstoord de sereniteit van het moment.
Rond 12.00 uur zijn we bij de Arc. De Oude Romeinse vesting! Mooi! Daar worden we opgehaald door de zoon van het hostel. Hij laat ons zien waar de Camino langs loopt en ook waar we morgen starten moeten.
Rita heeft een dubble room geboekt en wij ook. We hebben afgesproken dat ik bij Rita slaap en dat Burkhard het bed van mij bij MijnMaatje krijgt. Iedereen onderdak en blij!
In het hostel is het spits uur! Het is tevens een soort chauffeurscafe en er wordt door vele een middagmaaltijd genomen. We wachten zeker 1,5 uur op een kopje koffie! Wat een heerlijkheid dat wij alles sloom mogen doen!
Morgen hebben we weer route van 24 km. Is goed te doen! Voor het eerst sinds dagen heb ik na het douchen mijn legging weer aan. Het is warempel fris! Heerlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten