Esperando al hospitalero: Wachten op de hospitalero

Eigenlijk willen we wel even het dorpje bekijken. Maar om 1:30 uur komt de hospitalero om je in te checken. Daarom op plastic tuinstoelen in de tuin van de herberg. wachten we het moment af! Beter is misschien te zeggen op het erf van de herberg. Het is immers geen aangelegde Nederlandse keurige tuin. Het is een eenvoudige, maar van alle gemakken voorziene herberg. Vanmorgen om 7:00 uur hadden we het ontbijt. Traditionele Camino  ontbijt. Twee geroosterde boterhammen, een koekje, en koffie. 

Ik was even bang dat ik helemaal niet kon slapen. Een kleine kamer met zes mensen, verwarming aan, en schijnwerper pal op het slaapkamerraam, en dan zes snurkende mannen. Maar het viel mee! De verwarming ging halverwege de nacht uit, de Koreaan vertrok om 4:00 uur. Niemand snurkte. 

Om 7:30 uur liepen we door de stille zondagse ochtend door Zamora. De route ging eerst 7 km door de stad. Daarna steeds slingerend door de velden, langs een autoweg en een hoge snelheidslijn. Gelukkig hoorde je de autoweg bijna niet. En treinen gaan maar zo weinig! Ondanks het gebrek aan regen, zijn de velden  groen. In veel bermen groeien en bloeien prachtige bloemen. Het ziet ernaar uit dat we weer een rustige zondagmiddag hebben. Om 12:00 uur zijn we bij de herberg. We zitten in de zon. Bekijken de route voor morgen en eten onze pasta. Het schijnt dat de hospitalero die de herberg beheerd nu niet komt. We gaan maar even op stap.

Dat op stap gaan is een eufemisme! Het betekent 200 meter langs de provinciale weg richting de benzinepomp. Daar is niets te krijgen! Ja, benzine en elektriciteit. En melk per 6 pakken verpakt en een eindeloze hoeveelheid chips! 

Op de terugweg besluiten we ook even te kijken bij de bar, die volgens Nederlandse maatstaven, al 10 jaar gesloten zou zijn. Hij blijkt open! We wanen ons 20 jaar terug in de tijd. De ober spreekt zo snel.  Mijn beste Spaans laat mij in de steek. Ik kan er niets van brouwen. Dus we nemen een menu. Dat snappen we! MijnMaatje met vlees en kaas, ik een ensalade mixta. De secunde friet met hamlappen. Smaakt heerlijk! Het brood, water en yoghurtjes nemen we weer mee naar huis! De vrouw van de ober sjokt op pantoffels door de zaak. Wat een leven! Elke dag weer een stroom van pelgrims die langskomt. De ramen zijn bij de kozijnen opgepropt met oude kranten.  Om half vijf zijn we weer bij de herberg. De lange avond met een yoghurtje ligt voor ons! 

De enige afwisseling is het bezoek van de hospitalero die de €5,00 komt innen! Het is wat! 

Klik hier voor de film

https://youtu.be/Lqcxob7TVzU