Ik was verdrietig vanmorgen. Ik had een slechte nacht. MijnMaatje moest perse op de andere kamer en boven mij lag een vreemde man die zeker 20 bomen heeft geveld. Gisteravond toen ik nog een podcast aan het luisteren was, kreeg mijn bed opeens een dreun. Zo vanuit het niets.” Houdt op met dat gesnurk! Ga op je rug liggen! Ik houd niet van dat gedonder. “ Ik zat stijf rechtop in bed én stootte mijn hoofd van de weeromstuit tegen het bovenbed! Ik was me van geen kwaad bewust! Bleek mijn bovenbuurman te snurken! Ik had het niet gehoord met oortjes in. De man keerde zich om en iedereen kwam weer tot rust! Na een half uur was het weer raak! Vanuit het pikkedonker weer de woedende vrouw! Ik had eerst wat respijt met haar. Ze is tenslotte al 84! Nee, het is”die Rita” niet. Rita is zeer “frundlich”. Maar nu was ik er klaar mee! Als je niet tegen snurken kunt, moet je een hotelkamer huren! Als ik de man toevallig hoorde gaf ik maar een por tegen het matras! Beter dit, dan dat de boze vrouw weer in het geweer komt en iedereen wakker maakt! Ik heb verscheidene keren moeten porren vannacht. Toen ik net lekker sliep, stond de man op! Klom van het krakende trapje van het bed en porde mij aan! Zijn t shirt was tussen bed en muur gevallen! Grrrrrr!
We nemen deze keer voor de 5de keer afscheid van Burkhard. Het gaat nu toch echt gebeuren. Na nog een desayuno, koffie en 3 koekjes op een servetje, gaan we op weg! We lopen over het Plaza Mayor. Burkhard gaat links en wij rechtdoor. Best wel naar zo afscheid nemen. Maar hij woont in Münster. Dus wie weet!
Wij lopen Salamanca uit! Het is altijd vervelend om een stad uit te komen. Zo’n eindeloos lang stuk door industrie gebied en zo!
We lopen dan ook 7 km langs de weg. Dat helpt het niet echt om een vrolijk gevoel te krijgen. De slechte nacht, het gevoel van bezette herbergen, de zon die ook vandaag, ondanks de bewolking van vanmorgen toch weer hevig brandt, maken me verdrietig. Foto’s van KleinKind doen me toch verlangen naar huis!! Gisteren appte Zuslief dat mama deze dag 88 zou zijn geworden. Ze is al 27 jaar niet meer bij ons! Was 60 toen ze stierf. Net zo oud als ik nu ben!! In mijn ogen toen was ze al oud! Maar nu ik zelf 60 ben, voelt dit nog als jong! Veel te vroeg hebben we afscheid moeten nemen. Al met al wil het dus niet zo goed vandaag. Waterlanders zitten hoog! En al zouden we naar huis willen, kan het nog niet. In verband met de hooikoorts moeten we het nog even volhouden tot zeker 20 mei. Natuurlijk zijn er mindere plaatsen waar je kunt zijn.
We doen rustig aan. De keus was vandaag 36 of 17. De herbergen liggen ver uit elkaar of zijn vol! We hebben gekozen voor 17 km. Dat betekent morgen 31. We moeten vroeg weg. Maar we hebben de hele middag om het voor te bereiden! Moeten alleen nog water halen! Het water hier ruikt muffig. Vaak drinken we het ook uit de kraan! Maar nu is het te erg!
Dan zijn we rond 11.45 uur bij de herberg. De reservering was goed. De herberg is heerlijk! Een oud herenhuis met uitgebreide keuken! Lekker terras, keuken en een heerlijke slaapkamer voor een zacht prijsje! Ik vlij me op de zachte zetel! Ik merk dat ik helemaal vrolijk wordt! De mooie herberg. De herberg van morgen heeft plek! Zo is alles toch goed! We maken ons op voor een relaxte middag!!
Ps Mijn knie? Over! Hoe het kan? Geen idee! Maar erg prettig! Mijn been is nog stijf en de knie buigt nog niet zo goed, maar geen pijn meer!!
Klik hier voor de link van de film
Geen opmerkingen:
Een reactie posten