Dat lied speelt door mijn hoofd als we de herberg verlaten. Het stond op het programma van de cantorij en ze zongen het gisteravond. Een Johannes de Heer vers en je kunt er heerlijk op galmen. Ik doe dat dan ook, maar niet uit volle borst. Dat voelt niet goed in de stille straten. Bijzonder, ik was gisteren zo stijf als een plank. Ik wil niet zeggen dat ik nu huppelend aan de tocht begon, maar probleemloos loop ik de heuvels op. Niks geen kniepijn. Nu bij het schrijven van het blog, dat ik liggend op bed doe, voel ik mijn knie. Het is net of gestrekt liggen juist zeer doet. Met een opgerolde jas er onder gaat het prima.
Bij kou zal de herberg niveau Spartaans zijn. Nu gewoon heerlijk. Koel, wit en heerlijk fris. De was wappert heerlijk buiten aan de lijn. Samen met een Franse man, meestal zijn ze niet zo toeschietelijk, maak ik een praatje. Hij heeft Nederland bezocht en een rondreis gemaakt. Hij ziet dat ik de sokken van MijnMaatje was. Ik krijg aardig door de benen! “Kan die dat niet zelf?’ vraagt meneer. Natuurlijk kan hij het zelf, maar na gisteren een uur aan mijn telefoon te hebben geknutseld( hij was vol) doe ik zijn was! Alles hoeft niet op een weegschaal, maar van iets voor elkaar doen geeft ook een fijn gevoel. De man vraagt of ik al kennis heb gemaakt met moeder-overste. Ik kijk hem glazig aan. Niet begrijpend. Grappig, hij blijkt het te hebben over de Franse dame die tegen iedereen bemoeierige opmerkingen maakt. MijnMaatje had het ook al met haar aan de stok. Dat gebeurt niet vaak! Hij gebruikte te veel water bij de afwas. “ Is onverantwoord hier” Ze pakte mijn rugzak bij de herberg. Te zwaar was het oordeel. Wat eruit en opsturen naar huis! Gistermiddag moesten we stil zijn van haar, want er lagen mensen te rusten. Nou ja, leven en laten leven.
Maar het is wel bijzonder. De Fransen vinden de Camino een serieuze zaak!!! Gesprekken gaan over de route van morgen. Die is lang dat klopt. 29 km. Dat is een ding. Moeder-overste heeft het over een gezamenlijke taxi.
Er is een herberg van 65 bedden. Dus lang er over doen is geen probleem. Eten is een groter probleem!! Alles is dicht. Bij het tankstation kan je tonijn en pasta kopen. Dat is het enige volgens MijnMaatje. “En chips en chocola? “ vraag ik. “Inderdaad!” knikt hij. Honger maakt rauwe bonen zoet, zullen we maar zeggen!
Een uur later dan gisteren gaan we van start, maar het is nog schemerig. We lopen richting het oosten en zien de zon opkomen. Een prachtig gezicht. Vandaag is het eerste stukje een beetje vervelend. De vorig keer was het slecht weer en toen voelde het unheimisch. Maar de gouden ochtend gloed geeft nu alles een mooi randje!
Na een prachtige wandeling in een schitterend natuur gebied zijn we rond 12.45 uur bij de herberg. Kunnen de hele middag luieren en Spaans leren!
Gisteren dit onderweg geleerd:
Con agua no pasar: met water geen passage
Vandaag;
Coto deportivo de cazas: jachtsport terrein
Grappig: ik dacht eerst coto : koe en deportivo : sport
Sportende koeien???
Met Google translate de betekenis achterhaald!
Je spaans zal vast rap vooruit gaan. In ieder geval hetkenning van teksten. Maar gaandeweg breid je ook het praten vast verder uiy. Dat vind ik nu het lastig dat oefen je immer thuis niet
BeantwoordenVerwijderen