Een heftige dag. Weer 28 km. En de laatste stukken heel saai, langs de weg. Ik sliep in een kamer samen met twee oudere mannen. Nou ja, ze zullen ook wel tegen de zestig zijn. Dat zijn wij zo langzamerhand ook wel. Ik kwam slecht in slaap. De mannen legden zich klokslag tegen tienen ter ruste. Er zaten luiken voor de ramen, zodat het pikkedonker was. Maar de slaap wilde niet goed komen. Een paar keer ook nog wakker. Ten lange leste, maar een You tube filmpje aangezet om te luisteren. Ik was net in slaap voor mijn gevoel, toen ik door een van de heren op mijn schouder werd getikt. Of ik problemen er mee had dat ze het licht aan deden. Het was toch bijna tijd om op te staan. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het 10 voor 6 is. Volgens mij was het ontbijt om 7.15 uur. Om 6.30 uur zitten de heren op het bankje in de slaapkamer klaar. Ze moeten nog 45 minuten wachten voor het ontbijt. Niet te geloven... Vervolgens kom ik met mijn slaperige kop toch maar uit mijn bed. Om bij mijn spullen te komen moet ik zo’n beetje over de heren heen stappen. In mijn flodderige nachthemd uit mijn wat grotere periode. Ik had per ongeluk de verkeerde meegenomen van uit. Het ding hangt als een voddenraper om me heen. Ik voelde me erg ongelukkig, moest ik me daar nog aankleden ook, onder de belangstellende blikken. Normaal kan ik snel, maar deze keer sloeg het alles. En zo sta ik ook aangekleed en wel 10 voor 7 te wachten op het ontbijt. Het was al inclusief volgens de vrijwilligster. Dat betekende vanmorgen twee plakken cake en een kop koffie. En als klap op de vuurpijl nog 3 Maria kaakjes( hoe toepasselijk in een klooster). Om 10 voor 8 loop ik al weer. Eerst dacht ik dat het regende, maar ook hier worden de starten gespoten. Dus gelukkig droog. Richting de veerboot. Ik word ingehaald door een Australische jongen. Tot de veerboot lopen we gezamenlijk op. Pas om 9.15 uur gaat de eerst boot. Ik doe me maar even tegoed aan mijn yoghurtje. Na het boottochtje pakken we een fikse berg. Van de vorige keer wist ik dat de route erg mooi was, maar zo hoog en eng, dat ik niet alleen durf. Math, de Australische jongen en Simon, de Duitse jongen lopen mee. De tocht is prachtig. Ik loop wel 2 uur langs het strand. Mooi en steeds dorp.
Om 12 uur neem ik in een bar een kop koffie. Ik kan de verleiding niet weerstaan en neem een tortilla. Gevuld met kippenragout. En dit alles samen voor 3.40. Met goede moet ga ik op pad voor de volgende 15 km. En dat worden zware .... in mijn boek staan twee routes naar de herberg. In mijn mobiel ook twee. Keuze genoeg zou ik zeggen. Maar alle pijlen lopen door elkaar. Dan loop ik een stuk van de ene route en dan van de andere, maar dan loop je een stuk terug. Chaos. En niet alleen ik, maar veel andere pelgrims. Bij de herberg zeiden ze hierover: “Spaanse creativiteit.” Uiteindelijk kom ik pas om 16.30 uur aan bij de herberg. Uitgeteld en uitgehongerd. Veel te weinig gegeten. Gewoon kapot. En zo goed als ik gisteren was, zo ellendig ben ik nu. Ik door eerst droge kleren aan. Het is wat kouder en ik heb zo gezweet, dat ik versteend ben van de koud. Dan kruip ik met kleren en al in bed. En val prompt voor een uurtje in slaap. Dat heb ik de hele tijd nog niet gehad. Terwijl ik mijn ogen open doe signaleer ik de uitwerpselen van bedwantsen en ik ruik de geur van het bestrijdingsmiddel. Foute boel. In deze herberg zijn ingebouwde bedden 3 hoog. De bovenste worden bijna niet gebruikt. Ik lig nu twee en zonder lening. De derde heeft een leuning. Ik ga op onderzoek uit en zie op bed 3 geen zwarte stippen. Stil zwijgend verkas ik mijn pruttel. Ik wil ook geen paniek zaaien. Op de vraag waarom ik verhuis geef ik aan dat het in verband met de lening is. En zo lig ik dit blog te schrijven 5 meter boven de grond. En naar ik hoop bedwantsen vrij.
De herberg is van een oude pater. We eten gezamenlijk. Maar ook een gezamenlijk verhaal over het ontstaan van de herberg. In het Spaans en Frans en Engels. Ik zit aan tafel naast Math. We eten soep, rijst en een toetje. Gewoon lekker.
Nu type ik dit blog. We hebben afgesproken dat we om 7 uur opstaan. Dat is nog eens zaken doen. We kunnen ook nog niet naar bed. Een van de pelgrims heeft vanmorgen de verkeerde schoenen meegenomen. Ik kan me van alles voorstellen, verwisseling jas of rugzak. Maar verkeerde schoenen? Ik lig op een zaal met 6 vrouwen. We krijgen toch de slappe lach. Niet te geloven. En dan zo’n stijve Fransman. Net als de mannen van mijn slaapkamer gisteren. Zulke harken.
O ja, zou ik me niet trainen in het schrijven zonder oordeel? Tijd dat ik stop. En he5 is best zielig, de meneer is helemaal overstuur. Ik ontdekte vanmiddag al dat hij trilde, maar het is door dr stress nog erger.
De veerboot
De uitleg over de herberg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten