vrijdag 30 april 2021

Camino Anders dan anders II Dag 16 "Een parel op de Via met een kerk die los is.

Voor de snorrende kachel met een dik vest aan en een plaid over de benen, doe ik een rozige poging voor een blog. Vandaag hebben we weer een pelgrimsdag gedaan. Voor zover dat kan met auto en fiets. Maar de intentie was er in elke geval. We starten de dag met een waterige zonnetje. Maar gelukkig veel beter dan gisteren. We gaan voor route 3. "Via" en het betekent  "weg". De naam komt van 'Via Ortus Sancte Marie', de weg van Mariengaarde. Dit is een oude Pelgrimsroute uit 1165 die liep van Hallum naar Stavoren. Het laatste deel liep langs de kust en loopt parallel met 'Via'. We doen de route omgekeerd. We rijden naar Hindelopen, daar parkeren we de auto. Dan fietsen we naar Warns en lopen we terug.

Ondertussen staat even de tv aan voor het journaal. We hebben er een in het huisje. Het hoeft niet voor mij. Af en toe maakt MijnMaatje er gebruik van. Hij vindt het nu eigenlijk ook een avondje voor een glas wijn. Maar die is er niet, dus we houden het bij de warme kop venkelsoep. Grappig, het gaat op de tv over schrijven. In de Coronatijd hebben veel mensen geschreven en uitgevers worden overspoeld met manuscripten. De een zegt "Ik lees niet alles. Als je een beetje voetballen kunt, bel je ook niet gelijk naar Ajax, van kijk eens hoe ik het kan. Of bel je naar het concertgebouw, vandaag gaat het wel aardig met mijn piano spel. Niet elke schrijver is gelijk een auteur..." De journalist vraagt aan een van de schrijvers "Blijft u schrijven, nu u dit weet?" "Natuurlijk, ik geniet van het schrijven. Hoop dat er een tijd komt dat meer mensen dat vinden." Een andere uitgever zegt juist: "Stuur alles op. Mogelijk bent u net de parel."
Ik vind het schrijven ook super leuk om te doen. Ik weet heus dat ik geen "parel" ben. Maar alleen het plezier van schrijven en af en toe een reactie van iemand die het leuk vindt of in ieder geval iets heeft gelezen is leuk. Maar als niemand zou lezen is het ook goed. Ik schrijf voor mezelf. Het blog "Mijn fiets en ik" wordt veel minder gelezen, dan die van de Camino. Maar ik geniet ervan als ik de belevenissen teruglees. Ik merk ook dat oefenen wel kunst baart. Als je een blog van 2012/2013 ziet of deze, dan merk ik dat ik beter ben gaan schrijven. Ik zou het zelf wel eens leuk vinden om er een boek van te hebben. Maar dat is veel werk en daar heb ik nu geen tijd voor. Misschien als we gestopt zijn met werken?

De route is mooi, maar geen Camino. We starten op een fietspad langs een drukke weg. Na 1,5 km wordt het een leuk stukje. Op een liefelijk dijkje met paardenbloemen en schapen met lammetjes. Dan komen we in Stavoren. Een prachtig stadje.  We lopen door een wijk met spiksplinternieuwe huizen en huisjes. De huizen super groot en lux. En nieuwe kleine schattige huisjes. Nog geen 20 m2. Aan het water met een ligplaats. In beide kan je wonen. Ik merk in ons huisje van 6 bij 5 dat klein wonen prima gaat. We slapen boven, maar het had zelfs ook beneden gekund. 30 M2 is natuurlijk niet groot, maar werkt wel. Hoe groter je huis, hoe meer werk. In dit kleine huis hebben we alles wat we nodig hebben en eigenlijk nog te veel.

Het stadje is prima en we vinden ook een van de 11 fonteinen. De bek van een vis. Hoe toepasselijk voor Stavoren. We eten onze lunch. Het waterige zonnetje geeft licht, maar geen warmte en dom, dom, dom, ik dacht ik het met jack en zomerjack wel zou redden.  Het stuk over de dijk, prachtig overigens, een schitterende Via, die als een parel in het landschap ligt, is koud, ijzig, koud. Tot Stavoren duurde het dit ik mijn vingers weer kon gebruiken. Dat gaat nu goed, maar boven op de dijk tussen de schapen en lammetjes is het ijzig..... Om de 1,5 km klimmen we weer over een hek het volgende land in Of dit nu helemaal de goede route is? Maar mooi is het wel. Hoeveel kleuren grijs kun je hebben?

In Hindelopen halen we, na ook hier een van de 11 fonteinen te hebben gevonden, toch nog een broodje. Alleen met een yoghurtje en een bak nasi kan MijnMaatje, en ik eigenlijk ook niet, het redden. In de winkel liggen nog net twee donker bollen, samen met een banaan en nog een rol rijstwafels kunnen we de ergste trek wel stillen. 
Bij de winkel treffen we een stel dat wild aan het kamperen is in Nederland. MijnMaaje is in gesprek als ik de winkel uitkom. Afgelopen nacht was het voor dit stel te bar geweest en hadden ze een hotel genomen. Nu gaan ze weer kamperen.  Het was de hele dag nu droog en terwijl we praten hijsen deze mensen zich in een regenpak. Ik zie het klappertandend aan en denk bij mezelf "Er zijn grenzen".

Wij zoeken onze auto om de fietsen op te halen. Heel bijzonder. Tegenover ons staat een auto met de deur echt open( niet op slot of zo) gewoon open en geen mens te bekennen. Mijn fantasie slaat op hol... Ingebroken in een auto en de laptop gestolen. Een drugsdealer die uit de auto is gehaald en nu in de haven is gegooid, een meisje is op de vlucht voor haar broer en haar broer is rennend door Hindelopen achter haar aan. Het gaat om eerwraak. Mijn raderen draaien en allerlei scenario's poppen op. MijnMaatje heeft een simpeler verklaring. Een gezin met drukke jengelende kinderen die een dagje Hindelopen doen en vergeten zijn door de drukte meet de kinderen om de deur te sluiten. Mijn associaties gaan direct weer op de loop. Wel mooi, bij de kerk in Hindelopen stond een ook bordje, nee niet de beer is los, maar de "kerk is los".

Misschien huist er toch nog ergens in de hoekjes van mijn geest een schrijver?


"25 april 2012 Arou

Vandaag gelopen naar Arou, ongeveer 19 km. Er was een aardige franse dame die zei dat er een hele kleine gite (herberg) is. Voor dat ik kon knipogen had ze al gereserveerd voor mij. Achteraf was er genoeg plaats. Er was een groep van 6 wandelaars. Fransen! In het hele dorp geen winkel, maar geen probleem, want de herbergierster had een kast. Toe ze om 6 uur kwam deed ze kast open en kwamen er verschillende blikjes, rijst en spaghetti tevoorschijn. Ik heb een paar vage blikjes genomen en deze opgewarmd. Het was erg grappig. Er was een lange tafel en daar zaten we met elkaar en iedereen at zijn eigen prutje. Heel bijzonder. We hebben lang getafeld en daarna ben ik naar bed gegaan in een ijzig koude slaapkamer met 4 ziekenhuisbedden. De gite is van de gemeente en van de oude school is deze pelgrimsherberg gemaakt. Als het warm is zal het er aangenaam zijn, maar nu was ik blij met mijn eigen warme donzen slaapzak!"

Weer: koud en af en toe zo zon
Km: 10 km fietsen en 17 km lopen
Lunch: restje nasi
Diner: wraps








donderdag 29 april 2021

Camino Anders dan anders II Dag 15 "Na zonneschijn komt regen"

 Na 14 dagen zon, regent het. Het is goed dat het regent, want het is kurkdroog. Hoewel na een dag thuis in het huisje ben ik er ook wel klaar mee. En de dag is niet eens voor bij. Het is wel knus. We hebben de houtkachel aan en zitten genoeglijk met thee achter de kachel en de laptop.
De berichten hadden de regendag al aangekondigd. Dus we waren voorbereidt op een dagje rust. Is ook wel eens goed, want de dag van gisteren was wel heavy. Dus wassen en bed verschonen  hadden we op het programma gezet.
Bij het opstaan bleek het droog. Toch maar gauw de hardloopkleren aan. We hielden het droog tot 3,5 km en kwamen zeer nat thuis. Een warme douche, de houtkachel aan, kleren in de wasmachine. Het leed weer geleden en de eerste activiteit weer op de Fitbit en de Samengezond app. Daar de punten van binnen en bij de ARS ook. Meten is weten niet waar. De tijd was niet bijster, maar er was ook een stevige wind. Om 11.30 uur is het bed verschoond. "Ja, dat mochten we rustig zelf doen", zei de mevrouw van het huisje. Ze vaak als we maar willen. Nou, ik heb het een keer nu gedaan. De bedden in de herberg in Frankrijk zijn een eitje vergeleken bij deze bedstee. Geen wonder dat we het zelf wel mochten doen. Loodzware bedden. Het bed slaapt heerlijk trouwens, maar het verschonen is wel een dingetje. Je zult met elke dag nieuwe gasten hebben. Dan staat dit dagelijks op het programma. Je hoeft niet naar de sportschool met zo'n exercitie. Dat hoef je denk ik hier zo wie zo niet. De bedden, de tuin, het schoonmaken ..,. Je bent altijd hier in weer.

Het regent flink. Maar op het land is nog niets te zien van de regen. Het lijkt nog steeds stoffig!

De huurbaas komt even langs voor een bezoekje en hij komt een nota brengen. Zo'n comfortabel huisje, met vloerverwarming, stromend water, gebruik van de kantine als je een grote visite hebt, beddengoed, afwasmiddel, zeep, wc papier, pedaalemmerzakken, hout voor de kachel en een diepvriesje. We zitten hier veel goedkoper dan vorig jaar. Zo'n prachtige omgeving en zo leuk wandelen.  En eigenlijk maakt me de prijs ook niet uit. Camino is ook niet voor niets. En als je je lichamelijk beter voelt is dit gewoon geweldig.
Tot nu toe alle dagen mooi weer. Koud, maar met een dikke winterjas en handschoenen goed te doen. Ik kleed me liever tegen de kou, dan dat het zo warm is. Hebben we in Spanje ook wel gehad, zo heet..

We doen de was. Ik denk dat het bijzonder is want er is nergens een waslijn te vinden. Uiteraard ben ik voor geen gaat te vinden. In de schuur heb ik touw gezien en we spannen een lijnen van vide leuning naar trapleuning.  Geen knijpers, maar we hoeven hier binnen niet bang te zijn dat de was wegwaait.

Het regent inmiddels fikse pijpenstelen. Wat zijn de bomen om het huisje groener worden.

Een mooie dag om ook even wat werkstukken na te kijken.  Helaas of gelukkig, 't is maar hoe je het bekijkt, het account is dicht gezet. Dus dit kan niet... Dan maar verder met het vest voor Kleinkind. Het moet in elkaar gezet worden. Bij een kringloop in Workum had ik knoopjes gekocht. Die maak ik er aan. Het is een superleuk vest geworden. 't Is een probeersel voor de maat en ik kon niet zo gauw iets anders vinden qua kleur en dikte. Maar nu de winkels weer open zijn haal ik, zodra het kan blauw/grijs om zo. Of okergeel.
Als het vest klaar is rommel ik bij de jonge mensen van de camping een oude enveloppe. Dat lukt dus het vest is ingepakt in een pakketje Morgen maar versturen. Nu naar Harlingen is niet handig. Op de fiets gaat niet en je kunt nergens parkeren. Een gedoe...

Het land voor het huisje vertoont inmiddels riviertjes...

Ik werk al mijn blogs bij. Ik heb er 5, waarvan 3 waarop ik toch regelmatig iets plaats. Is leuk om te doen en heb nu even tijd. Bovendien ligt er een boek. Je ziet hier overal kleine boekenkastjes. Ik heb gisteren een leuk boek mee genomen. Ik installeer me zo met een boek. Dat is bijna een bijzonderheid tegenwoordig. Vroeger las ik altijd en alles wat los en vast zat. Door de ipad, blogs en internet is dit veel minder geworden. Ik kan me er gewoon thuis niet bij concentreren. Maar nu zo dag in het huisje, ik ga lekker een avondje lezen.

Met fikse druppen gaat de regen inmiddels te keer op het dak van het huisje. Het dakraam dat nog openstond op een kier, moet echt dicht. Inmiddels is het 5 uur en het heeft al meer dan 7 uur achtereen geregend. Het is goed voor het land, maar morgen af en toe droog hoop ik. 14 Dagen kou is geen probleem, maar 14 dagen regen??? Zou het worden "Na regen komt zonneschijn", of blijft het nog regenen...





Weer: bij opstaan droog, de rest van de dag regen
Km:  5 km hardlopen
Lunch: pindakoolprutje
Diner: nasi


woensdag 28 april 2021

Camino Anders dan anders II Dag 14 Meten is weten of juist niet?

Deze dag zou het nog mooi weer worden. Morgen ziet het er anders uit. Regen en koud. Nog kouder vraag ik me af? Ik heb deze dagen bijna elke dag mijn winterjas aan gehad. Mijn zomerkleren zijn nog niet uit het krat geweest. Daarom kiezen we er voor om nu nog een lange fietstocht te maken.  Wandelen kan ook als het weer wat minder is.
We doen de fietsroute Sneek en Langweer. Op papier 68 km. Met de aan- en afrijroute was 75 km. Het weer was weer stralend en fris. In ieder geval in de ochtend. 

We zijn begonnen met een rondje hardlopen. Gisteren hadden we ook al niet gelopen en we willen de routine erin houden. Dan gaan we met fietsen op de auto, lunch in de fietstassen, anders wordt het veel te ver, richting Sneek. In een dorpje voor Sneek, Ijsbrechtem, parkeren we de auto. 

Vandaag is het de start van een nieuwe versie van de app Samengezond. Hier doen we al langer dan een jaar aan mee. Je verdient elke week punten voor een sport activiteit. Als je genoeg punten haalt kun je ze verzilveren voor bv. bonnen voor de Hema. We drinken al een jaar Hema koffie en de voorraad nieuwe stralend witte 't shirts heb ik er mee aangevuld. Helaas is de app gewijzigd. Het blijkt dat hij niet meer aan de Fitbit gekoppeld zit. Dat is nu jammer. Nu moet je het handmatig doen. Wat een gedoe! Dus voordat we op de fiets zitten: km teller op het stuur op bekijken naar de stand van vandaag 295 km heb ik deze Camino al gefietst. Mijn Fitbit app op de telefoon aan zetten. Anders heb ik niet genoeg zoneminuten qua hartslag. Hier krijg ik weer punten voor op een ASR app. Deze is nog lucratiever als de Fitbit. Deze is goed voor elke week 5 euro en deze kun je na een maand in wisselen voor een bol.com bon van € 20, De app kost wel € 3,50 in de maand, maar die verdien je met een gezondheidscheck en de bol.com bonnen en een stapelkorting op je zorgverzekering wel terug.  
MijnMaat klikt zijn Carmin, fietscomputer aan en zijn Solarhorloge. En dan kunnen we op pad. We fietsen door het prachtige Sneek. De terrassen staan op punt om op 12 uur open te gaan. Ik verheug me op ergens onderweg koffie en gebak. Friese koek of een hazelino. Eigenlijk is cakegebak niet aan mij besteed en dan eet ik het liever ook net. Zoveel suikers en als je het ook niet lekker vindt, is het gewoon zonde. 

We fietsen richting Akkrum en dan naar het Kameleondorp Terherne. Als je mee gaat met een rondvaart krijg je koffie en gebak. Maar dat is voor ons niet de bedoeling. En de terrassen die we zien zijn vol. Dus eten we onze lunch op een bankje. Een happening hoor, Fittbit en solar in pauze stand. Garmin idem. Samengezond app nu op pauze. Een natuurlijk straks niet vergeten om alles weer aan te zetten.

We fietsen verder weer terug richting Sneek. Er is een pontje. Leuk hoor. De jongen van de pont attendeert ons op hun terras. Er is plaats en gebak.   Fittbit en solar weer in pauze stand. Garmin idem. Samengezond app op pauze.  Je moet de koffie zelf halen. Koffie is er, maar de Friese koek is op. Er is nog wel slagroomgebak of cake.  We nemen alleen de koffie dan maar. We hopen straks op een nieuwe poging. 

We drinken de koffie en de cappuccino. De reis ging tot nu toe voorspoedig. Als 30 km op de teller en nog 38 te gaan. De hele handel aan apparatuur weer aan. Richting snelweg er onderdoor en dan Sint Nicolaasga. Het gaat als een tierelier. Windje in de rug. Mijn jack onder mijn jack al uit en handschoenen in de fietstas. 
In Legemeer een nieuwe terraspoging. Alleen maar terrassen bij cafetaria's met frit en kibbeling of tapas. Is ook niet de bedoeling. Omdat we niets meer te eten hebben ga ik naar de Dorpssuper. Misschien hebben ze daar Friese koek. Of anders een broodje met wat kaas. Teleurgesteld zie ik aan dat er stroopwafels zijn en zo, maar geen Friese koek. Een ook geen plakjes kaas. Wel stukken kaas voor de prijs van 10 euro of zo.  Is ook niet de bedoeling. Ik neem de laatste 2 donkere broodjes met niks.

Sneu kom ik weer buiten. Het is natuurlijk geen halszaak, maar even een terrasje met koek mmmm. Zo eten we op een bankje voor de kerk het donkere broodje met niks en onze laatste oploskoffie. En Fittbit en solar weer in pauze stand. Garmin idem. Samengezond app op pauze. Wat een gedoe. De stand is nu 48 km. En we moeten nog 25 km. 

En ja hoor, zoals altijd. Het venijn zat in de staart. Het weer was inmiddels anders geworden en de wind nam toe. 25 Km in de tegenwind. MijnMaatje moppert en moppert over elke elektrische fiets die hij tegen komt. En dat zijn er nogal een paar. Ik denk leven en laten leven. Ieder zijn ding. Het gevecht met de elementen ga ik graag aan. Ik ben blij dat ik het kan. Benauwd zijn en niets kunnen is vreselijk. Ik heb hier geen medicijnen nodig. Heerlijk, dat betekent ook niet weer afbouwen. Ik was vroeger langer aan het wennen  aan de medicijnen en het afbouwen dan dat ik eigenlijk de medicijnen nodig had. Bovendien door elke keer de voorjaarshooikoorts beschadigen de longblaasjes. Dat herstelt wel weer, maar nooit meer helemaal. Dan is dit een superoplossing en ik ben blij dat ik deze conditie heb. Dus ik ga met elan de strijd met de elementen aan. 

Bij de auto gekomen, blijkt de teller op 75 km te staan. Mijn Fitbit geeft dit ook aan. De Samengezond app werkt niet. Dat is jammer, zo hard gefietst vandaag. Morgen maar eens kijken, want nu geen punten verdiend. Terwijl ik er zo hard voor heb gewerkt. Ook een beetje oneerlijk: MijnMaatje heeft 400 punten gehaald voor de ASR app en ik maar 200. Dat is toch niet eerlijk?

We rijden naar huis en het gebeurd niet vaak, maar rozig en uitgeblust eten we het restje de bloemkoolbladeren soep met doperwten. Nou, ik kan je vertellen, die gaat erin. 






Weer: zon  en wind
Km 5 km hardlopen  en 75 km fietsen
Lunch: thaise curry
Diner: pinda potje

Sneek, Heeg, Sint Nicolaasga, Langweer, Terherne

Deze fietsroute voert je langs de historische kern van Langweer. Jarenlang was het dorp alleen bereikbaar per boot, pas in 1856 kwam er een vaste verbinding. Terherne ademt de sfeer uit van de beroemde Kameleonboeken van Hotze de Roos. Sint Nicolaasga heeft een bijzonder rooms-katholiek kerkgebouw, waarvan 'onze' Sinterklaas, de bisschop van Myra, de beschermheilige is. De paling die gevangen werd in Heeg was wereldberoemd. Tot 1914 hadden de Heger palingvissers zelfs een eigen vaste ligplaats aan de Theems in Londen, bij de Tower Bridge. Sneek, bekend van de Sneekweek, was in de middeleeuwen een belangrijke handelsstad. Van de vestingwerken uit die tijd is de Waterpoort het bekendste gebouw.

dinsdag 27 april 2021

Camino Anders dan anders II Dag 13 "Als je kijkt met andere ogen, dan zie je meer"

Vandaag weer zon, kou, wind. Hoeveel dagen rijgen zich nu al zo aan elkaar? Warmer is natuurlijk leuker, maar het is droog en de zon schijnt. We genieten van het eerste "zen" moment. Een koffietje op het tuincaféterras et zicht op de kwekerij.
We gaan vandaag op de fiets, want we gaan vlaggen op kerktorens spotten. Dat is een prachtig gezicht op deze Tweede Koningsdag Anders dan Anders. In de hele omgeving zie je op torens de rood, wit blauwe vlag vier wapperen. In sommige straten wordt met de Friese vlag gevlaagd. In andere prijkt trots de Nederlandse driekleur. 
Geen hardlopen vanmorgen, want we gaan voor een lange tocht. Om 9 uur zitten we op de fiets richting Bolsward oost, stevig ingepakt in winterjas, sjaal, muts en handschoenen. Gewapend met lunchpakket, de vertrouwde thermoskan en 3 lege melkflessen.  Uiteraard combineren we het aangename met het nuttige!  Ondanks de Camino blijven we calvinisten!  Op de terugweg gaan we langs de melktap in Makkum. We fietsen de Oersetters pontjes route.

"'De Oersetters' is een fantastische pontjes-fietstocht die voert door Nationaal Landschap Zuidwest- Friesland. In 2014 is 'De Oersetters' door de 'Vrienden van de Voetveren', in samenwerking met de ANWB,uitgeroepen tot de leukste pontjes-fietstocht van Nederland."

Deze leuke route lijkt ons wel wat! Normaal 52 km, maar wij moeten er eerst naar toe fietsen en dan weer terug fietsen. Dan komt het op zo'n 70 km en de wind doet flink mee vandaag. 
Het landschap is zoals gewoonlijk hier overweldigend mooi en de stadjes en dorpjes zijn van een schattig kaliber. 

Dankbaarheid welt op als ik zo hier fiets. De frisse lucht, geen snottebellen en zere ogen. We nemen het ervan, voor Bolsward stoppen we op een bankje bij een kanaal. Burgwerd, geloof ik. We nemen gelijk een doos eitjes mee. Ze worden hier verkocht langs de weg. Nou eitjes, eieren, zo groot zijn ze. Dus ik koop een doos. 

Het is maar hoe je kijkt. Natuurlijk loop ik liever in Spanje, maar de Corona zet er een streep door. Ik kan blijven miepen of ik kan genieten van wat er nu op mijn pad komt. In het zonnetje met het yoghurtje, bootje voor ons, aan de overzijde van het kanaal, prachtige Friesje huisje met wapperende vlaggen. Misschien als je in de stad woont, dat het anders is, maar dit is super. Ik snap ook dat mensen graag weer willen feesten. Het leven is wel kaal, zonder ontmoetingen en feestjes. Een collega appte dat ze thuis met de kinderen zelf een koningsdag vierde. Spelletjes circuit. Zuslief doet dit ook en weet ook het beste uit zo'n dag te halen. Met Koningsdag hebben MijnMaatje en ik niet zoveel, want sinds 2007 zijn we niet meer in Nederland in april. Koningsdag hebben we i geen jaren meer in Nederland gevierd. Dus een oranje t shirt of sjaal is aan ons niet besteed.

Aan de andere kant zie ik ook dat er door de Corona creativiteit los komt. We worden gedwongen om dingen anders te doen. Om uit je gewoontes en je comfortzone te komen. Dingen te doen die je anders niet deed. 

We fietsen een stukje van de route, die we ook al hebben gelopen met het Odulphuspad. Bij Nijhuizum. De schilderijen van de grutto's zien we weer. Ik vind dit zulke leuke initiatieven. Mensen die samen dingen doen. Ondanks de Corona en dan toch iets bedenken. Thuis hebben we als Ontmoetings en Inspiratiwerkgroep van de kerken geen fysieke avonden gehad. We hebben toen 3 avonden georganiseerd  via Teams. Ook geweldig om te doen. Bijzonder was dat we meer digitale deelnemers hadden dan dat we normaal bij de fysieke avonden hebben.
Warempel zien we dan de spreuken die de hebben van de weilanden sieren. Ze hangen er weer. Zaterdag nog niet. Een mooie spreuk zie ik  "Als je kijkt met andere ogen, dan zie je meer". Jammer genoeg vergeten om een foto's te maken van deze spreuk.

We komen langs kanalen weilanden, meren, vogelgebieden. En inderdaad 2 pondjes. Heel erg leuk. Het wordt wel even spannend, want zoveel contact geld heb ik niet bij me. Bij het ene pondje gaat het via de Qr code en de andere met muntstukken. Straks hebben niet genoeg geld voor onze melk...

In Workum zien we een prachtige fontein in de vorm van 2 leeuwen. Deze leeuwen zie je ook terug op het oude Waaggebouw. Het blijkt een heel project te zijn met 11 fonteinen. Kunnen we ook weer druk mee zijn. We willen ze nu natuurlijk allemaal opzoeken. Wij genieten hier in Friesland, maar ik kan me voorstellen dat mensen deze tijd ook saai vinden. Nergens een terras open( Morgen mag het weer. Wij gaan voor koffie en oranjekoek!) Niet uit eten. Geen museum. De kunst is dan denk ik om anders te kijken: want kan wel? Zelf je koffie en iets lekkers meenemen en een leuk plekje aan de waterkant zoeken. We hebben tijd om lekker te koken en van alles uit te proberen. We zijn druk met allerlei kruiden en bloemensoorten die we onderweg tegen komen. Ik zie ze nu overal de veldkers. Heerlijk hoor, door de salade.

Ik heb even gekeken op internet bij de 11 fonteinen. We hebben er verschillende gezien, denk ik nu. De witte hoofden in Leeuwarden. De fontein naast de Martinuskerk in Franeker, de walsvis in Harlingen. De bek met tanden van de vis in Stavoren. Uiteraard gaan we op zoek naar alle elf!  We hebben het maar druk hier, ondanks dichte museum en restaurants. Het Odulhfuspad lopen, de zoektocht naar de fonteinen. Er is zoveel te zien. 

In Workum moet MijnMaatje naar de wc, kosten 50 cent. Ik koop bij een super georganiseerde kringloop, knopen voor het vestje van KleinKind, kosten 50 cent.  Ik maak me zorgen of we nog wel geld over hebben voor de melktap.

In Workum blijkt dat we nog minstens 15 km voor de boeg( in dit geval, voor de wind) hebben richting Makkum. Ook hier weer, een en al pracht. Bij de melktap kijken we in alle gaatjes en hoekjes van tassen, buidels, fietstassen en broekzakken. We sprokkelen precies 6 euro ben elkaar. Dan kan je salaris wel net zijn gestort, maar dar heb je niets aan bij de melktap. Klinkende munt is er nodig!
Met een lege lunchbox, maar met eieren en melk belanden we weer in het huisje. Tollend op de benen van wind en de hele dag trappen. In de koelkast staat nog soep en we zitten heerlijk uit de wind in de zon voor het huisje genieten we van de soep en maken we van alle restjes een (bijna) gezonde high tea. Gelukkig zien we de reeën weer. Zelfs met z'n drieën. Fijn dat ze er weer zijn, na het avontuur van zondag met de hond.

Het tweede "zen" moment van de dag breekt aan. Melk koken. Op inductie met niet zulke geschikte pannen, is het een klus. De inductie op een lage stand en roeren. 2 x zolang als normaal duurt het proces, maar nu gaat het goed. Als ik dit schrijf staat de melk te fermenteren in de koeltas op de warme vloertegels tot yoghurt en staat de pudding buiten af te koelen op het koude beton.  Morgen maar zien wat is geworden.








je ziet het tomaatje en de wortel..
Je ziet het tomaatje en de wortel..


Weer: zon en wind
Km:  70 km
Lunch:  havermoutappelkoeken
Diner: Thaise rode curry en sinaasappelyoghurt

maandag 26 april 2021

Camino Anders dan anders II Dag 12 "Waar kun je blij mee zijn?"

Het is al de elfde dag op rij met zon en koude wind. De elfde dag betekent dat een derde van de Camino anders dan anders er al weer op zit. Ik zit voor het raam in de zon om 20.00 uur het blog te schrijven. Het weer lijkt prachtig. Een mooie zonnige avond, maar met een temperatuur van 5 graden of zo. Ik loop de hele dag in dikke truien met sjaals en mutsen. Mijn handen en lippen zijn schraal van de kou en de wind. Bij het hardlopen is de kant naar de zon warm en de andere kant koud. Handig, want je zweet gewoon niet.

Het bezoek had een zware nacht. Toen ze hun hoofd uit de tent staken zagen ze het rijp op het gras. In onze bedstee was het heerlijk warm. Nichtjelief was om 7.00 uur al bij ons binnen om warm te worden. Ze mocht mijn warme kruik en met de voeten op de vloer verwarming ten een kop hete thee trok ze bij. Het was windstil en mijn  reptielenbrein zet me aan voor een hardlooprondje. We gaan voor een kleine ronde, maar het lopen gaat zo goed dat we toch de 5 km doen. De tijd was sneller dan gisteren, maar ik kom maar niet onder de 32 min. Je kunt niet alles hebben, niet waar? 

Via de Social Deal had ik gezien dat je in de buurt forellen kunt vangen. Nu heb ik er helemaal niets mee, maar de kinderen houden van vissen. We boeken voor 11.30 uur. We hebben alle tijd om een lekkere lunch te maken en ons yoghurtje ontspannen op het tuincaféterras te eten. Heerlijk in de zon. We maken een praatje met de campingbaas. Van de eerste generatie zijn de huisjes, van de tweede generatie de camping en de kwekerij. 
Wel een tegenstelling met India waar nu op de tv de beelden van mensen met corona langs komen. Vreselijk beelden. In schrille tegenstelling tot de prachtige natuur en de rust in op het Friese land. Wat kun je blij zijn met een paar minuten in de zon, met vriendelijke mensen en de ongelofelijke rust.

Om 10.45 uur zitten we gewapend met mondkapjes in de auto richting forellenkwekerij. De jeugd heeft er zin in. Ze krijgen uitleg van de forellenbaas en een emmer. In de emmer zit een potje asa, een handdoek, een tang en een stok.  "Als je een gevangen hebt pak je de stok en dan sla je de forel 3 keer op de kop. Met een paar beste tikken." Ik zie Nichtjelief dapper knikken. Ik ben weg.....

De kids worden geïnstalleerd bij de visvijver en wij gaan ondertussen een kleine wandeling maken in Berlikum. Een schattig dorpje met een kanaal. Ik denk dat de Elfstedentocht er langs gaat. Op een schelpenpad lopen we naast deze vaart. Ondertussen krijgen we een belletje dat de eerste forel is gevangen. Je moet ze meenemen naar huis. Zuslief heeft al ideeën genoeg...  gebakken aardappelen met forel en boontjes. 

"Het schoonmaken dan", protesteer ik dapper. Niemand die er iets op uit doet. Ze zijn allemaal blij en opgetogen over de plannen. 

Rond de afgesproken tijd halen we het spul op. Kids en vissen wel te verstaan, want ze hebben inmiddels 2 en ze zijn dood. "Zelf gedaan?" vraag ik nog. "Zelf geprobeerd", geeft Nichtjelief eerlijk toe. De buurman visser heeft de genade klap uitgedeeld. Dit moet met zorg gebeuren, want forel eet je met kop.... Een hele kop wel te verstaan, geen platte. Een andere vriendelijk forellenvisser helpt Zuslief even met de slacht. De hele familie staat er om heen en is getuige van de handelingen die de visser met zorg en uitleg doet. In een witte plastic zak gaat het zaakje mee naar huis. 

We zitten nog een tijd in de zon en dan WORDT DE MAALTIJD bereidt in de kantine. Zwagerlief stookt het houtvuur. Zuslief maakt de vissen beter schoon en de kids helpen met folio ui en citroen. Manlief maakt de salade. Ik bekommer me in ons huis over de soep en de gebakken aardappeltjes.

De soep is een verhaal apart. De tomatensoep van gisteren werd door de kids niet zo geapprecieerd. Ik doe vandaag een nieuwe poging met soep van bloemkoolbladeren die ik gered heb van de klikko. Een campinggast wilde ze vanmorgen weggooien. Ze zagen er zo mooi uit, dus ik heb gevraagd of ik ze mocht hebben voor de kippen van de camping. Ik heb ze stilletjes mee naar het huisje genomen. De bladeren zagen er prachtig ui. Niets mis mee. Ik heb er een grote pan soep van gemaakt. Met een ui en een aardappel. Het blijkt dat in de bladeren de meeste vitaminen en zo zitten. Ook deze soep werd niet geapprecieerd. Maar ik word er blij van. Van niets iets maken. De soep vonden de volwassenen heerlijk. Ik heb maar niets gezegd over waar de grondstoffen vandaan kwamen. 

We hebben samen een heerlijk maal in de warme kantine. Hete soep, door Zuslief vakkundig gefileerde forel, gebakken aardappels, lekkere yoghurt toetjes met aardbeien. Kijk hier word ik blij van! Gezellig samen, op redelijke afstand en samen eten van dingen die je zelf maakt. Een dag met een randje.

Na het eten drinken we thee en koffie. We evalueren de dag. "Wat was het mooist van deze korte vakantie? " vraagt Zuslief.   "Het vissen" klinkt het uit een mond!  Fijn dat zij er blij mee zijn.  De familie gaat huiswaarts en wij gaan bezemen het kleine huisje en nemen het zelf weer in bezit. Morgen gaan we weer verder met onze Camino. Een fijne onderbreking, maar het is ook goed om weer met z'n tweeën te zijn. Daar worden we ook blij van.







Weer: zon en koud
Km: 5 km hardlopen en 6 km wandelen
Lunch: bietensalade
Diner: forel, gebakken aardappels en snijboontjes

zondag 25 april 2021

Camino Anders dan anders II Dag 11 "Sta even stil"

In de Flow van mijn zusje stond een kaartje "Sta even stil". Dat doen we vandaag ook. We hebben bezoek. Raar, een Camino met bezoek. Het haalt ons uit ons ritme. Het zet ons even stil. Dat is niet erg. Dat moet ook kunnen. Ik merk dat we door de Corona wel heel erg op ons zelf en elkaar zijn aangewezen. Dan vergroeit het dagritme en de routines tot strakke handelingen. Dus een paar dagen is het isolement waarin we ons bevinden op geheven. We staan niet stil op de Camino, maar in de flow van het Camino leven "anders dan anders. Om vast te groeien en routines te voorkomen is dit ook prima. 

De dag begint het hardlopen. Ik denk hierover na. Ook dat is inmiddels een routine geworden. Het voelt gewoon niet goed om het rondje over te slaan. Het zegt iets over leren en handelingen. Soms moet je je zelf dwingen tot een aanpak. En als een aanpak eenmaal zit is het een geleerde routine geworden. Is leren is moeilijk, maar iets afleren nog moeilijker. Het is net als fietsen of zwemmen. Als je dit eenmaal kunt verleer je het niet meer. Voor mijn gezondheid hoop ik dat dit bij hardlopen net zo is.

Ik vraag me af of dat voor nietsdoen ook geldt. Zou je dat kunnen leren. En kan het dan zelfs zo zijn, dan je dat dan ook niet meer verleerd?

Mijn hamstring rechts is nog niet helemaal soepel. Ik ben ook huiverig voor een langdurige blessure. Maar mijn reptielenbrein zit me achter de vodden. Dus voor ik het weet heb ik toch mijn hardloopkleren weer aan.

Je kunt hier makkelijk ook een rondje van 3,5 km doen ipv 5. Mocht het niet lukken dan doen we dat. Het is wel koud en het waait stevig. Mijn lijf doet het prima. Ik voel wat scheuten door mijn rechterbil, maar het is goed te doen. De tijd is niet super 5 m in 33.20 minuten is wat aan de lage kant. Maar we hebben gelopen.

Het is denk ik de 9de dag hier dat het  weer winterjassen weer is. Het weer is goed, zonnig, maar de poolwind blijft stug uit het noorden aankomen. Voor mijn hooikoorts natuurlijk super goed weer. Maar ik heb nog geen zon op mijn lijf gehad. Het zwembad thuis gaat bijna open. Ik moet er niet aan denken, hoewel ik dol ben op zwemmen. 

Het gezelschap is zeer gemêleerd vandaag. Kinderen die eigenlijk niet willen fietsen en wandelen, volwassenen die dat wel willen. Kinderen die willen vliegeren, volwassenen die dat net zo nodig vinden. Maar we doen van alles We fietsen een stuk tegen de wind in. We wandelen in de haven, eten op een bankje in de stad in de zon uit de wind. We fietsen met de wind mee op de dijk. Daar vliegeren we een poos. We? De kinderen dan wel te verstaan.  Af en toe ren ik behulpzaam achter de vlieger aam om hem weer omhoog te gooien. En dan fietsen we weer flink wind tegen in richting huisje. 

Als we weer bij het huisje komen is de zon voor het huisje en zitten we heerlijk een poos in de zon. We zien hoe een hond achter onze reeën aan gaat. Vreselijk om te zien hoe de baas van de hond zijn gezag over het beest verliest. Er valt niet achter aan te rennen. De reeën hebben we nog niet weer gezien. 
Uiteraard valt een kind in de sloot. Die niet diep is, maar haar wel een nat pak bezorgd. Het andere kind kijkt heerlijk naar een film op een scherm van 5 bij 8 cm. 

Met het bezoek hebben we het over wat belangrijk is in het leven. Gaat het om spullen of gaat het om ervaringen. Aan ons beide is pasgeleden gevraagd: "Wat zou je graag willen? ".  Het geeft te denken dat we dat beide niet weten. Omdat ondanks dat je geld hebt dingen zonde vindt om aan uit te geven of omdat je gewoon niets te wensen hebt? Of omdat je wens zo groot is dat het onuitvoerbaar is? We weten wel dat ervaringen, zoals vandaag, samen zijn, midden in de stad bij de haven een broodje eten van de stoep. Broodje ter plekke voorzien van kaas of tonijn, prachtige rode aardbeien, tomaatjes, havermoutpannenkoeken. Het smaakt heerlijk en de zon scheen net heel lekker. Dit zijn ervaringen die je niet vergeten. Je kunt er zelf veel aan doen.

We eten in de kantinekeuken van de camping. Met ons zessen is het huis wat vol en valt afstand houden moeilijk. We doen de houtkachel aan en de temperatuur komt van 12 graden gauw tot 18. Het geeft toch wel een heel speciaal camping of vakantie gevoel.  Het is sober, maar van alle gemakken voor zien. We eten warme soep, linzenburgers, en een yoghurt met aardbeien na. Het is gezellig om zo samen te zijn. Wat mis ik dit? Ergens samen zijn met vrienden en familie. Lekker eten samen of samen wat drinken. We hopen natuurlijk dat die dag weer snel komt, 

Voor de brandende kachel gehuld in dikke trui en sjaal, type ik dit blog. Dat is vandaag de enige overeenkomst met de Camino. Kou en wind en een houtkachel met brandende wangen.





Weer: zon en koud
Km 25 gefietst 5 km hardgelopen
Lunch: van alles
Diner: soep, linzenburgers, yoghurt

zaterdag 24 april 2021

Camino Anders dan anders II Dag 10 "Accepteer de dingen die je niet kunt veranderen"

 De tekst vandaag is een ouwetje voor mij. "Accepteer de dingen die je niet kunt veranderen, verander de dingen waarop je invloed op kunt hebben." Misschien iets anders gezegd dan in het ouwetje. 

Franciscus van Assisi: "Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen. Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien."

En de opdracht van vandaag is: Vandaag hoeft niets anders, beter of sneller te gaan dan dat het gaat. 

Ik volg de opdracht vandaag graag. We laten hardlopen even voor wat het is. Met een zere bil hardlopen is niets. We gaan gewoon lekker een ochtend wandeling doen. We lopen naar Arum, komen langs de Gouden Leeuw en lopen via Witmarsum via de dijk weer terug naar huis. Klinkt soepeltjes. Ging ook soepeltjes, maar was we even 12 km. Onderweg op een bankje het yoghurtje gegeten. Lekker hoor. 
Het licht is zo prachtig, de lucht zo blij. De wolken zo wit. Het is een ervaring elke ochtend weer op nieuw.

Thuis gekomen zitten we nog een uurtje in de zon. Van voren warm en de rug bevroren. Ik heb de hele dag met de buff van MijnMaatje gelopen. Ik had me toch weer laten verrassen door het mooie zonlicht. Maar de poolwind vergeten. De buff heb ik de hele dag op gehad. Ik heb dit jaar mijn winterjas mee en dat mag ook echt wel. Wat is het koud.

Maar lekker een uurtje breien. Gewoon zitten en niets doen? Dan doe ik nooit. Voor de ochtendwandeling begon had ik de vuilnis al weg gebracht, wc gedaan, dekbed buiten gehangen, opgeruimd. Maar om 8.15 uur liepen we al. 

De lunch hadden we niet bij ons. hebben we lekker op het bankje voor het huisje gegeten. Samen met de soep van restjes groente een heerlijke lunch.

We wilden boodschappen doen en dan via de dijk terug fietsen. En hoe toe passelijk. Het gaat zoals het gaat. We moesten wel 4 winkels in voor galantine. Maar gevonden.  Het tochtje dijk moet maar een andere keer. Het is niet anders.

We krijgen bezoek op de camping. Dus we hebben even wat extra boodschappen nodig. Van de yoghurt wil in taart maken met havermout en rozijnen. De vulling met perziken uit de vriezer en eigen gemaakte yoghurt. Prima gelukt. Van het vocht van de bruine bonen heb ik een stevig tomatensoepje gemaakt. Ik kan er ook nog bruine bonen door doen. Dan is het een Zuid-Afrikaanse gevulde bruine bonensoep. Heb er als kruiden brandnetels door gedaan. Werkt prima.

Voor morgenavond alvast van kikkererwten, spinazie en pesto groenteburgers gemaakt. En voor vanavond gebakken aardappeltjes met zuurkool en rozijnen gemaakt. Om zes uur ben ik klaar en ik begin alvast aan het blog. Klaar is maar weer klaar. 

Een mooie spreuk. Het mag gaan zoals het gaat. En dat gaat het ook!

Het dekbed met een vogelpoepje is weer binnen. Fris op het poepje ook. Maar is ook prima. Zit niet op een plek waar onze neus zit.






Weer: mooi maar koud
Km 12 km wandelen, 18 km fietsen
Lunch: pinda potje
Diner: gebakken aardappeltjes met zuurkool en appelmoes

vrijdag 23 april 2021

Camino Anders dan anders II Dag 9 "Gelukkig dat het licht bestaat"

De route heet  Lux Aeterna. De naam van dit traject, wat betekent: 'eeuwig licht', is ontleend aan de prachtige lichtval bij de Oudegaaster Brekken. Inderdaad het licht is op een dag als deze opvallend. 

Hoewel de zon vandaag heerlijk scheen, was het toch weer koud. Ik zal een foto's plaatsen. Het lijkt net alsof we op wintersport zijn. De ochtend zijn we weer begonnen met ons rondje hardlopen. Mijn linkerhelft van mijn lijf deed het geweldig. Mijn longen ook. Op de zuiverpoollucht valt wel te lopen. Maar mijn hamstring rechts kon niet zo goed tegen de Hittraining van gisteren. Ik voelde bij een sprintje trekken dat het er in schoot. Ik had er nu ook nogal last van. Morgen maar even rustig aan doen. Van wat ik lees op internet over hamstringblessures word ik niet vrolijk.
Vandaag gaan we verder met het pelgrimspad van Odulphus. Nu starten we bij route 2 en we zetten de auto in Oudega en fietsen naar Hindelopen.
Een prachtige route en ergens met een pondje over gestoken.  Ik had heel optimistisch alleen mijn zomer jack aan. Gelukkig nog wel met een sportjasje er onder, maar het was op de vlakte ijzig koud. Ik was naar van de kou en de trek. 5 Km hardlopen en dan 20 km tegen de wind in op alleen een yoghurtje is iets te weinig. In Hindelopen haal ik een zak pinda's en krentenbollen. Al het andere brood is al op in de Dagsuper. Bij de haven in Hindelopen eten we de meegebrachte lunch en een krentenbol en een halve zak pinda's. We  kunnen er weer tegen. 

Het eerste stuk is langs de weg en dan lopen we door een vogelgebied via de dijk naar Workum. Workum is een prachtig stadje met leuke winkeltjes die je alleen op afspraak kunt bezoeken. Jammer. Zulke leuke en mooie wolletjes. Dan gaan we het land in naar het water. Het is zo mooi. 
Onderweg oefent MijnMaatje zijn hobby fotograferen en filmen uit. Zoveel vogels en zo veel ganzen en eenden. De kleur groen van het land en het blauw van de lucht en het meer. De lucht is zo fris en schoon. En heel koud, maar dat mag de pret niet drukken.

Ergens in de buurt van Nijhuizum is weer een kunst project. Vorige jaar hadden ze spreuken op de hekken van de weilanden. Nu een serie schilderijen gemaakt door dorpelingen. En door kinderen de wiebelende grutto op het kunstwerk. Hier word ik zo blij van. Ziet er zo prachtig uit. Hoewel ik zelf niet kan schilderen of tekenen vind ik dit soort projecten geweldig. Mensen samen werken aan kunst, is toch super mooi. 

Zelf ben ik meer van naaien en breien. Vest voor kleinkind, waar ik tussen de bedrijven door ook nog aan werk is bijna af. Eigenlijk zijn mijn dag altijd te kort voor alles wat ik zou doen. breien, haken, schrijven, koken, sporten. Ik was vroeger ook altijd al in de weer met van alles en nog wat. 
Soms is dit ook wel een handicap. Hebben we een prachtig huisje, maar wij zijn nog geen dag bij de "tent" geweest. Maar het is zo leuk om op pad te zijn. Elke dag zie je wel iets. Zoals vandaag het kunstwerk. Maar ook een foto van een boer die in de Tweede wereld onderduikers had. Hij is verraden en weggevoerd. Heeft in verschillende kampen gezeten. In mei 1945 heeft iemand hem in Bamburg ( hebben wij ook al eens gefietst) nog gesproken. Daarna heeft niemand hem nog meer gezien. Zijn vrouw heeft tot in de 70 jaren de bedoerij nog gedaan met een bedrijfsverzorger. Wachtend op haar man. Wat een verhaal. 

De tekst van gisteren:

Ontwikkel belangstelling voor mensen, dingen, literatuur, muziek ... De wereld is zo boordevol rijke schatten, prachtige zielen en interessante mensen. Vergeet jezelf.

Reizen maakt je rijker. Je ziet veel, ontdekt veel, ontmoet verschillende mensen, elk met zijn of haar verhaal. Boeiend en dat vormt je en laat je met nuance kijken naar de wereld om je heen. 

Nog even wat ik als kind leuk vond: schommelen en met blote voeten lopen in nat gras. Schommelen doe ik nog graag. Als ik ergens een schommel tegen komen moet ik even proberen. Het leukst zijn de grote netschommels waar je in kunt liggen. Ook het lopen op blote voeten op nat gras. Heerlijk als je op de camping bent en 's morgens in de dauw even naar de wc gaat. Het gevoel is niet te beschrijven.

Ook trampoline springen doen ik nog steeds graag. Hier is er ook een. Maar van de kinderen van de huurbaas mag ik er niet op. De trampoline is hier alleen voor mensen die niet verliefd zijn.  "Mag ik mee doen? "vroeg ik.  "Ben je verliefd? vroeg het oudste kind van 8. Ik moest natuurlijk eerlijk antwoord geven. "Ja. " zei ik naar eer en geweten. Heb ik even pech. Ben nog steeds verliefd op mijn maatje. 






Weer: zonnig maar koud
KM 5 km hardlopen 20 km fietsen 17 km lopen
Lunch: pasta met een krentenbol
Diner: pindapotje met kool en rijst, mmmmm

donderdag 22 april 2021

Camino Anders dan anders II Dag 8 De wereld is vol boordevol rijke schatten

Ontwikkel belangstelling voor mensen, dingen, literatuur, muziek ... De wereld is zo boordevol rijke schatten, prachtige zielen en interessante mensen. Vergeet jezelf.
Henry Miller

Opdracht: Maak een lijstje van drie dingen die je graag deed als kind. Doe je die nog wel eens?

Na een nacht van bijna 8 uur slaap(!!!!) staan we fit op.  Gisterenavond lagen we er om 22.30 uur in en we werden om 7.30 uur wakker.  Dit is zo bijzonder voor mij. Ik heb het dus nodig, maar het kan nu ook Ik zie dat mijn hartslag vannacht op 45 staat. Terwijl thuis,  als ik werk, deze op 54/55 staat en zeker in de periode van toenemende hooikoorts zie ik mijn hartslag in rust oplopen.

Omdat we graag willen wandelen en we gisteren ook hard hebben gelopen, kiezen we nu voor een Hit training 30 sec lopen zo hard als je kan en dan 1,5 minuut herstel. Hardlopen en lang wandelen is wat veel. Vervolgens moet MijnMaatje als een haas achter Teams voor een afspraak. Ik rommel wat door en zorg dat ik netjes in de kleren kom. Ik wil niet weer een "pyjamadag" in hardloopkleren. Dus met mijn haar in de plooi, in spijkerbroek en nette trui doe ik ook nog wat werk zaken.

Het is koud, ijzingwekkend koud. Ik zit met warme voeten aan de tafel, maar met witte vingers van de kou te typen. MijnMaatje is bezig voor het werk en ik doe wat mee. Beantwoord mails en lees stukken. Verlangend kijk ik over de velden. Reeën lopen voor mijn ogen en in gezaaide land zijn cirkels waar te nemen. Zou dat het antwoord zijn op graancirkels? Dat de boeren die er zelf inzaaien? Het land voor het huisje is ingezaaid met een tractor zonder chauffeur. Volgens MijnMaatje stellen ze deze in met coördinaten. Er is iets niet goed gegaan, of het is expres natuurlijk, maar midden in het land is een cirkel waar te nemen.

Ik denk alvast na over de opdracht van vandaag.... welke drie dingen deed je als kind graag en doe je nu ook nog. Eigenlijk weet ik het niet zo goed meer. Spelen? Geschiedenis? Iets maken van stof en papier, lezen, zingen? Ik heb nu genoeg hobby's. Veel te veel. Heb altijd tijd te weinig. Zelfs de dagen hier zijn vol. Hoewel we het er ook van nemen. Maar koken, hardlopen, wandelen, werken, boodschappen doen en op tijd naar bed gaan kosten ook tijd.  Lees ik niet eens en kijk zeker geen tv. Zit in het huisje en was het eerste dat de huurbaas liet zien toen we kwamen. Is alleen nog maar aan geweest voor de persconferentie. De dagen zijn zo voorbij. Dan hebben we het nog niet over denken en bezinning gehad.  De teksten en opdracht vliegen om mijn oren. 

Na het werk, dat een uurtje zou duren, maar uiteindelijk de hele ochtend duurt, gaan we op pad... Richting Bolsward. Daar zetten we de auto neer en gaan dan met de fiets naar Reahûs  Route 15 Presbyter, de laatst evan het Odulphuspad. MijnMaatje had geen zin om ver met de auto te rijden. De dag is al vol genoeg. Daarom maar route 15 die in Bolsward eindigt.

Geen idee waar Reahûs ligt. Maar de afstand is 17 km lopen dus het kan nooit ver zijn. Blijkt het in maps me te staan als Roodhuis. Met de wind schuin tegen fietsen we naar Reahûs.  MijnMaatje valt bijna van de fiets van trek, het is al bij 13,30 uur en hij heeft alleen zijn ontbijtje nog maar gehad. In Reahûs eten we onze Thaize curry met boontjes. Super lekker, hoewel het eigenlijk te koud is om zo buiten te eten. 

Het zit niet mee vandaag. Elke 10 minuten krijgt een van ons telefoon. MijnMaatje heeft om 15.00 uur nog een overleg en dat  wilde hij al lopend doen. Ik kreeg op dat tijdstip net telefoon en raak hem letterlijk kwijt. En dat is hier heel moeilijk. Het is een kale vlakte. En echt in de verre omtrek niemand te zien. Ik weet zeker dat hij me niet voorbij is gelopen. Als ik in de volle wind een bankje vind, ga ik daar zitten wachten. Ik word kouder en kouder. Ik neem maar een kop koffie uit de nieuwe thermoskan. De oude had het na 21 jaar begeven. Hoe het kan weet ik niet met een aluminium thermoskan, maar hij was lek. Als ik denk het niet meer uit te kunnen van de kou duikt MijnMaatje op. Van boven tot onder gestreept. Je kunt de scanner van de barcode zo over hem heen houden. Hij heeft voor een elektriciteitshuisje gestaan tijdens het overleg. Voor het rooster. Geeft te denken wat er dan allemaal uit komt.

Na de koffie en het broodje en banaan lopen we verder. We zijn 2 uur onderweg en hebben nog geen enkele rijke schat gezien, alleen groen landschap, zo ver als je kunt kijken. Maar niet alleen al 2 uur onderweg, maar ook nog geen 6 km gelopen en hebben nog 11 voor de boeg. We stappen stevig door tegen de poolwind in. Wat is het koud en wat ben ik blij dat ik mijn winterjas mee heb genomen naar Friesland. Ik heb deze inmiddels alle dagen wel aangehad. Hoewel dinsdag of zo het in de zon best wel warm was. Dat is nu ook wel zo, maar je kunt nergens uit de zon zitten. We komen langs enkele boerderijen. Op een van deze boerenerven heeft vroeger een klooster gestaan. Klooster Bloemkamp of Floratius campus. Je kunt je er niet zoveel bij voorstellen. Maar het ligt prachtig. We lopen verder en bij een van de volgende boerderijen is een tuinhuisje ingericht over het klooster. Erg interessant. Een verborgen schat onderweg. Iemand heeft als hobby de geschiedenis van het klooster hier voor belangstellende als een tentoonstelling vorm gegeven. Erg leuk en zeer interessant. Het klooster is niet meer, maar het land ligt nog vol stukken steen die terug te voeren zijn naar het klooster dat hier ooit heeft gestaan.  Je ziet dat een bevlogen mensenkind hier schik aan heeft. Misschien al vanuit zijn jeugd? Ik spaarde als kind ook van alles. Op het boerenland van mijn vader vond je ook stenen en oude pijpenkoppen.  Tjerk Vermanning was regelmatig op het land van mijn vader te vinden.

Inmiddels is het 5 uur en we hebben nog zeker 5 km voor de boeg, want ik heb om 19.00 uur weer een webinar over rekenen.  Gelukkig is het laatste stuk van de wind af. We lopen langs een fietspad en een vaart en Bolsward doemt steeds meer voor ons op.

Wat een dag. Hoewel in de zin van het woord geen Caminodag, geen tijd voor rust en denken, wel Camino omstandigheden. Koud, koud, koud. En toch weer onverwachte schatten in het tuinhuis.

Morgen weer een dag. "Iedere dag heeft genoeg aan zich zelf" Een bijbels schat van wijsheid zullen we maar zeggen. 







Tekst bij Route 15 Presbyter 

Wie afhankelijk is van succes,  kan innerlijk niet groeien.
Paul van den Bergh 'uit: Stil zijn is ontmoeten'


Weer: koud..... wel zon
Km: 3 km HITtraining 10 km lopen, 18 km wandelen
Lunch:  Thaize curry en volkoren bollen
Diner: Italiaanse visschotel met pasta

woensdag 21 april 2021

Camino Anders dan anders II Dag 7 Aandacht aan een ding tegelijk

Verbazingwekkend hoe bepaalde teksten uit het zakje passen bij de dag." Aandacht aan een ding tegelijk." Dat was ook wel nodig vandaag. 

De ochtend was grauw en koud. Geen koffietje in het tuincafé in de zon, maar gewoon binnen op de roze canapé. Vanuit mijn pyjama gelijk ongewassen  in het hardlooptenue. Na de koffie doen we lang over onze warming up. Het lokt nu niet echt. Maar eindelijk lopen we dan. In een stevig tegenwind. tegen de verwachting in, doet mijn lijf het goed. We doen 32.17 min  over 5 km met de helft een fikse tegenwind. Prima tijd voor mij en ik heb zelfs ergens een tussenstand van 6,02 per km. Top tijdje! In december liep ik nog boven de 8 minuten. Als dat in deze progressie door gaat zal 5 minuten ook nog wel haalbaar zijn. Dan val je in de categorie zeer goed in plaats van goed. Nee, niet om uit te blinken, maar gewoon om te zien dat  je ondanks dat je 58 bent nog steeds je kunt ontwikkelen.


Na het hardlopen pakken we, ik weer ongewassen en in hardlooptenue, de fiets en gaan we richting Makkum. 0ngeveer 10 km en we starten met de wind in de rug. Ik ga er vanuit dat ik terug weer als een otter zal zweten. Eerst douchen is zondetijd. Kan je straks weer.  In de fietstas het ontbijt en de melkjerrycan's. De yoghurt is op en in Makkum is en melktap. Vanmiddag als MijnMaatje aan het werk is, zal ik de yoghurt maken. In het prachtige stadje Makkum eten we uit de ijzige wind( schone poolwind, hoorden we van de huurbaas) in een inmiddels flets zonnetje het ontbijt. 
Dan gaan we met 6 liter melk richting het huisje!!  Warm van het stevige fietsen, eten we gauw de venkelsoep. MijnMaatje moet aan de bak en ik luister mee. Doe gauw nog wat klusjes voor school. Eigenlijk moet ik nu wel even douchen, maar ik ga zo aan de slag met de melk en dat is ook altijd wel een dingetje voor zo'n knoeipot als ik. Mijn prachtige schort ligt thuis.....
En nu komt het. Melk koken met vreemde kleine pannen op inductie... Het is inderdaad een ding. Na 1,5 minuut, terwijl ik er bij sta en met aandacht roer, ruik ik al dat het misgaat. Met inductie krijg je denk ik een vreemde warmte. Zo alleen op de bodem of zo. Ik zet de plaat zachter. Thuis, afhankelijk van de temperatuur buiten weet ik dat de pannen met melk rond een munt of 8 koken. Ik zet altijd de stopwatch. Ik weet namelijk inmiddels wat ook voor bende je krijgt als het overkookt. Zeker met de inductie vertrouw ik het maar niks. Terwijl op de achtergrond de informatie over virtual intelligents me om de oren vliegt( techniek labs in een soort game omgeving), vliegt op de kookplaat de melk naar grote hoogte. Ik kan het nog net redden. Maar ik zie bruine vellen naar boven drijven. Huh, wat is dit? Thuis als iets aanbrand moet je krabben.....
Ik doe de melk door de zweef die hier in dit meer dan volledig ingerichte huisje is. Ook nog wel een ding, want het aantal pannen is niet op deze actie brekend. Met alle aandacht erbij, schenk ik wat heen en weer. Was de pan af. Verbazingwekkend hoe makkelijk ze schoon te krijgen zijn. Volgens mij zit er een laag teflon in of zo. Maar goed, van deze paar weken zullen we er wel niets van krijgen. Heel precies doe ik de hete melk weer in de pan en zet de pan buiten. Vervolgens doe ik dit proces ook met pan twee.  Zo staan 2 dampende pannen buiten bij de voordeur. De huurbaas komt aan met een pakketje! Het Odulphus pad en nog 2 euro. Het boek was toch € 16,95. Ik verwonder me nergens meer over. De huurbaas wel. Ik zie hem kijken naar de koelkast bij de voordeur. Pannen met melk. Soep, restje aardappels voor een tortilla en witte kool en pompoen en de koeltas. "Koelkast te klein zeker", is het enige wat hij zegt. Ziet ook alles zonder oordeel aan. 
De melk moet afkoelen tot 45 graden en ik weet dat dit thuis met een pan 45 minuten duurt. Nu met 2 pannetjes in ijzige kou... gok ik 30 minuten. Dat wordt te krap om te douchen, want de potten voor de yoghurt  moeten ook nog schoon en voorverwarmd worden. Ik stroop m'n mouwen op voor de volgende actie. Ik heb 8 halve literse potten en ik heb 5 liter yoghurt. Ik heb de flessen ook nog. Van de soep die ik mee genomen had en waar ik gisteren het kookvocht van de kikkererwten in had gedaan. Die stonden gisteren bij de voordeur. Ook toen de huurbaas kwam. Dat zag er uit als, tja wat zal ik zeggen, oude thee of pies?  
Onder tussen kook ik de laatste liter voor een overheerlijke griesmeelpudding. In een traditionele pan. Ondanks mijn volle aandacht, ruik ik ook hier dat het fout gaat.... Ik red wat er te redden valt en boen vervolgens 15 minuten in de aangebrande pan. Met aandacht doe ik deze klus overigens. Dan is het weer tijd voor de melk, want deze is inmiddels 42 graden.  Bijna te koud. Snel in de potten.... Dan gaat mijn telefoon. Het is de mevrouw van het vervelende mailtje. Ze biedt excuus aan en verontschuldigt zich aan alle kanten. Ondertussen denk ik, "Mijn melk........"
Na kwartier is het gesprek afgelopen. Mijn maatje had niets gemerkt van de stress in de keuken, ondanks mijn aandacht. Dus de melk is nog kouder...Op hoop van zegen dat alles nog goed komt, doe ik ik een restje oude yoghurt in beide pannen en verdeel de melk over de potten. De pannen schenken niet goed en als het bijna klaar is kijkt MijnMaatje om het hoekje. "Wat is hier gebeurd?" Ondanks alle aandacht van mij, ziet het keukenblok er uit als een slagveld. De potten pak ik in een handdoek in de koeltas en ik stop mijn kruik gevuld met warm water liefdevol tussen de potten. Ik spreek de potten toe dat iets wat met zoveel zorg en aandacht is gemaakt, wel goed moet gaan. Ik zet de koeltas in de zon, want nu moeten ze  4 uur op ongeveer 45 graden blijven. Ik boen de pannen met aandacht en poets de keuken.
Uitgeput van alle handelingen vlij ik me, in mijn hardloopkleren vol vlekken, op het bankje in de zon voor het huisje. MijnMaatje heeft al trek, heeft de soep warm gemaakt en in de zon eten we de heerlijk de soep met aandacht. Lekker, de verhouding venkel aardappel had iets anders mogen zijn, maar goed. 
Dan denk ik: "Nu douchen of eerst koken. Ik kies voor het laatste, want zonder schort....".
En zo zit ik hier in mijn hardloop kleren dit blog te schrijven. Ik beloof hierbij, dat ik me zo met aandacht zal douchen...






Weer: 's ochtends grauw, koude wind, 's middags een zonnetje
Km 5 km hardgelopen, 20 km gefietst
Lunch: aardappeltortilla en soep
Diner: Thaise curry en een gresmeelpuddinkje  toe.


dinsdag 20 april 2021

Camino Anders dan anders II Dag 6 Verdedigingsloos en doen of alles een wonder is.

Het opdrachtkaartje van vandaag heeft een opdracht en een spreuk. De opdracht doe ik  morgen. Maar de spreuk is voor vandaag. En echt, ik heb het niet er op uitgezocht.

"Er zijn slechts twee manieren om je leven te leven: doen alsof niets een wonder is en doen alsof alles een wonder is. Ik geloof in de laatste manier. " Albert Einstein 

Alweer dag 5 in Pingjum. MijnMaatje moest vanmiddag werken, dus een dagje caminowandelen of fietsen zit er niet niet. We besluiten als we wakker zijn, direct te gaan wandelen en dan rond 11 uur aan het werk te gaan. Ik werd rond 6 uur uur wakker en dat was me een beetje te vroeg. Ik heb een podcast aangezet en hoorde een lezing van iemand over de Cursus in Wonderen. Ik weet er te weinig vanaf om er iets zinnigs over te zeggen. Ben heerlijk weer in slaap gevallen en werd wakker midden in de zin "verdedigingsloosheid is het antwoord op een aanval". Een beetje zoals de bijbelse term: "maar wie u op de rechterwang slaat, keer hem ook de de andere toe". Hoe is het mogelijk, na het vervelend mailtje van gisteravond vol verkeerde aannames en stellingen, was ik  tot op mijn tandvlees gewapend richting de zender. Ik had deze zin nodig en zie, des Camino's, hij komt op de juiste tijd mijn pad. Ik verander er nu even niets aan de mail en wat ik wil zeggen moet niet via de mail, maar in een persoonlijk gesprek.

Ik ben gelijk wakker en aan na het wonder van deze zin en kijk door het raam van de bedstee. Het is prachtig weer en de dauw siert de velden. We kleden ons snel aan en drinken een kopje koffie op het "cafe terras" van de zorgboerderij. In de zon met uitzicht over de velden. Reeën lopen voor onze neus, hoe mooi. Wat is de schepping een wonder.

We pakken de rugzak en lopen rond 8 uur naar het zuidelijke deel van de  route van de "Gulden Halsband".  We lopen door Witmarsum en lopen over de dijken rondom Witmarsum en Pingjum. Ik ben op zoek naar het gedenkmonument van Menno Simons. Zie hieronder een stukje uit Wikipedia. Hij was een Rooms Katholieke priester die zich later bekeerde als wederdoper tot een doopsgezinde dominee, die al het geweld afzweerde. Bijzonder op een dag, waar mijn eerste woorden waren die ik hoorde  verdedigingsloos leven...
Ik heb wat met de Mennonieten. Ik zag meer dan jaren geleden de film Witnes die zich afspeelde bij de Mennonieten in Amerika. Vlak daarop zag ik een documentaire over de Mennonieten en de vervolgingen die zij in Europa hebben ondergaan. Ze zijn steeds verder Europa in getrokken en zelfs in Rusland wonen nu nog Mennonieten. Ook is een groep vanaf Hamburg naar Amerika vertrokken, nadat ze wonend aan de Elbe het ook te veel werden bedreigd. Ook daar hebben we toen we er op fietsvakantie waren een museum met dit thema bezocht. En nu dus weer.

We gaan de gedenkplek later bezoeken, want het ligt niet op de route. We lopen naar Koudehuizum, naar Strand en dan weer richting Pingjum. De ochtend is wonderschoon... onderweg is nergens een bankje, zodat we op een dam in de sloot ons yoghurtje nemen. Stil zitten we te genieten van elkaar, de stilte en de mooie ochtend. Het is zo wel een zeer prettige Camino. Wat een wonder dat dit op ons pad is gekomen,

We hebben zoveel gezien en bekijken, dat de gemiddelde looptijd nog geen 4 km per uur is en de route wel 14 km is. Dus veel later dan 11.00 uur zijn we weer terug. We eten de brandnetelsoep en de Thaise curry van gisteren. MijnMaatje gaat aan het werk en ik volg hem zo als gewoonlijk trouw. Ik type zo hard voor het vaderlandland weg, dat MijnMaatje de webinar bijna niet kan volgen. Verstoord kijkt hij over het laptop scherm mijn richting op.

Rond 15.30 uur is MijnMaatje klaar en zeilen we op de fiets met de wind in de rug naar Bolsward. 10 km en we zijn er in een kwartier. In de boekhandel blijkt het routeboek van Het Odulphuspad wat ik besteld heb, er toch niet te zijn. Ik kan hem halen in Workum. 24 km verderop. De eigenaar is he vergeten mee te nemen. Ik moet hem maar in Workum halen. Verdedigingsloos ...... denk ik, nietszeggend kijk ik de eigenaar aan......  Tja, wat zeg je dan. Je bestelt hem bij de plaatselijke boekhandel. Ik had hem kunnen bestellen, was hij ook nog 2 euro goedkoper bleek later..... en werd zonder verzendkosten verstuurd. Ik probeer het gehoorde van deze ochtend toe te passen. "Wat nu?" vraag ik de man en kijk hem aan. "Ja, pech " zegt de man. Ik blijf stil en bedenk wat een verdedigingsloze gedachte of handeling is. Er valt een stilte. "Zal ik even voorgaan?  vraagt een ander klant. " "Ga uw gang...," antwoord ik. De klant is klaar en in mijn hoofd tollen allerlei ideeën over elkaar heen. Het boek laten voor wat het is, boos worden, weglopen, huilen... Nou dat gaat me te ver. Het is maar een boek.  Tja en dan gebeurt het wonder. "Ik moet het boek dan maar even brengen" zegt de man na een tijdje. Ik vind het eigenlijk best wel wat voor de man. Ik was immers met de wind in de rug binnen 15 minuten in Bolswaard. Maar nog 20 km richting Workum fietsen en weer terug... Ik denk aan de spreuk; "doen alsof alles een wonder is". Ik kijk de man aan alsof hij een wonder verricht.  Ik betaal het boek, dat inmiddels 2 euro duurder is dan op de website en zeg dat ik heel blij ben dat het boek wordt gebracht!







Weer: zonnig en heerlijk van temperatuur
Km: 14 km gelopen  en 22 km gefietst
Lunch: brandnetelsoep met het restje Thaise curry met een sinaasappel
Diner: venkelsoep, witlofschotel en yoghurt met vruchten


Bron: Wikipedia

Menno Simons werd in Utrecht tot priester gewijd, en werd in 1524 aangesteld als vicaris in Pingjum.  Rond 1531 raakte hij onder de indruk van de uit Zwitserland stammende anabaptisten, ook wel dopers of wederdopers genoemd, maar in 1532 werd hij pastoor te Witmarsum. Hij preekte in de jaren 1534-1536 vurig tegen de gewelddadige praktijken van de radicale dopers Jan van Leiden en Jan van Batenburg welke uiteindelijk zouden escaleren in de zgn. Munstersche grouwelen in de Duitse stad Münster. Zwaar aangeslagen door de dood van zijn bij de bloedige belegering van het Oldeklooster van Bolsward omgekomen broer en radicale wederdoper Pieter Simons besloot Menno Simons in 1535 om alle geweld af te zweren. Bevreesd voor vervolgingen verliet hij op 30 januari 1536 Witmarsum en vluchtte hij naar Groningen en Oost-Friesland. In dat zelfde jaar liet hij zich opnieuw dopen door Obbe Philips (wederdopen; hij was reeds als kind gedoopt in de katholieke Kerk) en brak daardoor openlijk en definitief met de Rooms-Katholieke Kerk. In 1537 werd hij oudste (opziener) bij de Obbenieten van David Joris en Dirk Philips, een afgescheurde groep van vredelievende baptisten, waarover Simons in 1540 de leiding neemt. Zij zouden onder de naam Mennieten en later mennonieten of menisten, vooral in Noord-Amerika, de hoofdstroming van de doopsgezinden worden.

Met betrekking tot de hedendaagse mennonieten wordt steeds vaker een onderscheid gemaakt tussen de eerder conservatieve, zgn. 'etnische mennonieten', die rechtstreeks afstammen van de oorspronkelijke (Centraal-)Europese mennonieten en anderzijds de nieuwe, bekeerde mennonieten die sinds het begin van de 20e eeuw overal ter wereld voorkomen en van verschillende etnische oorsprong zijn. Deze laatste, eerder gematigde en progressieve, groep is vooral in de ontwikkelingslanden erg in opmars. Beiden groepen onderscheiden zich op vlak van taal, cultuur en leefgemeenschap maar delen hun pacifistische levenswijze.