Camino Amethist: Camino Anders dan anders II Dag 7 Aandacht aan een ding tegelijk

Verbazingwekkend hoe bepaalde teksten uit het zakje passen bij de dag." Aandacht aan een ding tegelijk." Dat was ook wel nodig vandaag.

De ochtend was grauw en koud. Geen koffietje in het tuincafé in de zon, maar gewoon binnen op de roze canapé. Vanuit mijn pyjama gelijk ongewassen in het hardlooptenue. Na de koffie doen we lang over onze warming up. Het lokt nu niet echt. Maar eindelijk lopen we dan. In een stevig tegenwind. tegen de verwachting in, doet mijn lijf het goed. We doen 32.17 min over 5 km met de helft een fikse tegenwind. Prima tijd voor mij en ik heb zelfs ergens een tussenstand van 6,02 per km. Top tijdje! In december liep ik nog boven de 8 minuten. Als dat in deze progressie door gaat zal 5 minuten ook nog wel haalbaar zijn. Dan val je in de categorie zeer goed in plaats van goed. Nee, niet om uit te blinken, maar gewoon om te zien dat je ondanks dat je 58 bent nog steeds je kunt ontwikkelen.

Na het hardlopen pakken we, ik weer ongewassen en in hardlooptenue, de fiets en gaan we richting Makkum. 0ngeveer 10 km en we starten met de wind in de rug. Ik ga er vanuit dat ik terug weer als een otter zal zweten. Eerst douchen is zondetijd. Kan je straks weer. In de fietstas het ontbijt en de melkjerrycan's. De yoghurt is op en in Makkum is en melktap. Vanmiddag als MijnMaatje aan het werk is, zal ik de yoghurt maken. In het prachtige stadje Makkum eten we uit de ijzige wind( schone poolwind, hoorden we van de huurbaas) in een inmiddels flets zonnetje het ontbijt.
Dan gaan we met 6 liter melk richting het huisje!! Warm van het stevige fietsen, eten we gauw de venkelsoep. MijnMaatje moet aan de bak en ik luister mee. Doe gauw nog wat klusjes voor school. Eigenlijk moet ik nu wel even douchen, maar ik ga zo aan de slag met de melk en dat is ook altijd wel een dingetje voor zo'n knoeipot als ik. Mijn prachtige schort ligt thuis.....
En nu komt het. Melk koken met vreemde kleine pannen op inductie... Het is inderdaad een ding. Na 1,5 minuut, terwijl ik er bij sta en met aandacht roer, ruik ik al dat het misgaat. Met inductie krijg je denk ik een vreemde warmte. Zo alleen op de bodem of zo. Ik zet de plaat zachter. Thuis, afhankelijk van de temperatuur buiten weet ik dat de pannen met melk rond een munt of 8 koken. Ik zet altijd de stopwatch. Ik weet namelijk inmiddels wat ook voor bende je krijgt als het overkookt. Zeker met de inductie vertrouw ik het maar niks. Terwijl op de achtergrond de informatie over virtual intelligents me om de oren vliegt( techniek labs in een soort game omgeving), vliegt op de kookplaat de melk naar grote hoogte. Ik kan het nog net redden. Maar ik zie bruine vellen naar boven drijven. Huh, wat is dit? Thuis als iets aanbrand moet je krabben.....

Ik doe de melk door de zweef die hier in dit meer dan volledig ingerichte huisje is. Ook nog wel een ding, want het aantal pannen is niet op deze actie brekend. Met alle aandacht erbij, schenk ik wat heen en weer. Was de pan af. Verbazingwekkend hoe makkelijk ze schoon te krijgen zijn. Volgens mij zit er een laag teflon in of zo. Maar goed, van deze paar weken zullen we er wel niets van krijgen. Heel precies doe ik de hete melk weer in de pan en zet de pan buiten. Vervolgens doe ik dit proces ook met pan twee. Zo staan 2 dampende pannen buiten bij de voordeur. De huurbaas komt aan met een pakketje! Het Odulphus pad en nog 2 euro. Het boek was toch € 16,95. Ik verwonder me nergens meer over. De huurbaas wel. Ik zie hem kijken naar de koelkast bij de voordeur. Pannen met melk. Soep, restje aardappels voor een tortilla en witte kool en pompoen en de koeltas. "Koelkast te klein zeker", is het enige wat hij zegt. Ziet ook alles zonder oordeel aan.

De melk moet afkoelen tot 45 graden en ik weet dat dit thuis met een pan 45 minuten duurt. Nu met 2 pannetjes in ijzige kou... gok ik 30 minuten. Dat wordt te krap om te douchen, want de potten voor de yoghurt moeten ook nog schoon en voorverwarmd worden. Ik stroop m'n mouwen op voor de volgende actie. Ik heb 8 halve literse potten en ik heb 5 liter yoghurt. Ik heb de flessen ook nog. Van de soep die ik mee genomen had en waar ik gisteren het kookvocht van de kikkererwten in had gedaan. Die stonden gisteren bij de voordeur. Ook toen de huurbaas kwam. Dat zag er uit als, tja wat zal ik zeggen, oude thee of pies?

Onder tussen kook ik de laatste liter voor een overheerlijke griesmeelpudding. In een traditionele pan. Ondanks mijn volle aandacht, ruik ik ook hier dat het fout gaat.... Ik red wat er te redden valt en boen vervolgens 15 minuten in de aangebrande pan. Met aandacht doe ik deze klus overigens. Dan is het weer tijd voor de melk, want deze is inmiddels 42 graden. Bijna te koud. Snel in de potten.... Dan gaat mijn telefoon. Het is de mevrouw van het vervelende mailtje. Ze biedt excuus aan en verontschuldigt zich aan alle kanten. Ondertussen denk ik, "Mijn melk........"

Na kwartier is het gesprek afgelopen. Mijn maatje had niets gemerkt van de stress in de keuken, ondanks mijn aandacht. Dus de melk is nog kouder...Op hoop van zegen dat alles nog goed komt, doe ik ik een restje oude yoghurt in beide pannen en verdeel de melk over de potten. De pannen schenken niet goed en als het bijna klaar is kijkt MijnMaatje om het hoekje. "Wat is hier gebeurd?" Ondanks alle aandacht van mij, ziet het keukenblok er uit als een slagveld. De potten pak ik in een handdoek in de koeltas en ik stop mijn kruik gevuld met warm water liefdevol tussen de potten. Ik spreek de potten toe dat iets wat met zoveel zorg en aandacht is gemaakt, wel goed moet gaan. Ik zet de koeltas in de zon, want nu moeten ze 4 uur op ongeveer 45 graden blijven. Ik boen de pannen met aandacht en poets de keuken.

Uitgeput van alle handelingen vlij ik me, in mijn hardloopkleren vol vlekken, op het bankje in de zon voor het huisje. MijnMaatje heeft al trek, heeft de soep warm gemaakt en in de zon eten we de heerlijk de soep met aandacht. Lekker, de verhouding venkel aardappel had iets anders mogen zijn, maar goed.

Dan denk ik: "Nu douchen of eerst koken. Ik kies voor het laatste, want zonder schort....".

En zo zit ik hier in mijn hardloop kleren dit blog te schrijven. Ik beloof hierbij, dat ik me zo met aandacht zal douchen...