In de Flow van mijn zusje stond een kaartje "Sta even stil". Dat doen we vandaag ook. We hebben bezoek. Raar, een Camino met bezoek. Het haalt ons uit ons ritme. Het zet ons even stil. Dat is niet erg. Dat moet ook kunnen. Ik merk dat we door de Corona wel heel erg op ons zelf en elkaar zijn aangewezen. Dan vergroeit het dagritme en de routines tot strakke handelingen. Dus een paar dagen is het isolement waarin we ons bevinden op geheven. We staan niet stil op de Camino, maar in de flow van het Camino leven "anders dan anders. Om vast te groeien en routines te voorkomen is dit ook prima.
De dag begint het hardlopen. Ik denk hierover na. Ook dat is inmiddels een routine geworden. Het voelt gewoon niet goed om het rondje over te slaan. Het zegt iets over leren en handelingen. Soms moet je je zelf dwingen tot een aanpak. En als een aanpak eenmaal zit is het een geleerde routine geworden. Is leren is moeilijk, maar iets afleren nog moeilijker. Het is net als fietsen of zwemmen. Als je dit eenmaal kunt verleer je het niet meer. Voor mijn gezondheid hoop ik dat dit bij hardlopen net zo is.
Ik vraag me af of dat voor nietsdoen ook geldt. Zou je dat kunnen leren. En kan het dan zelfs zo zijn, dan je dat dan ook niet meer verleerd?
Mijn hamstring rechts is nog niet helemaal soepel. Ik ben ook huiverig voor een langdurige blessure. Maar mijn reptielenbrein zit me achter de vodden. Dus voor ik het weet heb ik toch mijn hardloopkleren weer aan.
Je kunt hier makkelijk ook een rondje van 3,5 km doen ipv 5. Mocht het niet lukken dan doen we dat. Het is wel koud en het waait stevig. Mijn lijf doet het prima. Ik voel wat scheuten door mijn rechterbil, maar het is goed te doen. De tijd is niet super 5 m in 33.20 minuten is wat aan de lage kant. Maar we hebben gelopen.
Het is denk ik de 9de dag hier dat het weer winterjassen weer is. Het weer is goed, zonnig, maar de poolwind blijft stug uit het noorden aankomen. Voor mijn hooikoorts natuurlijk super goed weer. Maar ik heb nog geen zon op mijn lijf gehad. Het zwembad thuis gaat bijna open. Ik moet er niet aan denken, hoewel ik dol ben op zwemmen.
Het gezelschap is zeer gemêleerd vandaag. Kinderen die eigenlijk niet willen fietsen en wandelen, volwassenen die dat wel willen. Kinderen die willen vliegeren, volwassenen die dat net zo nodig vinden. Maar we doen van alles We fietsen een stuk tegen de wind in. We wandelen in de haven, eten op een bankje in de stad in de zon uit de wind. We fietsen met de wind mee op de dijk. Daar vliegeren we een poos. We? De kinderen dan wel te verstaan. Af en toe ren ik behulpzaam achter de vlieger aam om hem weer omhoog te gooien. En dan fietsen we weer flink wind tegen in richting huisje.
Als we weer bij het huisje komen is de zon voor het huisje en zitten we heerlijk een poos in de zon. We zien hoe een hond achter onze reeën aan gaat. Vreselijk om te zien hoe de baas van de hond zijn gezag over het beest verliest. Er valt niet achter aan te rennen. De reeën hebben we nog niet weer gezien.
Uiteraard valt een kind in de sloot. Die niet diep is, maar haar wel een nat pak bezorgd. Het andere kind kijkt heerlijk naar een film op een scherm van 5 bij 8 cm.
Met het bezoek hebben we het over wat belangrijk is in het leven. Gaat het om spullen of gaat het om ervaringen. Aan ons beide is pasgeleden gevraagd: "Wat zou je graag willen? ". Het geeft te denken dat we dat beide niet weten. Omdat ondanks dat je geld hebt dingen zonde vindt om aan uit te geven of omdat je gewoon niets te wensen hebt? Of omdat je wens zo groot is dat het onuitvoerbaar is? We weten wel dat ervaringen, zoals vandaag, samen zijn, midden in de stad bij de haven een broodje eten van de stoep. Broodje ter plekke voorzien van kaas of tonijn, prachtige rode aardbeien, tomaatjes, havermoutpannenkoeken. Het smaakt heerlijk en de zon scheen net heel lekker. Dit zijn ervaringen die je niet vergeten. Je kunt er zelf veel aan doen.
We eten in de kantinekeuken van de camping. Met ons zessen is het huis wat vol en valt afstand houden moeilijk. We doen de houtkachel aan en de temperatuur komt van 12 graden gauw tot 18. Het geeft toch wel een heel speciaal camping of vakantie gevoel. Het is sober, maar van alle gemakken voor zien. We eten warme soep, linzenburgers, en een yoghurt met aardbeien na. Het is gezellig om zo samen te zijn. Wat mis ik dit? Ergens samen zijn met vrienden en familie. Lekker eten samen of samen wat drinken. We hopen natuurlijk dat die dag weer snel komt,
Voor de brandende kachel gehuld in dikke trui en sjaal, type ik dit blog. Dat is vandaag de enige overeenkomst met de Camino. Kou en wind en een houtkachel met brandende wangen.
Weer: zon en koud
Km 25 gefietst 5 km hardgelopen
Lunch: van alles
Diner: soep, linzenburgers, yoghurt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten