Camino 2013

Klik hier Camino 2013 

De eerste dag.  18 april 2013   Pamplona

We hebben wat bij de start van een reis. ‘t Was al net zo als vorig jaar.  Vanmorgen zaten we in de auto en kwamen we er achter dat  we Mijn Maatje’s  iPad waren vergeten en moesten we weer terug. Vervolgens reed de trein niet. Mijn Maatje heeft me toen maar naar  Apeldoorn gebracht. De reis verliep vanaf dat moment wel redelijk. Wachten op het vliegveld Schiphol, wachten op de bus naar Pamplona.  Op zich wel een handig dat ik nu wat bekend was. Alles is niet meer vreemd en ik hoef niet te zoeken. Ik was pas om 20.00 uur in Pamplona. Het duurt nog wel even voordat ik de herberg weer vond. Met als gevolg dat nu pas schrijf in dit blanke lege schrift. Deze reis geen weblog. Maar brieven die ik Corrie stuur met de vraag of zij deze zou willen delen. Ik wil gaan schrijven en moet dus niet afgeleid worden door internet.  Moet nadenken over alles en nog wat. Vooral over het “boek’ wat ik wil schrijven om om te gaan met het verlies van werk en dat wat het met je doet. Ik bedenk me nu dat ik tijdens het wandelen verschillende mensen kan vragen hoe ze omgaan met het verlies van werk.  Een van de redenen dat mensen gaan lopen. Ik ben moe van het reizen van vandaag en wil gewoon nu liggen en slapen.

De tweede dag 19 april 2013   23 km 

Was vanmorgen vroeg wakker. Best wel lekker geslapen. Toch was ik om  3.15 uur wakker, maar na een poosje rustig liggen ben ik wonder boven wonder weer in slaap gevallen.  Gelukkig werd er weinig gesnurkt. Zeker als je met veel mensen op zaal ligt dan is er een basis geluid van ademende mensen. Om half zeven opgestaan en ingepakt. Dat is best wel een heel gedoe. Ik bewaar veel spullen in plastic zakken en die kraken dat het een lieve lust was. En dat terwijl er nog mensen lager proberen te slapen.

Tijdens  het begin van de dag heb ik gelopen met Ferdinand een Duitser. Hij loopt veel harder en toen we de stad uit waren trok hij zijn eigen plan, Helemaal prima. Halverwege de dag was er weer ontmoeting  en ik trof Frauke en met haar ben ik verder gegaan. Ze was ook begonnen in Pamplona. Zij is helemaal alleen op de wereld.  Geen kinderen  en geen familie. Dat maakt het leven wel heel bijzonder. We hebben genoeglijk samen opgelopen en vanavond hebben we samen buiten  gegeten bij de brug in La Pueinte de la Reina: brood vlees sinaasappels yoghurt. Het was zo heerlijk weer buiten. Frauke gaat van hotel naar hotel. Ik slaap in herbergen. We zien wel of je elkaar weer treffen. 

Ik heb last van mijn voeten dat was eigenlijk wel te verwachten.  Ik ga stoppen met schrijven elke keer komen er mensen praten. Zo schiet het niet op.

De derde dag 20 april 2013  21 km Estrella 

De tocht vandaag was mooi maar wel heftig hele klimmetjes. Wel een prachtig landschap. De hele dag praktisch alleen gelopen en dat was goed voor mij. Je hebt wel veel meer last van alles.  Ik heb geen blaren, wel wat zere hakken, maar ook in het midden van mijn rechtervoet  heb ik pijn. Ik was blij dat ik er was.  Een prachtige herberg met een heerlijk zonnig terras. Broodje hier op het terras en ik ga lekker schrijven. Ik denk wel dat ik de inleiding voor het boek heb. Ik gebruik mijn Camino ervaringen als inleidingen op het hoofdstuk van het boek. Daarom hier wat trivialere teksten.

Zondag 21 april Los Acros  20 km 

Vandaag was het een prachtige dag. Langs het roemruchte kraantje waar in plaats van water wijn uit komt. Helaas was het nog niet open toe ik er langs kwam. Dacht ik slim was, zodat ik me heb laten verleiden tot de kortste route.  Had ik niet moeten doen tweeënhalf uur klimmen en dalen. Geen cafeetjes, geen winkel. Daar liep ik zonder brood en water. Eindelijk na uren een café, helaas op zondag gesloten. Halverwege de dag ontmoete ik twee hollandse vrouwen. Die zagen me zwalken. Hadden gelukkig muesli repen en wat water voor me. Gelukkig hebben we thuis nog een.  Het was een prachtige route. Moet morgen even wat minder lopen heb toch last van een hak.  De herberg is van het Belgisch Jacobsgenootschap. Het is erg simpel. Ik ontmoet Frauke weer bij de mis. Samen met drie nederlandse vrouwen eet ik een menu del dia. Menu van de dag.

Maandag 22 april 2013  

Ik ontmoette een geweldige Zuid-Koreaanse vrouw. Zo enthousiast . Ze is eerst naar Taizé geweest en liep loop nu uit religieuze redenen de Camino.  We kunnen elkaar niet begrijpen, want ze praat geen engels.  Maar op een of andere manier snapte ik van haar reis naar Taizé. Ze lied me haar liedboek zien. Dat herkende ik. We hebben samen Taizé liederen gezongen. Prachtig, dat is dus over de hele wereld gelijk. Ontroerend om te zien hoe blij zij werd dat ik haar begreep en wat werkt samen zingen samen bindend.

Je ziet wel steeds dezelfde mensen. We lopen natuurlijk in de optocht.  In verband met mijn voet ben ik eerder gestopt. Ik zit er heerlijk op een balkonnetje.  Ik heb achten halve kilometer gelopen en ga morgen 11.

Maar even rustig aan doen is beter. Nu wat rustiger dan te snel en je voeten kapot lopen. Voor mij is het heel goed even rustig aan doen. Ik heb genoeg te doen door schrijven aan mijn boek en brieven.  Ik heb ook nog boek om te lezen, maar het allerbelangrijkste: geen hooikoorts.

Dinsdag 23 april LaCorono

Vandaag had ik zelf al gedacht om laat te gaan lopen. Want anders ben ik weer om 11.00 uur bij de volgende herberg. Ik ontmoeten aan het begin een Australische man Jim. Zijn vriendin  ging vandaag met de taxi. Zij had last van de knie.  Ik heb afgelopen dag geen seconde aan mijn voeten gedacht is. Het is boeiend om te horen wat Jim heeft beleefd in zijn leven. Ik heb nog een stok gekocht. Hij vond het onbegrijpelijk dat ik zonder stok liep. In het vliegtuig kan ik deze niet mee nemen. Dus ik had nog niet een gekocht. Een mooie houten pelgrimsstok. Loopt wel beter.

LaGorono is een hele grote stad. Het is altijd een beetje lastig om de gemeentelijke herberg te vinden. Ben uiteindelijk beland in een particuliere herberg met die met 5 euro ook niet duur was. Heb vandaag zoveel engels gesproken,  dat ik bijna in het Engels ga denken.  Wassen en boodschappen doen en vind ik altijd erg vervelend met dit soort vakanties. Helaas moet ik nu echt wel. Ik loop al vijf dagen in hetzelfde. Het moet echt.  Het schrijven wordt niet zoveel vandaag. Het is mooi weer, dus een stokbrood met ei en kaas buiten op een bankje opeten is een prima plan. Lagoruna is een grote stad. Altijd in de grote stad is het lastig om de weg te vinden en een supermarkt te vinden.  De winkels zijn pas laat na de siësta open. Ik wacht nu tot de supermarkt open gaat heb. Het is nu al 16.30 uur. ik zit nu op een bankje en geniet van de zon. Voor het eerst zon op mijn blote benen. Ik maak het volgende hoofdstuk in ontwerp. Moet zeker 2 km lopen voordat ik weer bij de herberg ben.

Woensdag 24 april 2013 18 km 

Niet zo lange wandeling maar voor iemand met zere voeten lang genoeg.  De tocht was niet zo mooi, maar de herberg is prima hier.  Ik ben moe maar de slaapkamer zijn ijskoud en de zon is heerlijk. Dus ik zit nu gapend in de zon. Ben zo even toch maar gaan liggen, geen inspiratie om te schrijven. De prachtige herberg met de heerlijke tuin is geweldig. Het gesproken met een ex Oostduitse  die gymtrainer was in de 70tiger jaren. Dat zijn wel boeiende verhalen. Ongelofelijk! Ik trof een jinge Fin van 30. Had al zijn spullen verkocht en ging nu op reis. Als zijn geld op is gaat hij weer naar huis. Hij vroeg of we samen konden koken. Dat was goedkoper. Ik vond het prima. Hij kookte en ik hield hem gezelschap. In de herberg konden we wat spaghetti kopen, gepelde tomaten in pak, een ui en een stukje salami. Het was heerlijk!

25 april 2013 Nareja 16 km 

Vandaag ben ik weer om 7.00 uur op weg. Het weer was prachtig, heel koud maar een helder zonnige morgen.  Ik heb uren en uren alleen gelopen en dat was weldaad.  Tegen 10.00 uur was ik in Navarette. Op een bankje in het park kwam ik een kamergenoot tegen van een paar dagen terug.  De man was 66. Hij was zijn creditcard kwijt en overmaat van ramp was zijn telefoon gevallen en deed het niet. Het is vreselijk om te zien hoe hij in paniek was. We hebben eerst een kop koffie gedronken en een plannetje gemaakt voor hoe nu verder. Om 10.00 uur ging in dit stadje de telefoonwinkel open. Daar konden ze gelukkig zijn telefoon weer aan de praat krijgen. Vervolgens heeft hij zijn zoon gebeld en die maakt geld over naar een bank of postkantoor. Ik begreep het niet precies, maar hij kalmeerde weer. De rest van de dag hebben we samen opgelopen. In de herberg waar we wilden over nachten waren alleen twee persoonskamers. We mochten niet samen op een kamer, alleen echtparen mogen  dat, We bijzonder wat alles slaapt overal gewoon door elkaar en letterlijk boven  en naast elkaar.  Als dank voor de hulp en mijn gezelschap wilde hij voor mij koken.  Het menu was karbonade en aardappels. Hij deed de aardappels in de pan vol met water. Uiteindelijk smaakte alles heerlijk. En als toetje speelde hij op zijn mondharmonica voor mij.  Dat was al de tweede keer dat een man voor mij kookte op deze Camino!

Vrijdag 26 april Santa Domingo 15 km 

Vandaag kwam Mijn Maatje me tegemoet wandelen.  Het was fijn om elkaar weer te zien. Mijn Maatje had gisteren een leuke avond in Santo Domingo. Kinderen hadden allemaal blauwe gezichten en er was feest. 

Vandaag ontmoette ik ook Michelle. We hebben elkaar  vorig jaar in Frankrijk ontmoet en twee dagen opgelopen. Het is grappig om elkaar weer te ontmoeten. Bijzonder is ook het verhaal van de haan en de kip in de kerk van Santo Domingo. 

Vorige thuis vertelde meneer H. in de kerk  deze legende aan mij.  Mijn Maatje vroeg nu weet je wat meer over de plek waar we nu zitten? Ik pak het route boek en lees deze legenda en ik vertel Mijn Maatje over meneer H. Ik zie hem wit wegtrekken. Hij legt een kaart op tafel en verteld dat meneer H. deze week in overleden tijdens het zwammen. Mijn Maatje had een kaart gemaakt voor de kinderen en wilde deze nog posten voor hij weg ging. Hij had hem in zijn broek zak zitten en was het vergeten. Dorus een van de duitse vrouwen waar ik vaak mee loop hoort het verhaal aan. Pakt haar portemonnee en plaat over de Hollandse zegels Spaanse postzegels.

Toch een bijzonder verhaal.

Zaterdag 27 april 2013 24 km Belerado

Het was voor mij prettig lopen op mijn oude schoenen. Mijn Maatje had ze meegenomen.  Zonder enig probleem heb ik meer  dan 20 km gelopen.  Het was zo afschuwelijk koud dat ik sokken over mijn handen heb gedaan. Had geen handschoenen bij me. Het was niet zo'n mooie route, maar dat geeft eigenlijk helemaal niet. We overnachten in een kleine herberg met 24 bedden. Het wordt beheerd door het Zwitsers echtpaar. Het is interessant om mensen te ontmoeten, maar er ontstaan nu soms ook vreemde processen.  Er ontwikkelen groepen die elkaar ontmoet hebben. Ze annexeren de herberg en doen alsof ze thuis zijn. Dat is wel jammer.  We moeten morgen over een berg en het is een lange route. Waarschijnlijk is het ook slecht weer. Moeten maar zien wat we gaan doen.

Zondag 28 april Burgos

We zijn vanmorgen om 7.30 uur vertrokken en we waren om 10.30 uur in  Het was zeer koud en gaan daarom niet over de bergen. De route is lang en er is maar 1 kleine onverwarmde herberg.  We gaan met de bus naar Burgos.  Het was zo koud. Er was geen aardigheid aan. Ik heb onder mijn T-shirt nog een T-shirt met lange mouwen gedaan ik heb mijn regenjas erbij aan. Ik bleef koud. Mijn Maatje en ik hebben de kerk van Burgos bekeken, maar ook daar was het erg koud. In een restaurant heb een hele hete soep genomen en een liter wijn. Dat werkte.  Het is  morgen weer een koude dag. Misschien met regent het.  We zien het wel je kunt er niets verder toch niets tegen doen.

We ontmoeten Ingeborg en Koos weer.  Allerlei mensen die ik ook al eerder heb gezien.  Dat is erg leuk.

Maandag 29 april 2013 

Het was zo vreselijk koud. Heb uren in bed gelegen en werd niet meer warm. Heb niet gedoucht. Het water was koud. Ik kon de moed niet opbrengen. Toen we ’s  avonds in bed lagen kreeg ik het steeds benauwder. Door de houtkachels en het veel toast wat ze eten ben ik zo wie zo in de herberg vaak benauwd. Het werd steeds erger. Ik ben met mijn hoofd in mijn slaapzak gaan liggen. Geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om eens te gaan kijken waarom het zo benauwd was. Bleek de kachel verkeerd afgesteld en in plaats van door de schoorsteen kwam de rook in de slaapzalen. Iemand ging om een geven moment kijken en sloeg alarm. Alles spullen zijn doorrookt.

Dinsdag 30 april Castrojerez met kachel 20 km

We zijn rond 7.30 uur vertrokken. De route was prachtig over de hoogvlakte van Burgos. Vandaag regende het maar het was wel warmer dan gisteren. We hebben gelopen in de regen maar na koffiepauze werd het droog.  We hebben in het cafeetje ook nog wat gezien van de abdictie van Beatrix en Alexander. Net op het moment dat we een café tegen kwamen, bijna niets geien op de route, komen we bij een café en zien we nog net een staartje van de kroning. Met alle Nederlanders die in het stadje waren hebben we in oranje kledij, oor zover we dat hadden, gegeten.

Woensdag 1 mei Fromista  25 km

Vandaag was het een langere route 25 km, maar het ging prima. Morgen is het 20 km. Ik was wel erg moe, maar ben ook verkouden. De verdere middag heb ik in bed geslapen en gelegen om warm te worden om 5.00 uur toch gedoucht.  Nu gaat het redelijk. Ik wil graag schrijven, maar het is wel een probleem met alle mensen die je ontmoet. Elke dag leer je weer meer mensen kennen en vraag je natuurlijk hoe het gaat en waar ze vandaan komen.

Donderdag 2 mei Carion des los condes 20 km

De route was vandaag wat saai, maar het weer was goed. Dat is ook wat waard. Het is prettig om alleen te lopen.  Krijg zo langzamerhand wat van alle mensen. Dat is voor mij dus geen enkel probleem.  Halverwege was een prachtig herberg met uitzicht over de landerijen. Heel simpel maardoor de simpelheid gewoon erg leuk. Er was ook een ezeltje dat bij iedereen bedelen om eten. De herberg waren we overnachten was bij de nonnen. We kregen bij binnenkomst thee. Heel aardig,zeker als je koud bent. De herberg kost maar € 5 dat kostte de meeste. Met stokbrood voor tussen de middag en een menu del dia kost het bijna niets. Maar vanavond kook ikzelf. Heb ook nu een keer de was gedaan.  Lekker huiselijk.  Gelukkig voel ik me beter dan gisteren,

Vrijdag 3 mei  Calzadilla

Bij de nonnen zijn we  gisteravond zijn we naar de mis geweest. De mis heb ik inmiddels vaker gehoord maar de pelgrims zegen was voor de eerste keer. Dat was erg indrukwekkend de pastoor legde zijn hand op het hoofd van iedereen en  je kreeg kruisje op je voorhoofd. De nonnen maakten muziek tijdens de mis, indrukwekkend.

Deze ochtend zijn we rond 7.45 uur vertrokken. We hebben eerst afscheid genomen  van Valerie.  Deze nam een rust dag, zodat ze zodat we haar uit het oog gaan verliezen.( Achteraf bleek dat spontaan al haar midvoetbeentjes zijn gebroken door het vele lopen.)  De route ligt vast en rechttoe rechtaan.  We overnachten in de Spaanse boerderij van leem en stro. Met de zwaluwen onder het dak. Was blij dat ik op het onderste stapelbed slaap. Met een heerlijke tuin. Lekker in het zonnetje een poosje geschreven aan het verslag.  Het was wel lastig, de hele tijd zijn er mensen om te praten. Vooral als je langer op weg. Leer steeds meer mensen kennen dus steeds meer gekletst. Nu stop ik maar.

Zaterdag 4 mei 2013 zaterdagavond 16 km Leon 

Vannacht heb ik heerlijk geslapen ik dacht dat het heel koud zou worden. Het was gisteravond erg koud. We zaten met vier personen vrouwen aan een tafel iedereen vond het koud.  Vanmiddag in de zon is heerlijk. maar in de schaduw is het steen koud.  Mijn maatje en ik hebben besloten om naar Leon te reizen. Ik heb toch niet genoeg dagen.  Zal toch een keuze moeten maken daarom zijn we de trein naar Leon gegaan daar verkochten we de route met twee dagen. We willen logeren bij de nonnen. Prachtig: mannen en vrouwen slapen gescheiden. Het is heerlijk weer we ons de hele dag gekoesterd in de zon. Leon is een prachtige stad.

zondag 5 mei 2013 26 km San Martin

Vanochtend eerst nog wat ontbeten bij de nonnen  in het klooster. Heel sober, maar wel leuk gisteravond zijn we naar het complet geweest. Een viering bij de nonnen. We  werden opgehaald door moeder overste. Deze gaf allerlei instructies: alleen pelgrims met religieuze en spirituele bedoelingen mochten het complet bijwonen. Telefoons uit en geen foto’s maken. De meeste nonnen zijn oud, maar er zaten ook enkele 40- vrouwen tussen. Wat beweegt mensen om  non te worden.

Morgen ziet het weer beter uit. We overnachten in een municipaal. Weer erg koud. Voor de zomer wel lekker, maar voor nu spartaans. We zitten al op 850 m hoogte, dus ook dat zal wel meespelen. Inmiddels lopen we weer met andere mensen. Soms wordt het ook te gezellig. Ik merk dat ik erg veel moeite hebt met steeds lopen in groepen. Het alleen lopen bevalt me ook goed. Mijn benen zijn een ramp. Je zou toch denken dat het gaat wennen

Maandag 6 mei Orbigo

gisteren waren we in San Martin. Daar hebben we heerlijk gegeten een hapje brood met ham vooraf, soep, gebraden kip met patat, wijn. Heerlijk en dat alles voor maar

€ 9 ongelooflijk. Vanochtend hebben we daar ontbeten. Ook prima toast sap twee koffiekoeken. Zo geweldig hadden we nog nooit eerder gehad. De herberg was € 8 inclusief ontbijt en € 9 voor het diner. Mijn Maatje heeft nog voor € 2 wijn gekocht. Zo kun je nog eens een keer op reis. 

Ergens onderweg kwamen we een man tegen David. Hij leeft bij een oude boerenschuur ik kom water erbij drinken brood krijgen alles voor een donativo. Water moest hij 2 km verderop halen. Lopend welteverstaan.  Volgend jaar ga ik gewoon naar hem toe ik heb het gevraagd of dat kon en mocht dat lijkt me ook geweldig om vier weken daar te zitten. We zullen wel zien.  Het boek vordert. Het kost wel moeite. ik heb gewoon te weinig tijd om te schrijven. Menseneggen  je moet je tijd en privéruimte bewaken. Misschien moet ik volgend jaar de Camino zwijgend lopen.  Ook dat zie je op de Camino mensen die de kruipend of op blote voeten de weg doen. Van alles kom je tegen.