Ik zit heerlijk in de zon voor de super kleine liefelijke herberg Et Suseia! Dochterlief die er een beetje doorheen zit, last van haar achillespezen en gewoon behoefte aan “eigen dingen” te doen, is opgetogen! Wat een herberg! We slapen in bunks! Kleine kamertjes, twee boven elkaar! Ieder een eigen tv, licht en een aantal usb aansluitingen! MijnMaatje vergaapt zich aan zijn eigen video beelden geprojecteerd op het grote beeldscherm! We kunnen samen royaal in een bed!
Er zijn 10 bedden! Nog drie bedden zijn niet bezet. In de slaapzaal is ook een luie stoel met een lamp! Het is heerlijk om ook eens gewoon op een luie stoel te zitten!
Hoewel we in de regen begonnen, werd het halverwege de ochtend droog! We zijn klaar met de regen! Helemaal klaar! Maar je hebt het niet voor het zeggen! Gewoon accepteren dus!
Ik heb vanuit mijn tuinstoel het zicht op een berghelling met allemaal huizen met tuinen. Misschien boerderijtjes met land! Zo goed kan ik het niet zien, maar het oogt lieflijk! Het strand is 2 km van de herberg! Maar ik weet nog niet of ik ga! Is weer 4 km. Morgen komen we weer bij het strand in Muxia! Het belooft dan een zonnige dag te worden!
De abuela, de oma, heeft een kraampje met allerlei zelf gemaakte handwerkspulletjes.
Ze doet ook aan kantklossen! Maakt geurzakjes met strookjes kant. Ik hoor de klossen hier nog en het gaat met een tempo!
Ik verbaas met over het verschil in herbergen’! Gisteren een herberg met niet eens fatsoenlijk wifi en papieren lakens. Nu lakens, een heerlijke handdoek, keuken en zo! Zelfde prijs:€15,00! Hier kun je zelf koken en we hebben voor €10,00 boodschappen gedaan! Dat is wel een verschil met gisteren. Je moet dan zoals gisteren ook nog voor een menu. Op zich gezellig! Want we aten met elkaar! Maar vooral de kwaliteit van de herberg, in dit geval de voorzieningen, is een wereld van verschil!
Ik doe even een super klein wasje! In de zon zo droog! Kook een lekkere pasta met wat er in de rugzak zit en kruiden uit de keuken van de herberg! Voor morgen hebben we een yoghurtje met een appel en een banaan! Het is 10 km naar Muxia en daar zijn weer winkels!
We zitten de hele middag in de zon! Ik brei een hiel in mijn hak van de sok en oefen Duo lingo. Ook zo leuk! Ik kan de hospitalero in het Spaans helemaal volgen!
Vandaag de 50 tigste dag! Het aftellen begint! Nog 4 etappes als we de ochtend van Finestere naar Cee ook meerekenen!
Dochterlief verlangt al naar huis! Haar eigen bed, eigen douche, lekker de was in de wasmachine! Dat heeft ze niet van ons! We hoeven nog niet naar huis! Maar een poosje wat andere dingen doen zoals zwemmen en fietsen trekt me wel! Ook gewoon weer eens uitgebreid koken lijkt me leuk!
Ondertussen trekken andere routes al weer de aandacht! In deze herberg ligt een folder van de Camino Pharos. Van A Crunia naar de Coastroute van de Portogues! Dat lijkt me ook leuk! Ik neem hem mee! Wie weet? Ondertussen luister ik naar het boek “Wild”. Het verhaal van een jonge vrouw die op het dieptepunt van haar leven een 1.700 kilometer lange solo wandeling maakt. Een voettocht van 1.700 kilometer met een tent langs de Pacific Crest Trail in het westen van Amerika. De tocht is slopend, zowel emotioneel als fysiek, maar maakt haar uiteindelijk sterker dan ooit. Helemaal alleen, zonder ervaring en met een veel te zware rugzak. Drie maanden lang doorstaat ze intense hitte en meters sneeuw, wordt ze geconfronteerd met beren en ratelslangen en ervaart ze de schoonheid, maar ook de verschrikkelijke eenzaamheid van de tocht. Dat lijkt me ook fantastisch! Maar is wel wat anders dan onze kabelende wandeling van 1100 km waar het enige probleem is of de herberg een slaapplek heeft!
Maar wie weet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten