Dag 25 Camino del Norte Villaviciosa

“ Een koffie is altijd een goed idee!” Ik vind het zo leuk dat ik wat Spaans ken! Zie de foto van het bord bij de eerste stop! Met Marisol, de vrouw van de herberg, zij kent geen Engels, konden we praten over haar herberg, wie het gebouwd heeft, haar tuin en het dorpje waar de herberg staat! Diepgaande gesprekken lukken natuurlijk niet, maar een babbeltje lukt gauw! MijnMaatje met maar 500 woorden duolingo kan het beter dan ik met mijn 1500 woorden.

We verlaten nu in de ochtendzon de herberg! We lopen de route terug naar de kust! De wind is sterk en de golven gaan te keer ! Een mooi gezicht! Weer hebben we een geweldige route! Eén glooiend, fris groen landschap. Maar wel met veel hoogte meters. Zo’n 500! Het klimmen gaat nog wel, maar het dalen was op weggetjes met keien. Zo waardeloos voor je knieën. 

Uiteindelijk lopen we weer 26 km. Ik moet dan eerst even liggen! Ik slaap niet. Maar kan aan mijn voeten geen druk meer verdragen! 

Ik weet niet of we de kamer alleen hebben, omdat we de oudsten zijn of dat we er moe uit zien! Feit is wel dat er alleen liggen! Heerlijk! Op de andere zaal liggen ze met z’n 6! 

Onze bonusdochter Eva, trekt vanaf morgen haar eigen plan! We gaan nog even ontbijten samen  morgen vroeg! Jammer!  Het is nu eenmaal zo! Het is zo’n prettige meid om mee om te gaan! Slim, vriendelijk, zelfde instelling als wij! Gewoon een super leuke meid! Het is zo leuk om een inkijkje te krijgen  in het leven van een jong mens, waar je verder geen zorg of bemoeienis voor hebt. Hoe staan jonge mensen van deze tijd in de wereld? Waar maken ze zich druk om of hard voor? Wat vinden ze belangrijk in het leven? Zo grappig! Eva leest voor elke herberg de reviews bij book.com of op de Camino app! Ik bedenk me dat niet eens! Ik kijk naar de km en de prijs en vind de deal goed! Met 2 drukken met de duimen op de mobiel heeft Eva echter de reviews te pakken en voorziet hem van haar analyse! Met inwendige verbijstering volg ik het snelle proces! 

Wij hebben kunnen oefenen om met z’n drieën te lopen! Dat ging goed! Dochterlief arriveert op 9 mei! In Ribadeo. Dat is vanaf hier nog 180 km. Daar kunnen we nog 11 dagen over doen! 

We beraden ons over hoe we het gaan aanpakken. Aan de ene kant wil ik wel een paar dagen rust! MijnMaatje wil liever door lopen en minder km per dag! Niets doen in een klein dorp waar niets is, is ook hopeloos!

MijnMaatje kookt het diner en met het advies van Eva met app 6, geloof ik, plan ik de komende dagen!  Maar we leven met de dag! Morgen eerst een etappe van 20 km maar wel met 700 hoogte meters! Dan hopen we een plek te hebben in een herberg die volgens de analyses van Eva weer onder de categorie Spartaans valt! We zullen het zien! 

Dag 24 Camino del Norte Caravia

 De Camino familie valt uit elkaar! Maar dat is prima. Zo gaat het gewoon! Marie en Annemarie willen een korte etappe. Ze voelen zich moe! De Engelsman heeft tedenitus. Peesontsteking en moet ook rustig aan doen. We komen onderweg ook nog een bekende  Duitse vrouw tegen. Ze loopt naar het station en gaat ook naar huis! Heeft hielspoor. 

Gisteren was de Zwitserse man ook al richting Santiago gegaan! Ook gedoe met zijn benen! We dunnen uit! 

We zijn op dit moment echt de oudsten. Voor Santander hadden we de 4 Finse mensen van in de 80. Ook de Amerikaanse man van 84 en zijn Japanse vrouw zaten op deze etappe. Dat was het wel zo’n beetje! Deze Camino is zwaar. Je moet veel klimmen en dalen. De meeste etappes zijn rond de 25 km. Met elke dag op dit moment wel 400-500 klimmen en dalen. 

Vandaag had ik een goede dag! Ik had gistermorgen de laatste paracetamol genomen en vanmiddag rond 12:00 uur pas weer een paar! Meer uit voorzorg dan dat alles echt pijnlijk was, Het lijkt er op dat mijn lijf er aan begint te wennen! 

De route was weer mooi! Vanuit de herberg hadden we een prachtig start. De zon scheen in tegenstelling met de weersverwachting. Aan de ene kant de bergen en rotsen en aan de andere kant de zee. Wij liepen in een smal dal. Alles supergroen. Een klein klaterend beekje! Dat 10 km lang. Ik heb met Annemarie gelopen. Leuk om een gesprek in het Nederlands te doen. Zij begeleidt familieopstellingen en doet ook organisatie opstellingen! Ik houd daar van en zie de lijnen en gedragingen door families en organisaties heen lopen! Daarna weer een stuk langs de kust. Veel klimmen! De beloofde regen bleef uit tot 13:30 uur! Toen barste het los! Ik had mijn pijpen niet aangedaan! Dat heb ik geweten! Alles nat. 

In de herberg brandde de kachel. De douche was heerlijk en het leed was na een uurtje geleden! De herberg is eenvoudig. maar prachtig. Maar bovenal niet zo koud en kil. Wat een goede keuze voor vandaag! Ik had eerst de oude school hierop het strand gereserveerd. Maar ik weet uit ervaring dat deze zo koud is. Deze herberg heeft ook een gezamenlijke maaltijd! Linzensoep, brood en salade. Yoghurt toe! Eenvoudig, maar smakelijk en net wat een pelgrim nodig heeft. Gisteren waren we naar met 8 pelgrims in de herberg waar 48 bedden zijn. Nu maar met zijn  4 in een herberg met 12 bedden. Het is niet druk op deze Camino. Het is prima zo! Dat betekent ontspannen lopen, want je weet dat er plek is! 

Dag 23 Camino del Norte Pineria de Pria

 Waar we nu weer belanden? In een oude pastorie. Kan zo uit een film van Jane Austen komen. Oude pastorie, grauw koud weer, mist die rond de bergtoppen dwarrelt. Ijs, ijskoud. Ik heb het niet op de dekens in de herberg, maar de nood is hoog! Bibberend zitten we rond de pallet kachel. Maar dit heeft wel wat! Ik vond het Spaanse woonhuis ook heerlijk, maar dit is gewoon zo Camino!  Je moet zelf eten mee brengen! Dat hebben we ook gedaan. We hebben een tortilla patatas brava! Met nog spaghetti en brood! Mandarijnen als toetje! De zwijgzame autistische Zwitserse man is er ook! Hij maakt altijd eerst zijn planning en aantekeningen! Nu staat hij een poos zijn zijn witte onderbroek voor de kachel. We mogen absoluut niet iets op de kachel leggen! Ik blijf er bij zitten, want ik vertrouw het voor geen meter! Met zijn donsjas en het wapperende onderbroekje! Ik bied aan dat de onderbroek op de stijlen van mijn stoel mogen. Maar hij hangt de broek aan de klink van de kacheldeur! Nu ben ik een oude smeerpoets. Met dit weer wassen of douchen…. Ik moet er niet aan denken! En waarom? Morgen zweet je  weer na een kwartier! 

Het wordt zo langzamerhand een echte Camino familie! De bijzondere Italiaan , de stijlvolle bijna absurdistische Engelsman, de uitbundige Marie, die het steeds over ons heeft als de vader en moeder van De Camino, Eva de jonge hinde en dit keer Annemarie uit Nederland. 

Eva heeft eerst een gesprek met die mutti professor voor dat ze vanmorgen vertrekt. We begrijpen nu pas dat ze gaat promoveren. Dit is haar laatste gesprek over het onderzoek en dinsdag as levert ze hem in en dan moet ze een jaar wachten op de uitslag! Ja, het is geen fout, een jaar wachten. Als een verkleumde kikker komt ze aan, we maken ons al zorgen! 

Ik heb van bouillonblokjes een soort soep gemaakt! We eten samen de tortilla’s op die zowel Eva als wij hadden meegenomen. Eén mandarijntje als toetje. We zouden morgen naar een Spartaanse herberg aan de top van het strand. Ivm de kou besluiten we een minder Spartaans onderkomen te vinden! Met in ieder geval verwarming! 

Dag 22 Camino del Norte Llianes

Een prachtige route weer vandaag. Af en toe wat spetters. Maar dat mag de pret niet drukken. Maria, met haar grote theatrale uitdrukkingen,  maakt luid kenbaar dat we op de helft zijn! De hele herberg hoort het luid en duidelijk. Op haar helft te verstaan! Het is zo’n schat en heeft het bij tijd en wijle zo moeilijk! Maar dapper gaat ze door! 

Wij gaan nog verder!  Nu 21 wandeldagen achter de rug en dan nog 21 te gaan, plus nog 6 naar Finestere. Het einde van de wereld! Ik merk dat km, dagen ect voor mij er eigenlijk niet meer toe doen. Ik houd het niet meer bij. Na 10 Camino’s maakt het niets meer uit! Wat wel uitmaakt zijn de herbergen. Ik heb het wel gehad, met kou, ‘s smerige herbergen, koude douches, vieze vloeren, stinkende vaatdoeken. 

De herberg van gisteren was heerlijk. Een Spaans nieuwbouwhuis met in de slaapkamers 4/5 bedden. Zo keurig, zo warm! We hebben gezamenlijk gegeten! Vegan! Super lekker! Voor pelgrims wel wat weinig! Maar super lekker! Vanmorgen was er fruit en een stukje chocola. En een pot koffie voor 9 mensen. Gelukkig hadden wij nog wat brood! Na het brood was ook de voorraad, op 2 paprika’s na, op! Een winkel is pas op 1 1 km! 

Dat was op deze route, met klauteren en klimmen,  pas na 3,5 uur! De route was prachtig,  maar zwaar! Ik krijg dan te weinig binnen en was niet aanspreekbaar meer! Bovendien heb ik weer pijn in mijn ribbenkast. Nu ik ouder wordt gaan mijn ribben wat in elkaar. Bij een rare beweging knappen/ schuren ze tegen elkaar. Niet erg, maar heel pijnlijk! Het is met een week of 3 wel over! De dokter zei, het gebeurt vaker, dat het niet ernstig is , maar vervelend. Je moet het zien als een blauwe plek! De bovenkant van de rugzak snoert de longen boven aan in. De onderkant is nú pijnlijk van het gedoe van de ribben! Ademhaling kost extra moeite en met het klimmen heb ik er last van! 

Ná de koffie, brood en een ibroprufen ben ik er weer wat bovenop! We hebben dan nog 16 km te gaan! Veel klimmen en dalen. We lenen een stok aan de jonge hinde,  Eva. Haar knieën hebben veel last van het dalen. 

De herberg, een oud stationsgebouw, met 48 bedden is helemaal vol. Ik word er wat (extra) benauwd van. Dan wordt een gedoe met bedden morgen. Want 48 pelgrims op pad en morgen een herberg van 6 en een van 50. Dan wordt spannend. Blijkt er een schoolklas te zijn. De Spaans pelgrim verontschuldigt zich aan alle kanten. Zoveel lawaai! Zoveel gedoe! Maar het is geen probleem! Het staat niet in verhouding tot Nederlandse jongeren op schoolkamp! 

Het is trouwens zo leuk om de gesprekken te volgen! Ik versta niet alles, maar best veel! 

Dat betekent dat er hier zo’n 16 pelgrims zijn. We weten dat er nog een paar in de stad zijn. We weten ook dat er paar afvallen met blaren, splint en ander ongemak. De herberg van 6 is al vol. Dus ik denk dat we in die met 50 passen! Je kunt deze niet reserveren. 

Om half negen besluit ik toch maar te gaan douchen. De herberg is niet Spartaans, maar schuurt er tegen aan. We mogen de slaapzak niet gebruiken. Ik douche me met de gelukkig hete douche, hijs me in mijn legging en mijn Marino shirt met daarover heen de nachtpon, beuff op mijn hoofd en zorg dat ik in bed kom!  Een dekentje in een koude herberg, met op de achtergrond elk kwartier de aankondiging van de trein, dat wordt me het nachtje wel! De kinderen hoor je niet praten, maar hun  voetstappen die de houten trap op en af gaan,  des te meer! 

MijnMaatje en ik zijn om 9 uur de enigen die nog wakker zijn! De andere in onze zaal zijn al op een oor! Geeft wel aan dat deze Camino veel van mensen vraagt. 

Dag 21 Camino del Norte Colombres

“Vandaag is het mooie dag om er een prachtige dag van te maken! “ Deze spreuk kregen we van Diaan vanmorgen! De Camino vriendin uit 2014, 2015?  Zoals je op de foto’s kunt zien was het een prachtige dag! Zoveel moeite hoef ik er dit keer dus niet voor te doen! 

Na een lekker ontbijtje met een heerlijk broodje met Eva boter en Maria koekjes gaan we op weg! Om 7.50 uur lopen we. Maria uit Denemarken met een pakket dat ze naar huis wil sturen! Haar rugzak is te zwaar. Eva uit Duitsland met haar lange benen dartelend als een jong veulen om ons heen. Ze hebben de leeftijd van onze kinderen. Bijzonder! Gisteren hebben we samen gekookt en gegeten! Was zo leuk! 

Eva’s moeder belt! Haar oma maakt zich zorgen dat ze alleen is op de Camino. De filmpjes van MijnMaatje heeft Eva’s moeder laten zien en nu is oma gerust. 

De morgen is prachtig! Het is heerlijk wandelweer. De zon schijnt en we aanschouwen de Gaudi kerk in zijn volle glorie. De route is prachtig. Een geweldig stuk langs de kust en ook een mooi stuk over het strand! Dankbaarheid welt aan alle kanten op! Ik loop een poosje met Gaby uit Oostenrijk! Zij is op haar 44ste plotseling weduwe geworden! Ze is nu 62, net zo oud als ik, maar het speelt nog elke dag een grote rol in haar leven. 

Het tweede deel van de dag gaan we over een afkorting. Het lijkt wel of we in Oostenrijk zijn. Prachtig weiden! Op de achtergrond de Pico’s  met besneeuwde toppen! 

Het is heerlijk wandelweer! Ik doe mijn pijpen af en loop zonder jas. 

We hebben 28 km te gaan zonder afkorting. Het blijkt uit eindelijk 28 km te zijn met afkorting! 

We hebben een kleine herberg en hebben geluk dat we er terecht konden! Een bijzondere ervaring. Een jonge man uit Slowakije heeft hier een huis gekocht en is een herberg begonnen!  Het is een gewoon particulier huis en ziet er mooi uit! Alle pelgrims zijn gasten, maar het voelt als een grote familie! Voor het diner zitten we in de woonkamer die eruit ziet als gewone woonkamer. Prachtig sober ingericht! Maar gezellig en mooi.  De pelgrims zijn een Engels man, een Spaanse man, de zwijgzame man uit Italië die moeite heeft met tafelmanieren, Eva, Marie, Anne, jonge meiden. Annemarie uit Nederland, ik schat een 50er en wij als oudsten. De gesprekken gaan natuurlijk over de vraag waarom iemand een herberg begint, of het huis van de hospitalero is ect. 

Uiteindelijk gaat het ook over geluk en liefde! Anne het jonge meisje zegt dat ze zo goed en liefdevol is opgevoed. Probleem is nu dat ze geen partner kan vinden, want niemand kan aan haar vader tippen! 

Maria praat ons bij over geluk! Ze had gisteren zo’n ontzettende heerlijke salade gemaakt! Ik complimenteer haar daar vandaag nogmaals mee! Ze geeft aan dat dit haar manier van liefde geven is: iets doen voor een ander! In haar geval koken! Ze vindt het moeilijk om te zeggen dat ze van iemand houdt, is niet zo van het knuffelen, maar wil haar liefde delen door te zorgen en te koken! Een heerlijke avond met fijne mensen! 

Ik vergeet al mijn PHPD tjes ( pijntje hier, pijntje daar). Alleen de fikse blaar op mijn teen ondanks de de wandelwol, speelt me parten! Maar door de prachtige dag, voel ik zelfs deze niet zo! 

Dag 20 Camino del Norte. Comilla

Je hebt van die dagen…..

Hoewel de herberg heerlijk was, voelde het bed niet helemaal fijn! Ik ben een bevoorrecht mens, ik mag namelijk altijd in het onderbedeeld en MijnMaatje gaat met gevaar voor eigen leven in het bovenbed! Dat moet je echt serieus nemen, want hij is bij het in bed klimmen er ook al eens uitgevallen! 

Maar bij het onderbed zitten mensen vaak op de rand van het bed! Het gebeurt dan nogal eens dat het bed scheef licht of scheef buigt!  De hele nacht houd je dan jezelf recht. Ik voelde het gelijk vanmorgen. Bij het omhoog hijsen van de rugzak schoot het me in de rug. Niet ernstig, maar wel pijnlijk! Nu heb ik al 2 dagen  ibroprufen voor mijn linkervoet, dus met de pijn in de rug viel het de rest van de dag mee! Maar na het opstaan net,  van de tafel kon ik wel bedenken dat ik wilde lopen, maar mijn voeten deden het niet! Ik moest bijna een been omhoog tillen met mijn handen en toen deden de benen het! Nu moeten we nog wel weer 500 meter naar beneden lopen om boodschappen te doen! 

Voor nu maar even pauze! Ja wat lokt meer? Nu het bed en straks een koude douche omdat het warme water op is!? Of nu een warme douche en straks het bed! Ik besluit het bed te nemen. Het zijn bunks. Dat wil zeggen een soort in gebouwde stapelbedden met een gordijn! Veel privacy! Het is net een piepklein kamertje! Zo lig ik gestrekt in het kamertje. 

Ik baal er wel van dat het lichamelijk maar zo zo gaat! Je zou toch denken dat het steeds beter zal gaan! Maar na 20 dagen nog steeds van die ongemakken. De achillespees gaat goed, de knie eigenlijk ook wel. Dan wordt mijn linkervoet pijnlijk en dik. Nu weer mijn rug! 

Ik heb het boek ‘ Het zoutpad’ gelezen. Een echtpaar verliest in een paar dagen alles. Ze horen ook dat de man ziek wordt. Door het Zoutpad (  Sout West Coast Path) te wandelen, knapt  de man van de reis in de natuur zichtbaar op. Ik takel vooralsnog af! Maar het is misschien gewoon mijn dag niet! Ik spreek mezelf eens goed toe! Ik neem nu de douche en een ibroprufen en ga boodschappen doen!  We kunnen zelf koken en met Eva, het Duitse meisje en Marie, het Deense meisje, eten we straks samen! Er zijn maar 2 pannen dus dit is de beste oplossing! 

Ps. Het eten was heerlijk! Uiteraard pasta maar met paprika, courgette en ui! En een toetje met aardbeien en yoghurt! En Marie uit Denemarken had een geweldige salade gemaakt! Een koningsmaal en erg gezellig!  Voor morgen onderweg heeft Eva nog een potje pasta en wij ook nog een grote blauwe bak vol. Wat een plezier hebben wij van de bakken! Oké ze nemen ruimte in, maar elke dag hebben we er ook iets in! 

Dag 19 Camino del Norte Santilla de la Mar

 Toelichting bij de foto’s: 

We moesten 2 minuten met de trein omdat de spoorbrug, na verschillende ongelukken verboden is voor wandelaars. 

De twee gekleurde foto’s zijn glas in lood ramen van het gebouw. 

De andere foto’s zijn van het gebouw en een van de weg er naar toe! 

We zitten op zo’n heerlijke plek! Een herberg bij een klooster van de Clarissen, in Santilla de la Mar! Ook zo’n prachtig stadje! Spanje heeft erg geleden onder de financiële crisis in 2008. Daar hadden ze toen we er in 2016 en 2018 waren, nog erg veel last van! Maar nu 6 jaar later zie je, althans in deze toeristische plek dat het goed gaat! Alle gebouwen en winkels zijn open en overal zijn bars en zo! We hebben nu een plek met ontbijt en avondeten. We trakteren ons zelf een keer! Een beetje boven ons geplande budget, maar vooruit! 

Het is bijzonder dat MijnMaatje niets herkent van deze plek! Loop je zo’n prachtige tocht, maak je foto’s en films, kan je het 6 jaar later jet niet herinneren. 

Het is hier een Duitse enclave. De voertaal is Duits. Ik merk dat ik langzamerhand in het Duits denk! Van morgen heb ik met Eva, een jonge Duitse studente gelopen! Voor ik het wist waren we 12 km verder! 

Mensen lopen ook op dit punt aan! Er zijn niet zoveel herbergen, dus als je iets vind dan wil je daar ook graag verblijven. Vanavond om 19:00  is een meting in de oratoria. We gaan er wel even naar toe! Deze pilger weg is weinig spiritueel. Mensen die lopen gaan voor de lichamelijke inspanning, de natuur of ontlopen de drukte op de Frances. 

Wat wij voor pilger zijn? In ieder geval voor de lichamelijke gesteldheid. Ik vind de spiritualiteit ook wel fijn, maar dat is hier weinig. Daar kan je natuurlijk ook zelf wat aan doen! Ik merk dat het mooie weer het vakantie gevoel ook stimuleert! Zulk heerlijk weer! Het is in ieder geval prachtig wandelweer! 

Nu we langer onderweg zijn komen we natuurlijk steeds dezelfde mensen tegen! Dat maakt dat het Camino gevoel toch ontstaat. Hoewel we samen ook ons heel goed vermaken! We houden er van om te schrijven en te samen wat te kletsen. Sinds we van Tine en Elly in het Zeehuis een dobbelspel hebben geleerd,  spelen we elke dag voor het slapen gaan een rondje! 

Bovenstaand stukje schreef ik voor het eten! Maar sinds de meeting in het oratoria is het toch heel anders. De meeting werd geleid door een zuster van het Klooster. In gewone kleren. Ze vertelde over het ontstaan van deze herberg en er was een sobere, maar prachtige viering. De zuster werkt overdag in een plaats verder op en leeft daar ook met andere 4 zusters. Ze doen sociaal werk. De nonnen zijn in 2007 kleiner gaan wonen tegenover dit gebouw. Dit klooster kwam toen vrij! De zusters die buiten het klooster wonen, hebben toen gevraagd of ze voor dit gebouw een sociale bestemming mochten bedenken. Ze hebben gekozen voor het ontwikkelen van een herberg. Ze zijn hier in 2016 mee begonnen en in 2016 is het geopend. Dat klopt, toen waren wij er ook al! Maar was het nog niet zo mooi als nu. Samen met vrijwilligers en mensen met een beperking tot de arbeidsmarkt wordt deze herberg gerund. Het zijn Spartaanse kamers, maar het gebouw en de tuin zijn prachtig. We hebben tot 19:00 in de tuin in de zon gezeten. 

We hebben hier gezamenlijk gegeten. Heel heerlijk! Maar ook zo mooi! MijnMaatje had de avond van zijn leven. Hij zat naast een Spaanse man en hij kon er een goed gesprek mee voeren! Het was een dag vol positiviteit! 

Dag 18 Camino del Norte Piélagos

 Het gaat zoals het gaat….

Voor het niveau van het hostel was het ontbijt goed! 2 koppen koffie, toost met jam en ei! We plukken zelf de toast uit het rooster, maar dat is echt niet de bedoeling, Het ontbijt dat om 7:30 uur geserveerd zou worden staat om 7:50 uur klaar en wordt ook inderdaad geserveerd. Bij sommige herbergen moet je je zelf redden, maar hier duidelijk niet! 

Ik laat me het goed smaken! Heerlijke, echte koffie! 

We hebben een korte route en dat vind ik prima. Mijn linkervoet is dik en doet zeer. 

Na de overweldigende mooie route van gisteren, is de route vandaag gewoontjes! Je kunt niet alles hebben, toch? 

Na een voorspoedige wandeling bereiken we rond 12:30 uur de herberg. Deze is gekoppeld aan de plaatselijke bar. Ziet er voor Spaanse begrippen goed uit! 

Het halve dorp zit er! De andere helft zit in de kerk! Ik had gereserveerd, maar de man achter de tap weet van niks! Het gelukkige is dat er plek is! We moeten er wel een oefening in geduld voor ondergaan!  

We zitten bij de zwijgzame Italiaanse man! Hij is druk bezig met zijn dagelijkse schrijfwerk. Hij heeft de route uitgetypt en vervolgens per dag geprint.  Deze worden voor morgen, drie blaadjes, stuk voor stuk gevouwen tot portemonnee grote vouwsels. De vouwsels worden genummerd 1,2,3 Van de dorpen heeft hij een Google map streetview afdruk. Op een ander papier schrijft hij afstanden en ik denk, zijn boekhouding. In piepkleine letters! Het ijs is gebroken en MijnMaatje en de Italiaan voeren een bescheiden gesprek tot we in de herberg kunnen! Dit in tegenstelling tot de ons omringende Spanjaarden! Het lawaai van het gepraat is overweldigend! 

Ik vind de verschillen tussen voorbereiding zo bijzonder! We troffen van de week een Belgische mevrouw die ook alles had uitgeschreven. Met alle tussenliggende bars met telefoonnummers! Op mijn opmerking dat het maar de vraag was of pastoor Ernesto ook zelf in Guemes zou zijn, reageerde ze als door een wesp gestoken? Hoezo zou ik daar aan twijfelen? Ze had gebeld en ze wist het zeker! Met bijna een vorm van aanbidding sprak ze over de man. Ik ben er twee eerder geweest en toen was hij er niet…. Dat is mijn referentie kader! 

We gebruiken apps. Ik denk wel 4! Goed, daar maak je het voor je zelf ook niet makkelijk mee! Elke app heeft een eigen route lijkt het wel! Ik heb ook nog een oud boekje! Dus optie 5. 

MijnMaatje kent 1 route. Die van het Nederlandse Jakobgenootschap! Die is LEIDEND! Alle andere routes zijn verkeerd! Dat leidt tot ingewikkelde en grappige misverstanden! Wij moeten morgen een stukje met de trein, omdat je de treinbrug  bij dit dorp niet lopend mag doen. De Duitse vrouwen die bij ons in de herberg zaten in Santander zeggen dat ze zonder kunnen. De route gaat er niet langs. MijnMaatje brengt ze het nogmaals aan hun verstand. Ze knikken van ja, maar volgens mij denken ze nee! Het maakt mij ook niks uit! Ze moeten het het zelf weten! Ik bestudeer nogmaals alle apps! Blijkt er inderdaad een route niet langs het beruchte punt te gaan! Hoezo de ROUTE? Dan praat je natuurlijk wel over 2 verschillende dingen als samen in gesprek bent!

Maar ook de achtergrond van mensen is belangrijk! Dé Italiaan waarschuwt ons dat de komende routes duur zijn. Het worden grote badplaatsen! Hier moest hij al €4,00 voor zijn halve liter bier betalen. Ik drink geen bier en heb geen idee of dat duur is. Qua hostels valt het nog mee. Vandaag lunch, ontbijt en overnachting met echte lakens €18,50 p.p. Soms is het nog goedkoper, maar dan moet je gokken dat je een plek hebt. Dat doen we morgen dus! 

Gisteren spraken we in de kathedraal een ouder echtpaar uit Zwitserland. Ze doen de Camino met de auto en doen elke dag 100 km. Ze verbazen zich over de prijzen. Mineraalwater €2,30 en een glas wijn €2,20! In Santander wel te verstaan! Water duurder dan  wijn. In Zwitserland is een glas mineraal water €5,00 en een glas wijn een €10,00. Het is maar wat je referentiekader is! We vragen het echtpaar of het een georganiseerde reis was? Ze voelden zich erg aangesproken. Natuurlijk niet! Dat kunnen we zelf! En met Booking.com een fluitje van een cent! Ik kijk nog maar eens naar onze zwijgzame Italiaanse kamergenoot! Tja, in de hippie tijd blijven hangen met spijkerbroek, sjaaltje en Mexicaanse trui? Of vul ik het te gauw voor een ander in? 

Ps. We stonden gisteren in de agenda van de herberg. Ik keek nog even bij Google translate, daar stond toch nog echt de vertaling voor vienteuno abril , domingo. Maar het is geen probleem. Er is plek! Alle Spanjaarden luisteren niet goed, ze hebben allemaal ADHD! Of is dat een voor ingenomen standpunt? 

Dag 17 Camino del Norte Santander

 El mundo necesita mas amor! ( de wereld heeft meer liefde nodig!) Dit stond op een jas van een van de vrouwen die ook met het veer mee gingen vandaag! Zo grappig, ik wist wat het betekende! Gistermorgen las ik bij de herberg ook al een bord: cerrarejia Diego, hacemos copia de todos tipo de llaves! Slotenmaker Diego, maakt kopieën van alle typen sleutels! Zo leuk! 

Ik verbeelde me gisteren toen we een preek kregen van pastor Ernesto, dat de vertalingen  die een Spaanse vrouw maakte naar het Engels niet altijd even goed waren! Het was natuurlijk te ambitieus om te zeggen; zal ik even? Vertaling van Spaans naar het Engels terwijl geen van beide mijn eigen taal is! Helemaal nu ik door het vele Duits dat we spreken, de zin in het Engels begin en in Duits afmaak! Maar het spreken van talen maakt wel dat contacten leggen makkelijker gaat! We lopen al een paar dagen op met een Italiaanse man. Hij is erg druk met zijn reisschema’s en vaak zie ik hem in de herbergen hele studies maken van de route. Vanavond was hij ook weer in de weer. Groet je dan niet en zegt niets. Met de eigenaar zat hij achter de laptop met programma Gronze. Een Camino website/ app. Het lukt deze man niet om met zijn mobiel de info te vinden. Dit zie je veel vaker. Mensen van boven 50 zijn in Spanje en ook in Italië echt minder ICT onderlegd. Toen hij weer de keuken in kwam en niets zei greep MijnMaatje hem bij zijn lurven! Hij begon een gesprek in het Spaans na 3 zinnen zag ik de man ontdooien. Nu begrijp ik dat iedereen dat heeft bij MijnMaatje, maar goed het werkte wel. Binnen 2 minuten wisten we dat hij een knie prothese heeft! Langzaam moet lopen, tranquilo, tranquilo! ( rustig, zo grappig, zit ook het woord  tranquilizer  in) Dat zie je overigens niet als je hem ziet lopen. Hij zal vroeger de Camino wel rennend hebben gedaan. Maar het contact is eindelijk gelegd! 

Vandaag ook op de veerboot gesproken met de dame van de jas! Ze hadden een feestje. Al haar vriendinnen werden 50! Ze vieren het met een dagje Santander. Toen ik in het Spaans kon zeggen dat ze er veel jonger uitzagen(50? ¡No lo hubiera pensado! ¡Todavía te ves tan joven! ) begonnen ze allemaal spontaan te gillen! Ik had de indruk dat de alcohol al rijkelijk had gevloeid bij de lunch! 

De route vandaag was adembenemend! De ochtend begon zo prachtig. De herberg stond op een berg en in het dal was nevel! We lopen langs mooie landwegen en komen na 5 km bij de kust! Overweldigend mooi! We troffen een Duitse man en deze kon alleen maar huilen! So schonn! Na een tijdje zagen we hem weer: so schonn en de tranen vloeiden weer! 

Het laatste stuk is weer over het strand. Je merkt dat het weekend is, want we zien meerdere surf klassen! 

De kleuren zijn zo mooi! Wat een geluk dat het weer hier bij deze etappe zo mooi is! 

We komen rond een uur of één weer bij een veer! We varen 30 minuten over de baai rond Santander!  Ook zo mooi! Met een stevige bries! De veerboot heeft het er moeilijk mee!

Het hostel is dichtbij! We installeren ons en gaan de stad weer in! Eigenlijk kan ik niet meer op mijn benen staan! Ik heb zulke zere voeten. Maar we gaan toch naar de Kathedraal! Mogen  gratis in het museum dat hoort bij de kathedraal en we krijgen persoonlijk van de pastoor een stempel! Wat een eer!!! We wonen  nog even de mis bij  en met onze taalapp kunnen we warempel de dienst volgen! 

Met Santander hebben we twee onderdelen van de route afgesloten Irun - Bilbao en Bilbao - Santander. Het volgen onderdeel is Gyuon. 

Het zwaarste stuk zit er op! Ik hoop dat de komende dagen wat lichter worden, want mijn voeten hadden het wel te verduren van deze uitdaging!