Groen, geel, oranje.
Dit zijn de kleuren die ons vandaag omringen. Groen van de overweldigende natuur! Geel van de bloeiende brem. Oranje van onze poncho’s en Dochterlief haar cover van de rugzak! We staan voor de deur van de herberg. 98 Plaatsen en we zijn nu met 15 mensen of zo!
We hebben erg veel geluk! Wel hebben we wat spetters gehad, maar het mag geen naam hebben. De routes was vlak glooiend! Landweggetjes en wandelpaden! De brem bloeit hier zo prachtig! Het is genieten!
Dochterlief voelt zich iets beter en ik merk ook dat ik wat meer energie heb! Het is best wel spannend, realiseer ik me nu pas! Ik kan me niet heugen wanneer we zoveel dagen achtereen samen zijn geweest! Aan de ene kant zit in mijn achterhoofd twee van ondeugd glimmende kids op de achterbank van de auto richting Oostenrijk! Met al het gedoe wat daar bij hoort! Zelfs toen ze pubers waren konden de kids elkaar behoorlijk uitdagen! Nu zijn we op stap met een volwassen vrouw! Je dochter, maar dan de volwassen versie! Nu hebben we natuurlijk kunnen oefenen met Eva, het Duitse meisje dat een week of drie met ons, oude bessen, mee liep! Dat ging goed! Maar we respecteerden haar in haar keuzes en haar dagindeling! Wilde ze samen met ons eten, prima. Wilde ze dat niet ook prima! Ze was gezellig met haar verhalen en haar kijk op de wereld konden we goed volgen! Ach, zo gaat het ook met Dochterlief! Jammer dat ze ziek werd! Maar ze houdt zich dapper! Wij, MijnMaatje en ik, zijn al zoveel jaren een op elkaar ingespeeld team!
We weten van elkaar wat we prettig vinden! Vullen elkaar aan! Houden van eenvoud en soberheid! Dan komt daar ineens een derde bij! Maar het gaat goed! Elkaar accepteren en hier en daar wat schikken!’
Voor Dochterlief is het de eerste ervaring met de Camino. Wandelen doet ze prima! Maar het is ook samen slapen, douchen in een grote ruimte, keukens met alleen een magnetron! Wij weten inmiddels van het nut van een theedoek, mes en lepels en een magnetronbak. Je redt je dan overal! Voor haar in àlles nieuw. En de Camino is vertrouwen en accepteren. Vertrouwen dat er plek is in de herberg die je niet kunt reserveren. Accepteren als de herberg vol is! We gaan nog 2 spannende dagen tegemoet. Twee keer een plaats zonder reservering! Een keer bij een herberg van een genootschap en één keer bij een klooster! We zullen het zien!
Inmiddels zit ik heerlijk in de zon! Of en toe een wolk en dan is het gelijk 15 graden frisser!
Heerlijk gedoucht onder een super hete douche! We zijn met 5 vrouwen en de rest mannen. Inmiddels 21! Je telt de schoenen dan weet je het!
Dochterlief doet een dutje! Ze is nog niet helemaal fit! MijnMaatje is ergens in het stadje!
We kennen de herberg van 8 jaar terug! Ze hebben geen 98 bedden meer. Ik denk dat 60 meer in de richting komt! Zelfs een paar één persoons bedden. Voor ons was een man die vroeg om een eenpersoonskamer! Ik bleef er zo’n beetje in! Blijken ze hier inderdaad enkele kleine kamers te hebben. Vol verbazing kijk ik het aan! In een municipal herberg? Tot mijn verbazing blijken wij ook bij de doelgroep ouderen te horen, want wij krijgen ongevraagd de tweede kamer! Dochterlief ligt nu heerlijk te chillen in deze luxe kleine kamer! Moet niet gekker worden op de Camino!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten