Vanmorgen hadden we tijd! De route is maar kort! We konden nog lang genieten van de herberg! De route vandaag was maar 10 km! Een fluitje van een cent! Er lopen verschillende routes naar Muxia en we nemen een kustroute! De zon schijnt en het is fantastisch weer! Een wolkenloze hemel! De route is mooi! Het is hier zo stil. In eerdere stukken Camino del Morte hoorde je vaak toch ergens een autoweg! Nu is het stil. Geen wind, alleen vogels. Dichterbij de zee natuurlijk de zee! De route het dichtst bij de zee lijkt mij het mooist! Dat is voor Dochterlief ook mooi! Zij heeft nog geen zee gezien! MijnMaatje heeft er een zwaar hoofd in! Het staat niet goed op op de kaart! Ik ben er flauw van, dat gedoe over de route! Ik lees/luister “ Wild”. Is andere koek dan dit glooiende Caminootje! De enige uitdaging hier is “hoe kom ik aan levensmiddelen?”. Ach, dan eten we maar iets minder! We verlaten na 4 km de route! Er staan nu groene pijlen en groene bolletjes. Ik hoor dat dit de Camino dos Faros is! We dalen een stenen trap af, die overgaat in een plankier! Het is adembenemend groen! 50 Tinten groen in plaats van grijs. We zien kleine watervalletjes! Kabelende beekjes! De planken worden slecht onderhouden! Hier en daar mist er een of er is een stuk. Hoe verder we komen, hoe slechter de staat van onderhoud! Maar de omgeving is mooi! Dan stoppen de planken. Ik denk dat het de bedoeling is dat je over de rivierbedding verder loopt! Nu hebben we wel een probleem, want door de vele regen staat het water hoog! Het is niet vreselijk, maar een stevige klimpartij staat ons te wachten! MijnMaatje wil terug! Dochterlief wil door! En ik heb het bedacht! Moet dus nu ook wel doorzetten! Dochterlief slaat zich er manmoedig doorheen en in een ommezien heeft zij de tiental meters overbrugd. MijnMaatje kan zich dan niet laten kennen en gaat ook! Hij kan met zijn lange benen overal bij! Dan moet ik nog! Mijn benen zijn korter en de rugzak zit me behoorlijk in de weg! Ik doe hem af en dan ben ik een stuk flexibeler! Ik klauter de meters ook en sleep de rugzak mee en zet hem steeds een meter vooruit. Als het pad makkelijker wordt pakt MijnMaatje de rugzak en neemt hem mee! We komen dan op een adembenemend mooi stukje strand. De Noordkant van Spanje kent niet de kilometers zandstranden zoals in Nederland! Maar heeft steeds kleine strandjes. Het zijn stukjes strand die lastig te bereiken zijn! Je ziet er nu in deze tijd ook niemand! We genieten van de zon, de mooie omgeving! Wat een cadeautje na al die regendagen! Ik heb nu geproefd aan de Camino dos Faros! Wat een belevenis.
Door de weinig winkels en bars zit er nu niets meer in de rugzak! Bij het ontbijt hadden we elk een yoghurtje, stuk banaan en appel! Na de wandeling hebben we alle drie bijna een hongerklop! In Muxia aangekomen gaan we in een ruk op zoek naar brood! We eten 2 stokken broden met kaas en trekken bij! De herberg is dichtbij en vanaf 11:00 uur kon je er al terecht! Om 12:30 uur checken we in! Als we contant betalen is de herberg €1,00 goedkoper! Ga je 51 dagen op Camino en horen we dit? We betalen contant. Is weer een koffietje, zullen we maar zeggen! Dochterlief wil de was doen! Als we wachten op de machine weet ik weer waarom ik zo de pest heb aan wassen! Moet je wachten! Grrrrr. Maar rond 14:00 uur lopen we Muxia door en gaan we naar de kerk aan zee! Het is schitterend en met dit mooie weer prachtig. We zoeken een terras en zitten heerlijk een poos in de zon! We overleggen hoe we het morgen gaan doen! We willen de kustroute dien, maar deze is 30 km. Een beetje teveel voor dé achillespezen van Dochterlief! Daarom de gewone route! Maar geen winkels, geen bar en we kunnen niet koken. Dus hebben wraps en wat om de wraps te vullen, stokbroden en allemaal een portie risotto! Het is wat het is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten