De route heet Lux Aeterna. De naam van dit traject, wat betekent: 'eeuwig licht', is ontleend aan de prachtige lichtval bij de Oudegaaster Brekken. Inderdaad het licht is op een dag als deze opvallend.
Hoewel de zon vandaag heerlijk scheen, was het toch weer koud. Ik zal een foto's plaatsen. Het lijkt net alsof we op wintersport zijn. De ochtend zijn we weer begonnen met ons rondje hardlopen. Mijn linkerhelft van mijn lijf deed het geweldig. Mijn longen ook. Op de zuiverpoollucht valt wel te lopen. Maar mijn hamstring rechts kon niet zo goed tegen de Hittraining van gisteren. Ik voelde bij een sprintje trekken dat het er in schoot. Ik had er nu ook nogal last van. Morgen maar even rustig aan doen. Van wat ik lees op internet over hamstringblessures word ik niet vrolijk.
Vandaag gaan we verder met het pelgrimspad van Odulphus. Nu starten we bij route 2 en we zetten de auto in Oudega en fietsen naar Hindelopen.
Een prachtige route en ergens met een pondje over gestoken. Ik had heel optimistisch alleen mijn zomer jack aan. Gelukkig nog wel met een sportjasje er onder, maar het was op de vlakte ijzig koud. Ik was naar van de kou en de trek. 5 Km hardlopen en dan 20 km tegen de wind in op alleen een yoghurtje is iets te weinig. In Hindelopen haal ik een zak pinda's en krentenbollen. Al het andere brood is al op in de Dagsuper. Bij de haven in Hindelopen eten we de meegebrachte lunch en een krentenbol en een halve zak pinda's. We kunnen er weer tegen.
Het eerste stuk is langs de weg en dan lopen we door een vogelgebied via de dijk naar Workum. Workum is een prachtig stadje met leuke winkeltjes die je alleen op afspraak kunt bezoeken. Jammer. Zulke leuke en mooie wolletjes. Dan gaan we het land in naar het water. Het is zo mooi.
Onderweg oefent MijnMaatje zijn hobby fotograferen en filmen uit. Zoveel vogels en zo veel ganzen en eenden. De kleur groen van het land en het blauw van de lucht en het meer. De lucht is zo fris en schoon. En heel koud, maar dat mag de pret niet drukken.
Ergens in de buurt van Nijhuizum is weer een kunst project. Vorige jaar hadden ze spreuken op de hekken van de weilanden. Nu een serie schilderijen gemaakt door dorpelingen. En door kinderen de wiebelende grutto op het kunstwerk. Hier word ik zo blij van. Ziet er zo prachtig uit. Hoewel ik zelf niet kan schilderen of tekenen vind ik dit soort projecten geweldig. Mensen samen werken aan kunst, is toch super mooi.
Zelf ben ik meer van naaien en breien. Vest voor kleinkind, waar ik tussen de bedrijven door ook nog aan werk is bijna af. Eigenlijk zijn mijn dag altijd te kort voor alles wat ik zou doen. breien, haken, schrijven, koken, sporten. Ik was vroeger ook altijd al in de weer met van alles en nog wat.
Soms is dit ook wel een handicap. Hebben we een prachtig huisje, maar wij zijn nog geen dag bij de "tent" geweest. Maar het is zo leuk om op pad te zijn. Elke dag zie je wel iets. Zoals vandaag het kunstwerk. Maar ook een foto van een boer die in de Tweede wereld onderduikers had. Hij is verraden en weggevoerd. Heeft in verschillende kampen gezeten. In mei 1945 heeft iemand hem in Bamburg ( hebben wij ook al eens gefietst) nog gesproken. Daarna heeft niemand hem nog meer gezien. Zijn vrouw heeft tot in de 70 jaren de bedoerij nog gedaan met een bedrijfsverzorger. Wachtend op haar man. Wat een verhaal.
De tekst van gisteren:
Ontwikkel belangstelling voor mensen, dingen, literatuur, muziek ... De wereld is zo boordevol rijke schatten, prachtige zielen en interessante mensen. Vergeet jezelf.
Reizen maakt je rijker. Je ziet veel, ontdekt veel, ontmoet verschillende mensen, elk met zijn of haar verhaal. Boeiend en dat vormt je en laat je met nuance kijken naar de wereld om je heen.
Nog even wat ik als kind leuk vond: schommelen en met blote voeten lopen in nat gras. Schommelen doe ik nog graag. Als ik ergens een schommel tegen komen moet ik even proberen. Het leukst zijn de grote netschommels waar je in kunt liggen. Ook het lopen op blote voeten op nat gras. Heerlijk als je op de camping bent en 's morgens in de dauw even naar de wc gaat. Het gevoel is niet te beschrijven.
Ook trampoline springen doen ik nog steeds graag. Hier is er ook een. Maar van de kinderen van de huurbaas mag ik er niet op. De trampoline is hier alleen voor mensen die niet verliefd zijn. "Mag ik mee doen? "vroeg ik. "Ben je verliefd? vroeg het oudste kind van 8. Ik moest natuurlijk eerlijk antwoord geven. "Ja. " zei ik naar eer en geweten. Heb ik even pech. Ben nog steeds verliefd op mijn maatje.
Weer: zonnig maar koud
KM 5 km hardlopen 20 km fietsen 17 km lopen
Lunch: pasta met een krentenbol
Diner: pindapotje met kool en rijst, mmmmm
Geen opmerkingen:
Een reactie posten