Camino Anders dan anders II Dag 4 Waarin kan ik in uitblinken?

"Vraag je zelf vandaag niet: waarin kan ik uitblinken."

Rond half acht waren we wakker. Ik wil eigenlijk elke ochtend om 7.00 uur opstaan. Maar als je zo goed slaapt, zoals ik tegenwoordig, kan koester je elk slaapmoment. Ik sprong uit de bedstee en nam een kijkje door het dakraam. Dauw en nevel met zon. Prachtig uitzicht over de velden. We drinken gauw een kop koffie en wandelen dan een rondje. We vinden uit dat we over een stuk dijk ( van de Gulden halsband) kunnen lopen. Schitterend uitzicht en stil......Soms horen we of denken we dat we de hoorn van de boot naar Vlieland kunnen horen. Het is zo geweldig. In alle stilte lopen we een 1,5 uur. De gedachte aan het paasverhaal komt boven. De vrouwen in de tuin op zoek naar Jezus. Ik kan me voorstellen dat deze vrouwen in de vroege ochtend in alle stilte naar het graf gingen. Het is een speciaal moment. En echt het is op zondag stiller. 

We zijn net op tijd terug voor de online kerkdienst. Eigenlijk vind ik de online diensten best leuk. Jammer dat je niet kunt zingen, dat vind ik zo voor de laptop maar niks, maar je kunt er wel bij breien. Heerlijk zitten we een uur op de roze canapé van huisje. "Zondagswerk is niet sterk, zei mijn vader altijd." Hij heeft gelijk, want ik kan alles uithalen. Ik heb een fout gemaakt. Niet echt een talent dus. Als je vraagt naar talenten is zingen een talent. Ik ben er niet heel goed in, maar ik geniet er wel heel erg van als ik een zondag mee mag doen met het groepje gemeente leden dat zingt. MijnMaatje zingt dan ook en hij oefent het hele weekend en ik leun daar dan op. Ik kan een heel veel vind ik, maar ik blink nergens in uit. Maar dat hoeft ook niet, hoewel ik bij het zingen wel graag wil dat het goed gaat.

We drinken voor op het café terras voor nog een kop koffie in de zon. MijnMaatje wil vandaag 10 km hardlopen. Hij doet mee aan een of andere challenge. Ik wil deze maand ook graag een eer 10 km proberen, maar na de dag van gisteren, waar we ons behoorlijk hebben belast, moet ik een dagje rust nemen. Ik ga ook wel hard lopen maar doe een HIT training. Dat wil zeggen 2 minuten dribbelen, 30 sec zo hard als je kan en dan 1,5 minuut dribbelen en dat 15 x en afronden met 2 minuten dribbelen. Het is wel gedoe. Mijn fitbit neemt de tijd op van de rit en met de telefoon stel ik de tijd van 30 seconden in. Dan gaat een pingel. Het gaat prima, al kom ik helemaal nat van het zweet weer aan bij het huisje. De feitelijke hardlooptijd is maar 7,5 minuut. De bedoeling van deze training is dat je tijd er mee omhoog gaat. Ik blijf een beetje hangen tussen 6 a 6,30 minuten per km. Met zwemmen heeft deze training mij giga geholpen om sneller te zwemmen. Ik zwom 30 banen per 30 minuten en doe nu 40 banen in 30 minuten. 

Thuis gekomen puf ik uit en maak een brandnetelsoep. Van een ui ,een aardappel en een vergiet vol met brandneteltoppen. Het plukken is wel een gedoe, maar ik word er handig in. Met een schaar wip ik de top in de vergiet en tijdens het wassen haal ik ze met onze salade knijper er uit. Het soepje lukt fantastisch. In het huisje zijn alleen kleine pannen. Wij eten best wel grote portie en ik vind in de kantine in grote pan. Je mag alles gebruiken als je het maar terug zet. Ik breng alles aan de kook en thuis zou ik het dan in de hooikist zetten. Ik zet de pan nu weg onder een grote handdoek.  

Ondertussen blijft de opdracht van eergisteren me door het hoofd spoken. Uitblinken? Ik.... ik blink nergens in uit. Ik denk dat het al komt door mijn jeugd. Vooral niet opvallen en als je iets doet moet je het goed doen. En ik deed nooit iets echt goed. Was niet goed op school, kon niet goed lezen, kon niet netjes schrijven, kon niet goed gymmen. Balvangen is een ramp. Touwklimmen een drama. En als de gymles met de kast aan de beurt was, zat ik hele les op de wc. 

Ik weet dat ik een juf had in groep 5 die af een toe als beloning een kind met een groene pen liet schrijven. Op een dag was het zover en de leerling moest zich melden. Ik keek de hele klas door. Wie zou de gelukkige zijn. Wie zou deze eer nu hebben. Ik voelde de blijdschap met degene die met  de mooie groene pen mochten schrijven mee.  Ik was niet natuurlijk, want mijn handschrift was/is erbarmelijk. "Als het te lang duurt " zei de juf "dan is je beurt met de groene pen voorbij." "Nou is niemand zich meldt, dan ruim ik hem weer op "zei de juf. "Ik weet zeker dat ik ergens bij iemand een sterretje heb gezet." Ik hielp de juf rondkijken. De pen ging weer in de etui. Ik deed mijn schrift open en wat stond daar: een sterretje...Ik naar de juf met mijn schrift, maar ik was te laat....

Ik blink dus nergens echt in uit, behalve op een ding en dat is steeds iets nieuws bedenken of creatieve oplossingen vinden. Ik denk dat ik daar een ster in ben. Ik ben voor geen gat te vinden. Dat vind ik zelf en dat vindt MijnMaatje ook. Eindeloos met lapjes en stofjes prutsen om iets te herstellen. Of van te weinig stof toch nog wat kunnen maken. Ik ben er een kei in, maar dat het nou super mooi er uit ziet....

De vraag "Waar kan ik in uitblinken?" is niet voor mij. Ik vind dat niet erg, want ondanks dat ik nergens een ster in ben, geniet ik van heel veel zaken. Sporten , zwemmen, lesgeven, breien, koken. Ik beleef er plezier aan en dat is prima. Dat dit plezier soms aanstekelijk werkt, vind ik leuk, maar het is niet de reden om dingen wel of niet te doen.  

Dat je moet uitblinken om soms dingen wel te doen, is ook niet aan mij besteed. Bepaalde dingen moeten gewoon gebeuren. En dan loop ik nooit voor zaken weg. Ik doe wat er moet gebeuren, plezier of geen plezier. Wat moet, dat moet. Nu ik ouder word zou ik toch stiekem willen dat mijn plichtgetrouwheid( he, daar blink ik geloof ik ook in uit) wat minder was. Scheelt een hoop werk. Maar ook daar blink in uit. Ik zal nooit bij iets zeggen "Dat is best veel werk." Soms moeten dingen nu eenmaal gedaan worden. Mijn creativiteit helpt daarbij, want ik bedenk allerlei slimme manieren om het sneller te doen. 

Als MijnMaatje na 57 minuten thuiskomt van het hardlopen, voelt hij zich geweldig! Het is gelukt 10 km binnen een uur. Zonder pijntjes.... 
We puffen uit in de zon voor ons appartementje. We eten een heerlijk tomatenselderij soepje van gisteren en doen ons te goed aan rijst met bloemkoolbladeren en doperwten. Het is zelf zo warm dat we in ons hemd  zitten. 

We besluiten nog een eindje te gaan fietsen. Het is bijna windstil en dan moet je het er van nemen weten we inmiddels. Het lijkt  heerlijk van temperatuur. Maar o wat valt dat tegen. In de beschutting van het huis was het heerlijk.  De zeewind is echter ijzig.  Daar zit ik dan met mijn zomerjas en bloesje op de fiets. MijnMaatje in zijn korte fietsbroek. We racen een rondje van 20 km om zo snel mogelijk weer thuis te zijn.  De eerste 5 km is een ramp, tegen de wind in en koud, dan 10 langs de dijk heeeeel koud, en dan 5 terug naar huis weer tegen de wind en heel koud. Ik heb zere vingers van de kou.

Daar zijn we samen goed in. Te optimistisch over het weer of over de lengte van een route. En zo is dag 3 ook al weer aan het eind.

Nasi met bloemkoolbladeren

MijnMaatje na zijn10 km challenge

Bij de zeedijk

"De waarde van ons leven wordt niet bepaald door de hoogte tot waar het opklimt,
maar door de diepte tot waar het doordringt."

"Wie afhankelijk is van succes, kan innerlijk niet groeien."

Paul van den Bergh 'uit: Stil zijn is ontmoeten' bij het Odolphuspad

Weer: zon en een heel fris windje
Km : 6 gelopen, 3,5 hardgelopen, 20 gefietst. 
Lunch: nasi met bloemkoolbaderen
Diner: ovenschotel met broccoli, ei, aardappelen en champignons met kaas.

Pelgrimsroute in Friesland van 250 km. Hier willen we wat routes nu van lopen.

Het St.Odulphuspad in Friesland  is een wandelroute of pelgrimsroute van 260 kilometer door Zuidwest-Friesland, Gaasterland en de Greidhoeke. Het St.Odulphuspad bestaat uit 15 trajecten. Ieder traject heeft een eigen thema met als doel om je kennis te laten nemen van dit bijzondere gebied, met verrassende wisselende landschappen en bijhorende kwaliteiten, rijke kerkelijke geschiedenis en verrassende historische feiten daarover.