Het opdrachtkaartje van vandaag heeft een opdracht en een spreuk. De opdracht doe ik morgen. Maar de spreuk is voor vandaag. En echt, ik heb het niet er op uitgezocht.
"Er zijn slechts twee manieren om je leven te leven: doen alsof niets een wonder is en doen alsof alles een wonder is. Ik geloof in de laatste manier. " Albert Einstein
Alweer dag 5 in Pingjum. MijnMaatje moest vanmiddag werken, dus een dagje caminowandelen of fietsen zit er niet niet. We besluiten als we wakker zijn, direct te gaan wandelen en dan rond 11 uur aan het werk te gaan. Ik werd rond 6 uur uur wakker en dat was me een beetje te vroeg. Ik heb een podcast aangezet en hoorde een lezing van iemand over de Cursus in Wonderen. Ik weet er te weinig vanaf om er iets zinnigs over te zeggen. Ben heerlijk weer in slaap gevallen en werd wakker midden in de zin "verdedigingsloosheid is het antwoord op een aanval". Een beetje zoals de bijbelse term: "maar wie u op de rechterwang slaat, keer hem ook de de andere toe". Hoe is het mogelijk, na het vervelend mailtje van gisteravond vol verkeerde aannames en stellingen, was ik tot op mijn tandvlees gewapend richting de zender. Ik had deze zin nodig en zie, des Camino's, hij komt op de juiste tijd mijn pad. Ik verander er nu even niets aan de mail en wat ik wil zeggen moet niet via de mail, maar in een persoonlijk gesprek.
Ik ben gelijk wakker en aan na het wonder van deze zin en kijk door het raam van de bedstee. Het is prachtig weer en de dauw siert de velden. We kleden ons snel aan en drinken een kopje koffie op het "cafe terras" van de zorgboerderij. In de zon met uitzicht over de velden. Reeën lopen voor onze neus, hoe mooi. Wat is de schepping een wonder.
We pakken de rugzak en lopen rond 8 uur naar het zuidelijke deel van de route van de "Gulden Halsband". We lopen door Witmarsum en lopen over de dijken rondom Witmarsum en Pingjum. Ik ben op zoek naar het gedenkmonument van Menno Simons. Zie hieronder een stukje uit Wikipedia. Hij was een Rooms Katholieke priester die zich later bekeerde als wederdoper tot een doopsgezinde dominee, die al het geweld afzweerde. Bijzonder op een dag, waar mijn eerste woorden waren die ik hoorde verdedigingsloos leven...
Ik heb wat met de Mennonieten. Ik zag meer dan jaren geleden de film Witnes die zich afspeelde bij de Mennonieten in Amerika. Vlak daarop zag ik een documentaire over de Mennonieten en de vervolgingen die zij in Europa hebben ondergaan. Ze zijn steeds verder Europa in getrokken en zelfs in Rusland wonen nu nog Mennonieten. Ook is een groep vanaf Hamburg naar Amerika vertrokken, nadat ze wonend aan de Elbe het ook te veel werden bedreigd. Ook daar hebben we toen we er op fietsvakantie waren een museum met dit thema bezocht. En nu dus weer.
We gaan de gedenkplek later bezoeken, want het ligt niet op de route. We lopen naar Koudehuizum, naar Strand en dan weer richting Pingjum. De ochtend is wonderschoon... onderweg is nergens een bankje, zodat we op een dam in de sloot ons yoghurtje nemen. Stil zitten we te genieten van elkaar, de stilte en de mooie ochtend. Het is zo wel een zeer prettige Camino. Wat een wonder dat dit op ons pad is gekomen,
We hebben zoveel gezien en bekijken, dat de gemiddelde looptijd nog geen 4 km per uur is en de route wel 14 km is. Dus veel later dan 11.00 uur zijn we weer terug. We eten de brandnetelsoep en de Thaise curry van gisteren. MijnMaatje gaat aan het werk en ik volg hem zo als gewoonlijk trouw. Ik type zo hard voor het vaderlandland weg, dat MijnMaatje de webinar bijna niet kan volgen. Verstoord kijkt hij over het laptop scherm mijn richting op.
Rond 15.30 uur is MijnMaatje klaar en zeilen we op de fiets met de wind in de rug naar Bolsward. 10 km en we zijn er in een kwartier. In de boekhandel blijkt het routeboek van Het Odulphuspad wat ik besteld heb, er toch niet te zijn. Ik kan hem halen in Workum. 24 km verderop. De eigenaar is he vergeten mee te nemen. Ik moet hem maar in Workum halen. Verdedigingsloos ...... denk ik, nietszeggend kijk ik de eigenaar aan...... Tja, wat zeg je dan. Je bestelt hem bij de plaatselijke boekhandel. Ik had hem kunnen bestellen, was hij ook nog 2 euro goedkoper bleek later..... en werd zonder verzendkosten verstuurd. Ik probeer het gehoorde van deze ochtend toe te passen. "Wat nu?" vraag ik de man en kijk hem aan. "Ja, pech " zegt de man. Ik blijf stil en bedenk wat een verdedigingsloze gedachte of handeling is. Er valt een stilte. "Zal ik even voorgaan? vraagt een ander klant. " "Ga uw gang...," antwoord ik. De klant is klaar en in mijn hoofd tollen allerlei ideeën over elkaar heen. Het boek laten voor wat het is, boos worden, weglopen, huilen... Nou dat gaat me te ver. Het is maar een boek. Tja en dan gebeurt het wonder. "Ik moet het boek dan maar even brengen" zegt de man na een tijdje. Ik vind het eigenlijk best wel wat voor de man. Ik was immers met de wind in de rug binnen 15 minuten in Bolswaard. Maar nog 20 km richting Workum fietsen en weer terug... Ik denk aan de spreuk; "doen alsof alles een wonder is". Ik kijk de man aan alsof hij een wonder verricht. Ik betaal het boek, dat inmiddels 2 euro duurder is dan op de website en zeg dat ik heel blij ben dat het boek wordt gebracht!
Weer: zonnig en heerlijk van temperatuur
Km: 14 km gelopen en 22 km gefietst
Lunch: brandnetelsoep met het restje Thaise curry met een sinaasappel
Diner: venkelsoep, witlofschotel en yoghurt met vruchten
Bron: Wikipedia
Menno Simons werd in Utrecht tot priester gewijd, en werd in 1524 aangesteld als vicaris in Pingjum. Rond 1531 raakte hij onder de indruk van de uit Zwitserland stammende anabaptisten, ook wel dopers of wederdopers genoemd, maar in 1532 werd hij pastoor te Witmarsum. Hij preekte in de jaren 1534-1536 vurig tegen de gewelddadige praktijken van de radicale dopers Jan van Leiden en Jan van Batenburg welke uiteindelijk zouden escaleren in de zgn. Munstersche grouwelen in de Duitse stad Münster. Zwaar aangeslagen door de dood van zijn bij de bloedige belegering van het Oldeklooster van Bolsward omgekomen broer en radicale wederdoper Pieter Simons besloot Menno Simons in 1535 om alle geweld af te zweren. Bevreesd voor vervolgingen verliet hij op 30 januari 1536 Witmarsum en vluchtte hij naar Groningen en Oost-Friesland. In dat zelfde jaar liet hij zich opnieuw dopen door Obbe Philips (wederdopen; hij was reeds als kind gedoopt in de katholieke Kerk) en brak daardoor openlijk en definitief met de Rooms-Katholieke Kerk. In 1537 werd hij oudste (opziener) bij de Obbenieten van David Joris en Dirk Philips, een afgescheurde groep van vredelievende baptisten, waarover Simons in 1540 de leiding neemt. Zij zouden onder de naam Mennieten en later mennonieten of menisten, vooral in Noord-Amerika, de hoofdstroming van de doopsgezinden worden.
Met betrekking tot de hedendaagse mennonieten wordt steeds vaker een onderscheid gemaakt tussen de eerder conservatieve, zgn. 'etnische mennonieten', die rechtstreeks afstammen van de oorspronkelijke (Centraal-)Europese mennonieten en anderzijds de nieuwe, bekeerde mennonieten die sinds het begin van de 20e eeuw overal ter wereld voorkomen en van verschillende etnische oorsprong zijn. Deze laatste, eerder gematigde en progressieve, groep is vooral in de ontwikkelingslanden erg in opmars. Beiden groepen onderscheiden zich op vlak van taal, cultuur en leefgemeenschap maar delen hun pacifistische levenswijze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten