Camino Anders dan anders II Dag 3 Op zoek naar talenten

Tja, wat zal ik schrijven over deze dag? Ik heb eigenlijk geen puf meer. Maar dit is een van mijn competenties. Gewoon doorzetten en er iets van maken. Moe of niet moe, zin of geen zin. We buffelen door. Een calvinistisch trekje, meegekregen uit mijn jeugd. Hier ben ik volgens mij inmiddels een uitblinker in geworden. Maar geen uitblinken in de zin van “Kijk mij nou eens flink zijn. ”Eigenlijk wil ik wel eens wat minder flink zijn. Toegegeven het heeft me veel gebracht. Het hoort ook bij de executieve functies van mensen. Doorgaan en niet opgeven.  Dit maakt het verschil of mensen succesvol in  het leven zijn of niet. Mensen die gauw opgeven, of alles direct en nu willen, komen door deze eigenschap wel eens in de problemen. Of laten we het nuanceren, kunnen in de problemen komen. Jullie begrijpen het inmiddels, doorzetten is geen talent van mij, ik word er immers niet blij van, maar wel een competentie.

Dit doorzetten heeft me ook op sportief gebied veel gebracht. Door de corona zat de sportschool dicht. Je kunt dan wel trainingen online doen, maar dat is niets voor mij. Als er geen begeleider bij zit of ik doe het niet samen met MijnMaatje, dan wordt dit niet wat. Ik ben dol op beweging en buiten zijn. Sta bovendien vroeg op en MijnMaatje pakt dan nog een uur slaap. Zo is het gekomen dat ik voor de kerst vorig jaar om 7.00 uur buiten probeerde te hardlopen. Heel voorzichtig, want ik ben als de dood voor blessures. Dan is het weer voor tijden gedaan. Ik ben begonnen met 1 km en toen 2 en toen 2,5 enz. Elke keer overal wat vage pijntjes. Maar ik geef niet op. We gaan zelfs hardlopend naar de sportschool (5 km)  en doen dan 30 munten krachttraining en lopen weer naar huis(1,5 km). In de maand januari en februari heb ik mee gedaan aan een challenge en heb beide maanden 100 km gelopen. Nog kun je dit geen talent noemen. Mijn tijd is 1 km in 6.30 min gemiddeld. Maar als het gaat om flow is het wel een talent. Ik vind het leuk om te doen en geniet van de vroege ochtend. Weer of geen weer. Maar  ik kom bij de kern. Mijn talent is wel om te motiveren. Inmiddels heeft MijnMaatje de hardloopschoenen ook weer gevonden. Hij loopt bijna dansend 10 km. Kijk en dat is een van mijn Talenten. Ik word er ook blij van om te zien dat hij de “handdoek” ook oppakt.

Zo liepen we dus vrolijk fluitend om 7.45 uur een leuk rondje Pingjum. Prachtig weer. Heerlijk fris. Maar ik had de laatste week niet gelopen, in verband met het werk en niet serieus genoeg de warming up gedaan. Tja en we zijn wel 58! Dus niet zo smeuïg. Dus pijntje hier, pijn schijnbeen rechts, heup links. Maar in 33 minuten waren we rond. Ik heb zelfs nog een poging gedaan om in 12 minuten 2100 meter te lopen. Dat is de ultieme score van fitheid voor vrouwen boven de 55. Ik kom tot 1,95 km dus net 150 meter te kort. Grrrrrr. Ook een competentie, want ik wil steeds beter worden, maar wordt er niet vrolijk van.

Zo zaten we rond 8.30 uur met koffie op de tuinterras van de zorgboerderij. Ouders waren aan het werk met cliënten in de kwekerij en de kinderen maakten babbeltjes met ons. Wat een open en vrolijke kinderen. Belangstellend, groetend… Vervolgens hebben we de helft van de Gulden halsband gelopen. Een route van ongeveer 25 km. We zouden er 14 km doen en dan afsnijden, maar we kwamen langs de dijk en hebben vervolgens heerlijk een km of 5 op de dijk gelopen. Ja, en dan merk ik….. ik heb veel meer last van mijn longen dan ik eigenlijk wil toegeven. De wind kwam van zee en dan is het gewoon geweldig. Ik kan door mijn neus ademen en voel me dan net of ik vleugels heb. Wat heerlijk. Het was vreselijk koud en een harde wind.  Gelukkig heb ik mijn donzen winterjas mee. Met de nieuwe sjaal was dit vandaag wel nodig. MinMaatje liep met zijn buff om zijn hoofd. Hij wordt gek van de wind. Het kan mij niet gek genoeg zijn.

Uiteindelijk hebben we 20 km gelopen. Toen moesten we nog als de wiedeweerga op de fiets naar Harlingen voor de boodschappen. Het was me gelukt om een To good to Go pakket te scoren bij de Lidl. Hier word ik nu blij en vrolijk van. Een grote doos vol fruit en groenten. En het was me een pakket: aardappels, tomaten, sinaasapppels, appels, dikke bloemkool, verse koriander, basilicum plantje, komkommer, venkel. Voor 3 euro. Inderdaad hier en daar en deukje en zo. Maar waarom ik dit zo leuk vind is, dat je creatief moet zijn. Wat maak je nou van 3 kilo aardappels en bloemkool. Zonder vlees en jus.  Dat wordt dus een ovenschotel met ei en kaas, aardappels en bloemkool. Heerlijk toch! En eindeloos bedenken wat je wel met de spullen uit het pakket kan maken.

Thuis gekomen na de straffe fietstocht hebben we eerst soep gegeten en het toetje. We vielen om van de trek.  Ter info: de soep van selderij en peterselie  die ik thuis nog had ingevroren in ijsblokjes, omdat ik een keer veel te veel had. Ik heb een ui gebakken, de ijsblokjes met kruiden er door heen gedaan en een blik tomatenblokjes…. Mmmmm. Wat een lekker soepje.

Toen we bijgekomen waren aten we de bietenburgers met salade met kleine veldkers die MijnMaatje( zie weer geïnspireerd door mij) op de dijk had gevonden. Heerlijk!

MijnMaatje was zo afgeserveerd, dat ik me nog even heb gestort op de lunch van morgen: nasi van rijst, bloemkoolbladeren( afval van het groentepakket) wortels, ei en handvol pinda’s. Vindt hij super lekker! Kom ik toch nog weg met de opdracht van gisteren: Hoe kan ik met mijn specifieke talenten de mensen om mij heen dienen?   Morgen hierover meer. Het is nu genoeg. 5 Km hardlopen 20 km wandelen en 15 km met fikse wind fiets is niet niks. Zelfs niet voor ons.

Of het een Camino dag was…. Uiteindelijk wel, we leven van wat op ons pad komt. Oké, dat was niet heel veel vandaag, want kleine veldkers is echt super klein. Moet je met een vergroot glas naar zoeken. Dus hier word je echt niet vol van.

Weer: zon, koud en wind
Km 20 km lopen  115 km fietsen
Diner: bietenburgers met salade van kleine veldkers
Lunch: pasta met brandnetels en feta

De route: Gulden Halsband

De Pingjumer Gulden Halsband beschermde het dorp Pingjum tegen het water in de zeearm de Marne. De dijk is grotendeels aangelegd in de 10e eeuw en werd voltooid rond 1100 met de aanleg van de Griend Dyk. Vanaf die tijd werd het achterliggende gebied beschermd tegen overstromingen. Ook toen in de nacht van 3 op 4 februari 1825 de Friese zeedijken doorbraken tijdens een vliegende westerstorm, bleef Pingjum gespaard dankzij de dijk. Omdat na die tijd het accent bij de bescherming tegen het zeewater op de zeedijken kwam te liggen, verloren binnendijken, als de Pingjumer Gulden Halsband, hun waterkerende functie. In 1892 besloot het provinciebestuur van Friesland om een einde te maken aan de Pingjumer Gulden Halsband als zeewering. Daarna is de dijk deels afgegraven. Op meerdere plaatsen in het landschap is de dijk echter nog steeds goed herkenbaar.

Bron: wikipedia