Na een hele heftige laatste werkdag, kwam ik gisterenavond pas om 19.00 uur thuis. We moesten nog koken en ondertussen nog een paar telefoontjes van het werk gehad. Eindelijk rond 23.30 konden we nog even een rondje lopen om nog wat contant geld te pinnen.
Lieve Diaan, een Camino vriendin, stuurde nog de spreuk van 18 april van haar kalender “Elke tocht begint met een eerste stap.” Hoe toepasselijk. Ik heb ondanks de stress perfect geslapen en werd rond 7 uur uit mezelf wakker.
Vrienden brengen me naar Weeze en dan begint het avontuur. Ik loop tot volgende week zondag alleen. Wel spannend. Ik heb de route al een keer gelopen en weet wat me te wachten staat. Het is een stevig tippeltje.
Vanmorgen thuis bleef ik haken met mijn teen achter de pijp van mijn pyjama broek. Ik viel op de trap en nu doet mijn dikke teen zeer. Ik heb vanmiddag een paracetamol genomen. Als ik mijn voet stil houd, dan gaat het wel. Maar met het lopen voel ik elke stap. Wel heel vervelend. Ik kan morgen een rustdag in plannen. Maar eerst maar een nachtje slapen.
De vliegreis ging heel voorspoedig. Ik zat naast een man met een schattig kindje van nog geen jaar. Dan is 2,5 uur vliegen wel een hele rit. Maar het was een schatje. Ze keuvelde een hele tijd en viel toen voor de rest van de tijd in slaap. Een prachtig kindje met kleine bruine krulletjes...
In Santander heb ik heerlijk een poos in de zon gezeten. Lekker... daarna wat voorraad gehaald voor morgen. Er zijn geen winkels op de route morgen.
Nu rijd ik in de bus richting Irun. Daar kom ik om 20.00 uur aan. Ik heb voor de eerste nacht een kamer geboekt. Om 20.00 uur in een vreemde stad nog zoeken naar een herberg lijkt me niet zo zinvol.
De app van Blogger werkt niet meer. Dus het is even proberen of ik iets kan via de website. Maar het is wat omslachtiger
Geen opmerkingen:
Een reactie posten