Een natte dag... Vanmorgen in de regen richting de trein en vervolgens de hele dag min of meer in de regen gelopen. Het was geen minuut droog. Akima, een Japanse mevrouw, liep ook met ons mee.
Het was MijnMaatjes eerste wandeldag. Kijk je er weken naar uit en dan regent het de eerste dag, de hele dag. In het hostel hebben we eerst genoten van een heerlijk ontbijt. Toast, yoghurt, fruit, lekkere koffie...mmmm.
We waren vroeg genoeg op, maar MijnMaatje moest zich natuurlijk ook eerst even organiseren. Dat betekende op het laatste moment nog even rennen. We namen de trein, omdat je ergens over een spoorbrug moest. Je moet dan goed uit kijken of er geen trein aan komt en dan snel 100 meter overbruggen. Ze raden dan aan om er voor te zorgen, dat je bij het laatste station voor de brug de trein neemt en het eerste station na de burg weer uit stapt. We hebben vanaf Santander de trein genomen tot het eerste station. De route is 32 km. Teveel voor een eerste dag, dus dat komt mooi uit. Daarna zijn we gaan lopen. We konden gelijk de poncho’s aandoen en we hebben deze niet weer uit gedaan. Twee keer op de route hebben we iets gedronken, maar het was er te koud om er lang te blijven zitten. En zo waren we om drie uur in Santillana de Mar. Een prachtig Middeleeuws stadje. In verband met de regen gaan we niet naar de municipal, maar naar een hostel. In de municipal heb je geen comonroom. Bij het slechte weer een beetje hopeloos. Je hebt alleen een bed en alles staat dicht op elkaar. Je natte spullen drogen is dan wel een opgave. De regenponcho’s zijn kleddernat. Mijn schoenen ook wel na zo’n dag. Ik houd ze maar aan, dan drogen ze bete dan ergens zo in de kou. Het is niet alleen nat, maar ook erg koud. We douchen ons eerst en zitten dan een poos voor een gaskachel op flessengas. Als we weer opgewarmd zijn, gaan we wat rondkijken in het stadje. Het is te koud om er van te genieten. MijnMaatje neemt ergens een glas wijn en ik neem de derde cafe con leche. We besluiten om wat yoghurt te halen en wat kaas en worst voor een broodje gezond. Het hostel is een oud seminarium. Er zijn wel 25 kamertjes. Beetje jaren 50tig stijl. Alles is nog origineel. Spartaans dus. Ik rooster me z’n beetje voor de kachel. Er zijn geen glazen voor een kopje thee of zo. Maar wel een gitaar. Tijdens het schrijven van dit blog, waar ik weinig inspiratie voor heb, speelt hij gitaar. In verband met het slechte weer heb ik ook geen foto’s.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten